Ilustracje do traktatu-Interpretacja zdjęć UFO.pdf

Część #D: Ilustracje do traktatu [4c] w formacie *.gif lub *.jpg.

Zauważ że można zobaczyć powiększenie każdej fotografii i rysunku z niniejszej strony

internetowej. W tym celu wystarczy zwykle kliknąć na tą fotografie lub rysunek. Ponadto

większość tzw. Browserow, które obecnie są w użyciu, włączając w to popularny " Internet

Explorer ", pozwala na załadowanie każdej ilustracji do swojego własnego komputera, gdzie

można jej się do woli przyglądać, gdzie daje się ją zredukować lub powiększyć, a także gdzie

ją można wydrukować za pomocą posiadanego przez siebie Software graficznego.

Rozdział B (początek):

[4c] Rysunek R_1_B : Budowa i działanie najmniejszego

Magnokraftu typu K3 .

Ponieważ zostało już formalnie dowiedzione, że " UFO to

Magnokrafty , tyle że zbudowane przez odmienną cywilizacje

kosmiczną", budowa, działanie i cechy Magnokraftu wyjaśniają

sobą budowę, działanie i cechy wehikułów UFO.

[4c] Zdjęcie Z_1_B1.1 : UFO typu K3 sfotografowane z boku w

trybie bijącym. Zdjęcie Z_1_B1.1 pokazuje wygląd boczny

pojedynczego UFO typu K3 sfotografowane we dnie i lecącego

w trybie bijącym. Zdjęcie to zaczerpnięte zostało z Internetu,

gdzie we wrześniu 2000 roku wystawione ono było pod adresem

. To samo zdjęcie w październiku 2000 roku było też dostępne

pod adresem internetowym i .

[4c] Powiększenie P_1_B1.1 : Powiększenie zdjęcia Z_1_B1.1

pokazującego UFO typu K3 sfotografowane z boku w trybie bijącym .

Rys. R_1_B1.1 [4c] Rysunek

R_1_B1.1 : Wygląd boczny Magnokraftu

typu K3 .

Rys. Z_2_B1.1 [4c] Zdjęcie Z_2_B1.1 : UFO typu K4 sfotografowane nocą w trybie bijącym.

Zdjęcie Z_2_B1.1 pokazuje wygląd oddolny (ujęty z ukosa) pojedynczego UFO typu K4

sfotografowanego w nocy i lecącego w trybie bijącym w pozycji wiszącej, jakie właśnie

zabrudzone było węglem warstwowym. Dlatego wszystkie obszary na powłoce tego wehikułu

jakie omiatane są silnym polem magnetycznym wydzielają dosyć wyraźne jarzenie. Zdjęcie to

zaczerpnięte zostało z książki [1B1.1] pióra Rene Coudris , " Przesłanie z Roswell -

pierwsze kontakty z hiper cywilizacją ", Wydawnictwo Prokop, Warszawa 1997, ISBN 83-

86096-35-7, zdjęcie nr 83 . Niestety podana książka nie zawiera żadnych dodatkowych

informacji na temat pochodzenia tego zdjęcia. Powiększenie samego wehikułu UFO ujętego

na zdjęciu Z_2_B1.1 pokazane zostało na powiększeniu P_2_B1.1 .

[4c] Rysunek R_2_B1.1 : Rysunek wiszącego

magnokraftu typu K6 oglądany oddolnie. Wehikuł

pokazany na zdjęciu Z_2_B1.1 leci w pozycji wiszącej.

Cechą tej pozycji jest, że w dół ku fotografującemu

skierowana jest jego kopuła, zaś ku górze skierowana

jest płaska podłoga talerzo-podobnego statku .

Rysunek który ilustruje zorientowanie tego statku w locie,

a także, który wskazuje obszary na owym statku

zabrudzone węglem warstwowym stąd wydzielające się

światło, pokazany został jako rysunek R_2_B1.1 .

[4c] Zdjęcie Z_1_B1.2 : UFO typu K7 sfotografowane

za dnia z boku w trybie soczewki magnetycznej. Zdjęcie

Z_1_B1.2 pokazuje wygląd boczny zestawu nie

zespolonego dwóch UFO typu K7 sfotografowanego w

ciągu dnia. Dolny z obu statków leci w trybie soczewki

magnetycznej, natomiast górny w trybie bijącym. Zdjęcie

to zaczerpnięte zostało z Internetu, gdzie w październiku

2000 roku wystawione było pod adresem . Niestety do tej

pory autorom tego traktatu nie udało się znaleźć żadnych

dalszych danych na jego temat. Powiększenie samego

wehikułu UFO ujętego na zdjęciu Z_1_B1.2 pokazane zostało na powiększeniu P_1_B1.2 .

[4c] Powiększenie P_1_B1.2 : UFO typu K7 sfotografowane dniem z boku w trybie soczewki

magnetycznej. Szczegółem

wymagającym tutaj omówienia jest

zdeformowanie górnego wehikułu UFO

soczewką magnetyczną wytwarzaną

przez dolny wehikuł. Górne UFO należy

do typu K7, posiada bowiem wszelkie

szczegóły charakterystyczne dla

wehikułów typu K7 - w celu

zweryfikowania tego typu patrz

podrozdział F4.7 oraz rysunki F19 i F39 w

monografii [1/3]. Jak to wyjaśnione

zostanie w podrozdziale B4, u wehikułów

typu K7 stosunek ich gabarytowej (t.j.

największej) średnicy "D" do wysokości w

najwyższym ich punkcie wynosi K=D/H=7 (stosunek ten został dosyć dokładnie

odzwierciedlony w proporcjach wehikułów pokazanych na rysunku R_1_B1.2). Tymczasem na

zdjęciu Z_1_B1.2 stosunek ten wynosi zaledwie około K=3. To zaś oznacza, że soczewka

magnetyczna uformowana przez pędniki dolnego UFO, niezależnie od przesłonięcia wehikułu

jaki ją wytworzył, spowodowała także pozorne zdeformowanie kształtów górnego UFO.

Zdeformowanie to objawia się m.in. i tym, że na zdjęciu pozorna szerokość górnego UFO w

stosunku do wysokości tego wehikułu jest o ponad połowę mniejsza niż szerokość ta wynosi w

rzeczywistości.

[4c] Rysunek R_1_B1.2 :

[4c] Powiększenie P_2a_B1.2 : Przykład wyglądu komory

oscylacyjnej pędnika głównego wznoszącego się wehikułu

UFO, sfotografowanego dniem w trybie soczewki

magnetycznej, pokazany został na zdjęciu Z_2a_B1.2.

Zdjęcie to zostało wykonane dnia 25 kwietnia 1974 roku,

przez niejakiego Tsutomu Nakayama, na Hawajach. Zdjęcie

Z_2a_B1.2 oryginalnie opublikowane jest na stronie 116

książki [1B1.2] pióra Peter'a Brookesmith , " UFO ",

Blandford (Wellington House, 125 Strand, London WC2R

0BB ), London 1995, ISBN 1-7137-2583-4. Uchwyciło ono

sobą kształt, jaki podczas dokładniejszej analizy przypomina

wylot z ciemnego kwadratu oglądany z boku (czyli kształt

tzw. rombu) otoczony jakby jaśniejszą obwódką wylotu

większego kwadratu wydzielającego światło. Dokładniej

kształt ten można zobaczyć na powiększeniu obiektu ze

zdjęcia Z_2a_B1.2 , pokazanym na powiększeniu

P_2a_B1.2 . Jak to wyjaśniono w podrozdziale C7.1

monografii [1/3]

( http://malbork.20megsfree.com/tekst_1_3.htm) i zilustrowano tam na rysunku C 6, taki

właśnie wygląd czarnego kwadratu zawartego we wnętrzu jaśniejszego kwadratu przyjmuje

komora oscylacyjna UFO pierwszej generacji pracująca w trybie dominacji strumienia

zewnętrznego.

Uwaga: , z uwagi na dużą objętość niniejszej ilustracji, która przy jej pełnej jakości przekracza

250 MB dozwolone przez serwer "*.50megs.com", jakościowo znacznie doskonalsza wersja

niniejszej ilustracji może być oglądana pod adresami

UFO-album.prv.pl ( http://ufo-album.prv.pl/ ) lub

TimeVehicle ( http://www.totalizm.pl/timevehicle_pl.htm ).

[4c] Zdjęcie Z_2b_B1.2 : Zdjęcie Z_2b_B1.2

pokazuje jedno z najlepszych kolorowych fotografii

kapsuły dwukomorowej UFO działającej w trybie

" dominacji strumienia wewnętrznego "

utrwalonej w świetle dziennym. Zostało ono

opublikowane w książce [2B1.2] " Into the

Unknown ", Reader's Digest, Sydney, Australia,

1982, ISBN 0 909486 92 1, strona 315 . Zgodnie z

podanym pod nim podpisem, wykonane ono

zostało przez anonimowego nauczyciela na

Hawajach - patrz dokładniejszy opis tego zdjęcia

przytoczony pod lewą częścią rysunku S5

monografii [1/4] ( http://malbork.20megsfree.com/xekst_1_4.htm ). Na wyższej jakości

odbitkach tego zdjęcia stożek pola magnetycznego pod komorą wewnętrzną jest dobrze

widoczny. Stożek ten przesłania zarysy dwóch tylnich krawędzi kapsuły. Pole przechwycone w

strumień krążący działa jak " czarna dziura " opisywana w podręcznikach optyki, wytwarzając

widoczną na zdjęciu czarną przestrzeń. Z uwagi na działanie soczewki magnetycznej, oprócz

kapsuły dwukomorowej z pędnika głównego, cała reszta UFO pozostaje niewidoczna.

Ponadto jest on jedynym statkiem o soczewko-kształtnym kołnierzu bocznym jakiego

konstrukcja i sterowanie umożliwiają formowanie konfiguracji o kształcie trójkąta

równobocznego ( przykładowo formowanie lądowisk w zbożu o precyzyjnym kształcie

trójkąta równobocznego ).

[4c] Rysunek R_2_B1.2 : Wyjaśnienie dla zjawiska

soczewki magnetycznej we wznoszącym się UFO. Zjawisko

to powoduje znikniecie z widoku niemal całego wehikułu

UFO, poza wylotem z komory oscylacyjnej pędnika

głównego.

[4c] Zdjęcie Z_1_B1.3 : Zdjęcie Z_1_B1.3 zdołało

uchwycić pojedyncze UFO typu K3 w momencie gdy

zawisało ono nieruchomo na niebie w pozycji stojącej. To

zaś powoduje, że wirująca chmura plazmy jaka otacza

powłokę wehikułu nie jest deformowana (rozdmuchana)

naciskiem powietrza spowodowanym lotem statku, i stąd

chmura ta jest idealnie symetryczna. Wehikuł został ujęty

od spodu z ukosa pod kątem jakichś 50 do jego osi

centralnej. Ciekawostką tego zdjęcia jest, że pokazuje ono

wehikuł w krótką chwilę po tym jak włączył on swój wir

magnetyczny, czyli faktycznie pokazuje ono to UFO pod koniec jego trybu przejściowego

opisywanego wcześniej jako tryb (1-3) " bijąco-wirujący ". Stąd otoczka wirującej plazmy jaka

otacza ten wehikuł nie jest jeszcze zbyt gruba, i faktycznie to w górnej części wehikułu

możliwym jest aby poprzez nią dostrzec wnętrze kabiny załogi. Interesującym, że wnętrze tej

kabiny jest niemal identycznym do tego jakie zobaczyć można na rysunku R_1_1.1 , tyle tylko

że widoczne jest ono pod nieco innym kątem i z nieco innej strony. Nie tylko więc widać w

owej górnej części wehikułu sufit kabiny załogi, ale także widać przeźroczystą kolumnę

centralną w jakiej zawarty jest pędnik główny, a nawet widać sam pędnik główny. Warto też

odnotować, że od góry statku, na wylocie z pędnika głównego, zjonizowane powietrze świeci

kolorem zielonym, czyli odmiennym niż powietrze zjonizowane u podstawy statku jego

pędnikami bocznymi jakie powodują jakby czerwonawe świecenie powietrza. Powodem takiej

odmienności kolorów świecenia wirującej chmury plazmy jest rodzaj bieguna pola

magnetycznego powodującego jonizację powietrza. Z Teorii Magnokraftu wynika bowiem, że

powietrze jonizowane przez północny biegun silnego pola magnetycznego musi świecić

odcieniami koloru czerwonego, natomiast powietrze zjonizowane przez południowy biegun

silnego pola magnetycznego musi świecić odcieniami koloru zielonego - patrz rysunek O15

oraz opisy z podrozdziału O2.11 P_2a_B1.2 . Jak to wyjaśniono w podrozdziale C7.1

monografii [1/3] ( http://malbork.20megsfree.com/tekst_1_3.htm ) .

To właśnie z tego powodu zorza polarna na biegunie północnym Ziemi świeci głównie

odcieniami czerwieni , podczas gdy zorza polarna na biegunie południowym Ziemi świeci

głównie odcieniami zieleni (odnotuj przy tym że Teoria Magnokraftu używa notacji

kartograficznej oznaczania biegunowości pola magnetycznego, jaka jest odwrotna do notacji

oznaczania tej biegunowości używanej przez fizyków). Kolejnym szczegółem wartym

zwrócenia uwagi są owe dwa jakby ciemniejsze pasy powietrza rozchodzące się od podstawy

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: