Philipp Vandenberg - Zielony skarabeusz.pdf - tajemnice ciekawostki - witmat1

Philipp Vandenberg

Zielony Skarabeusz

(der Grüne Skarabäus)

Przeło Ň yła Barbara Tarnas

Wyobra Ň ał to sobie całkiem inaczej; nie była to przecie Ň jego pierwsza

zagraniczna budowa. Budował ju Ň zapor ħ w górnym biegu Gangesu w Indiach,

budował równie Ň w Persji urz Ģ dzenie do odsalania wody morskiej, uchodz Ģ ce za

cud techniki. Kaminski sp ħ dzał na ogół mało czasu w domu; nazywał to wolno Ļ ci Ģ .

Gdyby przez cały czas po Ļ wi ħ cał si ħ tej samej systematycznej pracy, codziennie na

tym samym miejscu, przypuszczalnie albo by zwariował, albo by si ħ szybko

zestarzał. A tak mimo czterdziestu pi ħ ciu lat wygl Ģ dał całkiem młodo, był opalony

na br Ģ z dzi ħ ki pracy na wolnym powietrzu, umi ħĻ niony jak zapa Ļ nik, a wi ħ c w

oczach kobiet stanowił ideał m ħŇ czyzny, co te Ň stało si ħ przyczyn Ģ jego zguby.

Abu Simbel wyobra Ň ał sobie całkiem inaczej. Jako n ħ dzn Ģ oaz ħ poło Ň on Ģ

gdzie Ļ w Ļ rodku pustyni, otoczon Ģ setkami kilometrów piasku, po Ļ ród tego leniwie

wij Ģ cy si ħ Nil, a na jego brzegu drewniane baraki i nie utwardzone drogi, które

trzeba było wyrównywa ę po ka Ň dym szturmie koparek. A gdzie Ļ tam w oddali

kantyna pokryta blach Ģ falist Ģ , ze zbitymi z surowych desek stołami i ławami, w

której przy gazowym o Ļ wietleniu pracownicy przepijali połow ħ swych zarobków.

Tak było w Indiach, tak było w Persji; typowa budowa zagraniczna.

– Zaskoczony, co? – za Ļ miał si ħ Lundholm, kiedy zauwa Ň ył zdziwione

spojrzenie Kaminskiego. Kasyno było pełne ludzi, panowała noc.

Kaminski przytakn Ģ ł. – Do licha, i to w Ļ rodku pustyni! Do licha! – powtórzył.

Szwed nazwiskiem Lundholm miał za zadanie zapozna ę nowo przybyłego ze

wszystkimi urz Ģ dzeniami „Joint Venture Abu Simbel”. Był on in Ň ynierem

budowlanym, tak jak Kaminski, i obaj mieli tu pracowa ę przez najbli Ň sze dwa i pół

roku. Trudno było rozpozna ę w nim Szweda, zupełnie inaczej ani Ň eli w przypadku

Kaminskiego, który nie mógłby zaprzeczy ę , Ň e jest Niemcem nawet po przej Ļ ciu

burzy piaskowej. Był bowiem niski, raczej korpulentny, a niezwykle bujna

k ħ dzierzawa czupryna wyra Ņ nie zdradzała jego włoskich przodków ze strony

matki.

– W Indiach było okropnie – zacz Ģ ł niepewnie Kaminski. – W Persji mieli Ļ my

wprawdzie murowane pomieszczenia, ale za to ka Ň dej nocy walczyli Ļ my ze

szczurami.

– Tutaj podobno s Ģ skorpiony – odparł Lundholm i dodał: – Ale dotychczas

jeszcze nie widzieli Ļ my Ň adnego.

– A w ħŇ e?

Lundholm wzruszył ramionami. Abu Simbel było jego pierwsz Ģ budow Ģ .

Pracował w firmie „Skanska”, która nale Ň ała do „Joint Venture Abu Simbel”, i

dotychczas budował mosty w Szwecji.

– W ħŇ e nie s Ģ wcale takie straszne – podj Ģ ł temat Kaminski – nie dopuszczaj Ģ

robactwa, to stare do Ļ wiadczenie. – A kiedy zauwa Ň ył niezrozumiałe spojrzenie

Szweda, powiedział: – Tak, przed w ħŇ ami mo Ň na si ħ uchroni ę , ale wobec

szczurów, myszy i mungo [Ssak, t ħ piciel jadowitych w ħŇ y, zwany niekiedy ichneumonem, symbol boga

Atuma.] człowiek nie ma Ň adnych szans, albowiem one nieustannie si ħ mno ŇĢ . –

Si ħ gn Ģ ł po piwo, wypił pół szklanki i rozejrzał si ħ dookoła. – Czy tu zawsze jest

tak wytwornie? – zapytał, wskazuj Ģ c głow Ģ s Ģ siednie stoliki.

Lokal był pełny. Przy kwadratowych stolikach ze stalowych rurek panował

gwar. Rozmawiano po niemiecku, angielsku, francusku, włosku, szwedzku i po

arabsku. Wi ħ kszo Ļę obecnych stanowili m ħŇ czy Ņ ni, ale po dokładniejszym

przyjrzeniu si ħ , Kaminski dostrzegł równie Ň kobiety, przewa Ň nie ubrane jak

m ħŇ czy Ņ ni, w koszule i spodnie koloru khaki.

– Poczekaj – odpowiedział Lundholm o dziewi Ģ tej wyst ħ puje Nagla, wtedy

zaczyna si ħ piekło.

– Kto to jest Nagla?

– Ta kobieta wła Ļ ciwie dzier Ň awi to kasyno; pochodzi z Asuanu. Kiedy

m ħŇ czy Ņ ni dowiedzieli si ħ , Ň e w młodo Ļ ci znakomicie wykonywała taniec brzucha,

tak długo nalegali, a Ň wreszcie kiedy Ļ zata ı czyła.

– No i co?

– Nagla nie jest ju Ň taka młoda, ale je Ļ li chodzi o p ħ pek, to mo Ň e si ħ równa ę z

ka Ň d Ģ dwudziestolatk Ģ . Poza tym ma o takie... – Lundholm przy tych słowach

rozpostarł dłonie na piersiach. – Teraz Nagla wyst ħ puje raz w tygodniu, zobaczysz

j Ģ .

Parterowe kasyno, nazywane równie Ň mes Ģ lub klubem, wznosiło si ħ jak

podkowa na niewielkim wzgórzu nad dolin Ģ Nilu i skierowane było na południe. W

ci Ģ gu dnia rozpo Ļ cierał si ħ st Ģ d zapieraj Ģ cy dech w piersiach widok na Nubi ħ , która

teraz, wieczorem, wygl Ģ dała jak wielka czarna czelu Ļę ; sprawiało to niesamowite

wra Ň enie.

Dla zwykłych robotników, których było tu około tysi Ģ ca, kasyno stanowiło w

pewnym sensie tabu. Pij Ģ cy tu piwo lub whisky nale Ň eli do europejskiego

kierownictwa budowy, mieszkali w pobliskiej Contractor’s Colony przy

Honeymoon Road albo Souna Road i zarabiali miesi ħ cznie dziesi ħę tysi ħ cy marek.

Dziesi ħę tysi ħ cy to mnóstwo pieni ħ dzy i one były głównym powodem, dla

którego zgłaszało si ħ tylu ochotników do pracy na takich budowach jak Abu

Simbel – i to pieni Ģ dze, a bywało te Ň , Ň e i inne historie sprawiały, i Ň ludzie znikali

z pola widzenia we własnym kraju na dwa albo trzy lata. Dla Kaminskiego było to

równie Ň wyzwanie natury technicznej.

– Hej, Rogalla! – Lundholm skin Ģ ł na szczupłego, wysokiego m ħŇ czyzn ħ , który

wszedł do kasyna w towarzystwie młodej kobiety. Miał on na sobie lu Ņ n Ģ lnian Ģ

marynark ħ , która nadawała mu elegancki wygl Ģ d; dziewczyna natomiast

najwidoczniej nie przywi Ģ zywała wagi do stroju, ubrana była bowiem w obszerny,

sprany kombinezon, ciemne włosy miała zwi Ģ zane na karku, a okulary w rogowej

oprawie nadawały jej twarzy nieprzyst ħ pny wyraz.

– Chciałbym was zapozna ę – powiedział Lundholm, kiedy oboje doszli do

stolika: – Artur Kaminski z firmy „Hochtief” z Essen. A to Istvan Rogalla,

archeolog, i Margret Bakker, jego asystentka.

Kaminski wymienił z obojgiem u Ļ cisk dłoni, a Lundholm zauwa Ň ył zło Ļ liwie: –

Jedno ci powiem, wszyscy archeolodzy, którzy si ħ tu kr ħ c Ģ , s Ģ z natury naszymi

wrogami, sprawiaj Ģ bowiem mnóstwo kłopotów. Uwa Ň aj Ģ , Ň e powinni Ļ my tu

pracowa ę tak, aby nie pozostawi ę Ň adnych Ļ ladów, ale to jest po prostu

niemo Ň liwe.

Rogalla u Ļ miechn Ģ ł si ħ strapiony, a Margret Bakker ani drgn ħ ła.

– Jako Ļ si ħ pogodzimy – powiedział zach ħ caj Ģ co Kaminski.

Rogalla przytakn Ģ ł i zamówił piwo u kelnera ubranego w dług Ģ , biał Ģ szat ħ . –

Pani te Ň ? – zwrócił si ħ do Margret; zabrzmiało to nieco sztucznie, jak gdyby

zazwyczaj zwracał si ħ do swej asystentki po imieniu. Margret skin ħ ła głow Ģ

potakuj Ģ co.

Wiele rzeczy ju Ň robiłem w Ň yciu – zacz Ģ ł Kaminski, aby przerwa ę niezr ħ czne

milczenie – ale to jest najbardziej zwariowane zadanie: rozebranie Ļ wi Ģ tyni na

kawałki i zbudowanie jej na nowo o kilkaset metrów dalej.

– Gdyby tu tylko chodziło o rozebranie – wtr Ģ cił Rogalla.

– Co pan ma na my Ļ li?

– Wasze zadanie jest dlatego takie skomplikowane, gdy Ň Ļ wi Ģ tynia w Abu

Simbel składa si ħ praktycznie z jednego bloku. Jak wiecie, wbudowana jest ona w

gór ħ , albo te Ň wyciosana w górze. To wła Ļ nie stanowi jej niezwykło Ļę i z tego te Ň

powodu nie mo Ň e ona zaton Ģę w zalewie.

– Nara Ň amy si ħ na diabelnie du Ň e ryzyko – zauwa Ň ył Lundholm.

– Wiem – odparł Kaminski. – Jaki jest termin zalewu, to znaczy, kiedy

spi ħ trzony Nil przeleje si ħ przez tam ħ wokół Ļ wi Ģ tyni?

Lundholm machn Ģ ł tylko r ħ k Ģ . – Egipcjanie i Rosjanie spieraj Ģ si ħ o ten termin;

Egipcjanie s Ģ dz Ģ , Ň e w tysi Ģ c dziewi ħę set sze Ļę dziesi Ģ tym siódmym, Rosjanie

natomiast mówi Ģ o konkretnym terminie pierwszego wrze Ļ nia tysi Ģ c dziewi ħę set

sze Ļę dziesi Ģ t sze Ļę . Bardziej wierz ħ Rosjanom ni Ň Egipcjanom, ostatecznie to oni

buduj Ģ tam ħ .

– Pierwszy wrze Ļ nia tysi Ģ c dziewi ħę set sze Ļę dziesi Ģ tego szóstego to akurat

jeszcze dwa lata.

– Mniej ni Ň dwa lata, a dotychczas nie usuni ħ to ani jednego kamienia.

Rogalla przytakn Ģ ł.

– A dlaczego jeszcze nie zacz ħ to? – zapytał Kaminski.

– Dlaczego, dlaczego – odparł niemal gniewnie Lundholm. – Ten przekl ħ ty

grunt, piasek, a niewykluczone, Ň e natrafimy na pokład piaskowca. ĺ ciany

czopowe nie maj Ģ wystarczaj Ģ cego oparcia. Od miesi ħ cy staramy si ħ raczej

rozszerza ę zapor ħ wokół Ļ wi Ģ tyni, ni Ň j Ģ podwy Ň sza ę . Napór Nilu zwi ħ ksza si ħ

coraz bardziej. Teraz szeroko Ļę tamy oscyluje mi ħ dzy sze Ļę dziesi ħ cioma a stu

metrami SSL. [Survey System Level (zasada stosowana w pomiarach gruntu).]

– A wysoko Ļę ?

– Górna kraw ħ d Ņ zapory wynosi sto trzydzie Ļ ci pi ħę metrów w skali SSL.

Górna kraw ħ d Ņ lustra wody sto trzydzie Ļ ci trzy metry.

– To znaczy...

– To znaczy Ň e równe dwa metry dziel Ģ nas od sukcesu lub kl ħ ski, tylko dwa

n ħ dzne metry.

– I dwa lata.

Lundholm kiwn Ģ ł głow Ģ . W tym momencie nie tryskał bynajmniej

optymizmem.

Po dłu Ň szej przerwie Kaminski powiedział: – A je Ň eli Rosjanie si ħ przeliczyli,

je Ļ li zalew b ħ dzie wzbierał szybciej?

Na te słowa podniósł wzrok Jacques Balouet siedz Ģ cy przy s Ģ siednim stoliku.

Był to kierownik biura informacyjnego Abu Simbel. Lundholm, Rogalla i Margret

Bakker spojrzeli na siebie, jakby w obawie, Ň e m ħŇ czyzna przy s Ģ siednim stoliku

mógł usłysze ę uwag ħ Kaminskiego, który powiedział co Ļ , czego nie nale Ň ało

mówi ę . W obozie bowiem mówiono o wszystkim, tylko nie o tym, nie o terminie,

który niczym znak ostrzegawczy wisiał nad „Joint Venture Abu Simbel”. Nikt nie

Philipp Vandenberg - Zielony skarabeusz.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: