[Polish] Marik - Serwitory Psychodynamika Modele M.pdf - - Różne - - Selia

Serwitory, Psychodynamika i Modele Magii

Magia chaosu, poznawana przez internet i rozmowy z magami może

wydawać się wielkim zlepkiem często sprzecznych ze sobą technik.

Względność postaw i pozorny brak powszechnych wzorców może wydawać

się niepokojący i frustrujący, zwłaszcza dla tych, którzy wcześniej podążali

bardziej sformalizowanymi ścieżkami. Frater U.D. w małym eseju

opublikowanym w 1991 roku przedstawił jaśniejsze podejście do magii

chaosu nazwyając ją Meta-modelem, piątym sposobem postrzegania magii.

Pozostałe cztery zdefiniował jako Model Spirytualny (praktykowany przez

szamanów i magów ceremonialnych, w którym autonomiczne byty istnieją w

wymiarach dostępnych przez inne stany swiadomości); Model Energetyczny

(gdzie świat jest "ożywiany" strumieniami energii, którymi manipuluje mag);

Model Psychologiczny (według którego mag jest "projektatntem symboli i

innych stanów świadomości", działającym na podświadomości) i w końcu

Model Informacyjny (w którym informacja kształtuje pierwotnie neutralną

energię życiową). Frater U.D. wykazuje, że autorzy piszący o magii chaosu

głównie nawiązują do Modelu Psychologicznego, ale zachaczają również o

Meta-Model, który w rzeczywistości jest zestawem instrukcji dotyczących

używania innych modeli. Jedną z najistotniejszych informacji o magii chaosu,

jak również jedną z trudniejszych do pojęcia przez nowicjuszy, jest fakt że

nie ma w niej za grosz filozofii. Jest to tylko technologia, podejście bądź

postawa zajmowana w stosunku do innych systemów magicznych. Do tego

stanu rzeczy doprowadziło rozwijanie i przekształcanie Modelu

Psychologicznego. Ten esej oprócz omawiania wielu praktycznych kwestii,

takich jak choćby kreacja serwitora, omawia również relacje między teorią

magii chaosu a współczesną psychologią.

Wydaje się, że nowocześni magowie, magowie chaosu, współcześni

czarodziejie i inni użytkownicy serwitorów zaakceptowali zmodyfikowany

psychodynamiczny obraz osobowości i sposób w jaki postrzegamy samych

siebie. Ten obraz, po raz pierwszy opisany przez Freuda i innych "pionierów"

psychoanalizy (Jung, Adler, etc.), zakłada że sposób w jaki postrzegamy

siebie zmienia się w czasie życia a syndromy motywacyjne ("motivational

syndromes") (to co chcemy oraz to, jak to zdobywamy) warunkują ten

rozwój. To odróżnia ten model od innych teorii akceptowanych na Zachodzie

przez wieleset lat (przykładowo - teorii głoszących, że człowiek składa się z

czterech lub pięciu pierwiastków). Magowie chaosu zazwyczaj okazują

bardziej sytuacyjną postawę w odniesieniu do osobowości, to znaczy -

działają tak jak gdyby sytuacja w jakiej się znajdują była dominującym

czynnikiem kształtującym widoczne zachowania. Są zazwyczaj zdania, że

jest to pożyteczne, gdyż dzięki temu osobowość może być użyta jako

narzędzie do kształtowania pragnień. Ta postawa poniekąd odzwierciedla

buddyjskie i w ogóle - wchodnie, podejście do "ja", które to podejście bądź

całkowicie zaprzecza istnieniu "ja" jako trwałej istoty, bądź stwierdza, że jego

prawdziwa natura może być stwierdzona tylko dzięki głebokim stanom

wyższej świadomości (samadhi).

Phil Hine w swojej świetnej broszurze pt. "Chaos Servitors, a User Guide"

pisze o "ja":

"Lubię sobie wyobrażać "ja" jako żywe miasto, gdzie niektóre dzielnice są

bardziej prominentne od innych, gdzie występują ukryte tunele i systemy

ściekowe, gdzie w podziemnych kanałach płynie energia życiowa dla

budynków. Miasto ciągle zmienia się, rośnie. W miejscu wyburzonego

budynku powstaje zaraz nowy."

Serwitor jest obecnie uważany za wydzieloną część osobowości maga.

Uważam, że to ujęcie jest okrojoną wersją poglądu, według którego

serwitory są ulokowane gdzieś w nieświadomości kolektywnej, a w

konsekwencji - nie są ulokowane w psychice żadnego konkretnego maga.

Według mnie demony, anioły, poltergeisty i może nawet duchy, są

serwitorami. Serwitory mogą być nazwane też myślo-formami (thought-

forms) (w przeciwieństwie do godform, które czasem mogą być serwitorami

na sterydach).

Ponieważ obecnie magiczne podejście do osobowości jest zazwyczaj

psychodynamiczne i motywacyjne, serwitory postrzega się jako łatwe do

kierowania, funkcjonalne jednostki. Aż do początków tego stulecia podejście

do serwitorów było zasadniczo odmienne. Magowie Ceremonialni, co wydaje

mi się śmieszne, spędzali ogromne ilości czasu ewokując demony przy

użyciu grimoirów i wielu magicznych akcesoriów. Przywoływali demony jako

w pełni niezależne jednostki posiadające własną osobowość. Przez to

bardzo trudno było je namówić do spełnienia woli maga. Natomiast jeśli

przywołujesz demona jako manifestację swojego pragnienia, wtedy sprawa

jest prosta - "dam ci energię, ty dasz mi czego chcę, ja ci dam ładne

mieszkanie".

Czym jest serwitor?

Syndrom motywacyjny (pragnienie) jest częścią zasadniczą magii Spare'a.

Dlatego też tytuł jego najpopularniejszej książki brzmi "The Book of

Pleasure". Spare, i wielu innych magów, zaadoptował do swoich celów

"Jungowskią wersję" Freudowskiej teorii nieświadomości. Jung opisał

istnienie nieświadomości kolektywnej, do której wszyscy mamy dostęp.

Uważał, że powstała ona w wyniku ewolucji gatunku ludzkiego. Osobiście

wolę termin używany przez Jana Fries'a - Głębiny Umysłu (the Deep Mind),

ale z grubsza chodzi o to samo. Spare, który nieświadomość kolektywną

nazywał podświadomością, opisywał ją w taki sposób:

"Wyobraź sobie podświadomość jako archetyp wszystkich doświadczeń i

wiedzy, przeszłych wcieleń jako ludzie, zwierzęta, ptaki, rośliny etc.,

wszystko co żyje, żyło lub będzie istnieć."

Zarówno Spare jaki i Peter Carroll próbowali stworzyć słownictwo, którym

możnaby opisać zjawisko i techniki magii Spare'a. Carroll, jak uwarzamy

FireClown i ja, próbował stworzyć słownictwo, które mogłoby być używane

przez magów każdego systemu. FireClown nazywa to "szablonem

dyskusyjnym". Miał to być sposób na to by, przykładowo, thelemici mogli

rozmawiać z wiccanami dobrze się nawzajem rozumiejąc. Niestety próba ta

nie powiodła się.

Dobrym tego przykładem jest słowo "serwitor". Pochodzi on z czasów

wcześniejszych niż Magia Chaosu i było używane już w latach 30' przez

Clarka Ashtona Smitha w "Weird Tales" do określenia związanych duchów.

Obecnie serwitor odnosi się do jednostek urzeczywistniających się poprzez

ewokację, technikę tak starą jak sama magia. Carrol pisze:

"Te istoty mają bardzo wiele imion pochodzących z demonologii wielu kultur:

elementale, inkuby, sukkuby, demony, mary, duchy i tak dalej".

Spare zdaje się sugerować, że te jednostki są przypisane do pragnień.

Innymi słowy - mag doświadczający pragnienia (sposobu w jaki psyche mówi

magowi, że czegoś pożąda) formuje część podświadomości w częściowo

niezależną istotę, która wykonuje zadanie potrzebne do urzeczywistnienia

woli maga. Carroll częściowo odrzuca ten pogląd zgadzając się jednak, że

serwitory są wytworem ludzkiego mózgu. Phil Hine, autor "User's Guide to

Servitors", pisze:

"Przez świadome oddzielenie części naszej psychiki i identyfikację jej

poprzez imię, cechy i symbole, możemy uzyskać sposób na pracę z nią (i

zrozumienie jak na nas wpływa) w stanie świadomości".

Zatem, przynajmniej w magii Spare'a, Carrolla i Phila Hine'a, serwitor jest

częścią psychiki maga lub też Głębin Umysłu ewokowaną w celu wykonania

zadania. Czy te jednostki istnieją przed ich ewokacją? Być może. Magia

wykracza poza czas i przestrzeń. Jeśli Głębiny Umysłu zawierają w sobie

wszystkie doświadczenia, które się wydarzyły oraz wydarzą to pytanie owo

jest bezsensowne, czy też jak napisał Blake: "Wszystko w co można

uwierzyć jest obrazem prawdy".

Jestem przekonany, że użycie serwitorów jest rozpowszechnione również

wśród ludzi, którzy wcale nie uważają siebie za magów. Ludzie personifikują

swoje samochody, jako dzieci mają wyimaginowanych przyjaciół czy też

nadają swoim zabawkom cechy osobowości, noszą różnego rodzaju amulety

i pozwalają swoim pragnieniom zająć tak dużą część ich osobowości, że w

końcu stają się one demonami. Serwitory pojawiają się też w wielu filmach.

Oczywitym tego przykładem są "Urodzeni mordercy" lub japoński "Tetsudo".

W "Urodzonych mordercach" demony zostają ostatecznie wchłonięte i

dwójka morderców przestaje zabijać. "Siedem" pokazuje rytuał, w którym

morderca używa ludzi jako mieszkań dla demonów, w tym wypadku - siedmu

Grzechów Głównych.

Według mnie wszystko to są przykłady użycia serwitorów. Ich

charakterystyka jest zgodna z definicją Hine'a - są to oddzielone części

psyche lub osobowości które uzyskały częściową niezależność (semi-

independence). Oczywiście w przypadku demonów absorbujących

osobowość akt ten może być trudny do zaakceptowania, lecz początek

może być właśnie taki.

Opowiem wam pewną historię. Jakieś 12 lat temu miałem przyjaciela,

uroczego, przystojnego mężczyznę. Był inteligentny, dobrze zbudowany i nie

pił. Często pilnował (baby-sit) córkę innego przyjaciela. Okazało się, że był

seryjnym gwałcicielem. Śledził kobietę, gwałcił ją a następnie bił aż do

nieprzytomności. Złapano go, gdyż zasnął w pobliżu mieszkania ofiary a

policja znalazła go ze śladami jej krwi. Jestem pewien, że w końcu zacząłby

mordować swoje ofiary. Na szczęści nie miał tej szansy.

Według mnie pewnego rodzaju niemożność do zrozumienia swojej

wściekłości w stosunku do kobiet zaowocowała oddzieleniem się części jego

osobowości, tej gwałtownej, nienawidzącej kobiet. Stała się ona demonem,

częściowo niezależnym serwitorem. Obsesja doprowadziła do stworzenia

demona, który całkowicie go opanował i mój przyjaciel stał się całkowicie

innym człowiekiem. Z tego co wiem, sam nie był nawet świadomy istnienia

demona. Nikt z jego przyjaciół też nic odmiennego nie zaobserwował, lecz z

pewnością jego ofiary go zobaczyły.

Tworzenie serwitorów

Współcześni magowie rozwinęli jungowską teorię nieświadomości

kolektywnej by wykazać, że magia dzieje się wewnątrz tego, co Spare

nazwał podświadomością, a Fries Głębinami Umysłu. Serwitory są pół-

autonomicznymi istotami przywoływanymi z Głębin Umysłu, które mają

wykonać pewne zadania. Stephen Mace w swojej monografii "Stealing the

Fire from Heaven" nazywa to czarnoksięstwem. Definiuje to następująco:

"Czarnoksięstwo jest sztuką opanowywania duchów i szkolenia ich tak, by

były całkowicie posłuszne. Mag używa sił umysłu tak, aby zmusić je do

spowodowania zmian zarówno w jego umyśle jak i poza nim".

Większość pisarzy jednomyślnie uważa, że zanim mag przystąpi do

wykonywania rytuału powinien jasno zrozumieć swoje intencje, czyli

zrozumieć pierwotną naturę swojego pragnienia. W większości przypadków

kreacja serwitora jest bezcelowa. Zwykłe zaklęcie, sigilizacja życzenia i

rzutowanie go w Głębiny Umysłu w stanie pustki ("zaszczepienie" sigila)

powinno wystarczyć. Tworzenie serwitora ze względu na wrażenia jakich to

dostarcza również jest odradzane, chociaż sądząc po lekturze

średniowiecznych grimoirów, był to popularny sposób na spędzenie

wieczoru bez telewizora. Nieletni "szataniści" też są niezwykle dumni z tego

sportu. Magowie chaosu, i jak mam nadzieję, czytelnicy tego eseju, będą

tworzyć serwitory z bardziej praktycznych powodów.

Jeśli mag nie wierzy, że życzenie może zostać spełnione dzięki sigilizacji,

zarówno z powodu barku sukcesu w przeszłości, niemożności zapomnienia

życzenia czy też, dlatego że cel jest złożony lub powtarzający się,

stworzenie serwitora byłoby najwłaściwsze. Serwitory mogą być używane do

znajdywania rzadkich ksiąg, do zwiększenia sprzedaży w sklepie, do

znalezienia pracy, do denerwowania wrogów, ochrony domu i mnóstwa

innych zadań. Serwitory mogą też pomóc w dekonstrukcji i rekonstrukcji

osobowości maga. Na liście dyskusyjnej Z-cluster opisywano serwitory, które

kompresują i rozciągają czas, atakują spamerów, pomagają ominąć korki w

gdzinach szczytu i są żołnierzami w wojnach magów.

Użycie serwitorów jest wprawdzie rozpowszechnione również wśród

zwykłych ludzi. Jednakże magowie i czarnoksiężnicy tworzą serwitory

świadomie. Natomiast pozostali zazwyczaj robią to nieświadomie. Co jak już

opisałem, może mieć nieprzyjemne skutki, zarówno dla twórcy serwitora jak i

społeczeństwa. Serwitory zawierające elementy osobowości mogącej być

określoną jako "społecznie nieprzystosowana" często nazywane są

demonami. Mace tak o nich pisze: "Demony nierzadko powodują nastroje,

fantazje a nawet zachowania trudne do opanowania. Zazwyczaj powstają w

odpowiedzi na trudne dzieciństwo. Dorosły czarodziej w końcu zdaje sobie

sprawę, że są one szkodliwe i ze wszystkich sił będzie starał się je

"związać", tak by nie przeszkadzały mu już więcej". Bo "związane" demony

mogą być bardzo użyteczne.

Skoro jednak tak wiele serwitorów jest gotowych do użycia dzięki

wykorzystaniu grimoirów, ewokacji elementali, inkubów i im podobnych,

sensownym wydaje się być pytanie dlaczego mag miałby się trudzić i

kreować jeszcze jednego. Mace odpowiada w taki sposób: "Użycie

wcześniej istniejących bytów może sprawiać problemy, gdyż korzystanie z

nich wymaga zachowania ogromnej ilość nakazów moralnych i

teologicznych".

Tym z czytelników, którzy kwestionują ten pogląd radzę ewokować przy

użyciu grimoirów jakiegoś pomniejszego demona (jak Belphegor, a nie

Belial) i wybrać się na seans do medium. Wątpię w to, by to doświadczenie

przyniosło czytelnikowi jakieś znaczące lub długotrwałe zmiany choć nie

będzie to pozbawione walorów rozrywkowych. I, jak muszę zaznaczyć, w

niektórych przpadkach może być przyczyną bólu brzucha.

Kreacja i nakazanie wykonania zadania serwitorowi może mieć duży wpływ

na życie maga. Dlatego też tak ważna jest krytyczna analiza pragnienia

maga. Do tego może być użyta dowolna technika, ale chyba najardziej

pomocna byłaby dyskusja z innym magiem. Jest to zwłaszcza ważne gdy

ma być stworzony serwitor, który wywoła zmiany w osobowości maga, gdyż

jest bardzo prawdopodobnym, iż prócz wyzbycia się oczywistej wady, mag

usuie wiążącą się z nią cechę pozytywną, co może go znacznie osłabić.

Gdy już intencje poddane zostały analizie i mag jest pewny, że nie będzie się

to wiązać z żadną niechcianą zmianą osobowości, właściwy proces

tworzenia może się rozpocząć.

Serwitory można podzielić na dwie grupy - te które pochodzą z

rozpoznawalnych rejonów osobowości maga oraz te z głębszych rejonów

podświadomości (tym samym - ich pochodzenie z osobowości maga może

nie być rozpoznawalne). Jeżeli, na przykład, stworzę serwitora by dokuczyć

wrogowi to bez trudu można poznać, iż wywodzi się to z mojej wściekłości

czy nienawiści. Jeżeli jednak przywołam elementala by sprowadzić deszcz,

to pozornie będzie tu brak połączenia z moją psyche. Bez watpienia

połączenie istnieje, ale na tak głębokim poziomie, że jest on już wspólny dla

wielu innych ludzi. Duchy są innym przykładem istot pochodzących z

głębokich warstw podświadomości. Dlatego często są postrzegane w ten

sam sposób przez zupełnie różnych ludzi. To czy mag kreuje serwitora z

własnej psyche czy przyzywa istotę wcześniej istniejącą, może zależeć od

zadania do jakiego serwitor jest przeznaczony. Oczywiście można tworzyć

serwitory składające się po części z psyche maga, a po części z Głębin

Umysłu.

Jestem biznesmenem i bardzo ważnym dla mnie jest szybki odbiór

potwierdzeń płatności. Kreuję serwitora by przspieszyć odbiór listów.

Wyobrażam sobie, że wygląda jak Zippy - maskotka Poczty, ale trzyma też

wielki pistolet - Zippy listoniosz-psychopata. Ma za zadanie przyspieszyć

doręczenie moich przesyłek, a dokładniej - czeków. Oczywiście - zawiera

dużo ze mnie samego - złość na Pocztę, obawę o pieniądze, niechęć do

biurokracji i moją agresję. Jednocześnie część z niego jest produktem ludzi z

działu marketingu Poczty, którzy zakorzenili wizerunek maskotki w

świadomości amerykańskiej. Co nieco powstało dzięki mediom rozpisującym

się o morderstwach listonoszy dokonywanych przez kolegów z pracy w

ciągu ostatnich kilku lat. Psycho-Zippy jest zatem serwitorem-hybrydą i jego

energia pochodzi z obydwu źródeł. Mój Zippy może też być uważany za

demona, ponieważ wywodzi się z obsesyjnych (i społecznie

niepszystosowanych) elementów mojej osobowości, które zostały

zaprzęgnięte do wykonania pewnego zadania. Stworzenie tego serwitora

można zatem uważać za rodzaj terapii, gdyż uwalnia mnie od tych

elementów.

Prześledzmy proces powstawania takiego serwitora. Najpierw zdałem sobie

sprawę ze swoich obsesji manifestujących się jako ciągły niepokój o

płatności, które wprawdzie zostały wysłane, lecz muszę na nie czekać przez

niewiadomą liczbę dni. Taka obsesja jasno wskazuje na pożądanie - chcę

moich pieniędzy na czas. Mógłbym sigilizować to pragnienie, lecz problem

będzie się powtarzał, zatem to nie rozwiąże sprawy. Mógłbym użyć

godformy takiej jak Ganesh, Hermes, Legba czy nawet Nyarlathotep, ale

tego też już próbowałem. Bogowie są pod tym względem bardzo kapryśni i

musiałem targować się z nimi o każdą zaginioną przesyłkę. Zdecydowałem

więc, że stworzenie serwitora jest najodpowiedniejszą rzeczą.

W moim przypadku autorzy reklam Poczty stworzyli sigila za mnie.

Wystarczy go tylko lekko zmodyfikować dodając mu duży pistolet. Lecz w

wielu innych przypadkach może okazać się koniecznym by najpierw

sigilizować swoje życzenie, a potem w wyobraźni nadać temu sigilowi formę

serwitora (który może być czymkolwiek co uznasz za stosowne). Ten proces

można znacznie uprościc gdy stworzysz alfabet magiczny (nazywany także

czasem Alfabetem Żądzy), który zawiera właściwości twojej osobowości i

umysłu pod postacią sigili. Pisanie automatyczne, powszechny sposób

tworzenia takiego alfabetu, może również być pomocne przy rysowaniu

kształtu serwitora.

O Alfabecie Żądzy Mace pisze:

"Każda litera (a właściwie - ideogram) reprezentuje siłę... nieświadomą

strukturę lub rozmaite energie, które mag dostrzega lub chciałby dostrzegać

wewnątrz samego siebie". W skrócie - mag sigilizuje pragnienie a potem

używa pisania automatycznego do utworzenia ideogramu. Litery tego

alfabetu mogą być następnie połączone by utworzyć kształt serwitora, raz

jeszcze przy użyciu pisania automatycznego.

Alfabet Żądz jest zestawem osobistych magicznych symboli, które określają

konkretne zdolności umysłu lub aspekty osobowości maga. Chociaż AŻ

zazwyczaj jest graficzny nic nie stoi na przeszkodzie, by składał się z

gestów, dzwięków czy nawet stanów świadomości. Budowa alfabetu nie

musi też być tak formalna jak zalecają Spare, Carroll, Phil Hine, Jan Fries,

Stephen Mace i inni. Można go, na przykład, stworzyć z powtarzających się

gestów czy dźwięków używanych przez maga w rytuałach. Ponadto nie jest

koniecznym by był zdolny do zdefiniowania poszczególnych elementów AŻ

poza miejscem gdzie odprawia rytuały. Świadomy umysł wcale nie musi

znać znaczenia i atrybutów alfabetu, ponieważ mag używa go tylko w

wyższych stanach świadomości wywołanych rytuałem.

FireClown i ja, którzy mamy podobne podejście do magii, świadomie nie

rozumiemy zbyt wiele z naszych Alfabetów Żądz. Mają one więcej

wspólnego z powtarzającymi się dzwiękami, gestami i stanami świadomości

niż z znakami graficznymi. Chociaż wielu magów praktykujących magię

AOSpare'a jest mocno przywiązana do jego technik, niewolnicze

przywiązanie na pewno nie jest tym, czego chciałby Spare.

Bodźcem do napisania tego eseju było pytanie członka listy dyskusyjnej

Z(cluster), międzynarodowej organizacji zrzeszającej magów chaosu,

ontologicznych anarchistów i im podobnych, utworzona przy pomocy

internetu. Oto owo pytanie:

> W czasie sigilizowania pragnienia kilkakrotnie

> natknąłem się na dziwne istoty, które jak mi

> się wydaje wiążą się z sigilami. Czasami te

[Polish] Marik - Serwitory Psychodynamika Modele M.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: