Ulecz sam siebie -Dr med. G. A. Wojtowicz.pdf

Dr med. G. A. Wojtowicz

ULECZ SAM

SIEBIE

(o leczniczym głodowaniu

w pytaniach i odpowiedziach)

Tłumaczenie:

Antonina i Leszek Mioduchowscy

verbum Górny-Gołąb

Katowice 1991

G. A. Wojtowicz ULECZ SAM SIEBIE

dr med. G. A. Wojtowicz

Wydawnictwo „Białoruś”, Mińsk 1988.

Tytuł oryginału „Иcцeли caмoгo ceбя” (Ulecz samego siebie)

(O leczniczym głodowaniu w pytaniach i odpowiedziach).

Nazwiska lub nazwy pojęć opatrzone znakiem „ " mają niepewną łacińską pisownię, ze

względu na bezpośrednie przeniesienie ich pisowni z cyrylicy, spowodowane

trudnościami z dotarciem do źródła lub też brakiem odpowiednika danego pojęcia w

języku polskim.

L u b l i n 1 9 9 0

Wydawnictwo verbum Górny-Gołąb Katowice 1991

G. A. Wojtowicz ULECZ SAM SIEBIE

GŁODOWANIE LECZNICZE

Dla ludzi mojego pokolenia i środowiska głodowanie lecznicze było (i chyba nadal

jest) pojęciem w zasadzie całkowicie nieznanym. Zresztą dotyczy to chyba na każdego

statystycznego Polaka i co gorsza na każdego przeciętnego lekarza. Wiele różnych

przyczyn złożyło się na to, że nic lub prawie nic nie wiemy o tej niezwykle skutecznej

terapii samoleczącej. Skutecznej, bo leczy w zasadzie każdą chorobę; wygodnej, bo

wystarczy w zasadzie nic nie jeść (przez pewien czas) a uruchamiane zostają potężne

siły oczyszczająco - leczące. Metoda wymaga jednak poznania pewnych konkretnych

reguł technicznych - metodyki prowadzenia głodówki i co jest nie mniej ważne, jej

zakończenia. Niezbędne jest też wysoce odpowiedzialne podejście do zastosowania

tej wiedzy podczas prowadzenia leczenia. Już te wymagania powodują, że krąg ludzi

zdolnych do przeprowadzenia głodówek zawęża się. A uwzględniając jeszcze

negatywne naciski psychiczne wywierane przez środowisko na ludzi chcących

zastosować w praktyce głodowanie lecznicze - krąg ten zacieśnia się jeszcze bardziej.

Żeby sytuację tę zmienić tzn. uczynić metodę dostępniejszą szerszym kręgom

społecznym, wymagana jest z jednej strony rzetelna informacja o głodowaniu

leczniczym, z drugiej zaś umożliwienie przeprowadzenia terapii głodówkowej w

specjalnych ośrodkach.

Oto więc garść informacji o leczniczych głodówkach (mają one jednak charakter

pobieżny i nie radziłbym nikomu przystępowania do głodówek jedynie po lekturze tego

tekstu). Najogólniej biorąc głodówka jest to stan zapoczątkowany zaprzestaniem

przyjmowania pożywienia, a kończący się śmiercią głodową. Tak tak, to naprawdę nie

jest zabawa. Przedział czasu pomiędzy tymi dwoma wydarzeniami dzieli się wyraźnie

na dwie części. Na głodówkę leczniczą, kiedy to w organizmie zachodzi cały szereg

istotnych zmian, ale wszystkie one są całkowicie odwracalne i przyczyniają się do

uruchomienia potężnych sił leczących; oraz na głodówkę wyniszczającą, kiedy zmiany

stają się nieodwracalne i w krótkim czasie powodują śmierć. Precyzyjne, pewne i łatwe

rozpoznanie granicy tych dwóch okresów jest sprawą zasadniczej wagi. Jest wiele

symptomów określających moment zakończenia głodowania leczniczego, a najbardziej

znanym, nieomal klasycznym, jest tzw. oczyszczenie się języka, o czym powiemy

później. A więc interesuje nas wyłącznie ten pierwszy okres głodowania. Okres ten

zwany głodówką leczniczą charakteryzuje się zupełnym zaprzestaniem pobierania

energii drogą układu pokarmowego, nawet pod postaci płynów kalorycznych. Z całą

mocą należy sobie uświadomić fakt, że przejście organizmu na odżywianie endogenne

(wewnętrzne), które uruchamia procesy lecząco - oczyszczające, uwarunkowane jest

całkowitym odcięciem się od pożywienia (bardzo dobrze - i do tego należy dążyć- jeśli

dotyczy to również sfery mentalnej). A więc wszystkie "dziurawe" czy ubogie diety

polegające np. na niejedzeniu chleba, czy "zieleniny" nie mają wiele wspólnego z

Wydawnictwo verbum Górny-Gołąb Katowice 1991

G. A. Wojtowicz ULECZ SAM SIEBIE

głodówką leczniczą. W podobny sposób można ocenić również głodówki sokowe.

Głodówki lecznicze bardzo radykalnie oczyszczają organizm, intensyfikują procesy

regeneracji i normalizują funkcje prawie wszystkich organów naszego ciała odmładzają

je. Głodówkami skutecznie leczono: chroniczną egzemę, pokrzywkę, owrzodzenie

podudzi, wrzody żołądka i dwunastnicy, astmę (dychawicę oskrzelową), zapalenie

stawów, nieżyty okrężnicy, czerwonkę pełzakową, zapalenie wsierdzia, zapalenie

zatok, nieżyt oskrzeli, zapalenie nerwu, chorobę Brajta, ostre i chroniczne zapalenie

wyrostka robaczkowego, skurcz twarzowy, przetoki, łuszczycę, wszystkie rodzaje

rozstrojów układu pokarmowego, kamicę, pelagrę, raka piersi, nabłoniak, migrenę,

kwasicę, hemoroidy, epilepsję, paraliż, ataksję lokomocyjną, cukrzycę, otyłość,

kłębuszkowo-kanalikowe zapalenie nerek, zapalenie nerek, liczne choroby skórne,

chroniczny alkoholizm, narkomanię, uzależnienia lękowe itd. Na początku głodowania

leczniczego organizm nie chce przez kilka dni przestawić się na nowe tory, zachowując

normalny tryb funkcjonowania. Indukuje przy tym uczucie łaknienia, by zmusić nasz

ośrodek decyzyjny do zaspokojenia głodu. Jednakowoż sytuacja ta nie odzwierciedla w

najmniejszym stopniu rzeczywistych potrzeb organizmu. Dobrą ilustracją będzie

następujący przykład. Posługujemy się oto samochodem osobowym, mającym o wiele

większy niż zwykle zbiornik na paliwo (np. 200 l). Samochód nasz ma niezły silnik,

spalający dziennie tylko 5 l paliwa. I oto my uparliśmy się, by mieć zawsze pełny

zbiornik, uzupełniając codziennie ubytki.

Po jakimś czasie (3 -10 dni) organizm zaczyna przestawiać się na bardziej

właściwe funkcjonowanie w nowych warunkach. Zaczyna oszczędzać energię,

przestawia radykalnie metabolizm, inaczej wykorzystuje wewnętrzne rezerwy. Na

zewnątrz przejawia się to spadkiem temperatury ciała, silnym reagowaniem uczuciem

zimna na ucieczkę energii na zewnątrz, osłabieniem tętna, niechęcią do ruchu

fizycznego, zanikiem łaknienia i stanem jasności umysłu. Zapoczątkowuje się wówczas

cały szereg zmian wewnętrznych, na które organizm decyduje się z niemałym trudem,

a które doprowadzają po kilku dniach do pełnego przejścia na odżywianie endogenne.

Wówczas to zaczynają pracować na najwyższych obrotach mechanizmy oczyszczania

wewnętrznego oraz potężne mechanizmy wewnętrznego odtwarzania na poziomie

komórek, narządów i całych struktur i układów naszego organizmu. Zewnętrzną

oznaką tego stanu jest zahamowanie spadku masy ciała. Podczas poprzednich faz

głodówki leczniczej miała miejsce szybka utrata masy ciała, rzędu 1kg dziennie.

Natomiast pełne przestawienie się organizmu na odżywianie endogenne

charakteryzuje się dziennymi ubytkami rzędu 100g. Mechanizmy lecząco-

oczyszczające tej fazy głodówki występują na trzech poziomach. Po pierwsze okres

głodówki to czas całkowitej bezczynności wielu systemów wewnętrznych

obsługujących przyswajanie pokarmu dostarczanego z zewnątrz. Doznają one

Wydawnictwo verbum Górny-Gołąb Katowice 1991

G. A. Wojtowicz ULECZ SAM SIEBIE

wówczas regenerującego odpoczynku, a organizm może przeznaczyć zaoszczędzoną

w ten sposób energię (a nie jest ona wcale mała) na zintensyfikowanie procesów

odbudowy i oczyszczania wewnętrznego. Po drugie - na cele odtwarzania struktur

wewnętrznych, co jest jednym z podstawowych przejawów życia, które podczas

głodówki nie ustaje ani na chwilę, organizm przeznacza te składniki swego ciała, które

są dla niego najmniej ważne. Następstwem tego jest rozpuszczenie i znaczna

utylizacja prawie wszystkich typów patologicznych narośli, skrzepów, kamieni w

wątrobie, nerkach i pęcherzyku żółciowym, artretycznych zmian w stawach itp. oraz

prawie wszystkich typów patologicznie zmienionych komórek. Po trzecie - (wg

Wojtowicza) wyniku całego szeregu zmian staje się możliwe przyswajanie przez

komórki organizmu głodującego człowieka atmosferycznego azotu i dwutlenku węgla.

Proces ten jest dostępny zwykle jedynie roślinom dzięki tzw. zjawisku fotosyntezy. Tak

więc podobny w skutkach do zjawiska fotosyntezy proces zachodzi podczas głodówki

leczniczej. Okres właściwej głodówki leczniczej ciągnie się do czasu kiedy na potrzeby

konstrukcyjne zaczynają być przeznaczane struktury bardzo ważne dla życiowych

funkcji głodującego (mózg, serce, nerki, wątroba). Wówczas to pojawia się uczucie

głodu, oczyszcza się język, który pokryty był podczas głodówki grubym nalotem,

następuje cały szereg przełomów wewnątrz organizmu, a wszystko to jest sygnałem do

zakończenia głodówki. Dzieje się to zwykle w okolicach 40 dnia głodowania , ale jest to

liczba przeciętna i nie należy się nią zbytnio sugerować. Warto jednak zwrócić na nią

uwagę wspominając życiorysy założycieli wielkich religii światowych (Buddy,

Chrystusa, Mahometa). W przekazach dotyczących ich życia pojawia się liczba 4o dni

postu i jest bardzo prawdopodobne, że praktykowali oni głodowanie, oczyszczając w

ten sposób nie tylko swe ciało fizyczne, ale i wyższe, mentalne poziomy swej psychiki.

Po okresie głodowania następuje najbardziej krytyczny moment w całym tym

przedsięwzięciu. Jest nim rozpoczęcie odżywiania pokarmowego. Wyłączony podczas

głodówki układ pokarmowy nie włącza się od razu, metabolizm również nie przestawia

się gładko na nowe tory, Wszystko to powoduje, że podjęcie odżywiania musi

następować powoli i zgodnie w ilości i jakości do zdolności przyswajania organizmu.

Poszczególne rodzaje pokarmu powinny pojawiać się w ściśle określonym czasie i

objętości, a niektóre są całkowicie zabronione w tym czasie np. mięso i jego przetwory

czy sól. Niestrawiony wysokobiałkowy pokarm przy braku perystaltyki jelit i braku

dostatecznej ilości kwasu solnego w żołądku, może być dobrą pożywką dla rozwoju

wielu szczepów bakterii, co może doprowadzić do opłakanych skutków. Należy więc

szczegółowo przestrzegać opracowanych przez specjalistów zasad metodyki terapii

zwłaszcza dotyczących okresu podejmowania jedzenia po głodówce - zwanym

okresem odbudowy. W okresie odbudowy następuje cały szereg ciekawych zjawisk w

organizmie. Bardzo szybko następuje odbudowa ubytków masy mięśniowej. świadome

Wydawnictwo verbum Górny-Gołąb Katowice 1991

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: