Aktywizujące metody nauczania
Reforma edukacji to odpowiedni moment, by długo oczekiwana autonomia szkolna dała nauczycielom szansę urzeczywistnić ich wizję nowoczesnej szkoły: innej lepszej skuteczniejszej . Bardzo wiele ma więc do zrobienia nauczyciel, który pragnie dotrzymać kroku reformie.
Jakie stosować metody nauczania?
Reforma w edukacji ma zmienić przede wszystkim sytuację ucznia w szkole. Należy stworzyć mu warunki osiągania sukcesów. Muszą to być takie sytuacje dydaktyczne, które będą zaciekawiać problematyką. Powinny to być atrakcyjne dla ucznia formy i metody pracy, które służyć będą przystosowaniu młodego człowieka do potrzeb przed jakimi stawia go życie. Coraz częściej znajdować się on będzie wręcz skomplikowanych.
Stosowanie na lekcji aktywizujących metod uczenia i uczenia się pomaga nie tylko uczniom, lecz także ułatwia pracę nauczycielowi. Wprawdzie nauczyciel ,który decyduje się na pracę według wybranej metody, musi:
-przygotować wcześniej materiały
-zaaranżować miejsce nauki/odpowiednio przygotować krzesła, ławki itp./
-doskonalić swe umiejętności metodyczno- dydaktyczne
-pokonać własna niepewność przed eksperymentowaniem na lekcji
Nauczyciel pracujący metodami aktywizującymi dość krótkim czasie odchodzi od swej dotychczasowej roli nauczyciela- eksperta w kierunku nauczyciela:
-partnera-który jest gotowy realizować przygotowaną wcześniej lekcję zależności od sytuacji w klasie
-doradcy- który jest do dyspozycji, gdy uczniowie mają problem z rozwiązaniem trudnego zadania
-animatora-który inicjuje metody i objaśnia ich znaczenie dla procesu uczenia się
-uczestnika procesu dydaktycznego – który jest przykładem osoby także uczącej się.
Nauczyciel przestaje być wszystkowiedzącym autorytetem, staje się doradcą, moderatorem, organizatorem.Uczeń z kolei z biernego odbiorcy działań dydaktycznych przeobraża się w aktywnego uczestnika planowania, organizowania i oceniania swojej pracy. Każda z metod aktywizujących ma swoje mocne słabe strony. Nauczyciel i uczeń potrzebują zweryfikowanych wskazówek, jak optymalnie wykorzystać dany pomysł, na co zwracać uwagę, czego unikać
Od kilku lat w swojej pracy z uczniami stosuję metody aktywizujące. Z całą pewnością mogę stwierdzić, że są to metody, dzięki którym uczniowie zaczynają być samodzielni, rozwijają własne strategie uczenia się, wyzwalają w sobie autentyczną motywację i ciekawość uczenia się, budują własną autonomię pracy w zespole.
Należy pamiętać, że najwięcej zapamiętujemy wtedy, gdy działamy w zespole, gdy wykonujemy konkretną pracę- gdy jesteśmy aktywni
.
Przypomnę tylko, że generalnie ludzie pamiętają:
10% tego, co słyszą
20% tego, co widzą
40% tego o czym rozmawiają
90% tego co robią
Oto kilka przykładów aktywizujących metod nauczania, które mogą dużo zmienić w rzeczywistości szkolnej.
DRAMA –metoda rozwijania sprawności umysłowych oraz osobistych zainteresowań.
Cel/e/, zastosowanie:
Służy rozumieniu i interpretacji tekstów literackich, wydarzeń historycznych, itp.
Metoda ma zastosowanie w praktycznym ćwiczeniu umiejętności społecznych
Takich jak: negocjowanie, podejmowanie decyzji, komunikowanie się. Uczniowie
uczą się przez doświadczenie i przeżywanie. Można ją wykorzystać w pracy wy-
chowawczej.
DRZEWKO DECYZYJNE –metoda efektywnego współdziałania w zespole i pracy w grupie, budowania więzi międzyludzkich, podejmowania indywidualnych grupowych decyzji.
Metoda ta może być wykorzystana na lekcjach /zajęciach/gdzie uczniowie mają
Nauczyć się poszukiwania ,zauważania związkow między różnymi rozwiązaniami
Danego problemu i konsekwencjami tych rozwiązań.Celem jej jest kształtowanie
umiejętności dokonywania wyboru i podejmowania decyzji.
KOSZ I WALIZECZKA-metoda planowania, organizowania własnej nauki- Jak uczyć? , skutecznego porozumiewania się w różnych sytuacjach,
Prezentacji własnego punktu widzenia, przygotowania do publicznych wystąpień.
Cel/e/, zastosowania :
Metoda ewaluacyjna. Pozwala wywołać refleksję ukierunkowaną na rozwój.
podwyższenie jakości.
MOWA CIAŁA –metoda skutecznego porozumiewania się w różnych sytuacjach, przyswajania technik negocjacyjnego rozwiązywania konfliktów i problemów społecznych.
Mowa ciała jest nie zrozumiała nie tylko w świecie dorosłych. Uczniowie także są nieświadomi, oznaczają gesty, mimika twarzy, ruchy innych osób i nie wiedzą, że sami zdradzają w ten niewerbalny sposób swoje emocje. Z tego powodu może dojść do nieporo-
zumień związanych z interpretacja cudzych zachowań. Uczniowie powinni w tym obszarze
otrzymać wsparcie ze strony każdego nauczyciela. Analiza mowy ciała może być źródłem ważnych informacji o nastrojach panujących w klasie.
Celem metody mowa ciała jest więc:
*przekazywanie i odbieranie informacji zwrotnej w sposób niewerbalny
*rozwijanie umiejętności odczytywania i interpretowania własnych emocji,
*kształtowanie umiejętności obserwacji cudzych zachowań,
*kształtowanie umiejętności samooceny.
smifos