Scenariusz
zajęcia zorganizowanego dnia 26.III.2009r. w grupie dzieci 4,5-letnich
Opracowała i prowadziła:
Jolanta Lubińska
TEMAT: Zabawy i ćwiczenia ruchowe w oparciu o metodę W. Sherborne.
CELE OGÓLNE:
- Relaksacja fizyczna i psychiczna dziecka
- Budowanie więzi grupowej i interpersonalnej-rozwijanie kontaktów i porozumienia się
- Zapewnienie poczucia bezpieczeństwa oraz zaufania do siebie i innych
- Kształtowanie pozytywnych odczuć w kontakcie z innym człowiekiem
CELE OPERACYJNE:
Dziecko:
- Potrafi zrelaksować się, odprężyć poprzez ćwiczenia ruchowe
- Odkrywa własne możliwości i nabiera pewności siebie
- Odczuwa radość i przyjemność z działania w grupie
- Potrafi kontrolować własne zachowanie i zapobiegać niebezpiecznym sytuacjom
- Współdziała w grupie, akceptuje innych oraz siebie
FORMY PRACY:
- Ćwiczenia indywidualne
- Ćwiczenia z partnerem i grupą
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
Odtwarzacz CD, płyta z odpowiednimi utworami muzycznymi do ćwiczeń,
PRZEBIEG ZAJĘCIA:
1. „Przywitanie” – w rytm muzyki dzieci maszerują po sali, na przerwę w muzyce dzieci witają się słowem, innymi gestami np. podaniem ręki, skinieniem głowy.
2. Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała:
- leżenie, ślizganie się na brzuchu w kółko, to samo na plecach,
- siedząc – kręcenie się w kółko na pośladkach,
- podciąganie nóg do siadu skulnego,
- pchanie kolan do siadu prostego ( pokonując opór ),
- w siadzie prostym, rozcieranie i poklepywanie kolan,
- maszerowanie i bieganie z podnoszeniem wysoko kolan,
- chodzenie, bieganie na miękkich („gumowych”) nogach,
- dotykanie palcami stóp podłogi,
- uderzanie o podłogę piętami,
- uderzanie o podłogę całą stopą ( szybko – wolno ),
- dotykanie prawym łokciem lewego kolana i odwrotnie( w siadzie skulnym),
- wytrzeszczanie oczu ( „duże oczy” ) i mrużenie oczu,
- zabawne miny.
3. Ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą.
- jedna osoba robi „mostek”, a druga obchodzi ją na czworakach, przechodzi pod, przez, nad, dookoła.
- pozycja siedząca: ćwiczący siedzi, opierając się plecami o partnera (nogi ugięte w kolanach ).Pcha plecami partnera starając się pokonać jego opór,(zmiana ról).
- kołysanie: pozycja siedząca, tworzenie „fotelika” dla ćwiczącego „pasywnego” i obejmowanie go, łagodnie kołysząc do przodu,
- „prowadzenie śpiącego robota” – ćwiczący zamyka oczy i jest oprowadzany przez partnera,
- „uparty robot” – ćwiczący staje stabilnie w rozkroku podpartym lub siedzi mocno podparty o podłoże; współćwiczący próbuje przesunąć „upartego robota”, pchając lub ciągnąc w różnych kierunkach,
- „paczka” – dziecko zwija się w kłębek ( w siadzie), a współćwiczący usiłuje „rozwiązać paczkę”, ciągnąc za nogi i ręce.
4. Ćwiczenia w grupie:
- „tunel”- grupa wykonuje klęk podparty wykonując tunel. Ćwiczący kolejno przechodzą przez tunel.
5. Zakończenie.
- dzieci poruszają się po sali w rytm muzyki- relaks, marsz.
Scenariusz został opracowany w oparciu o literaturę:
M. Bogdanowicz, B. Kisiel, M. Przasnyska: „Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka”. WSiP, Warszawa 1992.
grudzien33