Hunt Michael, Copeland Stephen - Sny wygrywających.pdf - To Ja Seenn - Jam.Jest.SWIRR

MICHAEL HUNT, STEPHEN COPELAND

SNY WYGRYWAJĄCYCH

WYKORZYSTYWANIE SNÓW DO PROGNOZOWANIA WYNIKÓW SESJI GIEŁDOWYCH,

WYŚCIGÓW I GIER LICZBOWYCH

Tłumaczył Krzysztof Pilch

Redaktor: Katarzyna Pascha/ska

Redaktor techniczny: Jacek Obrębowski

Projekt okładki: Adam Bytof

Wydawca: Oneiron

te/. 0501 053389

Druk i oprawa: J.J. Maciejewscy Przasnysz, tlI. Gdańska 1

ISBN 83-912715-0-1

Wstęp

Któż z nas nie marzy o wielkiej wygranej, nie liczy na uśmiech losu lub błogosławieństwo Najwyższego,

które rozwiązałoby nasze finansowe i życiowe problemy raz na zawsze. Codziennie miliony ludzi na całym

świecie poddają się temu marzeniu, wypełniając kupon Lotto, ligi piłkarskiej, obstawiając na wyścigach, grając

w ruletkę, pokera lub w jeszcze inną z setek gier, które obiecują grającym finansowy ,,raj na ziemi". Pragnienie

to podsycane jest co chwilę wiadomościami o szczęśliwych wygranych, o ludziach będących uosobieniem

pradawnego mitu wszystkich hazardzistów.

Niektórzy próbują pomóc szczęściu na różne sposoby, nie zdając się jedynie na przypadek. Poszukują

skutecznego systemu, modlą się do Boga lub bogów, stosują magię i rytuały, radzą się wróżek, astrologów itp.

Można by powiedzieć, że są współczesnymi alchemikami poszukującymi kamienia filozoficznego, który

zapewnia szczęście, pieniądze i zdrowie swemu odkrywcy. Ale czy kamień filozoficzny istnieje? Czy istnieją

metody przewidywania wyników sesji giełdowych, wyścigów i gier liczbowych? Czy istnieli alchemicy, którym

się udało? W tej książce postaramy się pokazać, że odpowiedzi na te trzy pytania brzmią jednoznacznie - TAK!

Przytoczymy wyniki bardzo rygorystycznych badań naukowych, potwierdzających możliwości ludzkiego mózgu

w zakresie spostrzegania pozazmysłowego (ESP extra sensory perception), do którego zalicza się również

prekognicję, czyli przewidywanie przyszłości. Opiszemy główne techniki i metody kontaktowania się z

podświadomością oraz rozwijania zdolności paranormalnych, z których korzystali prawdziwi mistrzowie

współczesnej "alchemii" hazardu. Przedstawimy sylwetki i wyniki wielkich mistrzów, którzy dzięki swoim

zdolnościom i pracy osiągnęli bogactwo.

Jesteśmy przekonani, że każdy człowiek ma w sobie ukryte możliwości, przypisywane dawniej jedynie

nielicznym jednostkom: szamanom, magom, kapłanom, świętym itp. Część "cudownych" przypadków

przewidywania przyszłości może być z powodzeniem wyjaśniona za pomocą pojęć i praw znanych w

psychologii. Istnieją jednak i takie, których wyjaśnić w sposób naukowy nie możemy. Zdajemy sobie sprawę, że

jedynie nieliczni uwierzą w oczywiste fakty. Umiejętność nie zauważania ewidentnych dowodów istnienia

zjawisk paranormalnych to jedna z najlepiej opanowanych zdolności prawdziwych naukowców. Wydaje się

nam, że spowodowane jest to nie tylko ich lenistwem umysłowym i niechęcią do zmiany ustalonych przed wielu

laty poglądów. Istotnym czynnikiem może być również strach przed uznaniem istnienia rzeczy niemożliwych.

Jeżeli możliwe jest jasnowidzenie, telepatia, przewidywanie przyszłości, uzdrawianie itp. cuda, to wszystko jest

możliwe! Z poczucia bezpieczeństwa, które ma człowiek rozsądnie myślący, nie pozostaje wtedy wiele. Kto z

tego zrezygnuje? Jedynie nielicznych stać na rozpoczęcie osobistej przygody ze współczesną alchemią i

odkrycie w sobie prawdziwego mistrza!

Czy każdy może być medium?

Badania statystyczne mówią, że zdecydowana większość społeczeństwa wierzy w istnienie zjawisk paranor-

malnych. Więcej niż połowa przynajmniej raz w życiu doświadczyła czegoś, co nie może być wytłumaczone w

sposób racjonalny. Zazwyczaj jest to proroczy sen, przeczucie jakiegoś nieszczęścia, łączność telepatyczna z

bliską osobą itp. Zjawiska takie przytrafiają się niezależnie od poziomu inteligencji, wykształcenia, moralności

itd. Mówią o nich zarówno prości ludzie, analfabeci, jak i profesorowie lub wielcy odkrywcy na polu nauki.

Parapsychologia, choć nie uznana w środowiskach akademickich za naukę, kierując się bardzo

rygorystyczną i naukową metodologią, zebrała ogromny materiał dowodowy, przemawiający za realnością

istnienia zjawisk paranormalnych. W archiwach parapsychologicznych znajdują się tysiące spontanicznych

przypadków ich występowania. Znajdują się tam również materiały eksperymentalne z naukowych doświadczeń

przeprowadzanych zarówno z wybitnymi mediami, jak i przeciętnymi ludźmi. Materiały te wydają się mówić

jedno: każdy człowiek przejawia, w mniejszym lub większym stopniu, zdolności paranormalne. Co więcej,

zdolności te poddają się treningowi, można je doskonalić poprzez ćwiczenie!

To niezwykłe i nieprawdopodobne stwierdzenie jest jak najzupełniej prawdziwe. Kilka lat temu

przeprowadzono bardzo ciekawy eksperyment, wielokrotnie później powtarzany, zawsze z tym samym

wynikiem. Eksperyment polegał na obserwowaniu przez człowieka ekranu komputera, na którym pojawiały się

fotografie. Przedstawiały one różne obrazy, które można było podzielić na dwie grupy. Pierwsza obejmowała

obrazy emocjonalnie obojętne: pejzaże, kwiaty, grupy osób, ulice miast itd., druga zaś przedstawiała obrazy

szokujące: ofiary wypadków i przestępstw, sceny sadystyczno-seksualne, akty przemocy itd. Komputer wybierał

fotografie losowo i nikt nie wiedział, jaki charakter będzie miała kolejna. Osoby poddawane eksperymentowi

podłączono do różnego rodzaju urządzeń badawczych (EEG, aparat badający napięcie mięśni, oporność skóry

itd.). Okazało się, że za każdym razem, kiedy miało pojawić się zdjęcie szokowe, aparatura kilka sekund przed

pojawieniem się obrazu na ekranie rejestrowała wzrost napięcia. Przed zdjęciami obojętnymi takiej reakcji nie

zaobserwowano. Osoby badane świadomie niczego nie zauważały. Twierdziły, że nie miały pojęcia, jakie

zdjęcie ukaże się za chwilę na monitorze. Wniosek z tego eksperymentu jest jeden: ciało "wiedziało" na kilka

sekund wcześniej, że zobaczy zdjęcie szokujące! Podświadomie informacja odbierana była z wyprzedzeniem,

jednak nie przedostawała się do świadomości. Osoby wybierane były do eksperymentu przypadkowo i prawie za

każdym razem osiągano ten sam rezultat.

Zdolności paranormalne podobne są, w pewnym sensie, do zdolności artystycznych. Każdy z nas, jeżeli tylko

słyszy, może nauczyć się grać na fortepianie łatwą melodię. Jednak zagranie koncertu fortepianowego Brahmsa

będzie wymagało wielu lat ciężkiej pracy i ćwiczeń, choć i to nie jest do końca prawdziwe. Znamy przecież

wszyscy przypadki tzw. cudownych dzieci, które już po paru latach nauki zostawały prawdziwymi wirtuozami.

Podobnie rzecz ma się z naszymi zdolnościami paranormalnymi. Prawie każdy może stwierdzić, że osiąga

wyższe od przypadkowych wyniki w żmudnych badaniach statystycznych nad możliwością posługiwania się

spostrzeganiem pozazmysłowym. Jeżeli wierzymy w swoje zdolności paranormalne, zazwyczaj otrzymujemy

pozytywny wynik. Znany w środowisku parapsychologicznym eksperyment nazywany "Owce i kozy"

wielokrotnie to potwierdzał. "Owce", czyli osoby, które wierzą w istnienie zjawisk paranormalnych, osiągają

zazwyczaj większą od przeciętnej skuteczność w odgadywaniu testów, natomiast "kozy", czyli osoby

deklarujące swój sceptycyzm, osiągają wyniki poniżej przeciętnej i to czasami znacznie poniżej. Można by

powiedzieć, że podświadomie używają one swoich zdolności paranormalnych do zaniżania wyników testów!

Oczywiście zdolności takich nie możemy porównać do trafnego przewidzenia "szóstki" w Totolotka, która z

pewnością jest szczytem wirtuozerii w dziedzinie parapsychologii. I podobnie jak w przypadku dziecka

rozpoczynającego naukę gry na fortepianie, przed adeptem współczesnej alchemii stoi systematyczna, chociaż

wcale nie ciężka, praca nad obudzeniem i rozćwiczeniem swojego talentu parapsychicznego.

O możliwościach rozćwiczania zdolności paranormalnych świadczą, obok badań naukowych, tradycje

magiczne i mistyczne wszystkich kultur. Świętym i mistykom chrześcijańskim zjawiska paranormalne zdarzały

się na co dzień. Uzdrawianie, jasnowidzenie, czytanie w myślach, dar prorokowania były ich chlebem

powszednim. Zdarzały się również o wiele bardziej zewnętrzne i spektakularne fenomeny, takie jak np.

przypadek unoszenia się w powietrzu (lewitowania) św. Teresy z Avila. Adepci hinduskiej jogi również

doświadczają budzenia się mocy mistycznych podczas swoich praktyk medytacyjnych. I chociaż nie przywiązują

do tego większej wagi, zgodnie z regułą wyrzeczenia, twierdzą, że każdy musi przejść przez etap doświadczania

pokus świata transcendentalnego w postaci przebudzenia zdolności paranormalnych, które u profanów pozostają

uśpione do końca życia.

Z tych właśnie źródeł, obok doświadczeń naukowych, czerpano wiedzę potrzebną do stworzenia najbardziej

skutecznych metod odkrywania i rozwijania naszych zdolności jasnowidczych.

Postępując według właściwych procedur, będziemy w stanie znacznie przyspieszyć proces doskonalenia na-

szych umiejętności i osiągnąć dość wysoki poziom być może już po kilku, kilkunastu miesiącach! Wiele zależy

od naszej motywacji (w przypadku grających o dużą stawkę motywacja jest niezwykle silna), od

systematyczności ćwiczeń, od wrodzonych predyspozycji i właściwej metodologii. Wymienione czynniki

decydują o sukcesie w każdej dziedzinie, w alchemii wygrywania również.

Hipnoza

Na początek przyjrzymy się metodom opartym na hipnozie, którą od początku wiązano ściśle ze światem

nadzmysłowym.

Hipnozę stosowano od niepamiętnych czasów w terapii. Wiadomo, że już w Egipcie, w jednej z najstarszych

cywilizacji świata, kapłani wykorzystywali hipnozę w praktykach religijnych i wróżebnych. Jej nowożytny

odkrywca, za jakiego przyjęło się uważać wiedeńskiego lekarza Antona Messmera, bardziej znany jest jako

bioenergoterapeuta i twórca teorii magnetyzmu zwierzęcego. Jeden z jego uczniów - Markiz de Puysegur -

pewnego razu zahipnotyzował wiejskiego chłopca, który zaczął diagnozować z zadziwiającą trafnością swoje

dolegliwości oraz choroby innych pacjentów, przy okazji podając sposób właściwej terapii. W ten sposób po raz

pierwszy w historii nowożytnej nauki zauważono niezwykłe możliwości hipnozy w uaktywnianiu i rozwijaniu

zdolności parapsychicznych. Później wielokrotnie jeszcze potwierdzano jej możliwości w tym zakresie.

Obecnie światowej sławy autorytetem w dziedzinie zastosowania hipnozy do rozwijania zdolności

paranormalnych jest amerykański parapsycholog, który w latach sześćdziesiątych wyemigrował z

komunistycznych Czech - prof. Milan Ryz!. Opracował on szczegółowy program treningu zdolności psi w

hipnozie i przenoszenia później tych zdolności poza hipnozę. Pomimo że praca tą metodą wymaga poświęcenia

dużej ilości czasu ze strony hipnotyzera, jak i hipnotyzowanego, prof. Ryzl potrafił osiągnąć spektakularne

efekty. Oto jeden z przykładów:

Jednej z hipnotyzowanych osób, w trzy miesiące po rozpoczęciu treningu w hipnozie, zdarzyło się, że

zgubiła klucze od mieszkania. Opowiedziała o swoim zmartwieniu Ryzlowi. Podczas seansu uczony polecił jej

cofnąć się w czasie i zobaczyć, co stało się z kluczami. Jest rano mówiła panna J. K. w transie - babcia wyjmuje

klucze z mojej torebki... Po chwili "zobaczyła", jak babcia chowa je do szuflady w komodzie. Po przyjściu do

domu znalazła tam swoje klucze.

Za żelazną kurtyną w latach siedemdziesiątych przeprowadzano wiele eksperymentów

parapsychologicznych. Polski badacz, Lech Emfazy Stefański, próbował w tym czasie powtórzyć wyniki

treningu w hipnozie uzyskane przez Milana Ryzla. Jednym z doświadczeń była próba wywołania wizji

prekognicyjnej u kobiety o inicjałach E. K. Oto relacja z doświadczenia:

..jest niedziela 8 kwietnia 1973 roku. Pani E. K. otrzymuje w transie sugestię, że " dziś mamy

poniedziałek, jest rano, 9 kwietnia, jest pani już ubrana. Wychodzi pani z domu..”. E. K. kontynuuje:

,,Idę po papierosy. Mijam ciężarówkę stojącą na dziedzińcu po prawej stronie akademika. Dochodzę do

ulicy, muszę poczekać, bo jedzie autobus 180... Przechodzę przez ulicę, idę do sklepu... obok w wózku drze się

dziecko... Starsza pani idzie z syfonami do budki, zaczyna dziecko zabawiać. Ta pani ma burą jesionkę i

przydeptane, brązowe pantofle. W sklepie przy wędlinach jakaś pani robi awanturę. Kupuję dziewczynom

pączki. Wracam. Pani Maria siedzi w portierni; dziwne, bo w poniedziałek ma dyżur inna portierka".

Następnego dnia rano E. K. zeszła schodami na dół i stwierdziła, że chcąc wyjść na dziedziniec musi okrążyć

samochód ciężarowy, który zatrzymał się tuż przy wejściu na klatkę schodową. Następnie musiała zatrzymać się

na krawężniku jezdni, bo przejeżdżał właśnie autobus linii 180. Pani E. K. postanowiła wówczas przeciwstawić

się "przeznaczeniu" i zawróciła; poszła prosto na wykłady. Dopiero po obiedzie zrobiła zakupy. Przed sklepem

stał wózek z płaczącym dzieckiem, które usiłowała uspokoić staruszka z syfonem, ubrana na brązowo. W sklepie

jakaś klientka krzyczała na obsługę stoiska garmażeryjnego.

W portierni domu studenckiego siedziała pani Maria, która musiała zastąpić chorą koleżankę.

Rezultat doświadczenia pani E. K. uznała za niesamowity i nie była nim bynajmniej zachwycona. Wkrótce

zrezygnowała z udziału w treningach...

Podobne przypadki znane są z literatury parapsychologicznej, choć tym razem mamy do czynienia z

proroczymi snami.

Pan B. Morris, agent towarzystwa okrętowego, płynął statkiem. Ostatniej nocy przed końcem podróży śnił,

że zrani go ciężko odłamek z odpalonego na jego cześć pocisku artyleryjskiego. Sen tak go przestraszył, że tym

razem zabronił kapitanowi strzelać na powitanie z armaty. Kiedy przemyślał jeszcze raz całą sprawę, zezwolił

kapitanowi na wystrzał, ale pod warunkiem, że on w tym czasie będzie w bezpiecznym miejscu. Sygnałem do

odpalenia działa miało być podniesienie przez kapitana ręki. W krytycznym momencie na jego nosie usiadła

mucha i ruch ręki, którym chciał ją odgonić, zrozumiano jako umówiony sygnał. Odłamek ładunku trafił pana

Morrisa i ciężko go zranił. Po kilku dniach zmarł.

Czy to znaczy, że przyszłość jest zdeterminowana, a nasza wolna wola to jedynie złudzenie? Gdyby tylko

opierać się na tego typu relacjach, można by wysnuć taki wniosek. Na szczęście istnieją również inne przypadki.

Co więcej, zdarzają się znacznie częściej i wydają się mówić, że możliwość przewidzenia przyszłości została

nam dana po to, byśmy mogli tę przyszłość zmieniać!

Kiedy pracowałem w pewnym kompleksie wypoczynkowym, przyśniło mi się, że jeden z budynków stanął w

płomieniach. Opowiedziałem o tym innym pracownikom i okazało się, że dwóch z nich miało podobny sen.

Rozdaliśmy gaśnice i przeprowadziliśmy krótki kurs przeciwpożarowy. Kiedy wybuchł pożar, zareagowaliśmy

sprawnie i straty były znikome.

Pan X miał kiedyś sen, że na dworcu, na którym pracował, zderzyły się dwa pociągi i zginęło przy tym wielu

ludzi. Przez cały następny dzień był mocno poruszony tym bardzo realistycznym snem; nic się jednak nie wyda-

rzyło. Jednak w kolejnym dniu rzeczywiście powstało niebezpieczeństwo zderzenia się pociągów, gdy opóźnio-

ny pociąg towarowy wjeżdżał na tor, na który lada chwila miał wjechać pociąg pospieszny. Świadom ujrzanej

we śnie katastrofy, pan X postanowił natychmiast zatrzymać oba pociągi wywieszając czerwoną flagę

oznaczającą niebezpieczeństwo. Oba pociągi zatrzymały się dosłownie w odległości paru metrów od siebie.

Są to przypadki spontanicznych prekognicji, które zazwyczaj zdarzają się podczas snu, jednak technika

hipnozy może posłużyć nam do prowokowania takich fenomenów w sposób z góry zaplanowany.

Niestety, podobnie spektakularne efekty uzyskać można jedynie w bardzo głębokim transie, do którego

zdolna jest niewielka część populacji - według badań ok. dziesięciu procent. Jednak do rozpoczęcia własnych

eksperymentów ze zjawiskami psi (w ten sposób określa się zjawiska paranormalne) wystarczy lekki trans,

możliwy do osiągnięcia przez każdego. W niektórych przypadkach zauważa się również pogłębianie transu w

miarę powtarzania seansów hipnotycznych. Być może Ty również do takich przypadków należysz.

W jaki sposób rozpocząć eksperymenty z hipnozą? Klasyczna hipnoza wymaga współpracy ze strony

hipnotyzera prowadzącego seans. Ponieważ niewiele osób może skorzystać z takiej pomocy, będziemy musieli

uciec się do autohipnozy, czyli transu wywoływanego samodzielnie.

Aby wejść w lekki, a z czasem nawet głęboki trans, musimy na początku nauczyć się praktyki relaksu,

czyli umiejętności rozluźniania ciała. Opanowanie relaksacji będzie dla nas niezwykle cenne, ponieważ nie jest

ona jedynie warunkiem transu autohipnotycznego, jest również elementem hipnagogii, techniki Ganzfeld,

synchronizacji półkulowej, pracy ze snami oraz innych metod samorozwoju i doskonalenia umysłu.

Jedną z najbardziej skutecznych i najłatwiejszych i najłatwiejszych metod jest relaks za pomocą taśm

magnetofonowych z nagranymi sugestiami. Niestety, nie wszystkie nagrania dostępne na rynku mają wysoki

poziom. Najlepszym wyjściem wydaje się więc samodzielne przygotowanie takiej taśmy. Przemawiają za tym

również badania wskazujące, iż brzmienie własnego głosu na taśmie najlepiej odpowiada naszej

podświadomości. Ponadto w przypadku, gdy nagramy samodzielnie taśmę relaksacyjną, możemy być pewni, że

jest ona "czysta". Nie są na niej nagrane sugestie podświadomościowe, które niekoniecznie muszą nam

odpowiadać. W przypadku taśm z zewnątrz, nie zawsze jest to oczywiste. Najlepiej więc po prostu usiąść w

cichym pokoju, włączyć magnetofon z mikrofonem i samodzielnie nagrać odpowiednie sugestie

autohipnotyczne. Oto przykład tego typu sugestii, w nawiasie zaznaczono długość przerw w sekundach, które

muszą upłynąć po każdym zdaniu.

. Będę liczyć od l do 5. (3). Dopiero gdy powiem cyfrę pięć, będę mógł(a) zapaść bardzo głęboko w stan

odprężenia, głębokiego odprężenia. (3)

. Jeden. Koncentruję wzrok, widzę koło i tylko to koło. (3)

Koło. (3)

. Dwa. Skupiam się. Widzę koło i tylko to koło. (3) Nawet jeżeli sprawia mi to trudność, będę wpatrywał(a)

się w to koło. (3)

. Trzy. Czuję już zmęczenie (3), ale wpatruję się ciągle w koło. (3)

Koło. (3)

. Pięć. Uwalniam koncentrację uwagi i zanurzam się głęboko, bardzo głęboko w stan relaksu. Rozluźnienie

rozpływa się z oczu i twarzy po całym ciele. (l0) Czuję się bezpieczny(a) i spokojny(a). (5)

Wsłuchuję się w dźwięk wydychanego powietrza. (5) Im bardziej słucham tego dźwięku, tym głębiej się

odprężam. (5)

Każdy wydech rozlewa po moim ciele fale głębokiego odprężenia. (20)

Czuję się wygodnie i bezpiecznie. Relaks jest przyjemny. (5)

Moje ciało staje się coraz cięższe. Nie mogę i nie chcę się poruszać. (3)

Moje ręce i nogi są bezwładne, głęboko rozluźnione. (10)

Obserwuję swój oddech. Każdy wydech pogłębia stan rozluźnienia. (15)

Jest mi dobrze. (3)

. Patrzę przed siebie i wyobrażam sobie duże koło, ok. 20 cm średnicy, z dwiema liniami w środku, pionową i

poziomą, dzielącymi koło na cztery równe części. Jest ono umieszczone powyżej linii mojego wzroku tak, że

muszę patrzeć w górę pod dość dużym kątem. Koncentruję wzrok na tym wyobrażeniu. (5)

. Cztery. W dalszym ciągu wpatruję się w koło. Widzę koło i tylko to koło. (5)

Hunt Michael, Copeland Stephen - Sny wygrywających.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: