De Vita Sharon - Mała swatka.pdf - D - akacja08

REGULAMIN EMMY

Mój przyszły tata:

1. Nie moŜe być za stary

2. Nie moŜe bać się ciemności ani burzy

3. Od czasu do czasu powinien przytulać mamę

4. Musi lubić psy - duŜe, bardzo duŜe psy, no i prace

domowe, i bitwę na śnieŜki, i oczywiście cze-

koladowe ciasteczka, które piecze mama

5. I koniecznie musi lubić dzieci, a w szczególności

mnie!!!

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Gdzieś w oddali słychać było brzęczenie telefonu.

Porucznik Michael Gallagher zarejestrował ten dźwięk,

ale był zbyt zmęczony, by kiwnąć choćby palcem. Z

początku miał wraŜenie, Ŝe to przykry, męczący sen, w

końcu jednak, jako Ŝe dzwonienie stawało się coraz

bardziej natarczywe, wysunął rękę spod kołdry i

sięgnął po słuchawkę.

- Mam nadzieję, Ŝe to faktycznie coś waŜnego

-burknął - inaczej jesteś martwy.

- Tu McKenna...

Gallagher oprzytomniał w jednej chwili.

- Bardzo przepraszam, panie komendancie, myśla-

łem, Ŝe to...

- JuŜ dobrze. Czy to prawda, Ŝe wczoraj po południu

uratował pan, poruczniku, pewnego malca przed

śmiercią pod kołami cięŜarówki?

Wczoraj po południu... Zaraz, co było wczoraj po

południu? Ostatnio tyle się działo w jego Ŝyciu, Ŝe

trudno czasem mu było ustalić, co kiedy się wydarzyło.

Odkąd rozpoczął pracę jako tajny agent policji, miał na

głowie mafię narkotykową. Stres ostro dawał mu się we

znaki. Stres i dramatyczny brak czasu. Jego mózg

Sharon De Vita

sortował zdarzenia i

pozostawiał w pamięci jedynie

to, co było istotne dla akcji, w

której uczestniczył. Reszta była

odległa o miliony lat

świetlnych.

Zaczął gorączkowo wysilać

umysł, by przypomnieć sobie,

co działo się wczorajszego

popołudnia.

Z pewnością pod koniec dnia

zapuszkował kilku

podejrzanych typów, którzy

mieli niewątpliwy związek z

gangiem, i to był

niepodwaŜalny sukces. Następ-

nie sporządził raport, a potem

zrobiło się juŜ cholernie późno i

wrócił do domu w nadziei, Ŝe

uda mu się wreszcie przespać

pierwszą od tygodnia noc bez

koszmarów i we własnym

łóŜku, a nie przy biurku w robo-

cie. Nagle go olśniło.

Rzeczywiście, coś tam było z

cięŜarówką i z jakimś

dzieciakiem, którego matka

była zajęta paplaniem.

- Faktycznie, teraz sobie

przypominam. Matka dziec-

ka rozmawiała przez

telefon, a maluch wbiegł na

ulicę, chyba za piłką, więc

złapałem go, nim zrobił to

ktoś inny. To naprawdę nic

takiego...

- Nic takiego? Wygląda na to,

Ŝe się pan myli, poruczniku,

gdyŜ wszystkie dzisiejsze

gazety w Chicago

zamieściły na pierwszej

stronie pana zdjęcie z odpo-

wiednim dopiskiem.

- Naprawdę? - Michael aŜ

usiadł na łóŜku. - To chyba

niemoŜliwe... nie było tam

Ŝadnego fotoreportera...

- A jednak zrobiono panu

zdjęcie. Pewna dzienni-

karka, która była akurat w

drodze z pracy... Wie pan,

oni mają nosa do takich

spraw. I teraz pojawiła mi

się tu w biurze, i za wszelką

cenę chce przeprowadzić

wywiad „z największym

bohaterem Chicago", jak się

wy-

Mała swatka

raziła. Został pan teŜ okrzyknięty najbardziej seksow-

nym gliną w mieście.

- Cholera - mruknął Michael z pewną dozą zaŜeno-

wania - tego się nie spodziewałem.

- Tak właśnie sądziłem, niemniej jednak nie mam

innego wyjścia, jak wysłać pana na

trzydziestodniowy przymusowy urlop. Ze

skutkiem natychmiastowym.

- AleŜ... panie komendancie, właśnie udało mi się

pchnąć sprawę do przodu.

- Mam nadzieję, Ŝe w ciągu miesiąca sprawa przy-

cichnie - kontynuował dowódca, ignorując protest

Michaela - i będzie pan mógł wrócić do pracy. Nie

mogę sobie pozwolić na to, by stał się pan osobą

publiczną, choć właściwie do tego doszło.

Przypominam, Ŝe jest pan jednym z naszych

najlepszych agentów i siedzi pan po uszy w aferze

narkotykowej, więc chyba nie muszę tłumaczyć, Ŝe

zagroŜone jest nie tylko pana Ŝycie, ale i cała akcja,

która właśnie zaczęła dobrze się rozwijać. Przykro

mi, poruczniku, trzydzieści dni od zaraz. Zro-

zumiano?

- Tak jest, panie komendancie - powiedział Michael

bez entuzjazmu.

- Jeszcze jedno, Gallagher. Musisz zniknąć z miasta,

dopóki pani reporter się nie uspokoi, a wygląda na

to, Ŝe to trochę potrwa. Właśnie stąd wyszła, ale

nie zamierza odpuścić i jest wyjątkowo

operatywna. Podejrzewam więc, Ŝe najdalej za pół

godziny będzie u pana. Do tego czasu ma pan być

juŜ daleko, jak najdalej... Jasne?

-Tak jest.

De Vita Sharon - Mała swatka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: