Corneliu-Zelea-Codreanu-Droga-Legionisty.pdf

W okresie pomiędzy dwiema wojnami światowymi w całej Europie pojawiały się nowe

formacje polityczne, które dzisiaj zupełnie bezzasadnie określa się mianem „faszystowskich”.

W istocie o wiele słuszniejsze byłoby zakwalifikowanie owych młodych sił jako ruchy

„narodowo-rewolucyjne” lub „narodowo-radykalne”. Posiadały one pewien wspólny

mianownik, ale nie było nim bynajmniej naśladownictwo wzorca wypracowanego w Italii.

Była to raczej wspólnota duchowa, opierająca się na postawie buntu wobec miałkości

materialistycznej cywilizacji mieszczańskiego Zachodu i żarliwym pragnieniu przywrócenia

ethosu heroicznego, odbudowania wielkości i potęgi swej Ojczyzny i Narodu. Każda

konkretna manifestacja tej postawy przybierała natomiast odmienny charakter i kształt, w

zależności od narodowego podłoża na jakim się rodziła. I tak zupełnie inne było oblicze

ideologiczne i polityczne włoskiego faszyzmu, niemieckiego narodowego socjalizmu,

hiszpańskiego narodowego syndykalizmu Falangi, belgijskiego reksizmu, ruchu

strzałokrzyżowców na Węgrzech, „błękitnych koszul” w Irlandii, estońskich Wabsów i

fińskich Lappistów.

Na tym tle szczególnie wyróżnia się rumuński Legion Archanioła Michała, znany też jako

Żelazna Gwardia. Ruch legionowy stanowił zjawisko wyjątkowe i nieporównywalne z

żadnym innym ruchem narodowo-rewolucyjnym tej epoki. O owej niezwykłości i

wyjątkowości Żelaznej Gwardii stanowi przede wszystkim specyficzny model wychowawczy

i forma organizacyjna upodabniająca Legion bardziej do średniowiecznego zakonu

rycerskiego aniżeli do włoskich Fasci di Combattimento. Surowa dyscyplina wewnętrzna,

asceza, kult poświęcenia i męczeństwa, głęboka religijność, mistyczna miłość ojczystej ziemi,

heroizm pracy i walki, fascynacja bohaterską śmiercią – wszystkie te elementy czyniły z

Legionu Archanioła Michała zjawisko jedyne w swoim rodzaju.

Jeszcze bardziej niezwykły jest być może fakt, że taki właśnie kształt Legionu, tego rodzaju

oblicze duchowe organizacji, jest w istocie dziełem jednego człowieka – Corneliu Zelea

Codreanu (13 IX 1899 – 30 XI 1938). Po 7 latach doświadczeń w różnych ugrupowaniach

rumuńskiego obozu nacjonalistycznego, przekonawszy się jak często za fasadą pięknych słów

o Ojczyźnie i godności kryje się obłuda, podłość i brudne ambicje personalne, Corneliu

Codreanu postanowił utworzyć organizację nowego typu, w której czyny, a nie słowa

stanowić będą świadectwo wartości ludzkiej. Zamiar swój spełnił 24 czerwca 1927 roku

powołując do życia Legion Archanioła Michała. Już wówczas Codreanu, zwany przez

Legionistów Kapitanem, miał jasną wizję szczególnych zadań i charakteru nowej formacji.

Dalsza działalność Legionu dawała jedynie okazję do uściślenia i precyzyjnego wyszlifowania

poszczególnych elementów legionowego wychowania oraz do sprawdzenia w praktyce, w

obliczu niebezpieczeństw jakie niosło życie, na ile model ów jest skuteczny i trwały. A trzeba

przyznać, że los nie szczędził tego rodzaju prób. Legion pięciokrotnie (w 1931, 1932, 1933,

1938 i 1941) był delegalizowany przez władze i za każdym razem padał ofiarą niezwykle

krwawych prześladowań, w wyniku których łącznie straciło życie kilkanaście tysięcy

Legionistów. Sam Kapitan wielokrotnie był aresztowany, a 30 listopada 1938 roku został

zamordowany potajemnie podczas przewożenia z więzienia Doftana w Bukareszcie do

twierdzy Jilava, wraz z 13 innymi Legionistami. Chyba żaden inny ruch polityczny nie

mógłby przetrwać takich represji i wciąż na nowo odradzać się i odbudowywać swe siły.

Wystarczy powiedzieć, że ostatnie „gniazda” (cuiburi – podstawowe jednostki organizacyjne

Legionu) zostały zlikwidowane dopiero w 1952 roku przez komunistyczną służbę

bezpieczeństwa, w 12 lat po ostatnim krótkotrwałym okresie swobodnej działalności,

zakończonym piątą delegalizacją Legionu i krwawą rozprawą z Żelazną Gwardią, jakiej

dokonał w styczniu 1941 roku marszałek Antonescu. Ale też Legion Archanioła Michała nie

był zwykłą organizacją polityczną.

Najwierniej o charakterze i rodzaju duchowości Legionu zaświadczą oryginalne słowa

Kapitana, lepiej niż setki stron opisu oddadzą one ideowy i etyczny wizerunek Legionu.

Zaprezentowane w niniejszym wyborze fragmenty pochodzą w większości z „Podręcznika

dowódcy Gniazda” („Carticica Sefului de Cuib”) wydanego w maju 1933 roku i stanowiącego

swego rodzaju katechizm legionowy. Uzupełnione zostały kilkoma fragmentami z książki

„Dla mych Legionistów” („Petru Legionari”) wydanej w październiku 1936 roku. Zamykają

natomiast zbiór dwa przemówienia: „Przysięga kadry legionowej” wygłoszone 12 lutego 1937

roku nad grobem Legionistów Motzy i Marina poległych w walce z komunistami w Hiszpanii,

oraz „Przemówienie do Legionistów” wygłoszone z okazji 10-tej rocznicy założenia Legionu

Archanioła Michała 24 czerwca 1937 roku w Bukareszcie.

LEGION ARCHANIOŁA MICHAŁA

Legion jest organizacją opartą na porządku i dyscyplinie.

Legion kieruje się czystym nacjonalizmem, wypływającym z nieograniczonej miłości do

Narodu i Ojczyzny.

Legion pragnie pobudzić do walki całą energię twórczą Narodu.

Legion broni ołtarzy Kościoła, które wrogowie pragną zburzyć.

Legion oddaje hołd krzyżom na mogiłach bohaterów i męczenników Narodu.

Legion stoi niezłomnie na straży wokół Tronu, na którym zasiadali Książęta i Królowie

poświęcający się w obronie chwały i dobra Narodu.

Legion pragnie wznieść, dzięki mocy ducha i sile ramion, potężny kraj, Nową Rumunię.

JEDNOSTKA, WSPÓLNOTA NARODOWA, NARÓD

„Prawa człowieka” są ograniczone nie tylko przez prawa innych ludzi, ale także przez prawa

innego rodzaju. Istnieją trzy różne podmioty tych praw:

1. Jednostka.

2. Wspólnota narodowa, to jest wszystkie jednostki tej samej narodowości żyjące w danym

momencie w państwie.

3. Naród, rozumiany jako byt historyczny, którego życie trwa przez stulecia, którego

korzenie tkwią w zamierzchłej przeszłości, a przyszłość jest nieskończona.

Wielkim błędem demokracji opartej na „prawach człowieka” jest uznawanie tylko jednego

spośród tych trzech podmiotów – jednostki. Demokracja broni wyłącznie praw jednostki,

pomijając lub ośmieszając prawa wspólnoty narodowej i negując prawa Narodu.

Każdy z tych trzech podmiotów ma swoje prawa i swoje obowiązki: prawo do istnienia i

obowiązek poszanowania prawa do istnienia pozostałych dwu.

Demokracja dba jedynie o zabezpieczenie praw jednostki, dlatego jesteśmy świadkami

niebywałego rozstroju. Jednostka wierzy, że może deptać i łamać, na mocy swych

nieograniczonych praw, prawa całej wspólnoty. Jesteśmy świadkami anarchii, w której

jednostka nie uznaje niczego poza swym osobistym interesem.

Ze swej strony wspólnota narodowa wykazuje ciągłą tendencję do poświęcania przyszłości i

praw Narodu na rzecz aktualnych interesów. Oto dlaczego mamy do czynienia z żałosną

eksploatacją naszych lasów, kopalń, złóż naftowych. Zapominamy, że setki pokoleń

Rumunów, które przyjdą po nas, muszą żyć i kontynuować życie naszego Narodu.

Ten przewrót, to zerwanie więzi, spowodowane przez demokrację, stwarzają prawdziwą

anarchię i rozkład naturalnego porządku. Jest to jedna z podstawowych przyczyn stanu

permanentnego niepokoju w jakim znajduje się dzisiejsze społeczeństwo.

Harmonia może być przywrócona tylko poprzez ponowne ustanowienie naturalnego

porządku. Jednostka musi być podporządkowana podmiotowi wyższego rzędu, jakim jest

wspólnota narodowa, ta z kolei musi być podporządkowana Narodowi. „Prawa człowieka” nie

mogą być nieograniczone, muszą respektować prawa wspólnoty narodowej, te zaś z kolei

ograniczone muszą być przez prawa Narodu.

Mogłoby się wydawać, że ciesząc się tak wielkimi prawami, jednostka żyje w demokracji

cudownie. Ale w rzeczywistości, i to jest skrajna tragedia demokracji, jednostka nie ma

żadnych praw, bo gdzież jest wolność zgromadzeń w naszym kraju, wolność słowa, wolność

przekonań? Jednostka poddana jest terrorowi, prawom stanu wyjątkowego, cenzurze, tysiące

ludzi jest aresztowanych za swe przekonania, wielu zostało zabitych, tak jak w czasach

najbardziej tyrańskich dyktatur.

Gdzie jest „prawo suwerennej większości” do decydowania o swym losie, kiedy zakazane są

zgromadzenia, a tysiące ludzi pozbawia się prawa głosu, torturuje, grozi się im śmiercią,

morduje.

Możecie powiedzieć: „Tak, lecz ci ludzie chcieli zmienić konstytucję, ograniczyć nasze

wolności, wprowadzić inną formę rządu!”

Pytam: „Czyż demokracja nie twierdzi, że ludzie mogą swobodnie decydować o własnym

przeznaczeniu, zmieniać konstytucję i formy rządu wedle własnego uznania, zwiększać lub

zmniejszać zakres wolności zgodnie z własnym wyborem?”

To jest właśnie ostateczna tragedia.

W rzeczywistości człowiek nie ma żadnych praw w demokracji. I nie utracił tych praw na

rzecz wspólnoty narodowej lub Narodu, ale na korzyść polityczno-finansowej kasty

bankierów i agentów wyborczych.

NARÓD

Kiedy mówimy o Narodzie Rumuńskim, to mamy na myśli nie tylko wszystkich Rumunów,

zamieszkujących to samo terytorium, posiadających wspólną przeszłość i wspólną przyszłość

oraz takie same obyczaje, ale wszystkich Rumunów, żyjących i zmarłych, którzy

zamieszkiwali na tej ziemi od początku dziejów i którzy będą żyć tutaj w przyszłości.

Naród składa się z:

1. wszystkich Rumunów żyjących obecnie,

2. wszystkich dusz naszych zmarłych i mogił naszych przodków,

3. wszystkich którzy urodzą się Rumunami.

Naród posiada:

1. dziedzictwo fizyczne, biologiczne – krew i charakter,

2. dziedzictwo materialne – ziemię ojczystą i jej bogactwa,

3. dziedzictwo duchowe, na które składają się:

a) Koncepcja Boga, świata i życia. Koncepcja ta tworzy dziedzinę, własność duchową.

Granicę tej dziedziny są określone przez horyzonty do których sięga światłość tej

koncepcji. Istnieje zatem kraina ducha narodowego, kraina wizji uzyskanych dzięki

objawieniu lub drogą własnych wysiłków Narodu.

b) Honor, który promieniuje na obszar wytworzony przez Naród w ciągu dziejów zgodnie z

normami wypływającymi z koncepcji Boga, świata i życia.

c) Kultura, plon istnienia Narodu, rezultat jego dokonań w dziedzinie sztuki i myśli. Ta

kultura nie jest międzynarodowa, jest wyrazem narodowego geniuszu, odbiciem

narodowego charakteru. Kultura jest międzynarodowa o tyle, o ile sięga jej

promieniowanie, ale jej źródła pozostają narodowe. Ktoś dokonał pięknego porównania:

zarówno żyto jak i pszenica mogą być międzynarodowe jako przedmiot konsumpcji, ale

niosą wszędzie za sobą piętno ziemi na której wzrastały.

Każdy z wymienionych wyżej trzech rodzajów dziedzictwa ma swoje znaczenie i Naród musi

bronić ich wszystkich. Najważniejsze jednak jest dziedzictwo duchowe, gdyż tylko ono nosi

znamię wieczności, ono jedno trwa przez stulecia.

Starożytni Grecy nie przetrwali w naszej pamięci ze względu na ich ciała – pozostały z nich

bowiem jedynie prochy – ani też ze względu na ich bogactwa materialne, lecz ze względu na

ich kulturę.

Narody żyją w wieczności poprzez swój światopogląd, koncepcję honoru i swą kulturę. Oto

dlaczego przywódcy Narodu powinni rozumować i działać nie tylko w kategoriach fizycznych

i materialnych interesów Narodu, ale także biorąc pod uwagę historyczny honor swego

Narodu i jego odwieczną misję. Innymi słowy: nie chleb lecz honor za wszelką cenę.

FUNDAMENTALNE ZASADY ETYKI LEGIONOWEJ

W drugim numerze „Ziemi przodków” z 15 sierpnia 1927 roku w artykule wstępnym

zatytułowanym „Legion Archanioła Michała” spróbowałem po raz pierwszy sformułować

krótko etyczne normy życia legionowego, których powinniśmy ściśle przestrzegać i

potwierdzać w działaniu i wokół których mogliby gromadzić się wszyscy ci, którzy je uznają

za wartościowe. Każdy kto chce przyjść do nas i wzrastać pośród nas musi tych norm

przestrzegać.

Wybrałem z tego artykułu podstawowe zasady w kolejności w jakiej o nich wówczas pisałem:

1. Czystość moralna.

2. Bezinteresowność w walce.

3. Entuzjazm.

4. Wiara, praca, porządek, hierarchia, dyscyplina.

5. Legion powinien umacniać energię i siłę moralną naszego Narodu, bez których nie można

nigdy zwyciężyć.

6. Sprawiedliwość (Legion powinien być szkołą sprawiedliwości i źródłem siły, dzięki której

sprawiedliwość zapanuje).

7. Czyny – nie słowa! Nie mów co trzeba zrobić, lecz wykonaj to!

8. Celem naszych wysiłków, cierpień i poświęceń jest stworzenie nowego Narodu

Rumuńskiego.

Chciałbym teraz zająć się niektórymi z tych zasad.

BEZINTERESOWNOŚĆ W WALCE

Pokonanie interesu osobistego jest fundamentalną cnotą Legionisty. Jest to postawa

pozostająca w całkowitej opozycji wobec postawy polityków, dla których jedynym motywem

działania i walki jest wyłącznie interes osobisty, wraz ze wszystkimi towarzyszącymi mu

zdegenerowanymi zjawiskami: żądzą zysku, luksusem, arogancją, korupcją.

Oto dlaczego, drodzy towarzysze, tak długo jak długo trwać będzie życie Legionu,

powinniście być świadomi, że jeżeli kiedykolwiek poczujecie, czy to w duszy któregoś z

bojowników, czy też we własnej duszy, pomruk osobistego interesu, Legion przestanie

istnieć. Wówczas Legionista umrze, a swoje kły ukaże polityk.

Spoglądajcie nowo wstępującym Legionistom uważnie w oczy i jeśli odkryjecie w nich błysk

chociażby najmniejszego interesu (czy to materialnego, czy też ambicji, pasji, dumy),

wiedzcie, że człowiek ten nie może stać się Legionistą.

Aby stać się Legionistą nie wystarczy nosić zieloną koszulę i używać legionowego

pozdrowienia, ani nawet znać zasady legionowe, trzeba prowadzić życie zgodne z normami

życia legionowego. Normy te są bowiem dla Legionu nie tylko systemem logicznym,

łańcuchem argumentów, jest to żywa wiara. Tak samo jak nie jest chrześcijaninem ten kto zna

i rozumie Ewangelię, lecz ten tylko, kto żyje zgodnie z normami życia wyłożonymi w

Ewangelii, ten kto żyje Ewangelią.

WOLNOŚĆ, AUTORYTET I MIŁOŚĆ

Cała społeczna historia ludzkości pełna jest zmagań mających u podstaw walkę dwóch zasad,

z których każda usiłuje zająć miejsce kosztem drugiej: zasady autorytetu i zasady wolności.

Autorytet usiłuje rozprzestrzenić się kosztem wolności, ta zaś z kolei próbuje ograniczyć tak

bardzo jak to tylko jest możliwe siłę autorytetu. Te dwie siły muszą znajdować się ze sobą w

nieustannym konflikcie.

Oparcie naszego ruchu na bazie którejś z tych zasad oznaczałoby kontynuację historycznej

linii niepokoju i walk społecznych. Oznaczałoby to z jednej strony kontynuację linii tyrani,

przemocy i niesprawiedliwości, z drugiej natomiast strony linii krwawych powstań i

nieustannego konfliktu.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: