ENCYKLIKA - 1864. Pius IX - Quanta cura.pdf - ENCYKLIKI PAPIESKIE - witmat1

Ze zbiorów

Zygmunta Adamczyka

Pius IX

Quanta

Cura

Opracowanie - Marek Dankowski

ENCYKLIKA "QUANTA CURA"

OJCA ŚWIĘTEGO

PIUSA IX

Czcigodnym Braciom Patriarchom,

Prymasom, Arcybiskupom i Biskupom

wszystkim mającym łaskę i wsplnotę ze Stolicą Apostolską

Papież Pius IX Czcigodnym Braciom Pozdrowienie i Błogosławieństwo

Apostolskie

Dnia 8 grudnia 1864

Wszystkim, a wam szczeglnie, Czcigodni Bracia, doskonale wiadomo, z jaką

troską i pasterską czujnością Poprzednicy Nasi, Biskupi Rzymscy, pełniąc

zlecony sobie przez samego Chrystusa Pana poprzez osobę Księcia

Apostołw, Świętego Piotra, obowiązek i zadanie pasienia barankw i owiec,

nie zaprzestali nigdy skrzętnie karmić całej trzody Pana słowem wiary i

przekazywać jej zbawienną naukę, a także trzymać jej z dala od zatrutego

pastwiska.

I ci sami Poprzednicy Nasi, głosiciele i obrońcy pochodzącej od Boga religii

katolickiej, prawdy i sprawiedliwości, troszcząc się w szczeglny sposb o

zbawienie dusz ludzkich, na nic bardziej nie zważali jak tylko na to, by

pełnymi mądrości swymi Listami i Rozporządzeniami demaskować i potępiać

wszelkie herezje i błędy, ktre Świętej naszej Wierze, nauce Kościoła

katolickiego, dobrym obyczajom i zbawieniu dusz ludzkich zagrażając, często

były powodem wielkich niepokojw i, w godny pożałowania sposb plamiły

państwo kościelne i świeckie.

Dlatego też ci sami Poprzednicy Nasi, z Apostolską mocą, ustawicznie

przeciwstawiali się niegodziwym knowaniom występnych ludzi, ktrzy

haniebne swe wymysły tocząc, jakby pianę rozszalałego morza, i obiecując

wolność, choć sami są niewolnikami występku i zepsucia, usiłowali swymi

fałszywymi poglądami i zgubnymi pismami podkopać fundamenty religii

katolickiej i społeczności świeckiej. Usunąć całkowicie wszelką cnotę i

sprawiedliwość, dusze i umysły wszystkich zdemoralizować, a ludzi nie

mających się na baczności, a zwłaszcza niedoświadczoną młodzież,

sprowadzić z drogi zacnych obyczajw i doprowadzić w opłakania godny

sposb do jej zepsucia, usidlić, a wreszcie oderwać od łona Kościoła

katolickiego.

My zaś, jak to Wam, Czcigodni Bracia, doskonale wiadomo, skoro tylko dzięki

tajemnemu zrządzeniu Bożej Opatrzności, bez żadnej zasługi Naszej,

wyniesieni zostaliśmy na tę Katedrę Piotrową, widząc z największym blem

Naszego serca tę straszliwą burzę wznieconą tyloma fałszywymi opiniami, a

także nigdy nie dość opłakane szkody, ktre z tej masy błędw powstają dla

ludu chrześcijańskiego, stosownie do obowiązku wynikającego z Naszego

pasterskiego posługiwania, idąc śladami Naszych Poprzednikw, także

zabraliśmy głos i w wielu wydanych już encyklikach i przemwieniach,

wygłoszonych na Konsystorzu, a także w innych listach apostolskich

potępiliśmy głwne błędy naszych tak bardzo smutnych czasw i

pobudziliśmy Waszą pasterską czujność, a także wszystkich najdroższych

nam synw Kościoła katolickiego napominaliśmy ustawicznie i zachęcaliśmy,

aby wszelkimi sposobami unikali i odwracali się od tej straszliwej zarazy. I

zwłaszcza w Naszej pierwszej encyklice, skierowanej do Was 9 listopada

1846 roku, i w dwch przemwieniach, z ktrych jedno wygłoszone było 9

grudnia 1854 roku, a drugie na Konsystorzu 9 czerwca 1862, potępiliśmy te,

rojące się od strasznych błędw, opinie, ktre szczeglnie w tym wieku

panują, wyrządzając ogromną szkodę duszom, a także samej społeczności

ludzkiej, a ktre nie tylko Kościołowi katolickiemu, jego zbawiennej nauce i

czcigodnym prawom, ale także odwiecznemu prawu naturalnemu, wyrytemu

w sercach wszystkich przez Boga i zdrowemu rozsądkowi, ze wszech miar

się sprzeciwiają, a z ktrych to fałszywych opinii biorą swj początek niemal

wszystkie błędy.

A chociaż nie omieszkaliśmy tego rodzaju błędw często piętnować i

odrzucać to przecież sprawy Kościoła katolickiego i zbawienie dusz nam

powierzonych, a także dobro samej społeczności ludzkiej zgoła wymagają,

byśmy powtrnie skierowali Waszą pasterską troskę ku potępieniu innych

niedorzecznych opinii, ktre wypłynęły z tych samych błędw jakby ze swoich

źrdeł. Te fałszywe i przewrotne poglądy winny być tym bardziej potępiane,

ponieważ to mają na względzie, by doznał umniejszenia i zgoła unicestwienia

w zbawienny wpływ, ktry Kościł katolicki z postanowienia i nakazu swego

Boskiego Założyciela winien, bez żadnych przeszkd, wywierać aż do

skończenia świata, tak na poszczeglnych ludzi, jak też na narody, ludy i ich

władcw, a także ponieważ zmierzają te poglądy do tego, by usunięty został

zupełnie związek i wzajemna łączność pomiędzy Władzą Kościelną i Władzą

świecką, ktre dla interesw jednej i drugiej strony zawsze okazywały się

korzystne i pożyteczne.

Dobrze bowiem wiecie, Czcigodni Bracia, że w naszych czasach wielu jest

takich, co stosując do ludzkiej społeczności przewrotną zasadę tak zwanego

naturalizmu ośmielają się głosić, iż najlepsza struktura społeczeństwa i rozwj

państwa zgoła wymagają, by ludzka społeczność była kształtowana i

zarządzana bez żadnego uwzględnienia religii, jakby ona w ogle nie istniała,

a przynajmniej nie czynią żadnego rozrżnienia między religią prawdziwą a

fałszywą. Ponadto nie wahają się twierdzić, wbrew nauce Kościoła i Świętych

Ojcw, że najlepszą jest taka struktura społeczeństwa, w ktrej władzy

państwowej nie przyznaje się obowiązku nakładania ustalonych kar na tych,

co występują przeciwko religii katolickiej, z wyjątkiem sytuacji, w ktrych

domaga się tego spokj publiczny. Na podstawie tego całkowicie fałszywego

pojęcia o władzy w społeczeństwie nie cofają się przed popieraniem owego

błędnego poglądu, ze wszech miar zgubnego dla Kościoła katolickiego i

narażającego dusze ludzkie na utratę zbawienia, a przez świętej pamięci

Grzegorza XVI, Naszego Poprzednika, nazwanego szalonym pomysłem, a

mianowicie, że wolność sumienia i kultu jest własnym prawem każdego

człowieka, ktre powinno być ogłoszone i sformułowane w ustawie w każdym

właściwie ukonstytuowanym społeczeństwie. A nadto że obywatele mają

prawo do wolności w każdej dziedzinie życia, ktre nie może być ograniczane

przez jakąkolwiek władzę, czy to świecką czy to kościelną. Dzięki temu prawu

mogą oni swoje poglądy jawnie i publicznie głosić, zarwno poprzez ustne

wypowiedzi jak też za pośrednictwem publikacji, czy w jakikolwiek inny

sposb. Tak zaś nierozważnie twierdząc, nie zważają zupełnie na to i nie

biorą wcale pod uwagę tego, że głoszą "swobodę zatracenia" i że, jeśliby

zawsze wolno było bez ograniczeń wygłaszać ludzkie opinie, to nigdy nie

zabraknie takich, ktrzy ośmielą się sprzeciwiać prawdzie i ufać w słowa

ludzkiej mądrości, podczas gdy z samej nauki Pana Naszego Jezusa

Chrystusa wiara i mądrość chrześcijańska winna wywnioskować, jak należy

unikać tej, ze wszech miar szkodliwej, prżności.

A ponieważ tam, gdzie przez społeczność obywateli usunięta została religia i

odrzucona nauka o Bożym Objawieniu i jego powaga, rwnież i samo

autentyczne pojęcie sprawiedliwości i ludzkiego prawa traci na jasności i

zanika, a na miejsce prawdziwej sprawiedliwości i słusznego prawa wkracza

siła fizyczna. Jest zrozumiałe, dlaczego niektrzy, gardząc najbardziej

oczywistymi zasadami zdrowego rozsądku i odrzucając je, ośmielają się

donośnym głosem twierdzić, że wola ludu wyrażona, jak mwią, przez opinię

publiczną, bądź w jakikolwiek inny sposb, stanowi najwyższe prawo nie

podlegające jakiemukolwiek prawu Bożemu czy ludzkiemu. A w odniesieniu

do struktury politycznej fakty dokonane przez to samo, że zostały dokonane,

nabywają mocy prawa. A ktż nie widzi i nie zdaje sobie sprawy, że

społeczność ludzka pozbawiona więzw religii i prawdziwej sprawiedliwości

zaiste nie będzie mieć żadnego innego celu, jak tylko zdobywanie i

gromadzenie bogactw, i w swoich poczynaniach nie będzie się kierować

żadnymi innymi zasadami jak tylko nieokiełznaną żądzą swych własnych

przyjemności i własnych korzyści? Z tego względu ludzie zioną straszną

nienawiścią do zgromadzeń zakonnych, choć są one tak bardzo zasłużone

dla chrześcijaństwa, dla spraw państwa i kultury. Ludzie ci niedorzecznie

utrzymują, że nie istnieje żadna uzasadniona racja ich egzystencji, a w ten

sposb popierają wymysły heretykw. Albowiem, jak z całą mądrością

nauczał Poprzednik Nasz, świętej pamięci Pius VI, "Zniesienie zakonw godzi

w stan, ktry publicznie ślubuje dochowanie rad ewangelicznych. Godzi w

sposb życia polecony przez Kościł, jako zgodny z nauką Apostołw, godzi

w samych znakomitych Fundatorw, ktrzy doznają od nas czci na ołtarzach,

a oni to właśnie natchnieni przez Boga założyli owe zgromadzenia".

Bezbożnie także głoszą, że obywatelom i Kościołowi należy odebrać

możność pełnienia uczynkw miłosierdzia w postaci czynienia darowizn dla

okazania chrześcijańskiej miłości bliźniego oraz należy znieść prawo, na

mocy ktrego w określonych dniach istnieje zakaz pełnienia prac służebnych

ze względu na oddawanie czci Bogu. Podają zaś ze wszech miar fałszywy

tego powd jakoby wspomniana możność i wymienione prawo stały w

całkowitej sprzeczności z zasadami ekonomiki państwa. Nie zadowalając się

usunięciem religii z życia społeczeństwa, chcą także tę religię usunąć z życia

samej rodziny. Głosząc bowiem i rozpowszechniając nader zgubne teorie

komunizmu i socjalizmu twierdzą, że "społeczność domowa, czyli rodzina,

całą zasadę swego istnienia czerpie jedynie z prawa cywilnego, a zatem tylko

z prawa cywilnego wypływają i od niego zależą wszelkie prawa rodzicw w

stosunku do dzieci, a przede wszystkim prawo do troski o wychowanie i

wykształcenie". Poprzez te bezbożne opinie i knowania tak bardzo podstępni

ci ludzie zmierzają do tego, by zbawienna nauka Kościoła katolickiego i jego

wpływ na wychowanie i wykształcenie młodzieży był całkowicie

wyeliminowany, a młode i podatne na wpływy umysły młodzieży skłaniały się

ku zgubnym teoriom i ku własnemu nieszczęściu ulegały zepsuciu i

deprawacji. Wszyscy bowiem, co usiłowali wstrząsnąć zarwno Kościołem jak

i państwem oraz obalić właściwy porządek społeczny, a także znieść wszelkie

prawa Boskie i ludzkie, wszystkie swoje niegodziwe plany, starania i zabiegi

zwracali zawsze, jak to już wyżej powiedzieliśmy, ku oszukaniu i

zdeprawowaniu zwłaszcza nie dość ostrożnej młodzieży i całą swą nadzieję

pokładali w doprowadzeniu do jej zepsucia. Dlatego też nie przestają na

wszelkie występne sposoby trapić i niepokoić kleru diecezjalnego i

zakonnego, dzięki ktremu, jak świadczą o tym niezbicie liczne zabytki

historyczne, spłynęły na chrześcijaństwo, państwo i kulturę niezliczone dobra,

a także twierdzą, że sam kler, "jako będący nieprzyjacielem prawdy,

pożytecznej wiedzy i postępu cywilizacji," winien być odsunięty od opieki nad

młodzieżą i obowiązku jej wychowania i wykształcenia.

Inni zaś, podnosząc przewrotne i tylekroć już potępione wymysły tych, co

chcą nowe zaprowadzać porządki, z niesłychaną bezczelnością ośmielają się

poddawać ocenie władzy świeckiej najwyższą władzę Kościoła i tejże Stolicy

Apostolskiej, udzieloną jej przez Chrystusa Pana. A także ośmielają się

odmawiać wszelkich praw temu Kościołowi i tejże Stolicy względem tego, co

się odnosi do zewnętrznego porządku. Nie wstydzą się też zupełnie twierdzić,

że "prawa Kościoła nie obowiązują w sumieniu, jak tylko wwczas, gdy

zostają ogłoszone przez władzę świecką; akty i dekrety papieskie odnoszące

się do religii i Kościoła wymagają potwierdzenia i aprobaty, a przynajmniej

zgody władzy świeckiej; konstytucje apostolskie, w ktrych spotykają się z

potępieniem tajne stowarzyszenia - czy w nich wymaga się przysięgi w

odniesieniu do zachowania sekretu, czy się jej nie wymaga - a ci, co im

ENCYKLIKA - 1864. Pius IX - Quanta cura.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: