Martini Steve - Podwójne trafienie.pdf - ▲ Martini Steve - joachim777

MARTI NI

STEVE

Podziękowania

Jestem wdzięczny wszystkim w G. P. Putman's Sons za

cierpliwość, z jaką czekali na tę książkę, a zwłaszcza Davi-

dowi Highfillowi za życzliwość i wnikliwe redaktorskie oko,

za uwagi i zachęty. Winien jestem podziękowania Esther

Newberg, mojej agentce w ICM, i mojemu nowojorskiemu

adwokatowi, Mike'owi Rudellowi, za słowa zachęty, za to,

że byli moimi oczami i uszami w odległym mieście, i za mą-

dre rady w trudnych chwilach. Mojej żonie, Leah, i córce,

Meg, zawdzięczam wszystko, bo bez nich nigdy nie przyło-

żyłbym pióra do papieru. Przepraszam je za niezliczone go-

dziny, które spędziłem pochylony nad klawiaturą kompu-

tera, podczas gdy one zasługiwały na więcej. Tę opowieść

o rodzinnym oddaniu zawdzięczam ich miłości i wierności,

ciągnącym się w nieskończoność godzinom, które poświęca-

ły na wysłuchiwanie tego, co napisałem. Wdzięczny jestem

Mariannę Dargitz, która czytała pierwsze wersje tego ma-

szynopisu i zachęcała mnie do pracy. Dziękuję Davidowi

Calofowi, który pomagał mi utrzymać właściwy kierunek

na wzburzonych wodach tak bardzo utrudniających pisanie

tej książki i który ukazywał mi promyki nadziei, kiedy

wszystko wyglądało ponuro. A na koniec, na ostatnim, ale

nie mniej ważnym miejscu, wdzięczny jestem Bogu, któ-

rego obecność była tak wyczuwalna podczas długich, po-

nurych dni zwątpienia, kiedy wydawało się, że została mi

tylko modlitwa. Jemu to zawdzięczam moje istnienie, moją

energię twórczą i każde słowo, które kiedykolwiek przepły-

nęło przeze mnie.

SPM Marzec

2005

Oto stworzenie owego wielkiego Lewiatana, (...) któ-

remu zawdzięczamy (...) pokój i obronę. Albowiem dzię-

ki tej władzy, danej nam przez każdego człowieka we

Wspólnocie, może on czynić użytek z takiej potęgi i mo-

cy, że przez bojaźń przed nią kształtować jest zdolny

wolę ich wszystkich na rzecz pokoju w kraju i wzajem-

nej pomocy przeciw nieprzyjaciołom za granicą.

Thomas Hobbes, Lewiatan (1651)

Prolog

Nad chodnikiem zaczynała się już unosić mgła znad oce-

anu, kiedy jechał powoli wzdłuż, plaży wynajętym chevro-

letem. Dom, którego szukał, ostatni skrawek prywatnych

nieruchomości, wyróżniał się z otoczenia jak klejnot. Miał

czekoladowobrązowe odeskowanie z białymi listwami wy-

kończeniowymi, a poniżej komina z kamieni rzecznych cią-

gnęły się we wszystkich kierunkach dwuspadowe dachy.

Jadąc dalej, zerknął w lusterko wsteczne, w którym mi-

gnęła mu półka z piaskowca za domami i wąski pas plaży,

przykrytej teraz częściowo przez przypływ. Spienione fale

toczyły się na piasek. Za kilka godzin przypływ pochłonie

resztę plaży i fale będą rozbijały się o piaskowiec, oprysku-

jąc mgiełką drobnych kropel mur chroniący przed naporem

wody tylny taras posiadłości.

Okolicę zdominowały nowoczesne, ekskluzywne aparta-

mentowce i małe, stylowe bloki z mieszkaniami własno-

ściowymi z widokiem na Pacyfik. Grunty nadbrzeżne sta-

wały się zbyt drogie, by stawiać na nich prywatne domy.

Jedynymi domami jednorodzinnymi z dostępem do oceanu

okazały się dwa duże budynki na końcu ulicy, przylegają-

cej do małej plaży publicznej.

Zaznajomił się już z okolicą, codziennymi zajęciami jej

mieszkańców, ludźmi wyprowadzającymi psy na spacer i

surfingowcami na plaży.

Sam dom był większy, niż na to wyglądał. Odsunięty od

ulicy, oddzielony od niej dwuskrzydłową żelazną bramą

zaprojektowany został tak, by dzięki użyciu na fasadzie

obicia z małych gontów i niewysokiemu, dwuspadowemu

dachowi z lukarnami, sprawiać wrażenie niewielkiego.Od

frontu wydawało się, że ma parter i półpiętro, ale od strony

oceanu widać było, że są to dwie pełne kondygnacje. Duże okna

na piętrze zapewniały panoramiczny widok na ocean. Pod nimi,

oddalony o pięćdziesiąt stóp, znajdował się mur z kamienia i

betonu, z dwoma zwieńczonymi łukami drewnianymi drzwiami,

prowadzącymi na wysoki taras wychodzący na błękitny ocean.

W budynku zainstalowany był system przeciwwłamaniowy,

ale nigdy go nie włączano, jeśli właścicielka nie wyjeżdżała na

dłuższy czas z miasta.

Okrążył kwartał po raz drugi, sprawdzając, czy nie ma tam

znaków ograniczających parkowanie. Nie zobaczył żadnego.

Ostatnią rzeczą, jakiej potrzebował, był mandat, który

dokumentowałby jego obecność w tej dzielnicy. Gliniarze

sprawdziliby wskazówkę, że w okolicy parkowały jakieś obce

samochody. Zdobywszy numery rejestracyjne, trafiliby ich

tropem do wypożyczalni samochodów, a tam znaleźliby jego

nazwisko. Właśnie dlatego nie korzystał ze swojego samochodu.

Tablice rejestracyjne byłyby zbyt rozpoznawalne.

Zaparkował dwa kwartały dalej na północ, chwycił lekką

płócienną torbę z tylnego siedzenia, zamknął samochód i wrócił

pieszo do domu na plaży. Zatrzymał się na chodniku koło

schodów, jakby podziwiał widok oceanu, włożył kurtkę i

postawił kołnierz, zakrywając szyję i bok twarzy.

W dole widział zatoczkę i małą plażę publiczną. Z miejsca,

gdzie stał, miał dobry widok na południe, na skalną półkę

ciągnącą się za domami. Była pusta. Sprawdził, czy nie ma

kamer. Stwarzały one pewne ryzyko. Niektóre najnowsze

modele były wielkości naparstka, trudne do zauważenia, jeśli nie

wiedziało się, gdzie ich szukać, a przy tym bezprzewodowe, nie

prowadziły więc do nich żadne kable. Firma ochroniarska mogła

umieścić takie urządzenie w szparze pomiędzy deskami z boku

domu i nigdy byś się nie zorientował, że tam jest. Była jedna nad

gankiem z frontu, ale z tyłu domu, o ile mógł się zorientować,

nie było żadnej. Po raz ostatni przebiegł teren wzrokiem,

szukając słupów telefonicznych. Instalacje nabrzeża wydawały

się zakopane pod ziemią. Co kilkaset jardów wznosiły się

maszty, ale

Martini Steve - Podwójne trafienie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: