Tom Clancy - Dlug honorowy - tom 2.pdf - Tom Clancy - Dlug honorowy - OfertaDlaCiebie

Uuk Quality Books

Tom Clancy

Dług honorowy

Tom drugi

Tłumaczenie: Krzysztof Wawrzyniak

Data wydania: 1999

Data wydania oryginalnego: 1994

Tytuł oryginału: Debt of Honor

Spis treści

Pościg

Bieg w miejscu

Wszystkie konie króla

Przygotowania

Narastanie problemów

Porozumiewanie

Dokumentacja

Dlaczego nie?

Jak i dlaczego

Wydanie specjalne

Punkt zwrotny

Wszyscy na parkiet

Konsekwencje

Branie pod rozwagę

Głębokie zanurzenie

Rubikon

Najpierw oczy

Lisy i ogary

Grupa Uderzeniowa 77

Uderzenie błyskawicy

Pod dyktando

Linia frontu

Oddział wydzielony

Zamiatanie

Pościg

Ten dzień w życiu Robby’ego Jacksona nie zaczął się najlepiej. Zdarzały mu

się już pechowe dni, na przykład, kiedy jako młody komandor porucznik przechodził

szkolenie w Ośrodku Lotów Marynarki w Patuxent River, w stanie Maryland.

Tamtego dnia jego odrzutowiec szkolny postanowił bez najmniejszych przyczyn

katapultować swojego pilota, co skończyło się złamaniem nogi i wykreśleniem na

kilka miesięcy nieszczęśnika z listy pilotów zdolnych do służby. Potem zdarzały się

dni, podczas których widział swoich przyjaciół rozbijających się o ziemię, a czasami

widział tylko ślad nafty lotniczej na powierzchni Zatoki Tonkińskiej. Jako dowódca

dywizjonu musiał też pisać listy do rodzin, w których zawiadamiał z żalem o śmierci

męża lub syna. W najnowszych czasach przychodziło mu też coraz częściej

zawiadamiać o śmieci córek, które poległy w służbie ojczyzny. Życie pilota

Marynarki niestety obfitowało w takie dni.

Ale takiego dnia jeszcze nie miał. Jedynym pocieszeniem był fakt, że pełnił

funkcję w dziale J-3, odpowiedzialnym za planowanie i przebieg operacji militarnych.

Gdyby przydzielono go do sekcji J-2, wywiadu, poczucie klęski byłoby całkowite.

— Niestety, panie admirale. Nie mamy łączności z bazami w Yakota, Misawa

i Kadena. Nikt nie podnosi słuchawki.

— Ilu mamy tam ludzi? — zapytał Jackson.

— Łącznie około dwóch tysięcy, głównie mechaników, personel obsługujący

stacje radarowe, kwatermistrzostwo. Jakieś dwa lub trzy samoloty na lądowaniach

technicznych. Jeszcze sprawdzamy w jednostkach — odparł major.

— A jak z Marynarką?

— Mamy ludzi w bazie Andersen na Guam. Razem z personelem portowym

daje to około tysiąca ludzi. Kilka lat temu mieliśmy tam kilka tysięcy.

Jackson podniósł słuchawkę bezpiecznej linii i wybrał numer dowództwa

Floty Pacyfiku. — Admirał Seaton? Jeszcze raz Jackson. Coś nowego?

— Nie możemy połączyć się z nikim na zachód od Midway, Rob. To zaczyna

wyglądać poważnie.

* * *

— Jak działa ta komórka? — zapytał Oreza.

— Wstyd przyznać, ale nie mam pojęcia. Nie chciało mi się przeczytać

instrukcji — odparł Borroughs. Telefon komórkowy spoczywał przed nimi na stole, z

anteną sterczącą z dna przewierconej misy, która z kolei opierała się na dwóch

stertach książek. — Nie mam pojęcia, czy komórka przez cały czas podaje satelicie

swoją pozycję, czy tylko podczas rozmowy. — Z tego też powodu obaj doszli do

wniosku, że lepiej będzie trzymać antenę przez cały czas w misie, do czego potrzebna

była ta raczej prymitywna konstrukcja.

— A może by tak wyjąć baterie? — zapytała pani Oreza.

— Ale ze mnie dureń — przyznał Borroughs. Podniósł misę i po chwili na

stole przed nim leżały dwie paluszkowe baterie typu AA. — Jeżeli będzie chciała się

pani dostać na studia magisterskie w Stanford, napiszę pani list ze znakomitymi

rekomendacjami.

— Panie i panowie. — Wszystkie głowy odwróciły się w stronę telewizora.

Na ekranie pojawiła się sylwetka Japończyka w mundurze polowym. Mężczyzna

przedstawił się z uśmiechem, mówiąc nienagannie po angielsku: — Jestem generał

Tokikiczi Arima z lądowych Sił Samoobrony Japonii. Pozwólcie państwo, że w kilku

słowach wytłumaczę co dzisiaj zaszło na Saipanie — rozpoczął swoją przemowę

generał do dwudziestu dziewięciu tysięcy mieszkańców wyspy. — Po pierwsze,

chciałbym zapewnić, że nie ma najmniejszych powodów do niepokoju. Na wyspie nie

doszło do żadnych incydentów, z wyjątkiem pożałowania godnej krótkiej wymiany

ognia z siłami policyjnym w pobliżu parlamentu. Dwaj funkcjonariusze, którzy

zostali ranni, znajdują się pod dobrą opieką w szpitalu.

Nie wątpię, że chcieliby państwo wiedzieć, co zaszło na Marianach. Dziś rano

dowodzone przeze mnie oddziały wojskowe zaczęły lądować na Saipanie i Guam. Jak

zapewne wszyscy państwo wiecie, a starsi mieszkańcy pamiętają, do 1944 roku

Mariany były własnością Japonii. Znajdą się też wśród państwa ludzie, którzy będą

zdziwieni, że od kilku lat moi rodacy mają możliwość nabywania nieruchomości na

Saipanie i Guam. Od kilku miesięcy w rękach japońskich znajduje się ponad połowa

powierzchni wysp. Nie muszę też chyba nikogo zapewniać o emocjonalnym stosunku

narodu japońskiego do tych wysp i ich mieszkańców. Zainwestowaliśmy już tu kilka

miliardów dolarów i doprowadziliśmy do rozkwitu tutejszą gospodarkę, tak

zaniedbywaną podczas rządów Stanów Zjednoczonych. W świetle powyższego,

trudno nas chyba nazwać przybyszami z zewnątrz, prawda?

Prawdopodobnie wiecie państwo o kontrowersjach pomiędzy Ameryką a

Japonią. Ta różnica poglądów zmusiła nasz kraj do ponownego rozważenia naszych

Tom Clancy - Dlug honorowy - tom 2.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: