proces_pielęgnowania(2).doc

Małgorzata Ly

III rok Pielęgniarstwo

Ogólne

SPIS TREŚCI

Spis treści …………………………………………………………………… 2

Wstęp ………………………………………….……………………………... 3

ROZDZIAŁ I ….…………………………………………………………... 4

Standardy w pielęgniarstwie POZ ……………………………………………. 4

Teorie pielęgnowania stosowane w pielęgniarstwie  środowiskowym ………... 18

Jakość świadczeń pielęgniarki w POZ ……………………………………….. 20

ROZDZIAŁ II ……………….………………………………….……….. 20

Informacje o rodzinie ………………………………………………………… 20

Wywiad personalny …………………………………………………………... 20

Wywiad socjalny ……………………………………………………………... 20

Metody pozyskiwania danych o rodzinie …………………………………….. 21

Cel pracy ……………………………………………………………………… 21

Zapis graficzny rodziny ………………………………………………………. 22

Proces pielęgnowania ………………………………………………………… 22

WSTĘP

Pielęgniarstwo środowiskowe – współczesna forma działalności pielęgnacyjno – profilaktycznej, opiekuńczo – społecznej i wychowawczej w rejonie zapobiegawczo – leczniczym, której celem jest podnoszenie stanu zdrowia społeczeństwa przez wzmacnianie zdrowia i zapobieganie chorobom i wypadkom oraz uczestniczenie w procesie leczenia/pielęgnowania w chorobie i rehabilitacji, a także opieka nad obłożnie chorym w domu.

Pielęgniarka środowiskowo – rodzinna - pielęgniarka, która wypełnia funkcje pielęgnacyjne wobec rodziny i jej członków w środowisku ich życia i zamieszkania, w sytuacji zdrowia, choroby, a także w hospitalizacji domowej, czy też w opiece terminalnej. Za podstawowy cel pielęgniarki środowiskowo - rodzinnej uważa się uzyskanie korzystnej zmiany stanu zdrowia oraz zwiększanie potencjału zdrowia poszczególnych członków rodziny. Podstawowym celem działań pielęgniarki środowiskowo/rodzinnej, stanowiącym kryterium oceny jej pracy jest uzyskanie korzystnej zmiany stanu zdrowia oraz zwiększenie potencjału zdrowia poszczególnych członków rodziny.

ROZDZIAŁ I

Proces pielęgnowania – jest swoista metodą pracy pielęgniarki, umożliwiającą zapewnienie podopiecznemu profesjonalnej opieki polegającej na asystowaniu, wsparciu, motywowaniu do podejmowania działań. Proces pielęgnowania umożliwia podopiecznemu samodzielne funkcjonowanie w zdrowiu, chorobie i niepełnosprawności, w miejscu zamieszkania, nauki i pracy.

Standardy w pielęgniarstwie POZ

Standardy – wzory i normy realizacji poszczególnych funkcji i zadań pielęgniarki wobec pacjenta (środowiska, grupy), adekwatnych do miejsca pracy i zajmowanego przez nią stanowiska, przyjętej teorii i metody pielęgnowania, koncepcji zdrowia i weryfikowane poziomem optymalnych założonych i uzyskanych efektów.

Cechy standardu: osiągalny, możliwy do realizacji, celowy, wymierny, zrozumiały.

Standard I – Gromadzenie danych i diagnoza

Ten standard składa się z 3 zasadniczych faz:

1.       Systematyczne gromadzenie danych o problemach pielęgnacyjnych chorego i jego     środowisku.

2.     Analizowanie i syntetyzowanie danych.

3.     Stawianie diagnozy pielęgniarskiej.

FAZA I: Systematyczne gromadzenie danych o problemach pielęgnacyjnych chorego i jego środowisku:

Liczba i charakter danych zależą od stopnia poznania przez pielęgniarkę podmiotu opieki – pacjenta i jego środowiska. Pielęgniarka gromadzi dane od chorego i jego rodziny na temat stanu biologicznego, psychicznego, społecznego i duchowego. Na tej podstawie można określić rodzaj wymaganej i oczekiwanej pomocy, jej cel i zakres. Indywidualna współpraca pielęgniarki z chorym pozwala na ciągłe uzupełnianie i analizowanie danych, wyciąganie wniosków i podejmowanie nowych działań.             

Możliwości gromadzenia danych:

– wywiad,                                                                                                                           – obserwacja,                                                                                                                             – analiza dokumentów,

– pomiary parametrów.

Źródłem danych jest pacjent, członkowie rodziny i inne osoby mogące udzielić znaczących informacji. Ważnym źródłem danych jest dokumentacja lekarska oraz codzienne pomiary parametrów (np. ciśnienia, tętna, temperatury, oddechu) dokonywane przez pielęgniarkę.

FAZA II: Analizowanie i syntetyzowanie danych (dokumentacja procesu pielęgnowania)

Celem prowadzenia dokumentacji jest dostarczenie jasnego zapisu informacji, które służą do określenia problemów. Zebrane dane powinny być czytelne, zwięzłe i zrozumiałe dla całego zespołu pielęgniarskiego i lekarskiego.

Do gromadzenia danych o pacjencie mogą służyć:

- historia pielęgnowania,                                                                                                                                           - karty pielęgnacyjne,                                                                                                                                             - różne skale np. do oceny ryzyka rozwoju odleżyn.

              FAZA III: Postawienie diagnozy pielęgniarskiej:

              Polega na opracowaniu zebranych informacji, które należy uporządkować, przeanalizować, zinterpretować, a następnie sformułować wnioski.

Standard II – Planowanie opieki             

Planowanie opieki i cele pielęgnowania wynikają z rozpoznania i najczęściej obejmują:

v       wspieranie działań terapeutycznych lekarza prowadzącego leczenie (wzmocnienie motywacji, edukacji i wykonywanie zleceń lekarskich)

v       promocję zdrowia rodziny chorego, edukację zdrowotną, poprawę warunków sprzyjających zdrowiu, poprawę stanu zdrowia, jego zachowanie i wzmocnienie,

v       ograniczenie i eliminowanie czynników ryzyka zagrażających zdrowiu,

v       przygotowanie osoby wymagającej pielęgnowania oraz innych członków rodziny do pielęgnowania osoby chorej; przygotowanie do samodzielnego życia z chorobą i niesprawnością oraz radzenia sobie z problemami spowodowanymi chorobą,

v       przygotowanie pacjenta do rozpoznania stresów i radzenia sobie z nimi,

v       wspieranie rodziny w radzeniu sobie z kryzysem wywołanym przez chorobę lub niepełnosprawność członka (członków) rodziny, z uwzględnieniem odpowiedniego rodzaju i źródła wsparcia,

v       dokumentowanie przyjętych celów.

Planowanie kończy się wówczas, gdy plan pielęgnowania jest wyraźnie i jednoznacznie określony.

Standard III – Realizowanie planu opieki

Realizacja planu opieki pielęgniarskiej powinna być ściśle związana z działaniami zaplanowanymi przez lekarza, w porozumieniu z pacjentem i przy jego akceptacji. Realizacja planu może dotyczyć bezpośredniej pomocy pielęgniarki świadczonej w formie:

v       zabiegów wynikających z terapii i zleceń lekarskich,

v        zabiegów wynikających ze szczegółowego rozpoznania pielęgniarskiego,

v       zabiegów higienicznych,

v       pielęgnowania skóry,

v       zapewnienia odżywiania,

v       zapewnienia poczucia bezpieczeństwa w czynnościach życia codziennego,

v       zapewnienia zażywania leków zleconych przez lekarza i nadzór nad tym procesem,

v       przekazywanie wiedzy i umiejętności w samoopiece i samopielęgnacji, a szczególnie: przekazywanie wiedzy o zdrowiu, sposobach i warunkach jego utrzymania, czynnikach zagrożenia, uczenie samokontroli zdrowia, samooceny objawów, uczenie konkretnych czynności opiekuńczych i pielęgnacyjnych, w tym rehabilitacyjnych, wskazanie źródeł i ułatwienie uzyskania pomocy z zewnątrz w zależności od potrzeb,

v       pomoc w efektywnym radzeniu sobie z problemami: w czynnościach życia codziennego, w likwidacji przyczyn i ograniczeniu stresu, dostarczeniu wsparcia społecznego,

v       pomoc w utrzymaniu aktywności fizycznej i społecznej poprzez motywowanie do zwiększenia i zachowania lub przywracania aktywności fizycznej w formie racjonalnego wysiłku fizycznego, motywowanie do wzmocnienia i zachowania lub przywracania aktywności społecznej, wzmacnianie i inspirowanie do integracji z grupami samopomocy.

Standard IV – Ocena wyników opieki

v       Ocena zawiera porównanie stanu zdrowia pacjenta z etapu początkowego ze stanem, jaki został osiągnięty w wyniku zaplanowanych i zrealizowanych działań, a w szczególności: poprawę stanu zdrowia poprzez przywrócenie stanu pozytywnego lub pożądanego czy korzystniejszego od tego, który w diagnozie został określony jako niekorzystny, niepożądany czy zagrażający.

v       Ocena w zakresie zlikwidowania, ograniczenia lub zminimalizowania czynników, które zostały uznane za czynniki ryzyka zagrażające lub rokujące pogorszenie stanu zdrowia, nawroty choroby lub powikłania oraz pogorszenie samopoczucia, ograniczenie samodzielności i aktywności chorego.

v                 Ocena wiedzy i umiejętności pacjenta w zakresie samopielęgnacji i samoopieki.

v                 Weryfikacja zastosowanych metod pracy pielęgniarki.

v                 Dokumentacja oceny wyników opieki.

Teorie pielęgnowania stosowane w pielęgniarstwie             środowiskowym

Teoria pielęgnowania Doroty Orem

              Punktem wyjścia w tej teorii jest stwierdzenie, że każdy człowiek sam sobie, a także tym którzy od niego zależą zapewnia codzienną, niezbędną do życia opiekę osobistą – jako samoopiekę.

              Kolejnym twierdzeniem jest to, że zarówno w samym człowieku, jak i w jego środowisku zachodzą różne zmiany. Wszystko to stawia przed człowiekiem coraz to nowe żądania, którym nie może sprostać. Nie jest w stanie zapewnić sobie takiej opieki, jakiej naprawdę potrzebuje.

              Teoria D. Orem jest określana jako teoria deficytu samoopieki. Choć zasadniczo obejmuje ona trzy komponenty:

1. Teoria...