Aleksandra Obrębska, Irena i Janusz Polańscy - PISMO A TY
WIADOMOŚCI OGÓLNE
Ekstrawertyk jest towarzyski i ma wielu przyjaciół. Nie lubi samotnie spędzać czasu na czytaniu lub analizowaniu własnego postępowania. Ekstrawertyk pragnie napięcia, lubi ryzyko, kieruje się emocjami i ogólnie biorąc jest jednostką impulsywną. Zawsze ma na wszystko gotową odpowiedź, lubi zmiany. Jest beztroski, łatwy w pożyciu, nastawiony optymistycznie, ma zamiłowanie do zabaw i żartów. Skłonny do reakcji agresywnych, łatwo traci panowanie nad sobą. Nie kontroluje swoich uczuć i nie zawsze uchodzi za osobę rzetelną.
Introwertyk jest osobą spokojną, skłonną do introspekcji. Woli raczej zajmować się książkami niż ludźmi. Introwertyk odnosi się z dystansem do ludzi, z wyjątkiem wąskiego kręgu bliskich przyjaciół. Lubi robić plany na dłuższy okres naprzód, jest ostrożny, parę razy przymierza się zanim coś zrobi. Nie kieruje się chwilowymi impulsami, nie lubi napięcia, sprawy codziennego życia traktuje serio. Ceni życie zorganizowane i uporządkowane. Kontroluje silnie swoje uczucia, rzadko zachowuje się w sposób agresywny, niełatwo go wyprowadzić z równowagi. Jest rzetelny, czasami nastawiony pesymistycznie, przywiązuje wielką wagę do spraw etycznych.
W literaturze grafologicznej dość powszechnie jest stosowane zaszeregowanie do typu osobowości ekstrawertycznej lub introwertycznej w oparciu o kąt pochylenia pisma.
Kategorie tego zaszeregowania:
- Pochylenie pisma w prawo od około 90º ÷ 10º wskazuje osobę ekstrawertyczną. Cechy ekstrawertyzmu tym silniej są zaakcentowane, im pochylenie pisma w prawo i wymiary liter są większe.
- Pismo pionowe pod kątem 90º wskazuje na osobę o cechach osobowości stojących na pograniczu ekstrawertyzmu i introwertyzmu. O przewadze jednych lub drugich cech decyduje tu również wielkość liter.
- Pochylenie pisma w lewo w granicach od około 90º ÷ 170º wskazuje na osobę o cechach introwertycznych. Introwertyzm jest tym większy im kąt nachylenia pisma w lewo jest większy i pismo drobniejsze.
W praktyce grafologicznej spotyka się też pismo o różnym kącie nachylenia liter w jednym wyrazie. Pismo takie nazywa się wachlarzowatym. Ukazuje ono specyficzne cechy osobowości.
Zaprezentowany wyżej podział jest podziałem krańcowym. W życiu spotykamy najczęściej osobowości mieszane. Aby wydać ostateczną opinię należy ponadto dokładnie sprawdzić cechy osobowości wynikające z innych znaków grafologicznych uwidocznionych w piśmie i dokonać weryfikacji logiczno – myślowej całej analizy. Aby dokonać zaszeregowania do określonego typu osobowości w oparciu o pismo należy zmierzyć kąt pochylenia pisma.
Do pomiaru używa się prostych narzędzi: kątomierza i linijki. Pomiaru dokonuje się na literach z górnymi trzonkami - b, d, h, k, l, ł, t. Środek kątomierza ustawiamy na podstawie dolnej części trzonków tych liter, a linijkę ustawiamy na dwóch punktach: dolnej podstawie i górnym zakończeniu trzonka litery. Na półokrągłej skali kątomierza odczytujemy kąt pochylenia pisma.
W ten sposób należy zmierzyć kilka liter w różnych częściach tekstu i na tej podstawie ustalić kąt pochylenia pisma. Jeżeli rozbieżność w kącie pochylenia tych liter przekracza 5º, to pismo takie powinno zaliczyć się do wachlarzowatego.
KĄT PISANIA
Pochylenie pisma w prawą stronę
Znakomita większość ludzi pochyla pismo w prawo. Ludzie tak piszący są ekstrawertykami. Działanie ma u nich przewagę nad myśleniem. Typowy ekstrawertyk przypisuje główne znaczenie natychmiastowemu zaspokojeniu swoich pragnień za pomocą działania. Kontakty z innymi ludźmi są jego największą potrzebą. Stosunki międzyludzkie są dla nich ważniejsze od zarobków.
Ekstrawertycy wybierają najczęściej zawody, które pozwalają na kontakty z ludźmi. Znajdujemy wśród nich nauczycieli, opiekunów socjalnych, sprzedawców, lekarzy, polityków itp. Często są uczuciowi i sentymentalni i okazują to innym ludziom. W podejmowaniu ważnych decyzji przeważnie przekładają uczucia nad rozsądek. Bardzo cierpią z powodu utraty bliskich i zaprzyjaźnionych osób, swoje cierpienia uzewnętrzniają. Straty starają się powetować przez pozyskanie nowych przyjaźni, a jeśli chodzi o utratę małżonka, to najczęściej zawierają szybko nowe małżeństwo.
Z reguły są to aktywni, odznaczający się szerokim wachlarzem zainteresowań ludzie, których męczy kontemplacja i rozmyślanie.
Cechy ekstrawertyzmu są bardzo silne u ludzi o dużym pochyleniu pisma w prawo. Pochylenie pisma pod kątem 30º ÷ 20º wskazuje na osobę nie mogącą prawidłowo funkcjonować bez innych ludzi, nadmiernie uzależnioną i lękającą się samotności.
Pochylenie pisma w lewą stronę
Ludzie, których pismo pochyla się w lewo są introwertykami. Jest ich znacznie mniej niż ekstrawertyków. U typowego introwertyka myślenie ma przewagę nad działaniem. W swoim postępowaniu stara się przestrzegać zasad i reguł. Typowy introwertyk do ludzi (z wyjątkiem bliskich przyjaciół) odnosi się z dystansem. Ma skłonności do dominowania nad innymi. Są one tym większe, im pochylenie pisma w lewo jest większe.
Strzałki na barometrze emocjonalnym od A do B wskazują kierunek dominacji jednych osób nad drugimi w zależności od kąta pisania. Jak widać im większy kąt pochylenia pisma w lewo, tym większa jest chęć dominacji nad ludźmi piszącymi w prawo. Jest to ważne prawo, które może być wykorzystane przy doborze partnerów do małżeństwa, spółek itp.
Introwertyk jest najczęściej powściągliwy, zamknięty w sobie, a często zahamowany. Należy do osób trudnych do rozpoznania w życiu codziennym. Mogą być oni bardziej krytyczni i przewrażliwieni od ekstrawertyków. Nie szukają towarzystwa i uciekają w świat własnej fantazji. Pomiędzy nimi, a innymi ludźmi jest zawsze jakaś niewidoczna bariera, nawet w rodzinie lub małżeństwie trudno pozbyć się im rezerwy - wolą otaczać się kilkoma bliskimi sobie osobami, z którymi się identyfikują, bywają często egoistyczni i starają się sobie dogadzać. Wybierają najczęściej zawody nie związane z pracą z ludźmi, a jeżeli podejmą taką pracę, to na ogół nie z własnej woli, np. z przymusu ekonomicznego, w pracy zespołowej czują się jednak źle. Interesują ich problemy i świat materialny, a nie ludzie, których często traktują instrumentalnie.
Kobiety introwertyczki są przeważnie zimne, tajemnicze, nieuchwytne. Potrzeba im czasu do nawiązania cieplejszych kontaktów międzyludzkich. Jeżeli jednak już się zaprzyjaźnią lub pokochają, to uczucia ich są trwałe, a po stracie bliskich osób bardzo cierpią, ale nie okazują tego. Najczęściej pozostają samotne. Młode dziewczęta często wybierają sobie męża starszego od siebie, licząc na jego opiekę i protekcję przeciw zewnętrznemu światu.
Pismo prostopadłe
U osób piszących prostopadle impulsy są hamowane przez rozsądek. Ludzie tak piszący są przeważnie spokojni, powściągliwi, a ich emocje są pod kontrolą umysłu. Są praktyczni. Dobierają sobie ścisłe grono przyjaciół. Mają dobre maniery, mogą być przyjacielscy, lecz nie dopuszczają do poufałości. W ich wypadku wielkość pisma wskazuje na to, czy są bardziej ekstrawertykami czy introwertykami.
Pismo wachlarzowate
Pismo wachlarzowate charakteryzuje się wieloraką pochyłością liter w jednym wyrazie. Osoba tak pisząca jest niestabilna w sposobie bycia i myślenia. Trudno jest przewidzieć jej zachowanie, gdyż jest ona stale pod wpływem konfliktu wewnętrznego, niepokoju, a niekiedy depresji i lęku.
Różny pochył pisma u jednej osoby
Jeżeli w piśmie spontanicznym pisanym w dogodnych warunkach występuje różny pochył pisma, a więc kilka lub kilkanaście zdań pisanych jest jednym pochyłem, a następnie innym pochyłem, wskazuje to na silną dwuosobowość u piszącego.
NACISK W PIŚMIE
Nacisk pióra jest ważnym wskaźnikiem pozwalającym ocenić siły witalne człowieka. Na tej podstawie można wnioskować czy osoba pisząca jest energiczna, impulsywna czy też delikatna i wrażliwa.
Nacisk jest najczulszym przejawem motoryczności. Może on ulegać poważnym zakłóceniom w sposób naturalny bądź sztuczny, spowodowany stanami emocjonalnymi lub chorobowymi.
Każdy człowiek dobiera sobie indywidualnie, w zależności od temperamentu i usposobienia, narzędzie do pisania (piszące grubo, średnio lub cienko). Niewłaściwie dobrane człowiek odrzuca lub pisze nim z przymusem z braku innego, bardziej dostosowanego do jego charakteru.
Ze względu na nacisk możemy podzielić pismo w sposób następujący: z naciskiem silnym, średnim, lekkim, minimalnym i niestabilnym.
Nacisk silny
Wskazuje na osobę konkretną, realną, rzeczową, może nieco prymitywną. W piśmie takim należy szukać znaków wskazujących na materializm.
Osoby tak piszące mają najczęściej dobrą kondycję fizyczną i są energiczne. Mają potrzebę wydawania nadmiaru energii i dlatego często też interesują się sportem, uprawiają zawody związane z wysiłkiem fizycznym i ruchem.
Ludzie w ich życiu zajmują dalsze miejsce. Interesuje ich bardziej świat materialny. Obiektem ich miłości mogą być przedmioty np. samochód, działka, jacht, a współmałżonka traktują jako swoją własność. Są przeważnie impulsywni, kierują się instynktem, szukają przygód. Nie lubią kontemplacji. Ludzie ci często są działaczami i pionierami w różnych dziedzinach.
Średni nacisk
W ten sposób pisze znaczna część ludzi. Ich zainteresowania są podzielone pomiędzy ludzi i świat materialny.
Lekki nacisk
Lekki nacisk wskazuje na osobę delikatną i wrażliwą. Tak piszący ludzie mają potrzebę obcowania z innymi. Cechy te są silnie zaakcentowane przy pochyleniu pisma w prawo. Przy piśmie pionowym lub skierowanym w lewo możemy mówić o powściągliwości.
Minimalny nacisk
Minimalny, ledwie widoczny nacisk wskazuje no osobę o obniżonej witalności. Osoba tak pisząca jest zazwyczaj słaba fizycznie lub psychicznie, albo jedno i drugie.
Niestabilność nacisku
Niestabilność w nacisku wskazuje na niestabilność emocjonalną, zmienność nastrojów, począwszy od stanów apatii czy melancholii aż do aktywności, impulsywności czy nawet furii, chyba że jest to pismo cieniowane lecz dokładnie wypracowane, które wskazuje na pewną dozę snobizmu.
Możemy zobaczyć pismo opanowane w nacisku lecz nierówność linii wiersza wskazywać może również na zmienność nastrojów.
Jeżeli ktoś pisze jedno lub kilka słów z silnym naciskiem, a następnie słabym i znowu silnym, to na tej podstawie można wnioskować, że na tak piszącej osobie nie można polegać.
Przy niestabilnym nacisku należy zwrócić uwagę na kąt pochylenia i wielkość pisma. Przy dużym piśmie i pochyle w prawo cecha niestabilności emocjonalnej może być silnie zaakcentowana.
Pismo mniejsze, prostopadłe lub pochylone w lewo wskazuje na większą rezerwę i kontrolę emocji.
STREFY PISMA
Proporcje pisma i kształt stawianych liter mogą wiele powiedzieć grafologowi. Biorąc pod uwagę ogólną strukturę liter pismo podzielone zostało na trzy strefy: górną, środkową i dolną. Strefa górna jest odzwierciedleniem Superego, określa całość ideałów i norm postępowania. Strefa środkowa utożsamia Ego i mówi o świadomej sferze życia psychicznego, natomiast strefa dolna opadająca Id, przedstawia biologiczne popędy i potrzeby człowieka.
Umownie można przyjąć, że w skład strefy górnej wchodzą litery: b, d, f, h, k, l, ł, t, do strefy środkowej: a, c, e, i, m, n, o, r, s, u, w, z, zaś do strefy dolnej: g, j, p, y.
Podział ten jest oczywiście uproszczony, ponieważ niektóre z liter zajmują miejsce w jednej, dwu a nawet w trzech strefach, które wzajemnie na siebie oddziałują. Przy interpretacji poszczególnych liter zwraca się uwagę głównie na ich zapętlenia w górnej i dolnej strefie, na kształt liter, a więc czy są owalne czy kanciaste, zamknięte czy otwarte.
Strefa górna
1.Otwarta litera „b” oznacza łatwowierność i naiwność
2.Zamknięta litera oznacza Ostrożność i dyskrecję
3.Otwarta litera ale o kanciastych kształtach w dolnej części i bez zapętlenia na trzonku świadczy, że piszący jest surowy i wymagający
4.
5.
6.Zapętlenie w górnej części trzonka świadczy o wrażliwości i uczuciowości piszącego.
Trzonek bez zapętlenia jest wydłużony i wkracza w dolną strefę pisania - człowiek uparty w pozytywnym znaczeniu, mający potrzebę i umiejętność kierowania ludźmi. Ale kiedy identyczną literę zobaczymy w piśmie dosyć rozwlekłym, powie nam ona o uporze w sensie negatywnym i małym stopniu inteligencji piszącego.
Tak pisane litery „d” mówią o zdolnościach literackich, omówione są w rozdziale
„Jak wybrać przyszły zawód”. Podobnie litery „f” i „h”, mają szczególne znaczenie przy określaniu zdolności i predyspozycji zawodowych.
Pierwsza litera „l” z zapętleniem na trzonku mówi o wrażliwości i uczuciowości, podobnie jak litera „b”. Piszący, który w swoim życiu kieruje się bardziej uczuciem niż intelektem, robi coraz większe zapętlenia (2) oczywiście w granicach rozsądku. Ten typ litery przy współudziale innych znaków wskazuje także na zdolności muzyczne.
Brak zapętleń a ponadto trzonek litery „l” (3) wchodzący w strefę górną (jest ona wówczas większa od pozostałych liter w wyrazie) świadczy o idealizmie poglądów piszącego. Jest on ponadto rozsądny, ostrożny, powściągliwy i kontrolujący swoje emocje. Często zdarza się zobaczyć pismo, w którym występują oba typy liter (tzn. z zapętleniem i bez zapętlenia) - świadczy to o tym, że piszący przeżył zawód uczuciowy, w związku z czym kontroluje swoje reakcje, nie dowierzając innym ludziom. Ostatnia z liter bez zapętleń i o kanciastym kształcie podstawy oznacza ścisły i zwięzły umysł, a wraz z innymi jeszcze znakami świadczy o zdolnościach matematycznych.
Litera z zapętleniem w formie trójkąta występującego po prawej stronie trzonka oznacza surowość, upór i agresywność piszącego.
Przy interpretacji małych liter grafolodzy przypisują bardzo duże znaczenie literze „t”. Istnieje kilkadziesiąt sposobów pisania tej litery, ale szczególnie ważne jest stawianie poprzeczki. Ponieważ jest to jedna z najczęściej występujących liter w każdym piśmie, stanowi ciekawy i owocny przedmiot badań grafologicznych. Dla określenia cech osobowości grafolodzy wyróżnili tzw. pozytywne i negatywne litery „t”.
Pozytywne litery „t”
Jeżeli poprzeczka przecinająca trzonek litery „t” jest długa i prosta, wskazuje to na umiejętność osiągania zamierzonych celów i silną wolę piszącego.
Długa, lekko skierowana ku górze poprzeczka, przecinająca trzonek wskazuje na aspiracje i ambicje piszącego. Podkreśla także wytrwałość w dążeniu do celu. przy piśmie pisanym pod kątem 90° ambicje skierowane są w jednym kierunku ( na osiągnięcie wyższej pozycji w hierarchii społecznej.
Jeżeli poprzeczka postawiona jest na wysokości ¾ litery oraz równo przecina trzonek, oznacza to zrównoważenie, pewność siebie, stanowczość i wewnętrzne zdyscyplinowanie. Człowiek tak piszący przywiązuje dużą wagę do drobiazgów.
Poprzeczka litery ‘T’ postawiona jest równo z prawej strony, nie dotykając trzonka. Piszący jest człowiekiem o żywym usposobieniu, pełnym entuzjazmu i wdzięku a także niecierpliwym w dążeniu do zamierzonego celu.
Natomiast jeśli w piśmie widzimy literę „t”, w której poprzeczka postawiona jest raz równo, na wysokości ¾ trzonka litery, a innym razem tylko z prawej strony, nie dotykając trzonka, można przypuszczać, że autor ma przemyślany do końca plan jakiegoś przedsięwzięcia, którego nie może jednak zrealizować.
Poprzeczki litery „t” posiadające zapętlenia o bardzo różnych i nieraz przedziwnych kształtach oznaczają wrodzoną wytrwałość i upór w dążeniu do celu.
Pierwsza litera z poprzeczką zakończoną po prawej stronie małym haczykiem skierowanym w dół, wskazuje na aktywność, dużą energię i wytrwałość w dążeniu do celu. Litera druga podobna jest do pierwszej, przy czym po lewej stronie poprzeczka kończy się haczyk...
monikaxxd34