Dwie wieże.doc

Dwie wieże

Tom drugi Władcy Pierścieni, noszący tytuł „Dwie Wieże” opowiada dalsze losy rozpierzchniętej Drużyny. Możemy tutaj przeczytać o skrusze i śmierci Bormira, wyprawie Merry'ego i Pippina oraz ich pościgu pogoni przez stepy Rohanu w kierunku Insengradu za grupą orków. Aragorn, Legolas oraz Grilmli bez skutku szukali dwójki hobbitów, którzy zdołali zbiec doFangornu - wielkiej puszczy. Tam mieli spotkanie z entym Drzewcem, tajemniczym władcą Fangornu i pasterzem drzew. Towarzysząc mu mogli zobaczyć marsz entów na Insengrad – miejsce zamieszkania czarnoksiężnika Sarumana, który połączył swoje siły z siłami Ciemności.
W tym samym czasie Aragorn i jego współtowarzysze napotkali jeźdźców Rohanu, którzy rozgromili orkami, po czym wybrali się do Fangornu, gdzie nieoczekiwanie zobaczyli się z Gandalfem, który wrócił z krainy śmierci i stał się Białym Jeźdźcem, chociaż jeszcze ukrywał się pod szarym płaszczem. Wspólnie wybrali się na dwór władcy Rohanu, Theodena, któremu Gandalf pomógł w chorobie i wybawił go od złego doradcy, Gadziego Języka, którego przysłał tam Saruman. Razem z królem oraz wojownikami Riddermarchii, Aragorn, Legolas i Grilli stanęli do walki przeciwko wszechpotędze Insengradu i uczestniczyli w beznadziejnej, ale mimo wszystko zwycięskiej batalii o Helmowy Jar.
Potem Gandalf poprowadził ich do Insengradu, gdzie im oczom ukazał się widok totalnego zniszczenia, wszystko było obrócone w gruz przez entów. Saruman i Gadzi Język siedzieli zamknięci w wieży Orthank. Gandalf pozbawił Sarumana czarodziejskiej różdżki lecz służący złego czarnoksiężnika rzucił za nim jeden z trzech palantirów, czyli kryształów jasnowidzenia. W nocy mocy tego kryształu nie oparł się Pippin i poprzez wzrokowy kontakt z kulą, bezwiednie połączył się z Sauronem. Ta przygoda mogła mieć tragiczne zakończenie, nie tylko dla Pippina, ponieważ przywołał nad stepy Rohanu Nazgula, który był jednym z dziewięciu Upiorów Pierścienia i zapowiadał on zbliżającą wojnę. Gandalf dał kryształ Aragornowi, a potem wspólnie z Pippinem udali się do Gondoru, do Minas Tirith.
W tym samym czasie Frodo i sam byli w drodze do Czarnych Wrót Mordoru. Dogonił ich Gollum Smeagol. Ofiarował się, że zostanie ich przewodnikiem w trakcie przeprawy przez bardzo niebezpieczne Martwe Bagna i zrujnowany kraj. Nie byli w stanie przejść przez Czarne Wrota, zatem Frodo, za namową Golluma, zadecydował, że spróbują dostać się tam pewną tajemniczą ścieżką, która przebiegała wzdłuż przełęczy w Górach Cienia, będących zachodnim murem Mordoru.
W drodze spotkali zwiadowców wojska Gondoru, których dowódcą był Faramir, brat Boromira. Faramir domyślił się celu ich wyprawy, ale nie uległ pokusie, udzielił pomocy hobbitom i próbował ich przestrzec przed celem ich podróży, czyli przed przełęczą Cirith Ungol, nazywaną Przełęczą Pająka. Kiedy hobbici dotarli do Rozstaju Dróg, nad światem zapanowały ciemności napływające z Mordoru. Pod ich osłoną Sauron posyłał swe pierwsze wojska, na których czele stał Król Upiór. W Ten sposób zaczęła się Wojna o Pierścień.