Empatia a zadowolenie z małżeństwa- Małgorzata Sitarczyk, Andrzej Waniewski.docx

Empatia a zadowolenie z małżeństwa - fragmenty
Małgorzata Sitarczyk, Andrzej Waniewski - Instytut Psychologii im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

      Głównym celem prezentowanych w opracowaniu badań było znalezienie odpowiedzi na pytanie: czy istnieje zależność pomiędzy poziomem empatii, diagnozowanym u współmałżonków, a poczuciem ich subiektywnego zadowolenia ze związku małżeńskiego? Według wielu założeń teoretycznych i badań empirycznych zdolność do empatii jest jednym z podstawowych czynników warunkujących tworzenie satysfakcjonujących związków interpersonalnych, w tym małżeńskich (Aronson i in., 1997; Braun-Gałkowka, 1985; Goleman, 1997; Rostowski, 1987; Wojciszke, 1999). Empatia ułatwia trafne rozpoznanie myśli, uczuć i pragnień współmałżonka - a w efekcie lepsze poznanie go. Poznawcza zdolność do przyjmowania cudzego punktu widzenia zwiększa ogólne zadowolenie ze zwiąaku dzięki temu, że pomaga uniknąć negatywnych zjawisk i procesów poznawczo-emocjonalnych, takich jak: sztywność postaw, konflikt czy zazdrość lub nietolerancja. Z kolei współbrzmienie emocjonalne poprawia ogólną satysfakcję dzięki temu, że wzmaga powstawanie pozytywnych zjawisk i procesów, takich jak: dobre porozumiewanie się, wsparcie i wzajemna pomoc (Wojciszke, 1999). Empatia jest bowiem podstawą działań altruistycznych, bezinteresownych, nie opierających się na prawach wymiany społecznej (Aronson i in., 1997). Wysoki poziom empatii wpływa na kształtowanie się pozytywnych emocji, ocen i postaw "ku ludziom" i "dla ludzi". (...)
      Autorzy badali 30 par małżeńskich i ustalili, iż poziom empatii ma pozytywny wpływ na stopień zadowolenia z małżeństwa. Stwierdzono, że osoby najbardziej szczęśliwe w małżeństwie są istotnie bardziej empatyczne od osób najmniej szczęśliwych. Zatem im bardziej empatyczna jest osoba, tym ma większą szansę na odczuwanie satysfakcji z życia małżeńskiego. (...) Można sądzić, że dzieje się tak dlatego, że zdolność do empatii jest związana z poziomem dojrzałości psychicznej jednostki i choćby nawet była wystarczająca w momencie zawierania małżeństwa, powinna się w dalszym ciągu rozwijać, aby nadążyć za coraz bardziej złożonymi sytuacjami życiowymi i procesami towarzyszącymi dynamice związku małżeńskiego.
      Zdolności empatyczne można świadomie ćwiczyć poprzez stawianie się w sytuacji drugiego człowieka i poprzez próbę wyobrażenia sobie jego uczuć. Takie pogłębianie wzajemnej komunikacji może być dla małżonków źródłem dużej radości (Braun-Gałkowska, 1985)