BEN BOVA CICHA WOJNA Prze�o�y�a Jolanta Pers Pami�ci Stephena Jaya Goulda, naukowca, pisarza, wielbiciela bejsbolu, inspiruj�cego wszystkich ludzi my�l�cych. Na wojnie wszystko jest proste, ale bywa, �e nag�e najprostsza rzecz staje si� trudna... Wojna jest dziedzin� niepewno�ci; trzy czwarte tego, na czym oparte s� dzia�ania wojenne pokrywa mg�a wi�kszej lub mniejszej niepewno�ci. Karl von Clausewitz "O wojnie" Asteroida 67-046 - By�em �o�nierzem - rzek�. - A teraz jestem kap�anem. Mo�esz m�wi� mi Dorn. Elverda Apacheta nie mog�a oderwa� od niego wzroku. Widy wa- �a ju� cyborg�w, ale ten... osobnik wydawa� si� bardziej maszyn� ni� cz�owiekiem. Poczu�a dreszcz pot�pienia. Jak ludzka istota mog�aby dopu�ci� do tego, �eby jej cia�o by�o tak zdeformowane? Nie by� wysoki; EWerda by�a o kilka centymetr�w wy�sza od niego. Ramiona mia� jednak do�� szerokie, klatk� piersiow� solidn� i pot�n�. Lewa strona twarzy by�a z grawerowanego metalu, tak samo g�rna cz�s'� g�owy; jak mycka z najlepszej trawionej stali. Lewa r�ka Dorna by�a protez�. Nawet nie pr�bowa� tego ukry- wa�. W jakim stopniu jego cia�o, ukryte pod szorstk� tkanin� znisz- czonej tuniki i wytartych spodni, sk�ada�o si� z metalu i elektrycznych maszyn? Cho� jego ubranie by�o wystrz�pione, si�gaj�ce po�owy �ydki buty by�y wypolerowane na wysoki po�ysk. - Kap�anem? - spyta� Martin Humphries. - Jakiego wyznania? Jakiego zakonu? Po��wka warg Dorna, kt�ra by�a w stanie si� poruszy�, wygi�a si� lekko. Us'miech albo grymas, EWerda nie by�a w stanie okre�li�. - Zaprowadz� was do waszych kwater - rzek� Dorn. Mia� niski g�os, kt�ry brzmia�, jakby wydobywa� si� z brzucha bestii. Odbija� si� lekkim echem po wykutych w skale �cianach. Humphries wygl�da� na zaskoczonego. Nie by� przyzwyczajony do tego, �e ignoruje si� jego pytania. Elverda obserwowa�a wyraz jego twarzy. Humphries by� tak przystojny, jak tylko umo�liwia�y to terapie regeneracyjne i nanomaszyny kosmetyczne; wyraziste rysy, prosty kr�gos�up, zgrabne ko�czyny, atletycznie p�aski brzuch. Tylko jego szare oczy by�y bezwzgl�dne i nieub�agane. Unosi si� wok� niego jaka�' aura zepsucia, pomy�la�a Elverda. Jakby ju� by� martwy i zaczyna� gni� od �rodka. Wygl�da�o, jakby napi�cie mi�dzy tymi dwoma m�czyznami wysysa�o ca�� energi� z niem�odego cia�a EWerdy. - To by�a daleka podr� - rzek�a. - Jestem bardzo zm�czona. Marz� o gor�cym prysznicu i d�ugiej drzemce. - Nie chcesz najpierw zobaczy�? - warkn�� Humphries. - Sama podr� zaj�a nam ponad tydzie�. Par� godzin mo�emy poczeka�. - G��boko w duchu zdumia�y j� jej w�asne s�owa. Kiedy�' odczuwa�aby nieopanowane podniecenie. Czy te wszystkie lata nauczy�y j� cierpliwo�ci? Nie, u�wiadomi�a sobie. Tylko zm�- czy�y. - Ja nie chc� czeka� - rzek� Humphries i zwr�ci� si� do Dorna: - Zabierz nas tam. Ju� do�� si� naczeka�em. Musz� zobaczy�. Oczy Dorna, jedno br�zowe jak u EWerdy, drugie p�on�ce czer- wonym, elektronicznym blaskiem, na d�u�sz� chwil� zatrzyma�y si� na Humphriesie. - No i? - naciska� Humphries. - Obawiam si�, panie Humphries, �e komora b�dzie zamkni�ta jeszcze przez nast�pne dwana�cie godzin. Niemo�li... - Zamkni�ta? Przez kogo? Z czyjego polecenia? - Komora ma w�asne sterowanie. Zainstalowa� je ten, kto stwo- rzy� sam artefakt. - Nikt mi o tym nie powiedzia� - mrukn�� Humphries. - Pa�stwa kwatery s� na ko�cu korytarza - odpar� Dorn. Odwr�ci� si� prawie jak lity blok metalu, ramiona i biodra razem, g�owa nieruchoma na ramionach i ruszy� centralnym kory- tarzem. Elverda sz�a obok niego, przy jego metalowym boku, nadal z�a z powodu takiej autodesekracji. Zupe�nie wbrew sobie zacz�a rozmy�la�, jakim wyzwaniem by�oby wyrze�bienie go. Gdyby by� m�odszy, pomy�la�a. Gdybym ja nie sta�a nad grobem. Istota ludzka i nieludzka, w jednej, dziwnie pe�nej pasji postaci. Humphries kroczy� po drugiej stronie Dorna i wida� by�o, �e z trudem t�umi gniew. W milczeniu szli korytarzem. Obci��one buty Humphriesa stuka�y o nier�wne skaliste pod�o�e. Buty Dorna prawie nie czyni�y ha�asu. Mo�e i jest w po�owie maszyn�, pomy�la�a Elverda, ale po- rusza si� jak pantera. Grawitacja w�asna asteroidy by�a tak s�aba, �e Humphriesowi potrzebne by�y obci��one buty, by zapobiec idiotycznemu potyka- niu si�. Elverda, kt�ra sp�dzi�a wi�kszo�� swojego d�ugiego �ycia w �rodowiskach o niskiej grawitacji, czu�a si� jak w domu. Korytarz, kt�rym szli, by� tak naprawd� tunelem, zacienionym i tajemniczym, a mo�e naturalnym kominem, utworzonym w metalicznej masie przez uciekaj�ce gazy, ca�e eony temu, gdy asteroida by�a jeszcze w stanie p�ynnym. Teraz wystyg�a i by�a tak ch�odna, �e Elverda poczu�a, jak dr�y. Chropowaty sufit by� tak nisko, �e chcia�a si� pochyli�, cho� racjonalna cz�� jej umys�u podpowiada�a jej, �e to nie jest konieczne. Wkr�tce �ciany sta�y si� bardziej g�adkie, a sufit by� wy�ej. Ludzie poszerzyli tunel i nadali mu przekr�j kwadratu, z laserow� precyzj�. Po obu stronach by�y drzwi, a sufit emanowa� pozbawionym b�ysku i cienia �wiat�em. Elverda zaplot�a r�ce, czuj�c ch��d, kt�rego m�czy�ni najwyra�niej nie dostrzegali. Zatrzymali si� przy szerokich podw�jnych drzwiach. Dom wystuka� kod dost�pu na panelu wbudowanym w �cian� i drzwi rozsun�y si�. - Pa�ska kwatera - rzek� do Humphriesa. - Mo�e pan oczywi�cie zmieni� kod, je�li pan chce. Humphries skin�� uprzejmie i przeszed� przez otwarte drzwi. Elverda zauwa�y�a k�tem oka obszerny apartament, wyk�adzin� i holograficzne okna na �cianach. Humphries obr�ci� si� w drzwiach przodem do nich. - Oczekuj�, �e skontaktujecie si� z nami za dwana�cie godzin - rzek� do Dorna stanowczym tonem. - Jedena�cie godzin i pi��dziesi�t siedem minut - odpar� Dom. Humphries nad�� nozdrza i zatrzasn�� przesuwne drzwi. - T�dy - Dorn wykona� gest ludzk� r�k�. - Obawiam si�, �e pani kwatera nie jest tak wystawna jak pana Humphriesa. - Jestem jego go�ciem - odpar�a. - To on p�aci rachunki. - Jest pani wielk� artystk�. S�ysza�em o pani. - Dzi�kuj�. - Za m�wienie prawdy? To nie jest konieczne. By�am wielk� artystk�, rzek�a sobie w duchu EWerda. Kiedy�. Dawno temu. Teraz jestem star� kobiet� czekaj�c� na �mier�. G�o�no powiedzia�a j ednak: - Widzia� pan moje prace? - Tylko hologramy - odpar� Dorn niskim g�osem. - Kiedy� chcia�em zobaczy� Pami�taj�cego na w�asne oczy, ale... przeszkodzi�y mi inne sprawy. - By� pan wtedy �o�nierzem? - Tak. Kap�anem zosta�em dopiero tutaj. Elverda chcia�a mu zada� jeszcze par� pyta�, ale Dorn zatrzyma� si� przed nieoznaczonymi drzwiami i otworzy� je przed ni�. Przez chwil� wydawa�o jej si�, �e wyci�ga do niej protez�. Cofn�a si�. - Skontaktuj� si� za jedena�cie godzin i pi��dziesi�t sze�� minut - rzek�, jakby zauwa�y� jej odruch. - Dzi�kuj�. Odwr�ci� si�, jak maszyna na �o�ysku. - Prosz� poczeka� - zawo�a�a EWerda. - Prosz� powiedzie�, kto jeszcze tu jest? Jest tak cicho. - Nikogo nie ma. Tylko my troje. - Ale... - Ja dowodz� oddzia�em ochrony. Rozkaza�em pozosta�ym, �eby wr�cili na statek i tam czekali. - A naukowcy? Rodzina poszukiwaczy, kt�rzy znale�li ten artefakt? - S� na statku pana Humphriesa, na tym, kt�rym pani przylecia�a - wyja�ni�. - Pod ochron� moich ludzi. EWerda spojrza�a mu w oczy. Je�li cokolwiek w nich p�on�o, nie by�a w stanie doj�� do tego, co to jest. - Jeste�my tu sami? Dorn skin�� powa�nie g�ow�. - Pani, ja i pan Humphries, kt�ry p�aci wszystkie rachunki. Ludzka po�owa jego twarzy by�a r�wnie nieruchoma co meta- lowa. EWerda nie potrafi�a okre�li�, czy pr�buje �artowa�, czy m�wi z gorycz�. - Dzi�kuj� - odpar�a. Odwr�ci� si�, a ona zamkn�a drzwi. Jej kwatera sk�ada�a si� z pojedynczego pokoju, w kt�rym by�o przyjemnie ciep�o, ale kt�ry nie by� wiele wi�kszy od jej kajuty na statku, kt�rym przylecieli. EWerda zobaczy�a, �e kto� po�o�y� na ��ku jej skromn� torb� podr�n�, a podniszczony, stary komputer do rysowania w wytartym pudle podr�nym sta� na biurku. Popatrzy�a na pud�o z komputerem, jakby j� o co� oskar�a�o. Powinnam by�a zostawi� go w domu, pomy�la�a. Ma�y robot u�ytkowy, sk�adaj�cy si� prawie wy��cznie z l�ni�- cego metalicznego cylindra i sze�ciu b�yszcz�cych ramion, z�o�onych jak u modl�cej si� modliszki, sta� cicho w najdalszym k�cie. Elverda przygl�da�a mu si� przez chwil�. Przynajmniej by� w ca�o�ci maszy- n�, a nie ludzk� istot�, kt�ra podda�a si� samookaleczeniu. Przybra� najpi�kniejsz� form� we wszech�wiecie i zmieni� si� w hybryd�, trawestacj� ludzko�ci. Po co to zrobi�? �eby by� lepszym �o�nierzem? Bardziej sprawn� maszyn� do zabijania? Dlaczego odes�a� wszystkich pozosta�ych? Zastanawia�a si�, otwieraj�c torb� podr�n�. Gdy nios�a swoje przybory toaletowe do w�skiej niszy, kt�ra s�u�y�a za �azienk�, uderzy�a j� nowa my�l. Czy odes�a� ich zanim zobaczy� artefakt, czy p�niej? Czy on w og�le go widzia�? Mo�e... Dostrzeg�a swoje odbicie w lustrze nad umywalk� i zamar�a. Kiedy� m�wiono o niej, �e wygl�da dostojnie jak kr�lowa, bogini z miedzi. Teraz wygl�da�a na zgaszon�, zasuszon� na ko��, jej twarz wygl�da�a jak geologiczna mapa przedstawiaj�ca zbyt wiele lat �ycia, kombinezon kosmiczny wisia� na niej jak na manekinie. Jeste� stara, powiedzia�a do swego odbicia. Stara, obola�a i zm�czona. To by�a d�uga podr�, powiedzia�a sobie. Musisz odpocz��. Jaki� g�os w jej g�owie roze�mia� si� szyderczo. Przez ca�� podr� do tego kawa�ka kosmicznej ska�y nie robi�a� nic, tylko odpoczywa�a�. Jeste� gotowa na wieczny odpoczynek, po co zaprzeczasz? dch ouva Kiedy�' uczy�a na Uniwersytecie Selene, a ksi�yc by� najbli�- szym Ziemi miejscem, gdzie mog�a przebywa� po sp�dzeniu wielu lat w niskiej grawitacji. Na tyle bliskim planety, gdzie si� urodzi�a, jedynej planety w Uk�adzie S�onecznym, gdzie by�o �ycie i ciep�o, jedynego miejsca, gdzie mo�na by�o przechadza� si� w promieniach s�o�ca i czu�, jak jego ciep�o przenika przez kos'ci, w�cha� �yzn� ziemi� piel�gnuj�c� jego dar, czu� ch�odn� bryz� muskaj�c� w�osy. Ona jednak o...
legi007