Pokojowa Nagroda Nobla

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii.

Laureat Pokojowej Nagrody Nobla jest wybierany przez komitet norweskiego parlamentu.

Laureaci Pokojowej Nagrody Nobla:

2004

Wangari Maathai, kenijska działaczka ekologiczna

2003

Shirin Ebadi z Iranu, działaczka na rzecz demokracji i przestrzegania praw człowieka

2002

Były prezydent Stanów Zjednoczonych Jimmy Carter

2001

ONZ i sekretarz generalny ONZ Kofi Annan (Ghana) za pracę na rzecz lepiej zorganizowanego i bardziej pokojowego świata

2000

Kim De Dzung (Korea Południowa) za jego działania na rzecz demokracji i praw człowieka, a szczególnie pokoju i pojednania z Koreą Północną

1999

Lekarze Bez Granic, Bruksela

1998

John Hume (Wielka Brytania) i David Trimble (Wielka Brytania) za wysiłki znalezienia pokojowego rozwiązania konfliktu w Irlandii Północnej

1997

Międzynarodowa Kampania na Rzecz Zakazu Min Przeciwpiechotnych i Jody Williams (USA) za wysiłki na rzecz zakazu stosowania i wyeliminowania min przeciwpiechotnych

1996

Carlos Felipe Ximenes Belo (Timor Wschodni) i Jose Ramos-Horta (Timor Wschodni) za prace na rzecz sprawiedliwego i pokojowego rozstrzygnięcia konfliktu w Timorze Wschodnim

1995

Joseph Rotblat (Polska/Wielka Brytania) i Pugwash Conferences on Science i World Affairs, za wysiłki w walce ze zbrojeniami jądrowymi

1994

Jaser Arafat (Palestyna), Shimon Peres (Izrael) i Icchak Rabin (Izrael) za negocjacje prowadzące do porozumień z Oslo

1993

Nelson Mandela (Republika Południowej Afryki) i Frederik Willem De Klerk (Republika Południowej Afryki), za działania na rzecz zakończenia apartheidu i stworzenia demokracji w Republice Południowej Afryki

1992

Rigoberta Menchu Tum (Gwatemala), za działania na rzecz praw człowieka, szczególnie wśród tubylców

1991

Aung San Suu Kyi (Birma), przywódczyni opozycji i orędowniczka praw człowieka

1990

Michaił Gorbaczow (ZSRR) za działania na rzecz zakończenia Zimnej wojny

1989

Tenzin Gyatso - XIV Dalajlama (Tybet)

1988

Siły Pokojowe ONZ

1987

Oscar Arias Sanchez (Kostaryka) za zapoczątkowanie negocjacji pokojowych w Ameryce Środkowej

1986

Elie Wiesel (USA)

1985

Międzynarodowy Ruch "Lekarze Przeciw Wojnie Jądrowej"

1984

Biskup Desmond Mpilo Tutu (Republika Południowej Afryki) za walkę z apartheidem

1983

Lech Wałęsa (Polska), założyciel Solidarności i aktywista praw człowieka

1982

Alva Myrdal (Szwecja) i Alfonso García Robles (Meksyk), delegaci do Rozbrojeniowego Zgromadzenia Ogólnego ONZ

1981

Urząd Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR), ONZ

1980

Adolfo Perez Esquivel (Argentyna), działacz na rzecz praw człowieka

1979

Matka Teresa (Indie)

1978

Mohamed Anwar Al-Sadat (Egipt) i Menachem Begin (Izrael) za negocjacje pokojowe między Egiptem i Izraelem

1977

Amnesty International, Londyn, za kampanię przeciw stosowaniu tortur

1976

Betty Williams i Mairead Corrigan, założycielki Północnoirlandzkiego Ruchu Pokoju (później przemianowanego na Wspólnotę Ludzi Pokoju)

1975

Andriej Sacharow (ZSRR) za kampanię na rzecz praw człowieka

1974

Séan Mac Bride (Irlandia), przewodniczący Międzynarodowego Biura Pokoju i Komisji ds. Namibii ONZu

Eisaku Sato (Japonia), premier

1973

Henry A. Kissinger (USA) i Le Duc Tho (Wietnam, nie przyjął) za porozumienie pokojowe z Wietnamem

1972

nie przyznano

1971

Kanclerz Willy Brandt (RFN), za Ostpolitik (politykę wschodnią) Niemieckiej Republiki Federalnej, odnoszącą się do nowej postawy wobec krajów Europy Wschodniej i Niemieckiej Republiki Demokratycznej

1970

Norman Borlaug (USA), za pracę naukową w Międzynarodowym Ośrodku Uszlachetniania Kukurydzy i Pszenicy w Meksyku

1969

Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP = ang. ILO), Genewa

1968

René Cassin (Francja), przewodniczący Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

1966-1967

nie przyznano

1965

Fundusz Narodów Zjednoczonych Pomocy Dzieciom

1964

Martin Luther King, aktywista praw obywatelskich

1963

Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża

Liga Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża, Genewa

1962

Linus Carl Pauling (USA) za kampanię przeciw próbom z bronią jądrową

1961

Dag Hjalmar Agne Carl Hammarskjöld (Szwecja), sekretarz generalny ONZ (przyznano pośmietnie)

1960

Albert John Luthuli (Republika Południowej Afryki), przewodniczący Afrykańskiego Kongresu Narodowego

1959

Philip Noel-Baker (Wielka Brytania), za wytężoną pracę przez całe życie dla międzynarodowego pokoju i współpracy

1958

George Henri Pire (Belgia), przewodniczący l'Europe du Coeur au Service du Monde, organizacji pomocy dla uchodźców

1957

Lester Bowles Pearson (Kanada), przewodniczący 7. sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, za wprowadzenie sił pokojowych w czasie konfliktu o Kanał Sueski

1955-1956

nie przyznano

1954

Urząd Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR), ONZ

1953

George Catlett Marshall (USA) za Plan Marshalla

1952

Albert Schweitzer (Francja) za założenie Lambarene Hospital w Gabonie

1951

Léon Jouhaux (Francja), działacz związkowy, sekretarz generalny Powszechnej Konfederacji Pracy, delegat w ONZ

1950

Ralph Bunche za mediację w Palestynie (1948)

1949

Lord John Boyd Orr of Brechin (Wielka Brytania), dyrektor generalny Organizacji ds. Wyżywienia i Rolnictwa, przewodniczący Światowej Rady Pokoju

1948

nie przyznano

1947

The Friends Service Council (Wielka Brytania) i The American Friends Service Committee (USA), w imieniu Stowarzyszenia Przyjaciół (Society of Friends), szerzej znani jako Kwakrzy

1946

Emily Greene Balch (USA), honorowa przewodnicząca Międzynarodowej Ligi Kobiet na Rzecz Pokoju i Wolności

John Raleigh Mott (USA), przewodniczący Międzynarodowej Rady Misyjnej oraz sekretarz generalny Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej

1945

...