ANNA+KARENIA.doc

„ANNA KARENINA”

LEW TOŁSTOJ

Anna Karenina przybywa do Moskwy, aby wpłynąć na pogodzenia się jej brata Stefana z jego żoną Dolly ( Daria Aleksandrowna Obłońska), których małżeństwo przeżywa poważny kryzys spowodowany faktem,  że Dolly odkrywa zdradę męża z ich młodą guwernantka od dzieci. W chwili przybycia na stacje kolejową, Anna została przedstawiona przez swego brata Stefana księciu Wrońskiemu, z którego matką podróżowała. Gdy oficer zobaczył Annę , spodobało mu się  jej eleganckie zachowanie oraz wyjątkowa piękność Anny. Podczas gdy młoda kobieta robiła wrażenie speszonej. Odchodząc z dworca Karenina zobaczyła mężczyznę, który wpadł pod pociąg i zmarł. Odebrała to jako znak zbliżającego się nieszczęścia i można było zauważyć jej przerażenie, które namałowało się na jej oczach, potraktowała to jako oznakę zbliżającej się tragedii. W czasie powrotu ze stacji Anna przeprowadziła rozmowę ze swym bratem o ich sytuacji małżeńskiej, stwierdziła ze to jego wina , lecz on usprawiedliwiał się że była to tylko chwila zapomnienia. Po powrocie do domu brata rozmawiała z Dolly, która jest załamana całą ta sytuacją i czuje się już nieatrakcyjna w porównaniu do młodej i pięknej guwernantki. Anna za wszelką cenę pragnęła pogodzić swą rodzinę.                                                                                                                       

Tymczasem Konstanty Dymitricz Lewin , właściciel ziemski i dobry przyjaciel Stefana , brata Anny przeżywa rozczarowanie miłosne, ponieważ Kitty ( Jekatarina Aleksandrowna ) pochodząca ze szlacheckiego rodu Szczerbackich nie odwzajemnia jego uczucia. Gdy Lewin przybywa w odwiedziny do Kitty pełen nadziei, ze ukochana również odwzajemnia jego uczucie, prosi ja o rękę , jednak ta zakochana bez wzajemności w hrabiu Wrońskim, wiąże nadzieje z tym uczuciem i odmawia ręki Konstantemu Lewinowi. W domu Kitty, Lewin poznaje Wrońskiego i dochodzi między nimi do wymiany zdań. Lewin będący człowiekiem prostym, szczerym, brzydzącym się zakłamania, patrzącym na ziemię oczami poety i widzącym jak piękna jest praca chłopów, reprezentuje całkowicie inne poglądy niż Wroński. Odwiedza również Mikołaja, któremu daje pieniadze. Żali mu się również, iż nie ma szczęścia w miłości i że nigdy nie zakocha się ze wzajemnością. Zaraz po tym opuszcza Moskwę i wraca na wieś. Tymczasem w Moskwie odbywa się bal, na którym pojawia się Anna Karenina, Wroński oraz zakochana w nim Kitty. Młodziutka księżniczka nie może doczekać się, aż zatańczy z Hrabią, lecz ten oczarowany piękną Anna nie może oderwać od niej oczu. Kiedy tańczą, na twarzy Kareniny widać radość, jakby światło wpadło do ciemnych komnat jej życia.

Po balu Anna postanawia powrócić po Petersburga do męża i syna, z którym spotkania nie może się już doczekać. W pociągu spotyka Wrońskiego, który wyznaje jej, iż pragnie być zawsze u jej boku i że nie potrafi zapomnieć o żadnym jej spojrzeniu czy geście. Anna jednak bacząc na konwenanse i zasady moralne,  nie chce dalej rozmawiać z harbią, lecz tak naprawdę również o nim myśli. Na stacji kolejowej w Petersburgu czeka na Annę jej mąż Aleksiej Aleksandrowicz Karenin ( państwowy urzędnik, surowy i oschły człowiek), którego nigdy nie kochała, ale on sam także nigdy nie dał żonie poczucia miłości i spełnienia. Karenin wita się na stacji z Wrońskim, który zapowiada swoje odwiedziny. W domu czeka już na Annę jej syn Sierioża, którego kocha ponad własne życie. Pełna radości i przepełniona tęsknota za swym dzieckiem, wita się z nim czule. Następnego dnia Anna wraz z mężem jadą do opery, w której zjawia się również Wroński, który miotany miłością nie potrafi się opanować, aby choć przez chwile nie patrzeć na swą ukochaną. Po spektaklu ponownie dochodzi do spotkania Kareniny i Wrońskiego. Mężczyzna znów wyznaje Annie swą miłość i deklaruje, iż nigdy o niej nie zapomni i że tylko razem mogą być szczęśliwi. Karenina jednak przekonuje go, iż jego zachowanie jest niestosowne i że musi się to natychmiast skończyć. Po czym odjeżdża swym powozem. Anna jest pełna rozterek, ponieważ z jednej strony nie może zapomnieć o hrabiu Wrońskim i coraz trudniej jest jej zapanować nad tym narastającym, gwałtownym uczuciem, lecz z drugiej jest przepełniona poczuciem winy i zdaje sobie sprawę, iż takie zachowanie jest niestosowne. Wygrywa jednak miłość, a Anna i Wroński ulegają namiętności, nie bacząc na konwenanse i zasady moralne. Spotykają się i dochodzi miedzy nimi do zbliżenia. Dla Kareniny są to najwspanialsze chwile jej życia, zanurzona w „oceanie” szczęścia i prawdziwej miłości, pragnie aby ta chwila trwała wiecznie. Po wszystkim Anna wraca do domu, do męża i swego ukochanego syna Sierioży. Karenin informuje żonę, iż poprzez swą niedyskrecje, jest tematem niewybrednych plotek, lecz  ma on nadzieje, iż są to jedynie fałszywe pogłoski, ponieważ w przeciwnym razem będzie musiała ponieść odpowiedzialność za swe czyny. Anna zapewnia jednak podejrzliwego męża, iż nie ma nic do ukrycia.

Konstanty Lewin nadal przebywa na swej farmie . Nadal nie może pogodzić się z faktem, iż Kitty odrzuciła jego oświadczyny. Wraz ze swym przyjacielem Stefanem wyrusza na polowanie bakasów ( ptaki). Dowiaduje się, iż księżniczka Kitty nie wyszła za mąż, a poza tym jest ciężko chora, ma chore płuca. Stefan zarzuca Lewinowi, że poddał się bez walki, a Księżniczka nigdy poważnie nie myślała o Wrońskim, lecz ten stwierdza, iż jest ona tylko bolesnym wspomnieniem, choć nikt w to nie wierzy, nawet on sam. Przyjaciel wyznaje mu, że kiedy Kitty wyzdrowieje zamieszka na wsi w Jerbuszowie, niedaleko jego farmy.

Konstanty Lewin każdego dnia szedł kosić zboże. Jego jedynym ratunkiem była ciężka praca. Kosząc tracił rachubę czasu. Praca sprawiała Lewinowi satysfakcję. Każdego dnia towarzyszyła mu kosa i obraz wiejskiego społeczeństwa pełnego prostoty. Pewnego ranka spędzając czas na łące, zauważył przejeżdżający powóz, a w nim księżniczkę Kitty, zmierzającą na wieś.

Wroński przygotowuje się do zawodów konnych. Dochodzi do rozmowy między hrabią, a jego matką, która stwierdza, iż wiele osób wróży mu zwycięstwo, lecz jest też tematem plotek, jakoby miał romans z Anną Kareniną. Wyznaje mu, że niektórych gorszy jego zachowanie, a ona sama również jest zbulwersowana jego postępowaniem i namawia go na ostateczne zakończenie romansu. Dziwi się także, że odrzuca awans i wyjazd do Moskwy. Wroński wyznaje, że kocha Annę. Przed zawodami Hrabia odwiedza Annę w jej letniej willi w Carskim Siole. Karenina informuje Wrońskiego, że spodziewa się jego dziecka.

Rozpoczynają się zawody konne, na których zjawia się Anna wraz ze swym mężem. Podczas wyścigu Wroński, który początkowo wysunął się na prowadzenie, spadł z konia. Anna nie potrafiła ukryć przed Kareninem przejęcia, a kiedy zobaczyła ukochanego na ziemi, z przerażenia krzyknęła. W drodze powrotnej do domu kobieta wyjawia mężowi, że jest kochanką Wrońskiego i że spodziewa się jego dziecka. Tym samym postanawia być z hrabią. Powiadamia go, że Karenin o wszystkim wie. Jest jednak przerażona reakcją męża. Mąż zamiast rozwieść się chce, aby była nadal jego małżonką szanowaną, lecz nie wypełniającą obowiązków małżeńskich, przestrzegającą zasad obowiązujących w towarzystwie. Grozi jej, że jeżeli nie dostosuje się do jego zaleceń straci syna. Wyznaje, że przestał kochać własnego syna przez nienawiść do niej. Anna jest załamana, gdyż stoi przed wyborem: być z ukochanym czy być nadal nieszczęśliwą u boku męża, ale mieć przy sobie ukochanego syna. Kocha Sierioże ponad własne życie, jednak Wroński tez zajmuje ważne miejsce w jej sercu. Pogrążona w rozpaczy, rozterkach stoi przed wyborem, który pozornie da jej szczęście. Karenin wyjeżdza do Moskwy.

W Moskwie w 1881 dochodzi do spotkania Konstantego i Kitty. Mężczyzna ponownie prosi ją o rękę, wyznaje że widział ją zeszłego lata, kiedy jechała powozem na wieś. Księżniczka zgadza się wyjść za Lewina. Dochodzi do ślubu dwojga zakochanych w cerkwi, gdzie przyrzekają sobie miłość.

Tymczasem Anna traci swoje nienarodzone dziecko ( poroniła) i podupada tym samym bardzo mocno na zdrowiu. Do Petersburga wraca Karenin, który dowiedział się o zaistniałej sytuacji. Początkowo miotany nienawiścią do żony, ostatecznie widząc jej cierpienie, wybacza jej. Anna w chwili słabości postanawia nawet pogodzić się z mężem. Karenin wybacza jej zdradę i postanawia przyjąć ją  z powrotem, ale kto raz zaznał miłości nie będzie już chciał wrócić do zimnego domu, w którym wszelkie uczucia już wygasły. Wroński załamany całą sytuacją próbuje popełnić samobójstwo, jednak po nieudanej próbie, rezygnuje z tego drastycznego kroku. Z kolei Anna na znak żałoby, bólu i żalu zcina swe długie włosy. Stefan, brat Kareniny przekonuje ją , iż błędem jest jej miłość do Wrońskiego i że powinna pozostać u boku męża. Anna ma świadomość, iż wszystko co miała najcenniejszego straciła i pragnie aby jej cierpienia się skończyły. Karenin stawia jednak ostateczne ultimatum: albo Anna wróci do niego, albo już nigdy nie zobaczy się z ukochanym synem. Jednak jego szantaż nie przynosi oczekiwanych skutków. Miłość Anny do Wrońskiego jest tak ogromna, że bohaterka postanawia ostatecznie zostać ze swym wybrankiem. Natomiast Karenin okłamuje syna, że jego matka nie żyje. Od tego czasu związek Anny z Wrońskim rozpoczyna pasmo nieszczęść, w przeciwieństwie do szczęśliwej miłości Konstantego i Kitty, którzy po ślubie mieszkają w majątku Pokrowskie.

Lewin dostaje wiadomość, że jego brat umiera i musi jak najprędzej wyruszyć do Moskwy. Wraz z Kitty przyjeżdżają do domu Mikołaja, lecz ten już nie żyje. Lewin nie może pogodzić się ze stratą brata. Z kolei Kitty informuje go , że jest z nim w ciąży.

Anna i Wroński wyjeżdżają do Włoch do Lado di Garda ( jest lato 1882).Anna jest szczęśliwa, jednak ciągle tęskni za synem. Karą jak spotkała Kareninę za jej decyzję bycia z ukochanym odosobnienie, wyrzucenie poza ramy środowiska, degradacja społeczna. Wroński przekonuje swa ukochaną, aby wrócili jednak do Rosji. Ta początkowo niechętna zgadza się. Pisze list do swego męża z prośbą, aby ten pozwolił się jej zobaczyć ze swym synem. Karenin ostatecznie po namowie hrabiny Lidii Iwanownej, iż Serioża już uspokoił się po stracie matki i nie należy mu przysparzać kolejnych cierpień ,odmawia jej zobaczenia syna. W takich warunkach Anna nie potrafi się cieszyć swoim szczęściem. Popada w przygnębienie i depresje. Wroński oświadcza swej matce, że kocha Annę i zamierza się z nią ożenić, nie zważając na to co myślą ludzie. Jest ona przeciwna temu związkowi.

Lewin i Kitty przebywają w Moskwie. W końcu dochodzi do porodu Kitty, która rodzi chłopca. Tymczasem dochodzi do spotkania Anny z jej synem. Szczęśliwa, że choć przez chwile mogła zobaczyć Sergioże, widząc swego męża odchodzi żegnając się tym samym ze swym synem. Anna zaczyna być chorobliwie zazdrosna o Wrońskiego, bojąc się, że mogłaby utracić również jego. Po stracie syna jedynym ukojeniem było opium. Popadając w skraje cierpienie, niszczyła się od środka. Tymczasem Wroński postanowił pójść do opery, lecz bez Anny gdyż twierdził, iż jej obecność pogorszy jedynie sytuację. Anna zazdrosna, zapytała ukochanego z kim idzie. Ten odpowiedział, że z matką, lecz Karenina zarzuciła Wrońskiemu, iż idzie do opery w towarzystwie księżnej Sorokiny i tak rzeczywiście się stało, a Anna pogrążona w cierpieniu pozostała w domu zgodnie z wolą ukochanego, podtruwając się opium. Popadła w nieopisana rozpacz, nie widziała  już sensu dalszego życia. Niedługo potem Anna znów zrobiła Wrońskiemu scenę zazdrości, krzycząć mu w twarz, iż  przestał już ja kochać i że wcale mu na niej nie zależy. Anna pragnie jak najszybciej wyjechać z Moskwy, lecz hrabia odmawia, uzasadniając swoją decyzje  wizyta z matką. Przekonuje ją, iż jemu tez zależy na tym aby wyjechać, lecz Anna  nie słucha jego tłumaczeń i zarzuca mu romans z Sorokiną. Wroński nie potrafił znieść jej zaborczości. Następnego dnia Anna po kolejnej kłótni z ukochanym całkowicie się załamuje. Utrata syna, fakt, iż jej związek z Wrońskim popada w ruinę, popychają Annę ku myślom samobójczym. Pełna wątpliwości i wyrzutów sumienia, podejmuje ostateczna tragiczną decyzje. Postanawia przerwać raz na zawsze swe cierpienie. Jedzie na dworzec, aby ostatecznie rozstać się z bólem i miłością do Wrońskiego. Widząc przed oczami swe dzieciństwo, rzuca się po nadjeżdżający pociąg. Kończy swe życie , tam gdzie rozpoczęła się  jej tragiczna miłość.

BOHATEROWIE UTWORU „ANNA KARENINA”

1.ANNA ARKADIEWNA KARENINA- z domu Obłońska, żona Aleksjeja Karenina i matka ośmioletniego Sierioży. Jej mąż zajmuje wysoką posadę w Sankt Petersurgu. Zakochana w Aleksym Wrońskim.

2. ALEKSY WROŃSKI- kochanej Anny Kareniny, dla niej porzucił dobrze zapowiadającą się karierę wojskową. Z Anną połączyła go wielka namiętność , która z jego strony z czasem zaczęła wygasać.

3.STEFAN ARKADIEWICZ OBŁOŃSKI- brat Anny , mąż Darii Aleksandrownej.

4. DARIA ALEKSANDROWNA OBŁOŃSKA- pochodzi ze szlacheckiego rodu Szczerbackich.Ma dwie młodsze siostry Natalię i Jekatarinę ( Kitty). Małżonka Stefana.

5. ALEKSIEJ ALEKSANDROWICZ KARENIN- mąż Anny Kareniny i ojciec Sierioży.

6. JEKATARINA ALEKSANDROWNA LEWINA- siostra Dolly. Żona Konstantego Lewina.

7. MIKOŁAJ SZCZERBACKI-

8. KONSTANTY LEWIN- pochodzi z roku Lewinów. Mąż Kitty.

1