Data: 29 I V 2009 r.
Grupa wiekowa : 6 latki
Temat kompleksowy: „Każdy może zostać wielkim człowiekiem-poznajemy swoje wady
i zalety”
Temat zajęć: „Drzewko smutku i radości” -zabawa dydaktyczna na podstawie bajki terapeutycznej oraz zajęć twórczych
Cele główne :
· Kształtowanie prawidłowych postaw społeczno-moralnych i emocjonalności oraz wdrażanie dzieciom troski o uczucia innych i działania na rzecz innych poprzez realizację podstawowych wartości moralnych
· Budowanie pozytywnego obrazu samego siebie
· Rozwijanie kompetencji językowych i umiejętności komunikacji werbalnej i niewerbalnej
· Wdrażanie do uważnego słuchania,
· Wzbogacenie słownictwa dzieci
Cele operacyjne:
Ø Dziecko zna podstawowe wartości moralne i ich znaczenie
Ø Dziecko potrafi odróżnić dobre zachowania od złych i niewłaściwych
Ø Dziecko potrafi dokonywać samodzielnej oceny sytuacji i zachowań swoich i innych
Ø Dziecko potrafi podejmować działania na rzecz innych
Ø Dziecko potrafi określać niektóre cechy charakteru i nazywać wady i zalety
Ø Dziecko potrafi wpływać na swoje zachowanie i jest odpowiedzialne
Ø Dziecko potrafi nazywać uczucia i je rozpoznawać
Ø Dziecko zna sytuacje, w których można przeżywać nieprzyjemne dla innych emocje
Ø Dziecko potrafi zmieniać nieprzyjemne sytuacje
Ø Dziecko stara się panować nad niepożądanymi reakcjami emocjonalnymi
Ø Dziecko dba o właściwe relacje z innymi
Ø Dziecko jest zdolne do troski o innych i odczuwania z nim jego uczuć
Ø Dziecko potrafi nawiązywać prawidłowe relacje z rówieśnikami i rozwijać uczucie przyjaźni
Ø Dziecko rozumie znaczenie zgodnego współżycia i przyjaźni
Metody:
Ø podające: wiersz, opowiadanie-bajka terapeutyczna, objaśnienia
Ø praktyczne: pokaz , czytanie wyrazów, umieszczanie napisów na drzewkach
Ø problemowe: twórcze wypowiedzi, aktywizujące , ekspresyjne
Forma zajęć: praca z całą grupą
Środki dydaktyczne:
-pomoc dydaktyczna „drzewko smutku i radości”
-lustrzany parawan
-drzewko szczęścia
-duże tekturowe serce
- małe serca dla każdego dziecka
- maski zwierząt
-strój wróżki
-podium
- muzyka relaksacyjna
-muzyka z płyty –rytmika Viva
-płyty z serii „Śpiewające brzdące”cz. 2, cz. 5 „Wszystko umiem , wszystko wiem”
- Literatura:
„Z dzieckiem w świat wartości” I.Koźmińska , E. Olszewska
„Terapia pedagogiczna”E.M. Skorek
„Terapia zabawą-terapia przez sztukę”M. Piszczek
„Agresja u dzieci- szkoło porozumienia”- J. Danilewska
Program autorski „Jesteśmy niepowtarzalni” kształtowanie emocjonalności i budowanie pozytywnego obrazu samego siebie J. Heller
Program autorski „Uczymy się żyć razem”-kształtowanie postaw społeczno-moralnych i stosunków interpersonalnych poprze pracę z dramą J. Heller
Program edukacyjny –profilaktyka uzalezmień A. Kołodziejczyk
„Jak życ z ludźmi- umiejętności interpersonalne”-program profilaktyczny A. Kobiałka
Edukacja zdrowotna.- Kamińska K. Dudkiewicz- scenariusze zajęc
Przebieg zajęć:
I Część wstępna
1.Powitanie gości piosenką „Dzień dobry”
2.Cwiczenia Dennisona
2.Powitanka dla dzieci „ Mam na imię ...i jestem wielkim człowiekiem ,ponieważ…….”
II Część właściwa
1. Wysłuchanie recytacji wiersza „Wielki człowiek” J. Heller
Każdy z nas ma swoje wady i zalety,
Każdy z nas czasami cos źle zrobi – niestety,
Ale wszyscy możemy pracować nad swoim charakterem,
By dla innych ludzi stać się wzorem i przyjacielem.
Choć czasami nie wszystko nam się udaje,
Choć czasami świat się wali i na głowie staje ,
To pamiętajmy ,że smutek w życiu przemija,
A po burzy zawsze przychodzi szczęśliwa chwila.
Każdy z nas jest do „dobra „ stworzony,
Każdy bywa szczęśliwy gdy jest szacunkiem obdarzony,
Więc pracujmy nad swym zachowaniem
By kierować się wartościami i dobra poznaniem.
Mały czy duży -może zostać „wielkim człowiekiem”
Bo prawdziwa mądrość nie jest związana z wiekiem.
Niech miłość i dobroć nigdy nie ustaje,
Bo każdy znaczy tyle- ile sam z siebie innym daje.
2. Rozmowa z dziećmi na temat treści wiersza i wypowiedzi dzieci na temat wartości
3. Zabawa muzyczno- ruchowa „Siejemy wartości”
(dziewczynki trzymają w dłoniach serca z wartościami, a chłopcy chodzą wkoło „sieją wartości”)
4.Słuchanie bajki terapeutycznej przy dźwiękach muzyki relaksacyjnej i zapalonej świecy pt.”Straszydło”
( bajkę przerywamy w momencie gdy zwierzęta zatrzaskują drzwi przed prosiaczkiem „Wtedy usłyszał ich wypowiedzi na temat swojego wyglądu . Było mu bardzo smutno, serduszko nie biło już tak wesoło…”)
5.Wizualizacja przeżywanych emocji prosiaczka
( dzieci nakładając lub trzymając w ręku maskę „wchodzą” w rolą zwierzątka. Wypowiadają przy tym zdania jakie mógł usłyszeć prosiaczek stojąc za drzwiami. Są to zdania, które mogły sprawić przykrość. Wszystkie przykre emocje przeżywane przez prosiaczka , dzieci zaznaczają naderwaniem serca na drzewku szczęścia , które symbolizuje jego stan emocjonalny.)
6. Zabawa muzyczno- ruchowa przed lustrzanym parawanem „ Nasze emocje”
(przy muzyce dzieci wykonują twórcze ruchy , uruchamiając wszystkie części ciała, improwizują układy ruchowe , starając się oddać charakter muzyki i „wyrzucić z siebie zło, złe zachowania, swoje wady”. Na sygnał zatrzymują się i wpatrują w dowolny punkt sali myśląc wyłącznie o miłych rzeczach)
7.Budowanie przez dzieci zdań , które mogą zmienić odczucia prosiaczka i sprawić mu przyjemność
( po wysłuchaniu każdego zdania, zgłaszające się dziecko zakleja taśmą samoprzylepną wyrwę w sercu „naprawiają” serce prosiaczka )
8. Wysłuchanie drugiej części bajki i jej zakończenia
9.Rozmowa z dziećmi na temat troski o uczucia innych i zachęcenie do pomagania innym i pracy nad swoim charakterem
10. Zabawa integracyjna „Przyjaciele”
11.Zabawa dydaktyczna „drzewko smutku i radości”- odczytywanie poznanych cech i uczuć oraz umieszczanie ich na drzewku smutku i radości
12. Śpiew piosenki „Kolega z przedszkola”
13.Podsumowanie zajęć – rozmowa na temat możliwości pracy nad swoim charakterem –wręczenie dzieciom kopert z cechami charakteru i sercami –przyklejanie swoich pozytywnych cech i podpisywanie serc swoim imieniem- umieszczanie na drzewku szczęścia, negatywne cechy dzieci przyklejają na kartce , która wkładają do niszczarki)
14. Zabawa relaksacyjna „Drzewa”
Bajka terapeutyczna pt ”Straszydło” wg tekstu B.Słowik A. Przybylak J.Heller
Część I
Na skraju zielonego lasu stał wielki, stary dąb. Jego liście tańczyły muskane ciepłym , letnim wiatrem. Grupy pień i wydrążone w nim dziuple były przytulnym schronieniem dla śpiewających ptaków.
Zwierzęta w puszystych kożuszkach biegały wokół pnia, potykając się o wystające korzenie. Rozłożyste gałęzie tworzyły chłodny i przyjemny cień dla mieszkających u jego boku przyjaciół: miłego i sympatycznego niedźwiedzia, pracowitej i optymistycznej wiewiórki oraz wesołego i życzliwego zajączka. Ich domem był szałas z gałęzi i mchu , na którym rosły pachnące leśne kwiaty.
Największa radość przyjaciołom sprawiały wspólne zabawy i pomaganie innym.
Pewnego letniego poranka , gdy szli zażyć odświeżającej kąpieli, usłyszeli rozmowę leśnych ptaków o zwierzętach mieszkających w pobliskiej wsi: wrażliwym i delikatnym kotku oraz odważnym
i sympatycznym prosiaczku. Zwierzęta leśne poprosiły sowę mądrą głowę o zaniesienie zaproszenia
zwierzętom domowym. Zaproszenie napisały na dużym zielonym liściu : Niedźwiedź , wiewiórka i zajączek zapraszają kotka i prosiaczka na wesołą wspólną zabawę pod starym dębem jutro, gdy słońce będzie najwyżej na niebie.
Zwierzęta domowe po otrzymaniu zaproszenia , aż podskoczyły z radości. Kotek starannie wylizał swoje futerko, a prosiaczek w tym czasie leżał sobie w ciepłym brązowym błotku. Gdy prosiaczek leniuchował , kotek wyruszył do lasu polna dróżką, przy której rosły kolorowe kwiaty , a na nich jak obłoczki motylki zbierały słodki nektar.
Pod ogromnym , szumiącym dębem czekali już na niego leśni przyjaciele. Powitali kotka radośnie i
Teraz razem czekali na prosiaczka.
W tym czasie w lesie zjawiła się niespodziewanie zła wróżka Paskuda, która nie miała własnego królestwa o którym tak bardzo marzyła więc wzięła czarodziejską różdżkę i ruszyła w drogę.
Zaczęła więc czarować: miłego i sympatycznego niedźwiadka zamieniła w chciwego i złośliwego niedźwiedzia, pracowitą i optymistyczną wiewiórkę zamieniła w leniwą i pesymistyczną , a wesołego i życzliwego zajączka w nerwowego i egoistycznego szaraka.
Tymczasem prosiaczek pobiegł z koszem do sadu zerwał rumiane jabłuszka, które swym zapachem nęciły do jedzenia. On jednak nie dal się skusić , gdyż postanowił zanieść je swoim przyjaciołom.
Idąc tak się cieszył na spotkanie z nowymi przyjaciółmi , że radośnie podskakiwał wzbijając do góry mnóstwo kurzu, który przykleił się do obłoconego ciała tworząc z prosiaczka stworka podobnego do straszydła. Co jakiś czas się potykał o kamienie , ale niczym się nie przejmował , tak bardzo cieszył się na spotkanie. Gdy droga zbliżała się ku końcowi , ujrzał na skraju lasu wielki dąb i przyjaciół.
Małe serduszko prosiaczka zabiło jeszcze mocniej .Gdy prosiaczek zbliżył się do przyjaciół rozłożył szeroko łapki , ale żaden z nich nie podszedł , aby go powitać. Zaczarowane zwierzęta ukryły się w szałasie, mocno zamykając za sobą drzwi.
Prosiaczek jeszcze przez chwilę stał pod drzwiami , które odgradzały go od wielkiego szczęścia, jakim było przebywanie z przyjaciółmi. Wtedy usłyszał wypowiedzi odmienionych zwierząt na temat swojego wyglądu.
Było bardzo smutno, serduszko już nie biło tak wesoło.
Część II
Smutny prosiaczek długo tak stał , nie wiedząc co się stało i dlaczego zwierzęta tak się zachowały.
Nie wiedział nic złej o podstępnej Paskudzie i o tym, że odmieniła jego przyjaciół.
Tymczasem do lasu wróciła sowa mądra głowa, która początkowo zdziwiła się tym co zastała, ale potem poznała ,że to sprawka Paskudy, która próbowała różnych sposobów , aby zapanować
w lesie. Wiedziała jednak, że istnieje jeden sposób na to, aby jej się pozbyć- przebaczenie i miłość, których Paskuda nie cierpiała. Zapytała więc prosiaczka czy potrafi wybaczyć przyjaciołom to co mu zrobili i jak się zachowali choć wiedziała, że jest bardzo trudne, gdy ma się tak zranione serce.
Ale maleńki prosiaczek okazał się tak wielkim i dobrym stworzeniem, że bez trudu wybaczył przyjaciołom. Jego gorące uczucia sprawiły, że Paskuda zniknęła i wszystkie jej złe czary.
Zwierzątka wyszły z szałasu i postanowiły odnaleźć prosiaczka. Zawstydziły się, że nie pomogły
oczyścić go z błota i że tak go zasmuciły. Znaleźli prosiaczka nad strumykiem, i gdy podeszli bliżej , w jednej chwili, jakby na ustalony sygnał powiedzieli wszyscy – Przepraszamy. Radośniej zabiły serca przyjaciół, także prosiaczka, który przeprosił kolegów za swój poprzedni wygląd. Zapanowała wielka radość. Wszyscy wesoło się bawili. Przyjaciele zrozumieli, że jeśli są razem, wszelkie trudności można pokonać.
grudzien33