ZŁUDZENIA.docx

ZŁUDZENIA  OPTYCZNE  W  PRZYRODZIE

W czasie zachodu Słońce ma barwę czerwonobrunatną, natomiast będąc wysoko nad horyzontem jest białe.
Przechodząc przez atmosferę światło ulega rozproszeniu. Światło białe jest mieszaniną wszystkich kolorów tęczy czyli fal o różnych długościach, ponieważ każda barwa ma inną długość fali. Fale czerwone i żółte są najdłuższe a niebieskie i fioletowe - najkrótsze. O wschodzie
i zachodzie promienie Słońca przechodzą przez grubsze warstwy atmosfery niż o innej porze dnia. W świetle przechodzącym przez warstwy atmosfery dominują większe długości fal (krótkie czyli fioletowe i niebieskie ulegają rozproszeniu) a ich przewaga jest tym wyraźniejsza im grubsza warstwę atmosfery światło pokonuje.

Niebieska barwa nieba to również rozproszenie światła słonecznego w cząstkach powietrza. Cząsteczki gazów rozpraszają silnie fale krótsze czyli  fioletowe i niebieskie. Fale przechodząc przez  atmosferę są wielokrotnie rozpraszane w różnych kierunkach i dochodzą do nas ze wszystkich stron nieba. Rozproszenie sprawia, że powietrze odbieramy jako jasne z wyraźną przewagą fioletu, sporą porcją barwy niebieskiej, mniejszą barwy zielonej i bardzo małą barwy żółtej i czerwonej. Takie połączenie barw odbierane jest jako BŁĘKIT. Błękit nieba jest tym mocniejszy im powietrze jest czystsze.

W przestrzeni kosmicznej, gdzie nie ma atmosfery -NIEBO  JEST  ZAWSZE  CZARNE



Patrząc na Księżyc lub Słońce ulegamy złudzeniu, że ich rozmiary są większe gdy znajdują się nad horyzontem a mniejsze gdy są wysoko na niebie. Złudzenie to można wytłumaczyć różnicą punktów odniesienia. Gdy Słońce i Księżyc są nisko nad horyzontem ich rozmiary porównujemy z elementami krajobrazu na Ziemi. Nie można tego uczynić gdy są wysoko nad Ziemią.

MIRAŻ - FATAMORGANA


MIRAŻ - FATAMORGANA to zjawisko pozornego obrazu odległego przedmiotu w wyniku różnych współczynników załamania ,światła w warstwach powietrza o różnej temperaturze a co za tym idzie - gęstości. Początkowo fatamorganą nazywano miraże pojawiające się w Cieśninie Meksykańskiej, gdzie są one najefektowniejsze.
W Polsce pojawiają się na Pustyni Błędowskiej i na Wyżynie Śląskiej. Miraże dzielą się na dwa rodzaje: miraż dolny i miraż górny.


MIRAŻ  DOLNY


Obserwuje się go pod horyzontem. Decydującym czynnikiem warunkującym jego powstawanie jest dostatecznie silne nagrzanie dużej powierzchni podłoża (np. piasku na pustyni czy asfaltowej szosy). Promienie świetlne są wówczas zakrzywiane w górę, ku chłodniejszemu czyli gęstszemu powietrzu. Zakrzywione promienie docierają do oka obserwatora pozornie
z innego kierunku co wywołuje powstanie obrazu zwierciadlanego. Miraże mogą być odwrócone lub proste.

 

MIRAŻ  GÓRNY


Jest to  zjawisko załamania występujące wielokrotnie w kolejnych warstwach powietrza powodujące, że światło rozchodzi się po linii krzywej. Jeżeli obserwator znajdzie się w miejscu, gdzie dochodzi światło odbite od statku, to na przedłużeniu promieni wpadających do jego oka zobaczy prosty obraz statku na tle nieba.


ILUZJA

Powszechnie twierdzi się, że w upalnej atmosferze zwykle spragniona, odwodniona osoba zaczyna widzieć obraz oddalonej oazy, która w rzeczywistości nie istnieje. Coś upragnionego widziane jest tak wyraźnie, że nie ma przekonującej metody wytłumaczenia, że taki obraz nie istnieje. Jest to zwyczajna ILUZJA.
Osoba pozostaje w stanie iluzorycznym ze swoim fałszywym przekonaniem o istnieniu czegoś, co nie istnieje.

ŚPIEWAJĄCE   PIASKI
 

Śpiewające piaski to juz nie złudzenie optyczne ale słyszane dźwięki  na pustynnych wydmach. Wydmy na pustyni potrafią grać i śpiewać. Wszystko przez poruszane wiatrem ziarenka piasku. Gdy działa na nie wiatr, zaczynają drgać a specyficzny kształt robi
z wydmy porządny głośnik. Dźwięki milionów ziarenek piasku słychać w całej okolicy