08. Diana Palmer - Apetyt na mężczyznę +.pdf - Long tall texans - bros123

Diana Palmer

APETYT NA

MĘŻCZYZNĘ

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Evan Tremayne nie miał nic przeciwko samej kolacji czy

rozmowie o interesach, która później nastąpiła. Nie

przestawał go jedynie niepokoić sposób, w jaki

dziewiętnastoletnia Anna siedziała i wpatrywała się w niego.

Była niebieskooką, postawną blondynką. Przez ostatni rok

Evan starał się jej nie zauważać, mimo, że z jej matką

prowadził interesy. Miał trzydzieści cztery lata, a był

najstarszy z czterech braci i wziął na swoje barki prawie

całą odpowiedzialność za matkę. Zarządzał rodzinną firmą

Jego życie było pasmem kłopotów związanych z hodowlą

bydła, splątanych z problemami osobistymi i finansowymi.

I do tego jeszcze Anna!

Szczególnie w tej jasnoniebieskiej sukience, która

odsłaniała nieco za dużo jej złocistej opalenizny oraz

pełnych piersi. Matka powinna poważnie z nią porozmawiać!

Czy Polly Cochran w ogóle zauważyła, jak szybko dojrzała

jej córka? Przecież Polly nigdy nie ma w domu. Prowadzi

agencję handlu nieruchomościami i zawsze jest zajęta!

Rodzice Anny - ojciec był pilotem - żyli w separacji. On

mieszkał w Atlancie, w stanie Georgia, one zaś w Teksasie.

W sumie Anną zajmowała się głównie Lori, od lat ich

gospodyni, traktowana jak członek rodziny. Ale tak

naprawdę nikt nie poświęcał Annie zbyt wiele czasu.

Polly przeprosiła ich i poszła odebrać telefon, Evan zaś,

pozostawiony sam na sam z Anną, czuł się dość nieswojo.

- Dlaczego patrzysz na mnie spode łba? - zapytała.

Zebrane i ułożone na czubku głowy blond włosy przydawały

jej elegancji i dojrzałości.

- Ponieważ ta suknia za dużo odsłania - odpowiedział

szczerze, omiatając ją wzrokiem od twarzy po dekolt. - Polly

nie powinna była ci jej kupować.

- Wcale mi jej nie kupiła. - Uśmiechnęła się szelmowsko. -

To jej suknia. Pożyczyłam ją sobie po kryjomu. Nawet nie

zauważyła, że się w nią ubrałam. Mama jest mało

spostrzegawcza. Dla niej liczy się tylko biznes.

- Jej suknie są za dorosłe dla ciebie - odparł, lekko się

uśmiechając. Ponieważ wbrew sobie był nią zauroczony,

starał się być wobec niej bardziej szorstki niż wobec innych.

- Powinnaś ubierać się stosownie do wieku.

Wzięła głęboki oddech, popatrzyła na niego z uwielbieniem,

po czym spuściła wzrok.

- Czy naprawdę wydaję ci się taka młoda?

- Mam trzydzieści cztery łatą dziecino. - Cedził powoli słowa,

które nieprzyjemnie rozbrzmiały w ciszy jadalnego pokoju. -

Tak, jesteś bardzo młoda.

Anna przeniosła spojrzenie na swoje dłonie.

- W piątek wieczorem mama wydaje przyjęcie z okazji

otwarcia nowego centrum handlowego w Jacobsville -

oznajmiła, nie podnosząc oczu. - Wybierasz się?

- Będę zajęty - mruknął. - Ale Harden i Miranda powinni

przyjść.

Podniosła wzrok. Spojrzenie jej niebieskich oczu

skoncentrowało się na jego śniadej twarzy.

- Mógłbyś ze mną choć raz zatańczyć. Od tego nic ci nie

ubędzie.

- Jesteś pewna? - zapytał ponuro. Przytknął lnianą serwetkę

do szerokich, wyraźnie zarysowanych warg, po czym

położył ją obok talerza i podniósł się z miejsca. Był

potężnym, wspaniale umięśnionym mężczyzną, o

doskonałej sylwetce. - Muszę już iść.

Anna też wstała.

- Nie idź jeszcze - poprosiła błagalnym tonem.

- Muszę załatwić parę spraw.

- Wcale nie musisz. - Nadąsała się. - Nie chcesz zostać ze

mną sam na sam. Czego się boisz? Że cię wezmę na tym

stole?

Uniósł brwi wyraźnie rozbawiony.

- I upaprzesz mi plecy ziemniakami puree?

- Nie traktujesz mnie serio - prychnęła zirytowana.

- Jakże bym śmiał! - Zbył ją z wprawą, jakiej nabył przez lata

praktyki. - Powiedz Polly, że spotkam się z nią jutro w

biurze.

- Może ja umieram z miłości do ciebie? - odezwała się

spokojnie. - Ale ciebie nie obchodzi, że łamiesz mi serce.

Uśmiechnął się szeroko.

- Serce niełatwo złamać, zwłaszcza takie młode jak twoje.

- Nieprawda. - Obrzuciła go wzrokiem od stóp do głów,

zatrzymując się dłużej na jego szerokiej klatce piersiowej. -

Mógłbyś mnie chociaż pocałować na dobranoc.

- Pozostawiam to Randallowi - odparł. - Jest jeszcze na

etapie eksperymentowania. Podobnie zresztą jak ty.

- A ty, jak się domyślam, masz to już za sobą?

Zachichotał.

- Czasami mam takie wrażenie - przyznał. - Dobranoc,

mała.

Rumieniec, który wykwitł na jej policzkach, jeszcze bardziej

podkreślił błękit jej oczu.

- Nie jestem dzieckiem!

- Dla mnie jesteś. - Nie patrząc na nią, sięgnął po kowbojski

kapelusz. - Przeproś mamę i powiedz, że nie mogłem już

dłużej na nią czekać. Dziękuję za kolację.

Zanim zdobyła się na odpowiedź, był już w drzwiach, by po

chwili zniknąć, nie zachowując nawet pozorów, jak bardzo

mu pilno, żeby opuścić ich dom.

Najgorsze było to, że Anna bardzo go pociągała. Prawdę

mówiąc, mógłby się w niej zakochać na zabój, ale była za

młoda na poważny związek. W jej wieku można się

zakochiwać i odkochiwać co tydzień. Poza tym było niemal

pewne, że jest dziewicą. A on ma prawie dwa metry wzrostu

i waży ze sto kilo...

Miał już za sobą pewien krótki romans, który zakończył się

fatalnie, ponieważ pożądając kobiety, którą kochał -

podobnie niewinnej i nieuświadomionej jak Anna - nie

zapanował nad sobą i nad swoją ogromną siłą. Przerażona

Louisa uciekła od niego. Pozostał mu po tym uraz, w

rezultacie, którego jak ognia wystrzegał się niewinnych

kobiet.

Ta imponująca postura była jego utrapieniem jeszcze w

dzieciństwie, gdy wiecznie występował w obronie swoich

trzech braci. Nieustannie musiał się kontrolować. Raz się

zdarzyło, że nie docenił swojej siły i facet wylądował przez

niego w szpitalu. Ryzyko z chowaną pod kloszem

dziewczyną, taką jak Anna, jest po prostu zbyt wielkie. Nie,

drugi raz nie pozwoli sobie na podobne przeżycie w obawie

przed konsekwencjami. Lepiej trzymać się doświadczonych

kobiet, które się go nie boją.

Anna tymczasem roztrząsała słowa Evana. Była wściekłą,

że traktuje ją jak zadurzoną nastolatkę, podczas gdy ona

usycha z miłości do niego!

- Gdzie Evan? - zapytała Polly, stając w drzwiach. Była

wysoką, szczupłą brunetką około pięćdziesiątki, Anna zaś

miała jasną karnację jak jej ojciec.

- Już poszedł - odparła krótko. - Bał się, że uwiodę go na

półmisku z zielonym groszkiem i ziemniakami puree.

- Co takiego?! - zaśmiała się Polly.

08. Diana Palmer - Apetyt na mężczyznę +.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: