Czternascie obliczy strachu.pdf

Graham MASTERTON

CZTERNA Ś CIE OBLICZY

STRACHU

(Przeło Ŝ ył : ZYGMUNT HALKA)

PRZEDMOWA

Mo Ŝ ecie zwiedzi ć wszystkie zak ą tki ś wiata i zbada ć wszystkie kultury - od argenty ń skiej po

zulusk ą - i wsz ę dzie, w ka Ŝ dej z nich, spotkacie si ę z pos ę pnymi mitami i przera Ŝ aj ą cymi

legendami.

Prawdopodobnie stworzyli ś my je sami, aby wytłumaczy ć nasze l ę ki przed kaprysami

natury, takimi jak: choroby, susza i wszelkie katastrofy, którym nie mo Ŝ emy zapobiec. Mo Ŝ liwe, Ŝ e

stworzyli ś my je po to, by lepiej zrozumie ć istot ę dobra i zła.

A mo Ŝ e w ogóle ich nie tworzyli ś my? Mo Ŝ e niektóre najczarniejsze diabły naszego piekła

istniały, nim jeszcze powstali ś my, czekaj ą c ju Ŝ na nas? Mo Ŝ e aniołowie spadli z nieba, a jurajsk ą

noc ą rz ą dził bezimienny horror?

W ró Ŝ nych kulturach egzystuj ą podobne do siebie demony; nie mo Ŝ na wi ę c odczuwa ć

prawdopodobie ń stwa ich istnienia. Miewaj ą ró Ŝ ne imiona, na przykład: meksyka ń ski Micantecutli,

wielki aztecki władca umarłych, który z opuszczon ą głow ą pełza po ziemi, niczym paj ą k w swojej

sieci, Ŝ eby pozbiera ć dusze niedawno zmarłych;

Azazel, Ŝ ydowski kozioł ofiarny, który demoralizuje kobiety, ucz ą c je u Ŝ ywania kosmetyków, a ich

synów wprowadza w najokrutniejsze arkana sztuki wojennej; Ravana, hinduski odpowiednik

szatana; Baba Jaga, czarownica słowia ń ska, która wypruwa ludziom wn ę trzno ś ci i mieszka

w domku na kurzej nodze.

Chocia Ŝ demony te maj ą ró Ŝ ne imiona - uosabiaj ą te same podstawowe ludzkie l ę ki: strach

przed ciemno ś ci ą , obaw ę o Ŝ ycie i zdrowie najbli Ŝ szych, strach przed n ę dz ą i przed zaraz ą .

Macie okazj ę pozna ć kilka spo ś ród wielu rozmaitych kultur ś wiata, bior ą c udział w podró Ŝ y

do sfery najgł ę bszego ludzkiego strachu. wasz bilet jest ju Ŝ zarezerwowany, paszport macie w r ę ku.

Je ś li si ę odwa Ŝ ycie, zabior ę was na trzy kontynenty: zobaczycie Brugi ę w zimowej mgle,

kwieciste wzgórza Fezu, jesienn ą Now ą Angli ę i parn ą Alabam ę . Poznacie te Ŝ ró Ŝ ne wierzenia

religijne: od rzymskokatolickich po mitologi ę australijskich aborygenów.

Niektóre z tych miejsc s ą wam znane. Nasze wspólne wycieczki doprowadz ą was jednak do

zak ą tków, których tury ś ci nie o ś mielaj ą si ę odwiedza ć . A po powrocie do swoich domów b ę dzie

si ę wam wydawa ć , Ŝ e wokół czai si ę groza.

JAJKO

Bayswater, Londyn

W drodze na lotnisko zatrzymajmy si ę na chwil ę w owej zatłoczonej ró Ŝ noj ę zycznym

tłumem dzielnicy Londynu, poło Ŝ onej na północ od Hyde Parku, stanowi ą cej mieszanin ę

eleganckich budynków, bloków z wytwornymi apartamentami, domów czynszowych

z kawalerkami i niektórych najlepszych restauracji etnicznych w Londynie. Bayswater jest cz ęś ci ą

dzielnicy Paddington ("siedziby Irlandczyków"), która jeszcze do 1860 roku była wiosk ą . Pó ź niej

bogaci zacz ę li tam budowa ć du Ŝ e domy, obok których wyrosły mniej komfortowe domki ludzi,

utrzymuj ą cych si ę z pracy dla tych pierwszych. Paddington został wybrany w 1860 roku na

siedzib ę Great Western Railway; tak Ŝ e pierwsza na ś wiecie linia kolejki podziemnej została

poprowadzona pod ulicami Hayswater. To tutaj Tom Pointing otworzył jeden z pierwszych domów

towarowych "tylko za gotówk ę ".

Tak jak wiele innych miejsc w Londynie, Bayswater w ci ą gu zaledwie kilkudziesi ę ciu lat

zmienił si ę z dzielnicy wytwornej w prawie n ę dzn ą . Pod koniec wieku na ulicach nie słycha ć ju Ŝ

było turkotu eleganckich powozów konnych, a zamiast tego rozlegały si ę wrzaski dokerów

irlandzkich, sprzedaj ą cych pomara ń cze i orzechy, gor ą ce pyzy i jajka.

To jest opowiadanie o jednym tylko jajku. W tym wypadku to jedno jajko wystarczyło,

a nawet było go za wiele.

Michael zorientował si ę , Ŝ e z tym jajkiem jest co ś nie w porz ą dku, kiedy tylko wyj ą ł je

z rondelka. Było nienaturalnie ci ęŜ kie i wydawało si ę ź le wywa Ŝ one, jak co ś w rodzaju wa ń ki –

wsta ń ki .

Sygnetem stłukł skorupk ę i odłamał dwa lub trzy kawałki. Wn ę trze było bladobe Ŝ owe

i l ś niło od ś luzu. Wyrzucił jajko ze wstr ę tem do wiadra na odpadki i nalał zimnej wody do

rondelka. Zapalił gaz, ale po paru sekundach wył ą czył go. Stracił ju Ŝ ochot ę na jajko. Miał

skłonno ś ci do nudno ś ci i nawet najmniejsza plamka krwi w Ŝ ółtku powodowała, Ŝ e potem

tygodniami nie mógł je ść na ś niadanie gotowanych jajek. Si ę gn ą ł po muesli i napełnił nim swoj ą

jedyn ą miseczk ę .

Siedz ą c na laminowanym stole kuchennym i słuchaj ą c drugiego programu radiowego, jadł

w samotno ś ci muesli. Osamotnienie odczuwał tylko podczas jedzenia, a prze Ŝ uwanie muesli trwało

w niesko ń czono ść .

W kalendarzu wisz ą cym na pomalowanej na zielono ś cianie kuchennej były tylko dwie

notatki: w najbli Ŝ szy czwartek wypadały jego trzydzieste drugie urodziny, a w nast ę pny pi ą tek

musi spotka ć si ę z dentyst ą w sprawie z ę ba m ą dro ś ci. Dziewczyna z kalendarza miała

nieprawdopodobnie du Ŝ e piersi; Michael zaczernił długopisem jeden z jej z ę bów.

Z okna wida ć było tylko goł ą ś cian ę s ą siedniego Bayswater Hotel i skrawek nieba

w kolorze kitu.

Otworzył wiadro na odpadki, Ŝ eby wysypa ć do niego resztki muesli. Jajko le Ŝ ało w ś ród

zu Ŝ ytych torebeczek herbaty, skórek pomara ń czy i szcz ą tków pudełka po biryani. Odłamały si ę

dalsze kawałki skorupki i teraz wida ć było, Ŝ e jasnobe Ŝ owe wn ę trze to nie białko jajka, lecz

ś luzowata skóra, a skorupka kryła nagie, na pół wyl ę głe piskl ę . Co wi ę cej, wydawało si ę , Ŝ e piskl ę

si ę porusza.

Oddarł kawałek papierowego r ę cznika i wyj ą ł jajko z wiadra. Dopiero kiedy kładł je

ostro Ŝ nie na płycie zlewozmywaka, zorientował si ę , Ŝ e to wcale nie było piskl ę . Poczuł mrowienie

pod włosami. W ostatnim kawałku skorupki le Ŝ ało dziecko z twarzyczk ą skierowan ą w dół.

Malutkie, trz ę s ą ce si ę dziecko.

Michael oddarł wi ę cej r ę cznika i poskładał go w grub ą poduszeczk ę . Łykaj ą c ś lin ę ze

strachu i z powodu skurczów Ŝ oł ą dka, wyj ą ł małe, ś liskie stworzonko ze skorupki i poło Ŝ ył je na

poduszeczce. Był to chłopiec. Le Ŝ ał, nie mog ą c złapa ć tchu, wywijał malutkimi r ą czkami i kr ę cił

na o ś lep główk ą , jak gdyby w poszukiwaniu sutka.

Michael nalał troch ę mleka do talerzyka, umoczył w nim palec i przyło Ŝ ył go do warg

stworzonka. Natychmiast odwróciło głow ę i zacz ę ło płaka ć słabym malutkim szlochem, który

wydał si ę Michaelowi pprzera Ŝ aj ą cy, a przy tym wzruszaj ą cy.

- O co ci chodzi, nie lubisz mleka? - zapytał Michael.- Co powiesz na co ś słodkiego?

Próbował da ć dziecku miodu, napoju pomara ń czowego, czekolady i syropu. Za ka Ŝ dym

razem odwracało głow ę , a jego płacz stał si ę histeryczny.

Michael wyszedł do sieni i podniósł telefon. Po schodach wła ś nie schodziła Liz, ruda

dziewczyna mieszkaj ą ca bezpo ś rednio nad nim, ubrana w krótk ą zielon ą spódniczk ę i gł ę boko

wyci ę t ą , Ŝ ółt ą koszulk ę . Michael wychylił si ę przez por ę cz, Ŝ eby na ni ą popatrze ć .

- Tu pogotowie. Który oddział pan sobie Ŝ yczy?

Wzi ą ł gł ę boki oddech i nic nie odpowiedział, Który oddział? Do kogo si ę telefonuje po znalezieniu

dziecka w ugotowanym jajku?

- Nie... nie, dzi ę kuj ę . Przepraszam, pomyliłem si ę .

Wrócił do kuchni. Dziecko le Ŝ ało spokojnie na plecach, z rozpostartymi r ą czkami

i nó Ŝ kami. Przyszło mu do głowy, Ŝ e mo Ŝ e nie Ŝ yje, ale potem stwierdził, Ŝ e oddycha - krótkim,

lepkim dzieci ę cym oddechem.

Z paczki muesli wyj ą ł woreczek, no Ŝ yczkami odci ą ł tyln ą ś ciank ę kartonu i wło Ŝ ył do ń

dziecko. Niemal godzin ę przygl ą dał mu si ę w zakłopotaniu i zaciekawieniu.

- Co mam z tob ą zrobi ć ? - zapytał.

Poszedł do pracy. Dzie ń okazał si ę ospały, poniewa Ŝ był to ś rodek lata, a nikt w lecie nie

kupuje telewizorów i pralek automatycznych. My ś lał ci ą gle o malutkim chłopcu w kartonie po

muesli. Mo Ŝ e to jedynie twór wyobra ź ni? Mo Ŝ e nie b ę dzie ju Ŝ Ŝ ył, kiedy on sam wróci do domu?

Podczas lunchu w pizzerii zagadn ą ł Willowby'ego, staraj ą c si ę nada ć głosowi jak

najzwyklejsze brzmienie:

- Czy dziecko mo Ŝ e urodzi ć si ę w jajku? W takim zwykłym, jak kurze?

Willowby miał na twarzy pryszcze i nosił jedwabisty, młodzie ń czy w ą sik.

- Nie dziwi ę si ę , Ŝ e nie masz dziewczyn - u ś miechn ą ł si ę , szczerz ą c z ę by.

Wróciwszy do domu, Michael poszedł prosto do kuchni. Wszystko było na miejscu -

pudełko po muesli i mały chłopiec, wci ąŜ ś pi ą cy. Michael patrzył na niego, obgryzaj ą c paznokie ć

kciuka. To niewiarygodne, my ś lał, a przy tym wydarzyło si ę naprawd ę ; został wida ć wybrany,

Ŝ eby znale źć to dziecko i zaopiekowa ć si ę nim. Usiadł, pochylił głow ę i wymamrotał:

- Dzi ę ki Ci, Panno Błogosławiona, za ten cud. Przyrzekam, Ŝ e b ę d ę je Ŝ ywił, b ę d ę si ę o nie

troszczył i wychowam je, tak jak Ty wychowała ś Jezusa. I nazw ę go Ian. Amen.

Ian rósł tak samo jak wszystkie dzieci, z t ą ró Ŝ nic ą , Ŝ e jadł zupełnie co ś innego ni Ŝ jego

rówie ś nicy. Ju Ŝ drugiego dnia Michael odkrył, Ŝ e chłopcu smakował rozcie ń czony ocet

winny, Ŝ e lubił ogórki i w ogóle to, co było gorzkie i kwa ś ne. Rozwijał si ę jednak harmonijnie

i dobrze i nim sko ń czył rok, wa Ŝ ył niemal tyle, ile normalne dziecko.

Michael rzucił prac ę w sklepie Curry'ego i po ś wi ę cił si ę całkowicie wychowywaniu

dziecka. Wszyscy my ś leli, Ŝ e s ą ojcem i synem, chocia Ŝ w najmniejszym stopniu nie byli do siebie

podobni. Michael kojarzył si ę z mysz ą . Ian miał biał ą skór ę , był szczupły, o k ę dzierzawych, prawie

czarnych włosach i oczach, które okazały si ę bezbarwne, jak gdyby nie były oczami, lecz oknami.

Ian miał cztery lata, kiedy siedz ą c z Michaelem w kuchni i jedz ą c sma Ŝ one jajko z tostem,

zapytał:

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: