Shelton Helen - Przyjaciółka przyjaciela.pdf - Harlequin Medical - gosiadabrowska

Helen Shelton

Przyjaciółka przyjaciela

ROZDZIAŁ PIERWSZY

– Uważam, że nie wymyślono niczego lepszego od małżeństwa

– rzucił David pod adresem swojego drużby, upijając nieco

szampana z jednego z dwóch kieliszków, które trzymał w rękach.

– Gorąco polecam. Jestem najszczęśliwszym facetem pod

słońcem.

– I najbardziej pijanym. – Josh wyjął mu kieliszki z rąk i

korzystając z tego, że akurat przechodził obok nich kelner z tacą,

zamienił je na filiżankę z kawą. – To należy do obowiązków

drużby – zauważył na widok tęsknego spojrzenia, jakie przyjaciel

posłał za oddalającym się szampanem. – Muszę dopilnować, żeby

w noc poślubną pan młody był gotowy spełnić swój małżeński

obowiązek.

– Żebym był gotowy? – David nagle spoważniał, a Josh

uświadomił sobie, że przyjaciel wcale nie jest pijany. – Stary, ja

jestem w stanie gotowości od sześciu miesięcy – wyznał.

– Chcesz przez to powiedzieć, że wy jeszcze... ? – Nie musiał

kończyć. Ponury wyraz twarzy przyjaciela wystarczył mu za

odpowiedź. Z wysokości antresoli powędrował spojrzeniem w dół,

na restaurację, gdzie siedziała roześmiana panna młoda i jej

koleżanki. – Nie żartuj.

– Serio. Z nerwów postanowiłem się urżnąć.

– Louise ani razu...

– Ani razu.

– Nawet nie...

– Nic z tych rzeczy. – Mijał ich kolejny kelner z tacą. David

odstawił filiżankę i sięgnął po kieliszek szampana. – Po – zwalała

całować się do upojenia, ale na tym koniec. Jej ma – rżeniem jest

noc poślubna doskonała pod każdym względem.

– Masz zatem istotny powód, żeby się nie upić. – Josh

stanowczym ruchem odebrał mu kieliszek i oddał kelnerowi.

– Zrelaksuj się. – Podał mu filiżankę z kawą.

– Łatwo ci mówić. Dzisiejszej nocy się nie obawiam, bo

będziemy w samolocie. Ale co będzie jutro? Może się okazać, że

nie jestem w stanie jej zadowolić.

– Przecież ją kochasz. Chyba nie żenisz się z nią dlatego, że jest

to jedyny sposób, żeby ją zdobyć?

– Jasne, że nie. – David był zszokowany. – Kocham Louise.

Jest słodka i dobra, jest wspaniałą pielęgniarką, a poza tym nikt

nie gotuje jak ona. Uwielbiam ją.

– A ona ciebie.

David zerknął na pannę młodą.

– Sam nie wiem dlaczego.

– Nie wiem dlaczego – powtórzył za nim Josh. Mimo że znali

się od lat, ciągle zdumiewał go brak wiary w siebie, jaki

obserwował u przyjaciela. – Jesteś wspaniałym człowiekiem i

cenionym lekarzem. Będzie z ciebie doskonały mąż. Kochacie się,

więc ze wszystkim sobie poradzicie. Pij. Kawę, ma się rozumieć.

Może przywróci ci jasność myślenia.

– Czy mój najlepszy przyjaciel nie da mi żadnych praktycznych

rad?

– Pij mleko, bo jest w nim wapń, używaj oliwy z oliwek, bo to

zapobiega arteriosklerozie, i zacznij uprawiać jakiś sport.

– Josh roześmiał się. – Jestem chirurgiem, a nie seksuologiem.

Odpręż się. Tylko nie mów, że brakuje ci doświadczenia. Rób

to, co ci każe natura.

– Na to wystarczą cztery sekundy.

_ Nie musisz się spieszyć. Od dzisiaj nosisz obrączkę, a to

oznacza, że będziesz miał Louise przy swoim boku do końca

życia.

– Masz rację – westchnął pan młody. – Nie ma pośpiechu.

– Na twoim miejscu ograniczyłbym alkohol. O której lecicie?

– Niedługo. Opuścimy was o dziewiątej. – Posłał całusa Louise.

– Stan małżeński to istny raj. Wiem, że mnie nie posłuchasz, ale

też powinieneś się na to zdecydować.

– Rozważam taką możliwość.

– Co takiego?

– Rozważam taką możliwość.

– Teraz? – zdumiał się David. – Chyba żartujesz?

– Dlaczego? – Josh był szczerze zdziwiony. Dla niego było to

oczywiste. – Mam trzydzieści pięć lat. Mam odpowiednie

stanowisko. Chciałbym mieć dzieci, zanim będę za stary, żeby się

nimi cieszyć. Pora się ustatkować.

David wytrzeszczył oczy.

– Chyba nie masz na myśli Veroniki?

Josh popatrzył w dół, na swoją towarzyszkę, która flirtowała z

jednym z drużbów Davida.

– Nie. – Pomachał jej dłonią. – Już się nie spotykamy. Veronica

była piękną i inteligentną kobietą, a przy tym obiecującym

lekarzem. Mimo że cenił jej towarzystwo i zaprosił ją na to

wesele, ich romans zakończył się kilka tygodni wcześniej.

Pozostali przyjaciółmi.

– Kogo masz na myśli?

– Jeszcze nikogo. Ale wiem, czego szukam.

– Ja już to widzę – rozpromienił się David. – Wysoka, piękna

blondynka, Typ intelektualistki. Zorganizowana, niezależna,

aktywna zawodowo.

– Wypisz wymaluj Veronica. Już ci mówiłem, że się

rozstaliśmy.

– Takie były wszystkie kobiety, z którymi się spotykałeś.

Ale nie wszystkie, którymi byłem zainteresowany, pomyślał

Josh. Nie zamierzał jednak wyjaśniać, kto nie pasuje do tego

portretu.

– Wygląd nie jest najważniejszy. Szukam kandydatki na matkę

moich dzieci. Ma być opiekuńcza i kochająca.

– Mogłaby łączyć wszystkie te zalety. – David zacierał dłonie.

– Zaskoczyłeś mnie. Wydawało mi się, że za nic w świecie nie

zrezygnujesz z roli wolnego strzelca.

Josh podniósł wzrok do nieba.

– Gdybym był takim wolnym strzelcem, jak to lubisz sobie

wyobrażać...

– Wiem, wiem. Ciągle byłbyś na studiach. Wiem. Już to

słyszałem. Ale fakty pozostają faktami. Gdybym był taki

doświadczony jak ty, nie denerwowałbym się nocą poślubną.

Miałem tylko cztery dziewczyny.

– Z jedną byłeś przez dwa lata – zauważył Josh. – Nie brakuje

ci doświadczenia. Mieszkałeś z Paige co najmniej przez dwa lata.

– Mieszkaliśmy pod jednym dachem – sprostował David. – To

Paige płaciła komorne, nieregularnie wprawdzie, bo nie zawsze

miała forsę, ale płaciła. Miała swój pokój. Nasz romans trwał

znacznie krócej. Po kilku wspólnych tygodniach uznała, że nic z

tego nie będzie, i wyniosła się do drugiego pokoju. Nie

odpowiadało mi to, ale ona postawiła na swoim.

– Nie wiedziałem, że nie sypialiście ze sobą.

– Może mimo woli wprowadziłem cię w błąd. Na początku

zamierzałem ci o tym powiedzieć, ale... sam rozumiesz... urażona

miłość własna i tym podobne. A kiedy wyjechała z Londynu,

uznałem, że nie ma o czym mówić.

Gdy Josh spotkał Paige pół roku, zanim opuściła Londyn, nic

mu nie wspomniała o zerwaniu z Davidem. Na podstawie relacji

Davida nabrał przekonania, że bardzo się kochali.

– Wydawało mi się, że przez te dwa lata byliście w sobie

mocno zakochani.

– Wiem. Przepraszam. Nawet po tym, jak zerwaliśmy, nadal

bywałem, powiedzmy, zaborczy. Świetnie wiedziałem, że nie

wytrzymałbym z Paige, mimo to ciągle do niej coś czułem. Ona

zawsze była... sobą. Nie to co Louise. Związek z Paige nie miał

szansy. Ale nie wiem, co bym zrobił, gdyby odeszła do kogoś

innego. Zwłaszcza...

Josh domyślał się dalszego ciągu, więc zastygł w oczekiwaniu.

David umilkł i przechylił się przez barierkę, by pozdrowić Louise.

– Paige bardzo cię lubiła – oznajmił obojętnym tonem. –

Podejrzewam, że zdawała sobie sprawę z tego, jak zareaguję, wiec

starała się to ukryć. Wiedziałeś o tym?

– Nigdy nie dała mi tego poznać. – Kelner nadal roznosił

szampana. Tym razem skorzystał z tego Josh. Do tej pory wzniósł

tylko weselny toast, więc był to jego pierwszy drink tego

wieczoru. Jednym haustem wypił pół kieliszka. – Ani słowa.

Shelton Helen - Przyjaciółka przyjaciela.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: