Courths-Mahler Jadwiga - Tajemna miłość, tajemne cierpienie.pdf - Courths-Mahler Jadwiga - halina21

JADWIGA COURTHS-MAHLER

Tajemna miłość,

tajemne cierpienie...

Upalny, letni dzień miał się ku schyłkowi. Na balkonie,

przylegającym do panieńskiego pokoiku, siedziała Ruth Waldeck,

nieruchomo wpatrzona w ciągnące się pasma gór.

Na wysokim cyplu Goli, kładły się w różowej poświacie ostatnie

blaski, obejmując swym ciepłym kolorem sterczące zwaliska skał. Od

tła nieboskłonu, gorejącego purpurą zachodzącego słońca, odcinały się

ostro i wyraziście kontury Watzmannu. W dolinach kładły się już

głębokie cienie. W ciszy zapadającego zmierzchu stały pogrążone w

tajemniczym milczeniu ciemnoszare bory.

Ku samotnie, siedzącej dziewczynie, przypłynął od strony

Lockstein donośny okrzyk radości, przebrzmiewając w dalekiej

przestrzeni delikatnym echem. Ruth Waldeck zdawała się zupełnie nie

brać udziału w tej uroczystej kontemplacji natury. Bolesne, widać,

rozmyślania czyniły ją nieczułą na zjawiska świata zewnętrznego.

Mrok gęstniał coraz bardziej. Na wysokich szczytach konały

ostatnie refleksy, a na ciemniejącym firmamencie poczęły niebawem

pojawiać się blade światełka gwiazd. Tuż pod balkonem przed

głównym wejściem, rozbłysło nagle elektryczne światło, budząc

młodą dziewczynę z ponurej zadumy. Dźwignąwszy się z

eleganckiego, z wyplatanej trzciny krzesła, wyprostowała swą smukłą

postać, po czym, przygładziwszy włosy, splotła swe szczupłe piękne

dłonie w tyle głowy.

Tak stała przez dość długą chwilę, wreszcie skierowała się ku

drzwiom swego pokoiku. W powodzi elektrycznego światła zajaśniało

wytworne, pełne artystycznego smaku, wnętrze. Było to mieszkanie

młodej, nie pozbawionej dobrego gustu, kobiety.

Prezencja Ruth doskonale przystawała do tych ram. Wytworna

postać, o miękkich, okrągłych kształtach, mimo całej delikatności,

silnie sklepionych. Maleńka główka o miłej, jakkolwiek nie

klasycznie pięknej twarzyczce, pełnej dziewczęcego uroku.

Skończonej piękności były natomiast ciemne, wyraziste oczy oraz

delikatnie zarysowane usta. Toteż wyraz posępnej zadumy nie bardzo

harmonizował z tą młodziutką buzią i niewątpliwie był zbyt świeżej

daty, by mógł wycisnąć jakieś trwalsze piętno.

Z uczuciem niewysłowionego bólu Ruth rzuciła się na sofę,

sięgnąwszy po leżący na stojącym opodal stoliczku list. Jakkolwiek

doskonale znała jego treść, ciągle do niego wracała, chcąc go lepiej

zrozumieć.

Moje kochane dziecko!

List Twój, pełen wzruszającej tęsknoty, czytałem kilkakrotnie.

Trudno mi wyrazić, jak gorąco pragnąłem przybyć do Ciebie, by

Cię zamknąć w swoich ramionach i jak każdego roku, powałęsać się

z Tobą po górach! Tym razem jednakże, moja maleńka, to się nie

dało zrobić. Niestety, kochana Ruth. A dlaczego?

Posłuchaj moja pieszczotko. Jako Twój ojciec zmuszony jestem

wyspowiadać się przed Tobą, jakkolwiek niezbyt łatwo mi to

przychodzi. Czemu tego roku wysłałem Cię samą, w towarzystwie

naszej zacnej pani majorowej, do Berchtesgaden?! Ponieważ było

ponad moje siły powiedzieć Ci wprost, o czym teraz musisz się

dowiedzieć.

Gdy byłaś jeszcze maleńka, zmarła Twoja matka. Razem

z panią Grotthus, wdową po moim najserdeczniejszym przyjacielu,

podjęliśmy się Twego wychowania. Jej też powierzyłem rolę

gospodyni, mającej nam zastąpić zmarłą panią domu. Sądzę, że nie

mam potrzeby zapewniać Cię, o czym wiesz sama aż nazbyt dobrze,

jak bardzo mi jesteś droga i kochana! Niemniej jednak trudno Ci

będzie Twym młodym serduszkiem pojąć, do jakiego stopnia czułem

się osamotniony od chwili zgonu Twej kochanej matki.

Lecz oto nastąpiła pewna zmiana w postaci szczęścia, które u

schyłku mojego życia raz jeszcze ukazało mi swe uśmiechnięte

oblicze, a które na zawsze pragnąłbym zachować dla siebie. Krótko

mówiąc, dostajesz moje dziecko drugą matkę. Już widzę malującą się

w Twych oczach trwogę! Lecz trudno, jestem zmuszony zadać Ci ból,

czego mi może nie wybaczysz, nie rozumiejąc, że najgorętsza

chociażby miłość dziecka nie wystarcza, by dać pełnię szczęścia

dorosłemu mężczyźnie.

Jesteś jeszcze zbyt młoda, by to pojąć. Mając zaś na względzie,

że ta wiadomość może być dla Ciebie przykra, wysłałem Cię w

nadziei, że ją w ten sposób nieco złagodzę. Chciałem nadto uniknąć

Twego smutnego spojrzenia. Ale jak widzisz, nie pozostaje Ci nic

innego, jak tylko się z tym pogodzić. Nie znaczy to, by z tego powodu

zmieniło się coś między nami. Chyba jesteś o tym przekonana?

W chwili, gdy otrzymasz ten list, będziemy już po ślubie. Za

parę tygodni zjedziemy do Berchtesgaden. Twoja nowa matka jest

zaledwie o parę lat od Ciebie starsza i pragnie być dla ciebie oddaną

przyjaciółką. Wszak zrobisz to dla mnie, że będziesz dla niej

uprzejmą i nie dasz jej odczuć, że jest dla Ciebie niepożądana?

Z miłości dla swego ojca będziesz o niej myśleć jak najlepiej?

Załączam jej podobiznę. Czy nie jest uroczą? A mimo to zgodziła

się zostać moją i pragnie mnie, pięćdziesięcioletniego mężczyznę,

kochać i uczynić szczęśliwym! Ale i Tobie chce oddać swe serce!

Więc i Ty, najdroższa, będziesz starała się ją pokochać, a tym samym

zdjąć ostatnią troskę z serca Twego kochającego Cię ojca.

Na razie Więc pozostajesz nadał w Berchtesgaden, dokąd

obydwoje przyjedziemy w pierwszych dniach sierpnia, by Cię zabrać

do francuskiej Szwajcarii. Zaś z końcem września wracamy wszyscy

do Berlina, gdzie dla Twojej przyjemności i Twego zadowolenia,

spędzimy wesołą zimę, urozmaiconą balami, wycieczkami oraz

innymi rozrywkami. Zobaczysz jak będzie pięknie!

Pani Grotthus pragnie nadal pozostać u nas w charakterze

gospodyni. Sądzę, że Cię to ucieszy. Więc bądź rozsądna, kochanie.

Wstrzymaj się na razie od pisania, a dopiero gdy ból i smutek

przeminą, uraduj paru serdecznymi słowami Twego oddanego Ci

ojca.

Oczy Ruth napełniły się łzami. Otarłszy je gniewnie, szybkim

ruchem sięgnęła po fotografię dołączoną do listu, topiąc badawcze

spojrzenie w pięknej, pełnej życia twarzy kobiety, którą niebawem

nazwać miała swą matką! Lecz to dumnie uśmiechnięte oblicze,

o wyzywających i wyraźnie uwielbienia domagających się oczach, nie

bardzo jej przypadło do gustu. Suknia, o przesadnie głębokim

Courths-Mahler Jadwiga - Tajemna miłość, tajemne cierpienie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: