9.Wyznacznik macierzy.pdf

(84 KB) Pobierz
116014045 UNPDF
Rozdzial 9
Wyznacznik macierzy
9.1 Denicja i pierwsze wlasnosci
Niech A b edzie macierz a kwadratow a nad cialem K,
A = (a i;j ) i;j=1
2K n;n :
Denicja 9.1 (przez rozwini ecie Laplace'a)
Wynacznikiem macierzy kwadratowej nn nazywamy funkcj e
det n : K n;n !K;
zdeniowan a rekurencyjnie w nast epuj acy sposob:
(n = 1) det 1 (A) := det 1 ([a 1;1 ]) = a 1;1 ;
(n2) det n (A) :=
P
i=1 (1) i+n a i;n det n1 (A i;n ),
gdzie A i;n 2K n1:n1 jest macierz a powstal a z A poprzez usuni ecie z niej
i-tego wiersza i n-tej kolumny.
Zgodnie z denicj a mamy
det 2 (A) = a 1;1 a 2;2 a 1;2 a 2;1 ;
det 3 (A) = a 1;1 a 2;2 a 3;3 + a 1;2 a 2;3 a 3;1 + a 1;3 a 2;1 a 3;2
a 1;1 a 2;3 a 3;2 a 1;2 a 2;1 a 3;3 a 1;3 a 2;1 a 3;2 ;
det 4 (A) = ::::
81
n
116014045.001.png
82
ROZDZIAL 9. WYZNACZNIK MACIERZY
Wprost z denicji rekurencyjnej latwo rowniez zauwazyc, ze dla macierzy
identycznosciowej mamy det n (I n ) = 1. Ogolniej, jesli A jest macierz a rojk at-
n a doln a lub trojk atn a gorn a, A2TRIL n;n [TRIU n;n , to
Y
det n (A) =
a i;i :
i=1
Jesli format macierzy jest znany lub nieistotny to dalej b edziemy dla
uproszczenia pisac det(A) zamiast det n (A).
Twierdzenie 9.1 Wyznacznik jest funkcj a liniow a ze wzgl edu na dowoln a
kolumn e macierzy, tzn.
det([a 1 ;:::;a p + a 0 p
0 ;:::;a n ])
= det([a 1 ;:::;a p ;:::;a n ]) + det([a 1 ;:::;a 0 p ;:::;a n ]) 0 ;
1pn.
Dowod. Rzeczywiscie, rownosc w oczywisty sposob zachodzi dla n = 1, a
dla n2 wystarczy osobno rozpatrzyc dwa przypadki, p = n i 1pn1,
oraz skorzystac z denicji rekurencyjnej.
Z twierdzenia 9.1 mamy od razu, ze det([:::;0;:::]) = 0. Natomiast
stosuj ac twierdzenie 9.1 kolejno do kazdej z kolumn macierzy otrzymujemy,
ze dla dowolnej macierzy diagonalnej D = diag( 1 ; 2 ;:::; n )
det(AD) = det([a 1 1 ;:::;a n n ]) = det(A) n
Y
i : (9.1)
i=1
W szczegolnosci,
det n (A) = n det n (A)
oraz
det n (A) = (1) n det n (A):
9.2 Wyznacznik a operacje elementarne
9.2.1 Permutacja kolumn
Twierdzenie 9.2 Przestawienie roznych kolumn macierzy zmienia znak wy-
znacznika, tzn. dla dowolnej transpozycji T p;q , p 6= q,
det(AT p;q ) =det(A):
n
9.2. WYZNACZNIK A OPERACJE ELEMENTARNE
83
Dowod. (Indukcja wzgl edem n.)
Dla n = 1; 2 wzor sprawdzamy bezposrednio z denicji. Dla n3 rozpatru-
jemy trzy przypadki.
(a) 1p < qn1.
Korzystaj ac z zalozenia indukcyjnego mamy
X
det n (AT p;q ) =
(1) i+n a i;n det n1 ((AT p;q ) i;n )
i=1
= n
X
(1) i+n a i;n det n1 (A i;n )
i=1
=det n (A):
(b) p = n1, q = n.
Stosuj ac dwukrotnie rozwini ecie Laplace'a dostajemy
X
det n (A) =
(1) i+n a i;n det n1 (A i;n )
i=1
X
X
=
(1) i+n
(1) k+(n1) a k;n1 det n2 (A fi;kgfn1;ng )
i=1
k=1
X
n
+
(1) (k1)+(n1) a k;n1 det n2 (A fi;kgfn1;ng )
X
=
(1) i+k a i;n a k;n1 det n2 (A fi;kgfn1;ng )
X
k<i
+
(1) i+k a i;n a k;n1 det n2 (A fi;kgfn1;ng );
i<k
gdzie A fi;kgfn1;ng jest macierz a powstal a z A poprzez usuni ecie wierszy i-tego
i k-tego oraz kolumn (n1)-szej i n-tej. Wykonuj ac to samo dla macierzy A
T p;q otrzymujemy ten sam wzor, ale z odwroconymi znakami przed symbolami
sumowania.
(c) 1pn2, q = n.
W tym przypadku wystarczy zauwazyc, ze
AT p;n = AT p;n1 T n1;n T p;n1
i skorzystac dwukrotnie z (a) i raz (b).
n
n
n
i1
k=i+1
84
ROZDZIAL 9. WYZNACZNIK MACIERZY
Z twierdzenia 9.2 wynika w szczegolnosci, ze wyznacznik macierzy trans-
pozycji T p;q z p 6= q wynosi1.
Wyznacznik mozna rozwijac nie tylko wzgl edem ostatniej, ale rowniez
wzgl edem dowolnej kolumny.
Twierdzenie 9.3 Dla dowolnego n2 i 1jn mamy
X
det n (A) =
(1) i+j a i;j det(A i;j ):
i=1
Dowod. Jesli j = n1 to
det n (A) =det n (AT n1;n )
= n
X
(1) i+n a i;n1 det n1 (A i;n1 )
i=1
X
=
(1) i+n1 a i;n1 det n1 (A i;n1 ):
i=1
Dalej, korzystaj ac z prawdziwosci rozwini ecia dla j = n1, pokazujemy
podobnie prawdziwosc rozwini ecia dla j = n2, itd., az do j = 1.
9.2.2 Kombinacja liniowa kolumn
Z twierdzenia 9.2 od razu otrzymujemy
det([:::;a;:::;a;:::]) = 0:
St ad i z liniowosci wyznacznika wzgl edem dowolnej kolumny wynika, ze wy-
znacznik nie ulegnie zmianie gdy do kolumny dodamy inn a kolumn e po-
mnozon a przez skalar, tzn.
det([a 1 ;:::;a p1 ;a p + a q m;a p+1 ;:::;a n ])
= det([a 1 ;:::;a p1 ;a p ;a p+1 ;:::;a n ]):
Uogolnieniem ostatniej wlasnosci jest nast epuj aca.
Twierdzenie 9.4 Jesli do p-tej kolumny dodamy kombinacj e liniow a pozo-
stalych kolumn to wyznacznik macierzy nie ulegnie zmianie, tzn.
h
a 1 ;:::;a p1 ;a p +
i
X
det
a j m j ;a p+1 ;:::;a n
j6=p
= det([a 1 ;:::;a p1 ;a p ;a p+1 ;:::;a n ]):
n
n
9.3. DALSZE WLASNOSCI WYZNACZNIK OW
85
Zauwazmy, ze ostatni a rownosc mozna symbolicznie zapisac jako
det(A(I + ma p )) = det(A); o ile e p m = 0:
Wniosek 9.1 Jesli macierz A jest osobliwa to det(A) = 0.
Dowod. Jesli A nie jest pelnego rz edu to jedna z kolumn, powiedzmy p,
jest kombinacj a liniow a pozostalych kolumn. Odejmuj ac od p-tej kolumny t a
kombinacj e liniow a otrzymujemy macierz A 0 o tym samym wyznaczniku co
A i o zerowej p-tej kolumnie. St ad det(A) = det(A 0 ) = 0.
9.3 Dalsze wlasnosci wyznacznikow
9.3.1 Wyznacznik iloczynu macierzy
Jak wiemy, kazd a macierz trojk atn a doln a L2TRIL n;n z jedynkami na
glownej przek atnej mozna przedstawic jako iloczyn
L = I n +l 1 e 1 ++l n1 e n1 = (I n +l 1 e 1 )(I n +l n1 e n1 );
gdzie l j = [0;:::; 0
;l j+1;j ;:::;l n;j ] T , 1jn1. Na podstawie twierdzenia
9.4 mamy wi ec, ze
det(AL) = det(A): (9.2)
Podobnie, wyznacznik nie ulegnie zmianie gdy macierz pomnozymy z prawej
strony przez macierz trojk atn a gorn a z jedynkami na glownej przek atnej.
Niech teraz W2TRIL n;n [TRIU n;n . Jesli wszystkie wyrazy na przek atnej
s a niezerowe, w i;i 6= 0, 1in, to
W = W 1 diag(w 1;1 ;:::;w n;n );
gdzie W 1 2TRIL n;n [TRIU n;n z jedynkami na glownej przek atnej. Stosuj ac
kolejno (9.1) i (9.2) (z macierz a odpowiednio trojk atn a gorn a albo trojk atn a
doln a) dostajemy
det(AW) = det(AW 1 ) n
Y
w i;i = det(A) n
Y
w i;i : (9.3)
i=1
i=1
Jesli zas w k;k = 0 dla pewnego k to W jest osobliwa, a st ad osobliwa jest
rowniez macierz AW i rownanie det(AW) = det(A)
Q
i=1 w i;i pozostaje
w mocy.
Mozemy teraz pokazac nast epuj ace twierdzenie
| {z }
j
n
116014045.002.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin