MacLean Alistair - Mroczny Krzyzowiec.pdf - !!!. !.Kryminał i sensacja - trwewqetrwewqe

AlistairMacLean

M ROCZNY K RZYśOWIEC

PrzełoŜył

RobertGinalski

Spistreści

Wtorek,3.005.30.....................................................................10

Wtorek,8.3019.00...................................................................18

Wtorek,19.00środa,9.00........................................................30

Środa,15.0022.00....................................................................39

Środa,22.00czwartek,5.00.....................................................51

Czwartek,12.00piątek,1.30....................................................58

Piątek,1.303.30.......................................................................69

Piątek,3.306.00.......................................................................81

Piątek,6.008.00.......................................................................90

Piątek,10.0013.00.................................................................100

Piątek,13.0018.00.................................................................113

Sobota,3.008.00....................................................................125

Epilog........................................................................................133

Prolog

Mały zakurzony człowieczek w małym zakurzonym pokoju. Zawsze tak o nim my ś lałem -

ot, mały zakurzony człowieczek w małym zakurzonym pokoju.

Sprz ą taczka nigdy nie przekroczyła progu tego gabinetu, którego okna, wychodz ą ce na

Birdcage Walk, stałe zasłaniały grube, ciemne od sadzy kotary. Nikt zreszt ą nie miał prawa

wst ę pu do królestwa pułkownika Raine'a, chyba Ŝ e on sam tam akurat urz ę dował. Jego za ś

trudno byłoby pos ą dzi ć o alergi ę na kurz, który zalegał dosłownie wsz ę dzie. Na d ę bowej

podłodze wokół wytartego dywanu. Na półkach, szafkach, kaloryferach, por ę czach foteli i

telefonach. Pokrywał smugami blat porysowanego biurka, upstrzony ciemnymi łatami w

miejscach, gdzie pułkownik niedawno przesuwał jakie ś gazety czy ksi ąŜ ki. Pyłki wirowały

uporczywie w promieniu sło ń ca, wpadaj ą cym przez szpar ę mi ę dzy kotarami na ś rodku okna.

A cho ć ś wiatło potrafi płata ć najró Ŝ niejsze figle, to nie potrzeba było szczególnie bujnej

wyobra ź ni, by dostrzec patyn ę kurzu na rzadkich, zaczesanych do tyłu szpakowatych włosach

i w gł ę bokich bruzdach Ŝ łobi ą cych szare, zapadni ę te policzki i wysokie, cofni ę te czoło

pułkownika.

Wystarczyło jednak spojrze ć mu w oczy ukryte w grubych fałdach powiek, a zapominało

si ę o kurzu. W oczy rzucaj ą ce twarde błyski niczym kamienie szlachetne, oczy o barwie

czystej akwamaryny wypłukanej z grenlandzkiego lodowca, tyle Ŝ e ciut chłodniejsze.

Pułkownik wstał na powitanie, gdy ruszyłem ku niemu od drzwi. Wyci ą gn ą ł do mnie zimn ą ,

ko ś cist ą dło ń takim ruchem, jak gdyby podawał mi łopat ę , wskazał krzesło naprzeciwko

jasnej fornirowanej płyty wstawionej z przodu biurka, a zupełnie nie pasuj ą cej do

mahoniowej reszty, i usiadł. Siedział sztywno wyprostowany, z r ę kami lekko splecionymi

przed sob ą na zakurzonym blacie.

- Witaj, Bentall. - Jego głos doskonałe pasował do oczu, pobrzmiewał w nim trzask

p ę kaj ą cego lodu. – Szybko dotarłe ś . Podró Ŝ min ę ła przyjemnie?

- Niestety nie, pułkowniku. Któremu ś z naszych rodzimych potentatów przemysłu

włókienniczego nie spodobało si ę , Ŝ e wysadzili go z samolotu w Ankarze, Ŝ ebym mógł zaj ąć

jego miejsce. Chce na mnie nasła ć swoich adwokatów, a przy okazji załatwi, Ŝ eby BEA

przestała obsługiwa ć trasy europejskie. Inni pasa Ŝ erowie zbojkotowali mnie zupełnie,

stewardesa traktowała mnie jak powietrze, a do tego rzucało jak cholera. Ale poza tym było

miło i przyjemnie.

- Zdarza si ę - stwierdził sucho. Przy pewnej dozie dobrej woli ledwie dostrzegalny tik w

lewym k ą ciku jego ust mo Ŝ na by wzi ąć za u ś miech, cho ć nie było to takie pewne,

dwadzie ś cia pi ęć lat w ś ciubiania nosa w cudze sprawy na Dalekim Wschodzie najwyra ź niej

doprowadziło do zaniku mi ęś ni policzkowych Raine'a. - Spałe ś chocia Ŝ ?

Potrz ą sn ą łem głow ą .

- Nie zmru Ŝ yłem oka.

- Szkoda. - Starannie ukrył swe zatroskanie i odchrz ą kn ą ł cicho. - No có Ŝ , Bentall, niestety

znów czeka ci ę podró Ŝ . Jeszcze dzi ś . Odlatujesz z Londynu o jedenastej w nocy.

Przez chwil ę milczałem, daj ą c mu do zrozumienia, Ŝ e z trudem hamuj ę słowa, które mi si ę

cisn ą na usta. W ko ń cu z rezygnacj ą wzruszyłem ramionami.

- Znów Iran?

- Gdybym chciał ci ę przerzuci ć z Turcji do Iranu, to nie ś ci ą gałbym ci ę a Ŝ do Londynu,

Ŝ eby ci o tym powiedzie ć , ju Ŝ cho ć by ze strachu przed gniewem rodzimego przemysłu

włókienniczego. - W k ą ciku jego ust zaigrał nast ę pny cie ń u ś miechu. - Tym razem znacznie

dalej, Bentall. Do Sydney. Zdaje si ę , Ŝ e Australia to dla ciebie nowe terytorium?

- Do Australii? - Zerwałem si ę na równe nogi, nawet nie zdaj ą c sobie z tego sprawy. - Do

Australii?! Nie czytał pan mojego telegramu z zeszłego tygodnia, czy co? Osiem miesi ę cy

pracy, wszystko zapi ę te prawie na ostatni guzik, brakowało mi tygodnia, góra dwóch...

- Siadaj! - przerwał tonem równie ciepłym jak jego oczy. Miałem wra Ŝ enie, Ŝ e wylano mi

na głow ę kubeł lodowatej wody. Raine spojrzał na mnie przeci ą gle i rozgrzał głos do

temperatury niewiele tylko ni Ŝ szej od tej, w której topnieje lód. - Doceniam twoj ą trosk ę , ale

martwisz si ę niepotrzebnie. Miejmy nadziej ę , Ŝ e we własnym, dobrze poj ę tym interesie nie

lekcewa Ŝ ysz naszych, hm... przeciwników tak, jak najwyra ź niej lekcewa Ŝ ysz swoich

pracodawców. Spisałe ś si ę znakomicie, Bentall, i jestem pewien, Ŝ e w ka Ŝ dym innym

departamencie rz ą dowym, który bardziej dba o takie drobiazgi, czekałby ci ę ju Ŝ co najmniej

Order Imperium Brytyjskiego albo jaka ś inna błyskotka. Ale w tej sprawie twój udział si ę

sko ń czył. Nie Ŝ ycz ę sobie, Ŝ eby który ś z moich wywiadowców wyst ę pował dodatkowo w roli

kata.

- Przepraszam, pułkowniku - mrukn ą łem bez przekonania. - Nie znam cało ś ci...

- Ostatni guzik jest ju Ŝ prawie zapi ę ty, Ŝ e u Ŝ yj ę twojej przeno ś ni - ci ą gn ą ł Raine, jak gdyby

mnie nie usłyszał. - Przeciek, niemal katastrofalny przeciek informacji z Instytutu

Badawczego i Zakładów Paliwowych Hepwortha zostanie wkrótce zatamowany. Raz na

zawsze. – Obrzucił wzrokiem zegar elektryczny na ś cianie. - Za jakie ś cztery godziny. Ale ju Ŝ

teraz mo Ŝ emy uzna ć , Ŝ e sprawa ta nale Ŝ y do przeszło ś ci. Ci z rz ą du b ę d ą dzi ś spa ć spokojnie.

Przerwał, rozplótł dłonie, oparł łokcie o blat biurka i spojrzał na mnie ponad zł ą czonymi

czubkami palców obu r ą k.

- A raczej powinni spa ć spokojnie - sprostował z cichym, suchym westchnieniem. - Ale w

dzisiejszej dobie obł ę du na punkcie bezpiecze ń stwa ź ródła ministerskiej bezsenno ś ci s ą

niewyczerpane. Dlatego wła ś nie ci ę tu ś ci ą gn ą łem. Przyznaj ę , Ŝ e mógłbym skorzysta ć z

innych agentów, cho ć Ŝ aden z nich nie ma twoich specyficznych - a w tym wypadku

absolutnie niezb ę dnych - kwalifikacji. Gn ę bi mnie jednak niejasne, niesprecyzowane

przeczucie, Ŝ e ta historia nie jest całkiem pozbawiona zwi ą zku z twoim poprzednim

zadaniem.

Si ę gn ą ł po plastikow ą składan ą teczk ę i pchn ą ł j ą w moj ą stron ę .

- Rzu ć na to okiem.

W pierwszej chwili chciałem odp ę dzi ć od siebie nadci ą gaj ą c ą chmur ę kurzu, lecz zdusiłem

w sobie ten odruch, wzi ą łem teczk ę i wyj ą łem kilka spi ę tych kartek.

Były to wycinki prasowe z „Daily Telegraph” z ofertami pracy za granic ą . U góry ka Ŝ dej

kartki widniała grubo zakre ś lona czerwonym długopisem data, a ni Ŝ ej tak samo zaznaczone

ogłoszenie. Najstarszy wycinek pochodził sprzed niecałych o ś miu miesi ę cy i w

przeciwie ń stwie do pozostałych zawierał nie jedno, lecz trzy wyró Ŝ nione ogłoszenia.

Oferty zamie ś ciły australijskie i nowozelandzkie firmy prowadz ą ce działalno ść w zakresie

techniki, in Ŝ ynierii, chemii i prac badawczych. Jak mo Ŝ na si ę było spodziewa ć , poszukiwano

specjalistów z wysoko rozwini ę tych gał ę zi nowoczesnej technologii. Widywałem ju Ŝ

podobne ogłoszenia, napływaj ą ce z całego ś wiata. Eksperci w dziedzinie aerodynamiki,

miniaturyzacji, hipersoniki, elektroniki, fizyki, od radarów i najnowszych technologii paliw

byli ostatnio w cenie. Jednak zakre ś lone ogłoszenia wyró Ŝ niały si ę nie tylko tym, Ŝ e

pochodziły z tych samych stron. Istotne znaczenie miał fakt, Ŝ e proponowano posady na

najwy Ŝ szych szczeblach kierowniczych i dyrektorskich, z czym wi ą zały si ę astronomiczne w

moim poj ę ciu wynagrodzenia. Gwizdn ą łem cicho i zerkn ą łem z ukosa na pułkownika, lecz

jego lodowate zielone oczy obserwowały jaki ś punkt na suficie, oddalony o tysi ą ce mil.

Wobec tego raz jeszcze przejrzałem wycinki i schowałem je do teczki, któr ą pchn ą łem z

powrotem do Raine'a. W porównaniu z nim, dokonałem powa Ŝ nego wyłomu w pokładzie

kurzu zalegaj ą cego blat biurka.

- Osiem ogłosze ń - odezwał si ę Raine swym cichym, suchym głosem. - Ka Ŝ de ma ponad sto

słów, ale w razie potrzeby potrafiłby ś je odtworzy ć z pami ę ci słowo w słowo. Mam racj ę ,

Bentall?

- Chyba tak, pułkowniku.

- Nadzwyczaj rzadki dar - mrukn ą ł. - Zazdroszcz ę ci. No, słucham.

- Ta ogl ę dnie sformułowana oferta dla specjalisty od nap ę du i paliw rakietowych mówi o

pracy przy silnikach umo Ŝ liwiaj ą cych dziesi ę ciokrotne przekroczenie pr ę dko ś ci d ź wi ę ku.

Takie silniki nie istniej ą . W gr ę wchodz ą tylko rakietowe, w których rozwi ą zano ju Ŝ

problemy metalurgiczne. Szukaj ą wybitnego eksperta z zakresu paliw, a z wyj ą tkiem garstki

zatrudnionych w wielkich zakładach lotniczych i na kilku uniwersytetach, wszyscy warci

zachodu specjali ś ci w tej dziedzinie pracuj ą w Zakładach Badawczych Hepwortha.

- Wła ś nie dlatego ta sprawa mo Ŝ e si ę wi ą za ć z twoj ą ostatni ą robot ą - przerwał mi, kiwaj ą c

głow ą . - Chocia Ŝ to tylko domysł, który mo Ŝ e si ę okaza ć zupełnie bezpodstawny.

Prawdopodobnie to jeszcze jeden ś lepy trop. - Machinalnie wodził palcem wskazuj ą cym po

grubej warstwie kurzu. - Co jeszcze?

- Wszystkie oferty pochodz ą z tych samych stron - podj ą łem. - Z Nowej Zelandii albo ze

wschodniego wybrze Ŝ a Australii. Wszystkie s ą pilne. Wszystkie mówi ą o bezpłatnym i

umeblowanym mieszkaniu, o domu dla kandydata, który zostanie zatwierdzony, i o poborach

minimum trzykrotnie wy Ŝ szych ni Ŝ te, na jakie najlepsi z nich mogliby liczy ć u siebie w

kraju. Najwyra ź niej chc ą przyci ą gn ąć naszych najwybitniejszych fachowców. We wszystkich

ofertach podkre ś la si ę , Ŝ e kandydaci powinni by ć Ŝ onaci, ale Ŝ e nie ma mo Ŝ liwo ś ci

zakwaterowania dzieci.

- Nie s ą dzisz, Ŝ e to troch ę dziwne? - wtr ą cił Raine od niechcenia.

- Nie, pułkowniku. Zagraniczne firmy cz ę sto poszukuj ą Ŝ onatych pracowników. W obcym

kraju ludzie nie zadomawiaj ą si ę z dnia na dzie ń . Tym, którzy maj ą na głowie rodziny,

trudniej jest spakowa ć manatki, wsi ąść w pierwszy lepszy poci ą g i wróci ć do ojczyzny. Te

firmy płac ą tylko za przelot w jedn ą stron ę . Kilkutygodniowe czy kilkumiesi ę czne

oszcz ę dno ś ci nie wystarcz ą na pokrycie kosztów powrotu całej rodziny.

- Ale tam nie ma mowy o rodzinach. - Pułkownik nie ust ę pował. - Tylko o Ŝ onach.

- Mo Ŝ e obawiaj ą si ę , Ŝ e tupot małych nó Ŝ ek zakłóci prac ę wysoko płatnych mózgów. -

Wzruszyłem ramionami. - Albo maj ą ograniczone mo Ŝ liwo ś ci mieszkaniowe. Albo dzieci

b ę dzie mo Ŝ na sprowadzi ć pó ź niej. Podaj ą tylko tyle, Ŝ e „mo Ŝ liwo ść zakwaterowania dzieci

wykluczona”.

- I nie widzisz w tym nic gro ź nego?

- Na pierwszy rzut oka, nie. Z całym szacunkiem, pułkowniku, w ą tpi ę , czy i pan by co ś w

tym dostrzegł. W ostatnich latach nasi wybitni specjali ś ci masowo wyje Ŝ d Ŝ aj ą za ocean.

Je Ŝ eli jednak zdradzi mi pan to. co tak skrz ę tnie pan przede mn ą ukrywa, by ć mo Ŝ e zmieni ę

zdanie.

W lewym k ą ciku jego ust znów mign ą ł przelotny tik - stary dawał upust swoim uczuciom

na całego. Wyci ą gn ą ł mał ą ciemn ą fajk ę i zacz ą ł czy ś ci ć cybuch scyzorykiem. Nie podnosz ą c

wzroku, mrukn ą ł:

- Nie wspomniałem o jeszcze jednym zbiegu okoliczno ś ci. Wszyscy naukowcy, którzy

zgłosili si ę tam do pracy, znikn ę li... razem z Ŝ onami. Przepadli bez ś ladu.

Przy ostatnich słowach obrzucił mnie szybkim spojrzeniem swych arktycznych oczu,

ciekaw mojej reakcji. Nie przepadam za lud ź mi, którzy próbuj ą bawi ć si ę ze mn ą w kotka i

myszk ę , wi ę c popatrzyłem na niego z równie kamienn ą min ą i spytałem zwi ęź le:

- U nas, po drodze, czy po przyje ź dzie?

- Ty chyba naprawd ę nadajesz si ę do tej roboty, Bentall. - Stwierdzenie Raine'a niewiele

miało wspólnego z tematem. - Wszyscy wyjechali z kraju. Czterej znikn ę li po drodze do

Australii. Władze imigracyjne Australii i Nowej Zelandii zawiadomiły nas, Ŝ e jeden

wyl ą dował w Wellington, a trzej inni w Sydney. Nic wi ę cej na ich temat nie wiedz ą .

Przylecieli, znikn ę li i kropka.

- Nie domy ś la si ę pan, dlaczego?

MacLean Alistair - Mroczny Krzyzowiec.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: