Drew Jennifer - Playboy z zasadami przeczyt.pdf - Drew Jennifer p - akacja08

Drew Jennifer

Playboy z zasadami

ROZDZIAŁ PIERWSZY

„Sprzedam suknię ślubną. Rozmiar 6. Nie używana. Cena

do uzgodnienia. Tel. 555 - 1221".

Ogłoszenie tej treści ukazało się w prasie.

- Przyszedłem w sprawie sukni ślubnej.

Domofon Julie Myers miał zwyczaj zabawnie

zniekształcać dźwięki. Tym razem jednak głos mówiącego do

mikrofonu wcale nie brzmiał dziwacznie. Julie dosłyszała w

nim seksowną nutę. Przez chwilę miała ochotę nie wciskać

guzika domofonu i nie otwierać drzwi obcemu mężczyźnie.

Było jednak mało prawdopodobne, że ma do czynienia z

psychopatycznym zabójcą, bo którzy z nich czytają rubrykę

drobnych ogłoszeń i nachodzą osoby chcące sprzedać ślubny

strój?

- Czy pan Tom Brunswick? - spytała, wziąwszy

uprzednio do ręki kartkę z zapisanym nazwiskiem.

- Tak. To ja.

- Proszę wejść.

Przyciskiem domofonu uruchomiła drzwi do holu na

parterze i zaraz potem uchyliła własne, czekając, aż gość

wejdzie na drugie piętro. Co za człowiek kupuje suknię ślubną

dla narzeczonej? Jeśli liczył na okazyjnie tani zakup i chciał

zrobić dobry interes, to przyszedł w odpowiednie miejsce. Za

wszelką cenę i za każde pieniądze chciała pozbyć się tej

nieszczęsnej kiecki.

Ze swego punktu obserwacyjnego najpierw ujrzała czubek

głowy nieznajomego. Włosy złocistoblond z przedziałkiem

pośrodku. Długie, gęste i potargane. Chwilę później, gdy

mężczyzna pokonał ostatni schodek, skończyło się jego

podobieństwo do kudłatego psa. Oczom Julie nieznajomy

ukazał się w całej okazałości. Wysoki i dobrze zbudowany. W

krótkiej, wytartej skórzanej kurtce i obcisłych, spłowiałych

dżinsach prezentował się wspaniale.

Spojrzał na kartkę, którą trzymał w ręku.

- Czy to pani nazywa się Julie Myers? - zapytał.

- Tak.

- Zamierza pani tędy przecisnąć suknię? - Zajrzał przez

szparę w drzwiach, przez którą go podglądała.

- Och, nie. Przepraszam. - Czy zawsze musi głupieć w

obecności przystojnych facetów i zachowywać się jak ostatnia

idiotka? - Proszę chwileczkę poczekać.

Długo nie mogła uporać się z łańcuchem. Wreszcie udało

się jej otworzyć drzwi. Gdy przekonała się, że przystojny

mężczyzna nadal przed nią stoi, odetchnęła z ulgą.

- Proszę wejść. - Wprowadziła nieznajomego do saloniku.

- Leży na kanapie.

Wszedł głębiej i zaczął uważnie mierzyć wzrokiem

sylwetkę Julie. Od ciemnej grzywki na czole aż po nogi w

grubych skarpetach, obute w sandały z szerokimi paskami.

- Wygląda pani odpowiednio.

- Odpowiednio do czego?

Obszedł Julie wokoło, żeby móc lepiej ją obejrzeć.

Wydawało się jej, że ciemne oczy mężczyzny jak promienie

lasera przenikają przez jej ubranie i widzą wszystko. Powinna

rzucić się do ucieczki, krzyczeć czy zachować spokój i

przytomność umysłu?

- Jest pani zgrabniejsza i szczuplejsza niż Tina, ale to

chyba nie ma znaczenia. Dolna część sukni wygląda na bardzo

obszerną.

- Chce pan powiedzieć, że noszę ubrania tego samego

rozmiaru co pańska narzeczona?

Cała ta sprawa wydała się Julie dziwaczna. Gdzie się

podziała żelazna zasada, że narzeczony nigdy przed ślubem

nie powinien oglądać sukni swej wybranki?

- Nie mam narzeczonej.

Podszedł do sukni, artystycznie udrapowanej przez Julie

na kanapie obitej kwiecistą tkaniną.

- No to dlaczego... - Julie zamilkła. To nie był jej interes.

Musiała jak najszybciej pozbyć się sukni.

- Jest potrzebna mojej siostrze.

- Kupuje pan suknię dla siostry?

- Tak. Tina i ja jesteśmy bliźniakami. - Mężczyzna wytarł

dłonie o boki dżinsów, a potem ostrożnie uniósł rękaw sukni,

chcąc widocznie sprawdzić jego długość, nie dotykając

haftowanego perełkami stanika. - Kupiła już sobie suknię.

Zostawiła ją w sklepie do poprawki i akurat wtedy wybuchł

tam pożar. Czad i woda poczyniły nieodwracalne szkody, a

już za późno na szycie nowego stroju.

- Okropne - szepnęła Julie. Nie wiedziała, czy mężczyźnie

spodobała się suknia, czy też nie. Kiedy niezdarnie i nieśmiało

chwycił za obrębek, wyglądał jak młody chłopak zerkający

nauczycielce pod spódnicę. - To miło, że pomaga pan siostrze.

- Całkiem przypadkiem wpadło mi w oko pani

ogłoszenie, gdy sprawdzałem, czy ktoś nie chce sprzedać

karnetu na mecze Byków na cały sezon.

- Kiedy ślub?

Julie chciała powiedzieć coś, co pomoże nieznajomemu

zdecydować się szybciej na zakup, ale on zaczął znów

przyglądać się jej samej. Była skrępowana i onieśmielona.

- W najbliższy weekend.

- Pańska siostra musi być w trudnej sytuacji.

- Pracuje w liniach lotniczych. Jej samolot utknął w

Denver z powodu śnieżycy i nie wiadomo, kiedy będzie mógł

wystartować. Przez cały czas Tina musi być w pogotowiu i nie

ma żadnej szansy zrobienia zakupów.

- Jest z pewnością zdenerwowana. Chciałaby jak

najszybciej tu wrócić i wciąż nie ma ślubnej sukni.

Julie usiłowała wyobrazić sobie damską wersje swego

gościa. Ciemne, lekko zamglone oczy, zwichrzone blond

włosy i piękna sylwetka. Jeśli siostra jest podobna do swego

bliźniaczego brata, to pan młody ożeni się z nią nawet wtedy,

kiedy zamiast eleganckiej sukni będzie miała na sobie worek.

- Ta suknia nie była noszona?

- Tak jak podałam w ogłoszeniu, jest zupełnie nowa. Nie

mogłam jej oddać, bo magazyny nie przyjmują zwrotów

ślubnych strojów.

- Pani miała ją włożyć?

- Tak.

- I co się stało?

Ton głosu nieznajomego świadczył o tym, że zadał

pytanie bez zbytniej ciekawości, raczej grzecznościowo, i

niewiele obchodziła go odpowiedź, jaką usłyszy. Zresztą nikt

nie mógł być zdziwiony faktem, że popularny Brad Wilson,

wesoły młody człowiek robiący błyskotliwą karierę, puścił

kantem spokojną i nijaką Julie Myers, ale przyznawanie się do

tego, że zrobił to w dniu, w którym miał odbyć się ślub, nadal

sprawiało jej przykrość.

- Pan młody na kawalerskim przyjęciu poznał dziewczynę

swoich marzeń. Żeby zdobyć pieniądze na kontynuowanie

studiów, pracowała jako striptizerka.

- Przykro mi.

Jest mu przykro dlatego, że w ogóle zadał to pytanie,

uznała Julie.

- Już się z tym pogodziłam. Od tamtej pory minęło pół

roku. Oczywiście, rodzice musieli zapłacić za wynajętą salę.

Zmarnowało się też parę innych rzeczy. Czy pańska siostra

przypadkiem nie potrzebuje ślubnych dzwoneczków? -

zapytała, traktując to jako żart.

Tom Brunswick nie zareagował.

Drew Jennifer - Playboy z zasadami przeczyt.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: