VII. Proszę uważnie wysłuchać tego nagrania i wykonać zadanie zgodnie z podanym przykładem. Uwaga! Nagranie zostanie odtworzone dwa razy.
____/5 p. (5 x 1 p.)
Należy zaznaczyć właściwą odpowiedź.
Przykład:
0. „Listy dzieci do Ojca Świętego” to:
a) autentyczne listy dzieci;
b) listy rodziców do dzieci;
c) listy dzieci i ich rodziców.
1. Dzieci wręczyły książkę Ojcu Świętemu:
a) w czerwcu 1999 roku w Polsce;
b) w czerwcu 1990 roku w Watykanie;
c) w czerwcu 1999 roku w Watykanie.
2. Powstanie książki „Listy dzieci do Ojca Świętego” wiąże się:
a) z napisaniem książki „Listy dzieci do Boga”;
b) z tłumaczeniem książki „Listy dzieci do Boga” na język polski;
c) z wydaniem książki „Listy dzieci do Boga” w USA.
3. Akcję pisania listów przez dzieci rozgłosiła:
a) zakonnica prowadząca program „Ziarno”;
b) Magda Koziej – tłumaczka;
c) młoda nieznana kobieta.
4. Dzieci polskie pisały:
a) tylko radosne listy;
b) w większości wesołe listy;
c) w większości smutne listy.
5. „Listy dzieci do Ojca Świętego” są:
a) naiwnym obrazem świata dzieci;
b) ciekawym dokumentem czasu;
c) nudnym obrazem życia dzieci.
Klucz do zadania nr VII.
1. a
2. b
3. a
4. c
5. b
Transkrypcja nagrania do zadania nr VII.
– Mianowicie do „Listów dzieci do Ojca Świętego”. To jest zbiór, jak sama nazwawskazuje, listów właśnie; fragmentów autentycznych listów polskich dzieci tylko i wyłącznie, do Ojca Świętego. Dziewięćdziesiąty dziewiąty rok i w czerwcu tego roku podczas pielgrzymki Jana Pawła II do Polski delegacja dzieci wręczyła książkę Ojcu Świętemu.
– Tak było.
– Skąd pomysł w ogóle powstał na napisanie, zebranie?
– Pomysł był listów prosty. Moja przyjaciółka Magda Koziej była tłumaczem amerykańskiej książki „Listy dzieci do Boga”. To była urocza książka i gdzieś około pracy nad tą książką wpadłyśmy na pomysł, dlaczego nie spróbować zebrać listów do Ojca Świętego. Udało się zainteresować wówczas tym pomysłem sobotnio-niedzielny – nie pamiętam – program dla dzieci pt. „Ziarno”, który prowadziła taka hoża wspaniała młoda kobieta – zakonnica. Ona się do tego bardzo zapaliła i właściwie z jej pomocą udało się rozgłosić akcję pisania listów. I wtedy okazało się, że nie jest to może takie wesołe, jak nam się tylko wydawało, bo okazało się, że w przeciwieństwie do dzieci amerykańskich, dzieci polskie piszą w większości listy smutne. One nie są wcale aż tak naiwne; one nie są wcale aż tak dziecinne i dają taki zaskakujący dosyć obraz. Nie mniej udało nam się wybrać z tego taki zbiór, który pokazuje różne nastroje, różne odcienie dziecięctwa, dziecięcości, dziecięcych pytań i wydaje mi się, że to do dzisiaj jest taki dokument czasu ciekawy.
kasatka