200402_kajak_na_morzu.pdf

Kajak na morzu:

bezpiecznie i legalnie

Miros³aw Murawski (Murmir)

Kontynuuj¹c opis sprzêtu nie-

zbêdnego do p³ywania kaja-

kiem na morzu skupiê siê teraz

na elementach decyduj¹cych

o bezpieczeñstwie kajakarza

morskiego.

Bezpiecznie

Oczywiœcie, wiêkszoœæ z wczeœniej omawianych

elementów tak¿e wp³ywa na bezpieczeñstwo, ale

niektóre z ni¿ej prezentowanych elementów ekwi-

punku mog¹ zdecydowaæ o przetrwaniu w skraj-

nie niekorzystnych warunkach i to nie tylko na

morzu.

Warto dodaæ, ¿e szykuj¹c siê na morze po-

winniœmy zapomnieæ o œródl¹dowych nawy-

kach. Morze to nie swojska ma³a rzeczka, gdzie

do brzegu blisko i prawie w ka¿dej chwili mo-

¿emy wyjœæ z wody. Dziêki takiemu nastawieniu

unikniemy przykrych niespodzianek, a byæ mo-

¿e ocalimy zdrowie czy nawet ¿ycie.

Obserwuj¹c szeroko komentowane w prasie

wypadki kajakowe ostatnich lat mo¿na gene-

ralnie przyj¹æ, ¿e œmieræ kajakarzy na wodach

morskich nastêpowa³a w wyniku utoniêcia lub

wych³odzenia. By³y one spowodowane w znacz-

nej czêœci brakiem odpowiednich umiejêtnoœci,

wyposa¿enia oraz sprzêtu ratunkowego. Jest to

tym bardziej smutne, ¿e sposoby na bezpiecz-

ne p³ywanie znane s¹ nie od dziœ, a podstawo-

wy sprzêt zapewniaj¹cy bezpieczeñstwo jest

doœæ tani i ogólnodostêpny.

Kamizelka ratunkowa nie s³u¿y do p³ywania

w wodzie, ale do przetrwania w oczekiwaniu na

nadchodz¹c¹ pomoc. Taœmy odblaskowe, gwiz-

dek morski (dzia³aj¹cy po zalaniu wod¹), lampka

bateryjna, czasami lusterko, umo¿liwiaæ maj¹ ³a-

twiejsze zauwa¿enie rozbitka, a pas bezpieczeñ-

stwa z klamr¹ u³atwia holowanie lub wyci¹ganie

go na jednostkê ratownicz¹. Teoretycznie, oprócz

kamizelki powinniœmy posiadaæ jeszcze jeden œro-

dek ratunkowy do podania ton¹cemu rozbitkowi.

Jachty musz¹ mieæ ko³a ratunkowe, tratwy czy pa-

sy – w wypadku kajaka nie jest to mo¿liwe, ale

w praktyce warto mieæ poza kamizelk¹ ratunko-

w¹, kamizelkê asekuracyjn¹ lub kamizelkê pneu-

matyczn¹, które mog¹ zostaæ uznane (przy pew-

nej dozie dobrej woli) za ten w³aœnie dodatkowy

œrodek ratunkowy. Pozwolê sobie teraz zacytowaæ

fragment opisu morskiej wyprawy kajakowej Born-

holm-Rugia-Uznam, 06-14.09.1997 r. Aleksandra

Doby i Rafa³a Jakubowskiego: „Zdecydowaliœmy

siê na zabranie ze sob¹ dwóch pneumatycznych

kamizelek asekuracyjnych Autoflug z firmy IMS

Griffin. Wyposa¿one w gwizdki i oœwietlenie, lek-

kie i wygodne, zapewnia³y nam komfort psy-

chiczny” . Tylko pozazdroœciæ, ale nale¿y podkre-

œliæ, ¿e mimo i¿ takie kamizelki s¹ lekkie i dla

kajakarzy wygodne, nie s¹ traktowane przez pol-

skie s³u¿by ratownicze jako kamizelki ratunkowe

jeœli nie maj¹ atestu zgodnoœci z Kodeksem LSA.

go kajakarza. Dzieje siê tak dlatego, ¿e na mo-

rzu raczej nie bêdziemy rzutk¹ rzucaæ – siedz¹c

w kajaku trudno wzi¹æ solidny zamach (sami mo-

¿emy siê wywróciæ), zamiast tego mo¿emy do

poszkodowanego podp³yn¹æ. W kajakarstwie

górskim do holowania s³u¿¹ tzw. patenty ho-

lownicze (pasy holownicze), które zapinamy na

kamizelce lub mocujemy na kajaku. Posiadaj¹

one klamrê bezpieczeñstwa umo¿liwiaj¹c¹ szyb-

kie odpiêcie oraz amortyzator gumowy ³ago-

dz¹cy szarpniêcia. Niestety, posiadaj¹ one zbyt

krótk¹ jak na warunki morskie linkê holownicz¹

(2-3 m). Dlatego do holowania bêdziemy u¿y-

waæ rzutki, któr¹ przecie¿ i tak posiadamy (po-

siadamy rzutkê, prawda?). Wyruszaj¹c na mo-

rze warto przed³u¿yæ j¹ o wspomniany gumowy

amortyzator szarpniêæ oraz dodaæ karabinek na

Kamizelka ratunkowa...

jest podstawowym elementem wyposa¿enia,

czêsto decyduj¹cym o prze¿yciu. Wiêkszoœæ z nas

korzysta z kamizelek asekuracyjnych, poniewa¿

s¹ wygodniejsze, mniejsze i tañsze. Na morzu

jednak posiadanie kamizelki ratunkowej jest wy-

mogiem prawnym i wymogiem bezpieczeñstwa.

Kamizelka musi byæ dopasowana do rozmiarów

i wagi kajakarza, posiadaæ ko³nierz wyporno-

œciowy, uprz¹¿ (szelki) z link¹, pas bezpieczeñ-

stwa, taœmy odblaskowe i gwizdek. Inn¹ mo¿li-

woœci¹ jest posiadanie pasa ratunkowego

z ko³nierzem wypornoœciowym, gwizdkiem, lamp-

k¹ bateryjn¹, pasem bezpieczeñstwa i torebk¹

z proszkiem zabarwiaj¹cym wodê na czerwono.

Ró¿nice pomiêdzy kamizelk¹ asekuracyjn¹ a ratun-

kow¹ polegaj¹ g³ownie na tym, ¿e kamizelka ase-

kuracyjna powinna utrzymywaæ na wodzie osobê

umiej¹c¹ p³ywaæ przynajmniej przez godzinê nie

krêpuj¹c jej ruchów i umo¿liwiaj¹c samodzielne

p³ywanie.

Kamizelki i pasy ratunkowe maj¹ utrzymaæ na po-

wierzchni morza osobê nieprzytomn¹ obracaj¹c j¹

do pozycji w której nie zach³yœnie siê wod¹ (na

plecach w odchyleniu do ty³u o oko³o 45 stopni).

W³aœciwie dobrane do wagi kamizelki ratunkowe

powinny utrzymywaæ usta nieprzytomnej osoby co

najmniej 8 cm nad wod¹, a w przypadku pasa co

najmniej 12 cm nad wod¹ oraz zabezpieczaæ przed

utoniêciem przez 24 godziny. Kamizelki ratunkowe

i pasy powinny posiadaæ atesty miêdzynarodowej

konwencji SOLAS lub w ostatecznoœci atesty PRS.

Rzutka...

na morzu s³u¿y przewa¿nie (bo przecie¿ zda-

rzaj¹ siê wyj¹tki) do holowania poszkodowane-

WIOS£O

nr 2/2004

koñcu u³atwiaj¹cy zaczepienie siê poszkodowa-

nego. Jeœli natomiast posiadamy patent holow-

niczy, powinniœmy pomyœleæ o d³u¿szej lince lub

o po³¹czeniu go z posiadan¹ rzutk¹.

Wspomniane wyj¹tki to oczywiœcie tradycyjne

zastosowanie rzutki, kiedy podajemy j¹ z brze-

gu kajakarzowi w k³opotach – najczêœciej w stre-

fie przyboju.

Morze to nie swojska ma³a rzeczka, gdzie do brzegu blisko

i prawie w ka¿dej chwili mo¿emy wyjœæ z wody. Dziêki

takiemu nastawieniu unikniemy przykrych niespodzianek,

a byæ mo¿e ocalimy zdrowie czy nawet ¿ycie.

Koniecznie nale¿y pamiêtaæ o tym, ¿e wszelkie

wezwania pomocy przy u¿yciu œrodków piro-

technicznych wymagaj¹ szczególnej ostro¿noœci.

Pamiêtajmy te¿ i o tym, ¿e w dzieñ skuteczniej-

szy jest dym, a w nocy œwiat³o. Nale¿y równie¿

pamiêtaæ, ¿e kolor czerwony jest kolorem wzy-

wania pomocy, zatem rakiety, pochodnie i dym

powinny byæ w kolorze czerwonym.

logramów wypornoœci oraz zapewniaj¹c sobie

suche i ciep³e ubiory.

Na koñcu warto wspomnieæ o specjalistycz-

nych, wodoszczelnych mapnikach, pokrowcach

na sprzêt fotograficzny i wodoszczelnych obu-

dowach do telefonów komórkowych. Przy tych

ostatnich chcia³bym siê na chwilê zatrzymaæ.

Obecnie znajdziemy na rynku wiele wodoszczel-

nych „worków” na komórki, ale jedynie nielicz-

ne nadaj¹ siê do bezpoœredniej rozmowy bez wy-

ci¹gania aparatu z pokrowca. Polecam takie, które

maj¹ tzw. akustyczn¹ membranê na wysokoœci

g³oœnika. Gwarantuje ona dobr¹ i wyraŸn¹ s³y-

szalnoœæ prowadzonej rozmowy. Konieczna jest

tak¿e gwarantowana wodoszczelnoœæ obudowy,

aby mo¿na by³o prowadziæ rozmowê bezpo-

œrednio z wody. Jest to mo¿liwe na ca³ym ob-

szarze polskiego wybrze¿a, które w ca³oœci objê-

te jest zasiêgiem sieci komórkowych.

Nó¿ nierdzewny...

umieszczony na kamizelce to równie¿ jeden

z podstawowych œrodków bezpieczeñstwa. Nie

do wiary, jak wiele linek, cumek, gumek i tasie-

mek mo¿e siê spl¹taæ po wywrotce, a zgrabia³e

rêce nie nadaj¹ siê do rozwi¹zywania skompliko-

wanych wêz³ów. Maj¹c pod rêk¹ nó¿, w sytuacji

awaryjnej po prostu rozcinamy spl¹tane linki.

Zimne œwiece...

s¹ bezpiecznym, choæ stosunkowo ma³o wi-

docznym œrodkiem sygnalizacyjnym. Maj¹ po-

staæ plastikowego wa³ka/pa³eczki o d³ugoœci

oko³o 15 cm i œrednicy 1 cm. Wewn¹trz szczel-

nej obudowy znajduje siê p³yn oraz cienka szkla-

na ampu³ka z drugim p³ynem. Wydzielanie œwia-

t³a nastêpuje w wyniku reakcji chemicznej

powsta³ej wskutek po³¹czenia siê p³ynów. Aby

„zapaliæ” tak¹ œwiecê nale¿y j¹ zgi¹æ tak, aby

doprowadziæ do zgniecenia ampu³ki w œrodku,

a nastêpnie potrz¹sn¹æ w celu zmieszania p³y-

nów. W zale¿noœci od typu, takie pa³eczki œwie-

c¹ nawet do 36 godzin, choæ z up³ywem czasu

coraz s³abiej. Najwiêkszym ich plusem jest ca³-

kowita wodoszczelnoœæ, niska cena (kilka z³o-

tych), ³atwoœæ u¿ycia i niewielkie rozmiary. Mi-

nusy to stosunkowo s³abe œwiat³o (choæ w nocy

widoczne z odleg³oœci kilku kilometrów) oraz

jednorazowe u¿ycie. Ze wzglêdu na naprawdê

niski koszt, uniwersalne zastosowanie, du¿e bez-

pieczeñstwo u¿ycia oraz niewielk¹ objêtoœæ

i wagê powinny siê znaleŸæ w ka¿dym kajaku

wyp³ywaj¹cym na morze.

Lornetka...

to rzecz bardzo przydatna, zw³aszcza przy

wypatrywaniu niebezpieczeñstw i dogodnych

miejsc biwakowych. Na niektórych (nie polskich)

odcinkach wybrze¿a mo¿na p³yn¹æ przez kilka

godzin, zanim znajdzie siê miejsce dogodne do

l¹dowania czy noclegu. Niestety, wiêkszoœæ lor-

netek ulega nieodwracalnemu zniszczeniu ju¿

po kilku dniach na morzu. S³ony aerozol po-

woduje szybk¹ korozjê i osadzanie siê soli we-

wn¹trz lornetki. Mo¿na j¹ oczywiœcie trzymaæ

w wodoszczelnym opakowaniu, ale wtedy jej

u¿ywanie na kajaku jest znacznie utrudnione,

a nawet niemo¿liwe. Dobrym, aczkolwiek dro-

gim rozwi¹zaniem s¹ lornetki wodoszczelne

(koszt oko³o 1000 z³). Warto dodaæ, ¿e kupuj¹c

lornetkê na morskie wyprawy kajakiem wybie-

rajmy model o du¿ym polu widzenia i niezbyt

du¿ym powiêkszeniu, dziêki czemu bêdziemy

w stanie utrzymaæ stabilny obraz nawet na roz-

ko³ysanej wodzie.

Kompresy rozgrzewaj¹ce...

mog¹ okazaæ siê wa¿nym œrodkiem ratunko-

wym, przydatnym zw³aszcza na zimnych pol-

skich wodach. Jest to œrodek bardzo skuteczny,

a bardzo rzadko stosowany. Z regu³y s¹ to pa-

kiety (foliowe), które po zduszeniu lub roz³a-

maniu emituj¹ ciep³o przez kilka godzin. Czêœæ

z nich jest wielokrotnego u¿ytku, tzn. mo¿na je

ponownie „³adowaæ ciep³em”, np. przez goto-

wanie. Podobn¹ rolê spe³niaj¹ te¿ olejowe lub

benzynowe miniaturowe grza³ki katalityczne,

które mo¿na w³o¿yæ pod odzie¿. Mo¿e siê to

wydawaæ dziwne, ale wiêkszoœæ wyci¹gniêtych

z wody osób umiera z wych³odzenia na brzegu

oczekuj¹c na pomoc. W takiej sytuacji kompre-

sy rozgrzewaj¹ce, w³o¿one nawet pod mokr¹

odzie¿, i owiniêcie w p³achtê termoizolacyjn¹

uratowa³yby wiêkszoœæ z nich.

Sygna³owe œrodki pirotechniczne...

tylko niektóre nadaj¹ siê do u¿ycia przez ka-

jakarza. Z za³o¿enia maj¹ one byæ u¿ywane na

pok³adzie zagro¿onego statku, a nie w wodzie,

po wywrotce kajaka. St¹d u¿ycie niektórych mo-

¿e nawet zagra¿aæ ¿yciu kajakarza (np. morska

petarda akustyczna) lub byæ trudne do prze-

prowadzenia z wody (np. pistolet sygna³owy).

W praktyce, ze wzglêdu na sposób u¿ycia i ce-

nê mo¿na zaleciæ stosowanie:

• rêcznej wyrzutni rakiet spadochronowych .

Po odkrêceniu nakrêtki i wyrwaniu przymo-

cowanego do niej sznura nastêpuje samo-

dzielny zap³on i wyrzucenie rakiety spado-

chronowej na wysokoœæ oko³o 300 m,

• pochodni morskiej. Uruchamia siê j¹ po-

dobnie jak wyrzutniê rakiet. Po 5 sekundach

nastêpuje zap³on, a pochodnia widoczna jest

w odleg³oœci do 10 mil morskich,

• p³awki dymnej. Uruchomiona podobnie jak

œrodki opisane powy¿ej, po oko³o 10 sekun-

dach zaczyna wydzielaæ jaskrawy dym wi-

doczny z odleg³oœci 3 mil morskich. Cechy

u¿ytkowe: wydziela dym o barwie pomarañ-

czowej, czas dymienia powy¿ej 3 min. Czas

rozpalania nie d³u¿szy ni¿ 10 sekund. Ponie-

wa¿ p³awka, jak sama nazwa wskazuje, sa-

modzielnie p³ywa, nie musimy jej trzymaæ

w rêce.

Wodoszczelne...

worki, beczki, kasety itp. s¹ ju¿ obecnie to-

warem ogólnodostêpnym, bardzo przydatnym

na morzu. Z racji swojej konstrukcji, kajaki sk³a-

dane musz¹ posiadaæ dodatkowe komory wy-

pornoœciowe, ich rolê spe³niaj¹ miêdzy innymi

wodoszczelne worki/pojemniki z baga¿em – s¹

one podstawowym œrodkiem zapewniaj¹cym

p³ywalnoœæ po wywrotce. W przypadku kaja-

ków „plastikowych”, ze szczelnymi komorami

³adunkowymi, wodoszczelne worki s¹ œrodkiem

dodatkowym, nie wspominaj¹c o tym, ¿e i tak

musimy w czymœ trzymaæ swój dobytek.

Najczêœciej stosowane s¹ miêkkie worki

w kszta³cie grubego walca z zawijanym, nie prze-

puszczaj¹cym wody zapiêciem na klamrê. Bar-

dzo wygodne s¹ wodoszczelne torby zwê¿ane

na jednym koñcu; dziêki owemu zwê¿eniu ³a-

twiej je upchn¹æ we wnêtrzu kad³uba. Trudniej-

sze do zapakowania, lecz pewniejsze s¹ zakrê-

cane beczki plastikowe. W u¿yciu znajduj¹ siê te¿

wodo- i bryzgoszczelne torby pok³adowe, w któ-

rych mo¿emy trzymaæ ró¿ne podrêczne drobia-

zgi nie nara¿aj¹c ich na ci¹g³y kontakt z wod¹.

Przypominam, ¿e dziêki szczelnym pojemni-

kom baga¿owym (umocowanym tak, aby nie

odp³ynêly po wywrotce – wa¿ne szczególnie

w sk³adakach) zwiêkszamy znacznie swoje bez-

pieczeñstwo zyskuj¹c dodatkowo kilkanaœcie ki-

nr 2/2004

WIOS£O

Termoizolacyjny koc ratunkowy...

tzw. NRC-tka przeznaczony jest do ochrony

poszkodowanych przed wych³odzeniem,

wilgoci¹, opadami atmosferycznymi lub silnym

promieniowaniem s³onecznym. Wykonany jest

z metalizowanej folii poliestrowej w taki spo-

sób, ¿e jedna strona koca jest w kolorze srebr-

nym, zaœ druga w kolorze z³otym. Dziêki temu

mo¿liwa jest ochrona zarówno przed zimnem

(gdy rannego owiniemy srebrn¹ powierzchni¹

do cia³a) lub przed gor¹cem – z³ot¹ powierzch-

ni¹ koca do cia³a. Œrodek ten jest doœæ po-

wszechnie stosowany, zarówno przez turystów

wszelkiej maœci, jak i w ratownictwie. Jest tani,

lekki, zajmuje ma³o miejsca (mieœci siê w kie-

szeni) i ma uniwersalne zastosowanie.

Pamietajmy, ¿e sprzêt jest tylko dodatkiem do posiadanych

umiejêtnoœci. Sama obecnoœæ wyposa¿enia nie na wiele siê

przyda, jeœli nie bêdziemy wiedzieæ jak siê nim pos³u¿yæ lub

nie bêdziemy mieli praktyki w tym zakresie.

szeregiem aktów prawnych, ale skupiê siê tyl-

ko na tych zwi¹zanych z morzem.

plikowanych przeróbkach wnêtrza kajaków kosz-

tem ich ³adownoœci. W praktyce p³ywamy na

podstawie pierwszej czêœci uprawnieñ dopusz-

czaj¹cych do p³ywania jednostki do 5 m d³ugo-

œci i na razie (!) nikt nie kwestionuje tych upraw-

nieñ w stosunku do kajaków d³u¿szych ni¿ 5 m.

Obowi¹zuj¹ nastêpuj¹ce ograniczenia w p³y-

waniu kajakiem :

• wy³¹cznie w porze dziennej,

• przy sile wiatru do 4 stopni w skali Beauforta,

• przy widzialnoœci powy¿ej 2 mil morskich,

• w odleg³oœci do 2 mil morskich od brzegu.

Zabronione jest te¿ uprawianie ¿eglugi jed-

nostkami p³ywaj¹cymi na akwenach zamkniê-

tych dla ¿eglugi, wyznaczonych i oznakowanych

k¹pieliskach i akwenach szkoleniowych .

Dyrektor urzêdu morskiego mo¿e na wnio-

sek gminy, bior¹c pod uwagê wystêpuj¹ce za-

gro¿enia na podleg³ym akwenie, wyznaczyæ cza-

sowo rejony ograniczonego lub ca³kowitego

zakazu uprawiania ¿eglugi w celach sportowych,

co z regu³y w praktyce dotyczy obszaru pla¿

strze¿onych.

Obowi¹zuje te¿ zakaz zbli¿ania siê na odle-

g³oœæ mniejsz¹ ni¿ 50 m do statków morskich

stoj¹cych na kotwicy, torów wodnych dla stat-

ków morskich, statków morskich w ruchu, k¹-

pi¹cych siê ludzi, wystawionego sprzêtu rybac-

kiego, znaków nawigacyjnych oraz miejsc

zabronionych dla ¿eglugi.

¯egluga na torach wodnych czy na akwenie

portu wymaga uzyskania zgody Kapitanatu lub

Bosmanatu Portu. Przestrzegam, ¿e jest to co-

raz czêœciej wykorzystywane przeciwko kajaka-

rzom i brak zgody grozi surow¹ kar¹ pieniê¿n¹.

Kajaki wychodz¹ce z portu na akwen trenin-

gowy i wody przybrze¿ne nie podlegaj¹ odpra-

wom (kapitanat, bosmanat, Stra¿ Graniczna),

ale lepiej przed wyjœciem zg³osiæ siê osobiœcie,

przez UKF-kê lub telefon komórkowy.

Ka¿da jednostka p³ywaj¹ca, czyli równie¿ kajak,

powinna byæ wyposa¿ona w kamizelki ratunko-

we. Iloœæ kamizelek powinna odpowiadaæ liczbie

cz³onków za³ogi. Zaleca siê posiadanie przynajm-

niej jednego ze œrodków wzywania pomocy.

W praktyce z regu³y ¿¹da siê okazania p³aw-

ki dymnej lub czerwonych rakiet spadochrono-

wych, œrodka ³¹cznoœci, kamizelek ratunkowych

z atestem morskim i rzutki. Wszystkie osoby nie-

pe³noletnie w czasie p³yniêcia powinny byæ ubra-

ne w kamizelki ratunkowe.

Kajakarz jest zobowi¹zany na wezwanie upo-

wa¿nionego funkcjonariusza Urzêdu Morskie-

go przedstawiæ jednostkê do inspekcji kontrol-

nej i okazaæ do wgl¹du sprzêt ratunkowy

i dokumenty.

Za naruszenie tych przepisów grozi kara pie-

niê¿na lub anulowanie pozwoleñ wydanych przez

Urz¹d Morski i kapitanaty.

Przepisy morskie

Zasady bezpiecznej organizacji i prowadze-

nia sp³ywów kajakowych reguluje Rozporz¹-

dzenie Rady Ministrów z 6 maja 1997 roku,

w sprawie warunków bezpieczeñstwa osób

przebywaj¹cych w górach, p³ywaj¹cych, k¹pi¹-

cych siê i uprawiaj¹cych sporty wodne. Oczy-

wiœcie dotyczy ono wszystkich sp³ywów, nie tyl-

ko morskich, wiêc nie bêdê go tu omawia³

– wyj¹tkiem bêdzie problem karty p³ywackiej,

o czym w ramce obok. Szczegó³owe omówie-

nie ogólnych przepisów dotycz¹cych organiza-

cji sp³ywów masowych i wymaganych upraw-

nieñ, autorstwa Macieja Grabca (Matiego),

ukaza³o siê w WIOŒLE nr 3/2003.

Aktualne przepisy wprowadzaj¹ obowi¹zek

uzyskania uprawnieñ instruktora rekreacji ru-

chowej ze specjalnoœci¹ kajakarstwo dla osób

prowadz¹cych sp³ywy. Dodatkowo nale¿y uzy-

skaæ zezwolenie wojewody na prowadzenie

dzia³alnoœci gospodarczej, polegaj¹cej na or-

ganizacji imprez turystycznych. Oczywiœcie uzy-

skanie ich jest odpowiednio czasoch³onne

i kosztowne.

Odnosz¹ce siê do nas zasady amatorskiego

p³ywania kajakami po morzu reguluj¹ zarz¹-

dzenia Dyrektorów Urzêdów Morskich w Gdañ-

sku, S³upsku i Szczecinie. Obowi¹zuj¹ równie¿

zarz¹dzenia porz¹dkowe Dyrektorów Urzêdów

Morskich dla podleg³ego im terenu, dotycz¹ce

„wymogów zabezpieczenia brzegu morskiego,

wydm nadmorskich i lasów ochronnych w nad-

brze¿nym pasie technicznym”, reguluj¹ce zasa-

dy korzystania z pla¿y, wydm i lasów nad-

brze¿nych.

Poniewa¿ w zasadzie ich treœæ jest prawie

identyczna, mo¿na je pokrótce scharakteryzo-

waæ zbiorowo w nastêpuj¹cy sposób: dozwo-

lone jest rekreacyjno-sportowe p³ywanie po wo-

dach morskich jednostkami p³ywaj¹cymi

o d³ugoœci do 5 m oraz jednostkami niezata-

pialnymi o d³ugoœci od 5 do 8 m.

Wiêkszoœæ kajaków morskich nieznacznie

przekracza 5 m, czyli teoretycznie powinny byæ

niezatapialne. Problem z tym, ¿e nie chodzi tu

o faktyczn¹ niezatapialnoœæ po wywrotce, ale

o tzw. niezatapialnoœæ konstrukcyjn¹, potwier-

dzon¹ przez œwiadectwo odpowiednich in-

spektorów nadzoru. Nie s³ysza³em, ¿eby jakiœ

kajakarz wyst¹pi³ o takie œwiadectwo i w¹tpiê,

aby je otrzyma³, bo wymogi s¹ teoretycznie ta-

kie same dla jachtów morskich i kajaków, np.

sta³e zapasy materia³u wypornoœciowego co naj-

mniej w 3 miejscach.

Zgodnie z tym systemem jedynka morska po-

winna mieæ co najmniej 30 litrów elementów

wypornoœciowych, a dwójka co najmniej 60 li-

trów. Teoretycznie by³oby to mo¿liwe w przy-

padku konstrukcji przek³adkowych opartych na

elementach typu plaster miodu lub przy skom-

Apteczka pierwszej pomocy

Wiêkszoœæ proponowanych apteczek opisa-

na jest ogólnikowo, np. œrodki przeciwbólo-

we, a przecie¿ nie ka¿dy z nas ma wykszta³ce-

nie medyczne, aby samemu skompletowaæ

swoj¹ apteczkê. Obecnie trudno te¿ liczyæ na

rzeteln¹ pomoc ze strony farmaceutów, bo po-

lec¹ nam raczej œrodek najdro¿szy, a nie naj-

lepszy. Z licznych apteczek, proponowanych

przez ró¿nych autorów poradników turystycz-

nych, najbardziej przydatny do kajakarstwa

morskiego wydaje mi siê sk³ad apteczki na wy-

prawy górskie. Podobnie jak podczas rejsu ka-

jakiem, przez d³u¿szy czas pozostajemy tam

poza zasiêgiem pomocy lekarskiej i szpitalnej

– nale¿y wtedy samodzielnie udzieliæ pomocy

poszkodowanym. Dok³adne omówienie ap-

teczki oraz podanie jej pe³nego sk³adu wykra-

cza jednak poza ramy tego artyku³u – redak-

cja WIOS£A postara siê zamieœciæ osobny

artyku³ na ten temat w jednym z kolejnych nu-

merów.

Na tym zakoñczê omówienie sprzêtu przy-

datnego i/lub koniecznego w uprawianiu kaja-

karstwa morskiego. Nie jest ono kompletne, ale

na nasze potrzeby – jak s¹dzê – wystarczaj¹ce.

Mamy zatem wyposa¿ony kajak, przysz³a za-

tem pora, aby przedstawiæ przepisy niezbêdne

do morskiego p³ywania wzd³u¿ polskiego wy-

brze¿a Ba³tyku.

Legalnie

Zaczniemy od wiedzy prawnej, bo – jak mó-

wili Rzymianie – „nieznajomoœæ prawa szkodzi”.

Zasady p³ywania kajakiem uregulowane s¹ w RP

Rozporz¹dzenie Rady Ministrów z dnia 6 maja

1997 roku w sprawie okreœlenia warunków bez-

pieczeñstwa osób przebywaj¹cych w górach, p³y-

waj¹cych, k¹pi¹cych siê i uprawiaj¹cych sporty

wodne (Dz. U. Nr 57 z 1997 roku poz. 358) zlikwi-

dowa³o wszelkie karty p³ywackie, jak równie¿ po-

zbawi³o WOPR prawa kontroli jednostek p³ywaj¹-

cych. Znane s¹ przypadki, ¿e gorliwi ratownicy

WOPR usi³uj¹ bezprawnie ingerowaæ poœród ¿e-

gluj¹cych na deskach, kajakarzy czy ¿eglarzy wy-

puszczaj¹cych siê dalej ni¿ 500 metrów od brze-

gu. Na morzu, poza wytyczonym k¹pieliskiem

strze¿onym, wydawaæ Wam polecenia czy kontro-

lowaæ Was maj¹ prawo wy³¹cznie funkcjonariusze

urzêdów morskich i Stra¿y Granicznej.

W kolejnym odcinku: co wolno na pla¿y, jak

omijaæ poligony, problem z ubezpieczeniem i ca-

³a reszta formalnych wymogów do spe³nienia.

WIOS£O

nr 2/2004

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: