Starożytna Mezopotamia

Położenie

Nizinny obszar otoczony od północy górami Taurus, od wschodu górami Zagros, od zachodu Pustynią Syryjską; położony między Eufratem a Tygrysem.

Krainy wchodzące w skład Mezopotamii:

o Mitanni,

o Asyria,

o Babilonia (Akad i Sumer).

Ludność

Ludność zajmowała się uprawą roli, hodowlą zwierząt, handlem, rzemiosłem, rybołówstwem.

Dzieje polityczne

a) państwo przedsumeryjskie    (6–3 tys. p.n.e.)

rozwój rolnictwa, pierwsze osady

b) państwo sumeryjskie      (3000–2350 r. p.n.e.)

rewolucja urbanistyczna: państwa-miasta, ustrój teokratyczny z kapłanem w roli władcy; liczne odkrycia i wynalazki: koło, pismo klinowe, brąz; religia: politeizm

c) okres akadyjski    (2350–2150 r. p.n.e.)

rządy semickiej dynastii (Sargon); poszerzenie granic do Zatoki Perskiej, daleko na północ

d) państwo babilońskie    (XVIII w. p.n.e.)

rządy Hammurabiego — scalenie polityczne państwa

e) państwo nowosumeryjskie        (VIII–VII w. p.n.e.)

podbijanie nowych terenów: Syria, Palestyna, Fenicja, Egipt; specjalny system oblężenia miast; nowa administracja; okrutne rządy z licznymi represjami, deportacje ludności; w końcu bunt Medów i Babilończyków, zniszczenie struktury i stolicy państwa

f) państwo nowobabilońskie          (VII w. p.n.e.)

panowanie Nabuchodonozora; rozwój Babilonu — miasto głównym portem handlowym Wchodu; budowa potrójnego muru

587 r. — zagarnięcie Jerozolimy, wygnanie Żydów, niewola babilońska;

530 r. — zajęcie Babilonii przez Cyrusa Wielkiego, króla Persów;

331 r. — zajęcie Babilonii przez Aleksandra Wielkiego.