Sfinks
W mitologii greckiej Sfinks był pół kobietą, pół lwem i stał on u bram staroegipskiego miasta Teby. Kiedy na Egipt spadła jedna z plag, uwolnić się od niej można było jedynie rozwiązując zagadkę Sfinksa, która brzmiala:
Co zaczyna swoje życie na czterech nogach, większośc swego życia spędza na dwóch by u jego schyłku używać trzech nóg?
W dramacie Sofoklesa „Król Edyp”, tytułowy bohater rozwiązuje tą zagadkę, odpowiadając, że stworzeniem tym jest człowiek, bo jako dziecko raczkuje na czworaka zanim nauczy sie chodzic na dwóch nogach, by potem na starość pomagać sobie trzecią nogą czyli laską.
Sfinks z Gizy to rzeżba monumentalna. Ma ponad 73 m dlugości i 20 m szerokości. Stoi on u stóp wielkich piramid i także kryje on w sobie zagadkę. Nikt nie jest w stanie dokładnie stwierdzić kiedy go zbudowano i wielu historyków wierzy, że stał on już w tym miejscu zanim jeszcze zbudowano piramidy. Sfinks został wykuty w piaskowcu i przedstawia lwa z głową człowieka o egipskim nakryciu głowy i spiralną brodą. Wielu sądzi, że głowa przedstawia wizerunek faraona.
Twarz Sfinksa skierowana jest na wschód, co wskazuje na jego związek z bogiem Hamachisem, który był bogiem wschodzącego słońca. Zapisane hieroglifami imię boga Hamachisa zmieniło sie z czasem na Hor-em-Akhet. Słowo akhet w zapisie hieroglificznym to dwa otwarte u swojej podstawy trójkąty połączone linią reprezentującą miejsca wschodu i zachodu słońca. Jesli trójkąty symbolizują piramidy to na myśl przychodzi zachód slońca jaki ma miejsce podczas przesilenia letniego i rozgrywa sie dokładnie pomiędzy piramidami Cheopsa i Chefrena. Zachodzące słońce podkreśla zarys obu piramid, które łączy ze soba horyzont w oddali.
Wielu historykow nadal uważa, że Sfinks powstał w tym samym czasie co wielkie piramidy czyli ok r. 2650 p.n.e. Postać Sfinksa łączy się z osobą faraona Chefrena, którego pochowano w drugiej co do wielkosci piramidzie w Gizie. Kilka rzeźb przedstawiających faraona Chefrena do złudzenia przypomina twarz Sfinksa. Tuż przed rządami tego faraona w Egipcie nastąpił silny zwrot w życiu
duchowym przejawiający się w nieustannie rosnącym kulcie słońca, gdzie faraon pełnił funkcję boga. Piaskowe burze niemalże zasypały Sfinksa jeszcze w starożytności. Ok 1500 p.n.e. faraon Tutmosis IV zarzadził prace konserwatorskie i renowacyjne, ratując rzeżbę przed zniknięciem pod powierzchnią pustyni.
Jednak nie wszyscy zgadają sie z taką genezą Sfinksa. John Anthony West uważa, że Sfinksa zbudowali uchodźcy z Atlantydy, której cywilizacja miała ulec zagładzie w 9500 p.n.e. Edgar Cayce – prorok z Virginia Beach – uważał, że odpowiedż na wszystkie tajemnice starożytności jest ukryta wlaśnie pod Sfinksem. Tam miałaby znajdować się tajna biblioteka, w której zgromadzone byłyby wszystkie informacje na temat wiedzy starożytnych Egipcjan. Dziś już wiadomo na pewno, że pod Sfinksem rzeczywiscie znajduje sie jakieś pomieszczenie, ale egipski kurator starożytności – Zahi Hawass nie pozwala na prace archeologiczne. Są także i tacy, którzy wiążą postać Sfinksa z istotami pozaziemskimi, którzy zainspirowali ludzi do stworzenia takiej rzeżby i w tajemniczym pomieszczeniu pod Sfinksem ukryli coś niezwykle ważnego.
Geolog Robert Schoch uznał, że wykuty z piaskowca tułów pochodzi z przed 5000 r. p.n.e. a sama twarz została dodana dopiero 2500 r. p.n.e. Swój wniosek opiera Schoch na tym, że zniszczona przez erozję powierzchnia Sfinksa została spowodowana przez obfite deszcze w latach pomiędzy 5000 r. p.n.e. a 3000 r. p.n.e. Różnica w podejściu Schocha w ustaleniu wieku Sfinksa w stosunku do badań innych egiptologow polegała na tym, że opierał się on na danych geologicznych a nie na hieroglifach. Z kolei John Anthony West uważa, że erozja widoczna na ciele Sfinksa rozpoczęła się wraz z końcem Epoki Lodowcowej czyli około 9000 r. p.n.e. Wówczas miał nastąpić wielki potop – ten sam który udało się przetrwać Noemu. Reszta budowli w Gizie nie ma na sobie śladów erozji dokonanej przez wodę, co oznacza, że Sfinksa zbudowano znacznie wcześniej niż sie wydaje a datowanie jego budowy na czasy znacznie nam bliższe wynika z prac renowacyjnych jakie dokonano za czasów faraona Khafre. Renowacja Sfinksa wg. Schocha miala polegać na tym, że odkuto z rzeżby wszelkie ślady erozji wodnej a głowę Sfinksa przekuto na popiersie faraona Chefrena.
Oczywiscie takie podejście do wieku monumentu wywołało masową krytykę ze strony klasycznych egiptologów (przyznanie racji Schochowi zniszczyłoby cały dorobek „naukowy” wielu z nich). Nie sposób dziś z całą pewnością ustalić wieku piaskowca z którego wykuto Sfinksa, dlatego nadal pozostanie to jego największą tajemnicą, czekającą na swego Edypa.http://nowaatlantyda.com/2010/09/24/sfinks/
http://find-truth.socjum.pl/blog/209
atlantka1