REALIZM POETYCKI.doc

REALIZM POETYCKI

FRONT LUDOWY:

·         Forma współdziałania lewicowych i centrowych partii, organizacji politycznych i związków zawodowych

·         W 1934 zainicjowali tę formę współpracy francuscy komuniści pod wpływem sukcesów faszyzmu

·         W 1935 koncepcja Frontu Ludowego została zaakceptowana przez Międzynarodówkę Komunistyczną.

·         Populistyczne zapędy

·         Zmiana priorytetów® Człowiek biedny, robotnik w centrum zainteresowania

REALIZM POETYCKI (CZARNY ROMANTYZM):

·         Niezbyt fortunna nazwa nurtu w kinie francuskim lat 30., stworzonego przez scenarzystę i poetę J. Préverta oraz reżyserów J. Duviviera i M. Carnégo.

·         W istocie z realizmem miał niewiele wspólnego.

·         Faktycznie jest to zaprzeczeniem normalnego realizmu życia, nawet szeroko rozumianego; stąd lepiej pasuje „Czarny romantyzm”

·         Bohaterami filmów byli nieszczęśliwi i samotni ludzie, skłóceni ze społeczeństwem, prowadzący niekończące się “filozofujące” monologi.

·         Nastrój depresji, niepokojącego zagubienia i przeznaczonej katastrofy, który zasnuwa Francje u schyłku lat trzydziestych, odbija się tez we wszystkich dziedzinach sztuki, w kinie zaś pojawia się "realizm poetycki" - określenie tyleż powszechnie przyjęte, co bardzo mylące.

·         "Realizm" - ponieważ nurt ten opisuje bohaterów wziętych z codzienności, najchętniej z proletariatu, "poetycki" zaś dlatego, ze w filmach tych decyduje czarnoromantyczny nastrój, a osią akcji są sprawy uczuć.

·         Symbole Zła, Dobra, Miłości i Nienawiści, Męstwa i Tchórzostwa 

·         Realizm poetycki ma sto razy więcej wspólnego z dziewiętnastowieczna literaturą romantyczną i psychologizmem powieściowym, niz. z filmem dokumentującym aktualne życie

·         Niekwestionowanymi przywódcami nurtu realizmu poetyckiego są Marcel Carne, reżyser jego najwybitniejszych dziel, i Jacques Prevert, anarchizujący poeta związany z surrealistami

·         Filmy Ludzie za mgłą M. Carné, Pépé le moko J. Duviviera charakteryzowały się piękną, wysmakowaną formą

·         Szczytowym osiągnięciem tego nurtu byli Komedianci M. Carnégo (1945).

·         Charakterystyczny dla drugiej połowy lat ’30.

·         Cechy:

v     Bohater pochodzący ze środowisko robotniczego (często Jean Gabin)

v     Przytłaczająca i pesymistyczna tonacja

v     Bohater rozczarowany i przegrywający z życiem

v     Samotność postaci

v     Niezależność od autentycznego kontekstu społecznego i epoki

v     Fatalistyczna bezradność wobec zrządzeń losu

.

Jean Renoir:

·         1894-1979

·         Francuski reżyser, scenarzysta i producent filmowy, także plastyk i literat.

·         Syn malarza impresjonisty A. Renoira.

·         Ze sprzedaży płócien malarskich ojca zebrał kapitał, który ulokował w przemyśle filmowym, a żonie (modelce ojca A. Heuchling) powierzył główne role w pierwszych filmach zmierzających ku kpinie z drobnomieszczaństwa:

-          Panna wodna (1924)

-          Nana wg E. Zoli (1926)

-          Marquitta (1927)

-          Dziewczynka z zapałkami wg H.Ch. Andersena (1928).

·         Za jego właściwy debiut uchodzi film Toni  z  1934

v     Przełom

v     Historia włoskiego emigranta nieszczęśliwie zakochanego w emigrantce z Hiszpanii – zastrzelonego przez je rodaka za to, ze był innej narodowości.

v     Dość skomplikowana fabuła

v     Bohaterowie nie retuszowani

v     Akcja osadzona w naturalnych, ale bardzo malowniczych terenach.

·         Był przedstawicielem Realizmu Poetyckiego

·         Filmy zrealizowane dla Frontu Ludowego:

-          Zbrodnia pana Lange(1936)

-          Życie do nas należy (1936)

-          Ludzie z zaułka(1936)

·         Najwybitniejsze osiągnięcie to Towarzysze broni (Wielkie złudzenie) z 1937 roku

·         Inne filmy Realizmu Poetyckiego:

-          Wycieczka na wieś -nie dokończona z powodu choroby głównej bohaterki; hołd złożony impresjonizmowi®subtelne operowanie światłem w nadrzecznym pejzażu

-          Bestia ludzka – mroczna, beznadziejna i błyskotliwa opowieść o ułomności człowieka; z końca rządów Frontu Ludowego

-          Reguły gry – ostatni film z tego okresu; wyraz rozczarowania dla nowych rządów

·         W 1940 Renoir opuścił Francję i przez Włochy udał się do USA, gdzie zrealizował m.in. filmy:

-          Na bagniskach (1941)

-          Południowiec (1945, Grand Prix w Wenecji).

·         Po powrocie do kraju - przez Indie (film Rzeka, 1951, nagroda w Wenecji) i Włochy (film Złota karoca wg P. Meriméego, 1952) - zrealizował filmy:

-          French Cancan (1955)

-          Kapral w matni (1962).

·         W 1974 otrzymał Oscara za całokształt twórczości.

ŻYCIE NALEŻY DO NAS:

Reżyseria: Jean Renoir

Scenariusz: Jean Renoir, Jacques B. Brunius, Jacques Becker

Zdjęcia: Jean Isnard, Alain Douarinou

Muzyka: Eugene Pottier, Pierre Degeyter, Hanns Eisler

Produkcja: Francja

Rok produkcji: 1936

·         Powstał na zamówienie Frontu Ludowego

·         Film Jeana Renoira, będący kombinacją kronik tygodniowych oraz fikcji filmowej,

·         Ilustruje "politykę wyciągniętej dłoni", propagowaną przez Front Ludowy

·         Utwór ten rozpowszechniany jest wyłącznie na imprezach KPF, ale chwali go nie tylko prasa lewicowa.

ZBRODNIA PANA LANGE:

Reżyseria: Jean Renoir

Scenariusz: Jacques Prévert ,Jean Renoir, Jean Castanyer

Zdjęcia: Jean Bachelet

Muzyka: Jean Wiener

Scenografia: Jean Castanyer, Marcel Blondeau, Robert Gys

Produkcja: Francja

Rok produkcji: 1936

Obsada: René Lefevre ,Sylvia Bataille, Sylvain Itkine, Jules Berry

·         Pracownicy wydawnictwa po zamknięciu ich szefa-kryminalisty zakładają dobrze prosperującą spółdzielnię. Gdy po jakimś czasie szef pojawia się, zabija go pisarz Lange, pragnący ochronić kolektyw przed zagrożeniami.

·         Film jest jednocześnie tragikomedią i politycznym manifestem, stworzonym przez Jeana Renoira dla francuskiego Frontu Ludowego.

·         Dość nieporadny w planie formalnym, ale dotykał bardzo istotnego tematu tabu – trafny wyraz stanu umysłu w przededniu Frontu Ludowego 

·         Scenariusz napisał Jacques Prévert (scenarzysta i poeta) stąd duża rola liryzmu

LUDZIE Z ZAUŁKA:

Reżyseria: Jean Renoir

Scenariusz: Jacques Companéez, Eugene Zamiatine, Jean Renoir

Zdjęcia: Jean Bachelet

Muzyka: Jean Wiener

Scenografia: Eugène Lourié, Hugues Laurent, Alexandre Kamenka

Na podstawie: dramatu Maksyma Gorkiego

Produkcja: Francja

Rok produkcji: 1936

Obsada: Jean Gabin(Pepel), Paul Temps, Juni Astor, Jany Holt, Louis Jouvet

·         Trzeci film Jeana Renoira, który powstał w 1936 roku dla francuskiego Frontu Ludowego.

·         Miejscem akcji jest Paryż, główna postacią złodziej Pepel.

·         Jego historia oparta jest na dramacie Maksima Gorkiego.

TOWARZYSZE BRONI (WIELKIE ZŁUDZENIE):

Reżyseria: Jean Renoir

Scenariusz: Charles Spaak ,Jean Renoir

Zdjęcia: Christian Matras

Muzyka: Joseph Kosma

Produkcja: Francja

Rok produkcji: 1937

Obsada: Jean Gabin(kapitan de Boieldieu), Pierre Fresnay, Erich von Stroheim, Marcel Dalio, Julien Carette 

·         ...