Proctor Candice - Harfa.pdf - Seria Da Capo - wszystkie - dariusz.marcinkowski

CANDICE PROCTOR

HARFA

Nowa Południowa Walia, wrzesie ı 1808

Kapitan Hayden St. John stał pod okapem brzydkiego bloku wi ħ ziennego w

Parramatta i patrzył, jak nadzorczyni i stra Ň nik wlok Ģ ku niemu kobiet ħ w Ļ ród ulewnego

deszczu. Gwałtowna wiosenna burza szybko zmieniła niebrukowany dziedziniec wi ħ zienia w

zdradzieckie grz ħ zawisko Ň ółtego błota. Deszcz siekł kryty gontem dach i opadał na mokr Ģ

ziemi ħ , wypełniaj Ģ c powietrze zapachem st ħ chlizny.

Błoto oblepiało postrz ħ pion Ģ czerwon Ģ peleryn ħ kobiety i zadart Ģ do kolan brzydk Ģ ,

niemodn Ģ sukni ħ z taniego br Ģ zowego materiału. Kobieta miała pochylon Ģ głow ħ , jej ciemne

włosy w pozlepianych str Ģ kach opadały na blad Ģ zapadni ħ t Ģ twarz. Wygl Ģ dała, jak

wyci Ģ gni ħ ta z rynsztoka - z którego bez w Ģ tpienia tu przybyła. Niespodziewanie szarpn ħ ła si ħ

z całej siły.

- Pu Ļę mnie, ty zawszona, pijana j ħ dzo!

Hayden oparł si ħ o skruszały ceglany mur i wyj Ģ ł cygaro z kieszeni kamizelki. Jak na

tak wychudzone stworzenie miała w sobie zaskakuj Ģ co du Ň o siły. Jakim Ļ cudem udało jej si ħ

wyrwa ę r ħ k ħ z uchwytu nadzorczyni, by natychmiast woln Ģ dłoni Ģ wpi ę si ħ w rami ħ

stra Ň nika. Zaskoczony m ħŇ czyzna zawył z bólu i zwolnił uchwyt. Odwróciła si ħ i pop ħ dziła

ku otwartej bramie.

Hayden wło Ň ył cygaro do ust i wydał odgłos b ħ d Ģ cy czym Ļ po Ļ rednim pomi ħ dzy

wypuszczanym powietrzem a chichotem. Nadzorczyni Sarah Gooding rzuciła si ħ w pogo ı za

dziewczyn Ģ , lecz na odgłos Ļ miechu Haydena przystan ħ ła. Deszcz skapywał z jej bulwiastego

czerwonego nosa i przekrzywionego czepka.

- Mówiłam panu, Ň e jest szalona! - zawołała, machn Ģ wszy tłustym ramieniem. -

Zachowuje si ħ tak, jakby nigdy przedtem Ň adna kobieta nie pochowała dziecka. Chce j Ģ pan,

kapitanie? To niech j Ģ pan bierze.

Kobieta dobiegła przez ten czas do połowy dziedzi ı ca fabryki. Hayden zastanawiał

si ħ , dok Ģ d tak p ħ dzi. Nawet gdyby udało jej si ħ wybiec z dziedzi ı ca, nie miała szans na

ucieczk ħ z kolonii. Cała karna kolonia była wi ħ zieniem.

Oficjalnie Kobieca Fabryka w Parramatta była zarówno miejscem pracy, jak i

wi ħ zieniem kobiet zesłanych z Brytanii do Nowej Południowej Walii. Lecz dla m ħŇ czyzn,

którzy przychodzili tu, by wybra ę sobie kobiet ħ , pełniła rol ħ czego Ļ pomi ħ dzy domem

publicznym a targowiskiem niewolników. Tyle Ň e te kobiety otrzymywało si ħ za darmo.

Podmuch wiatru załopotał rozpi ħ tymi polami płaszcza Haydena i omal nie zerwał mu

z głowy szerokoskrzydłego kapelusza. Oderwał si ħ od Ļ ciany, z niezapalonym cygarem w

z ħ bach, i szybko ruszył długimi krokami przez grz Ģ ski dziedziniec. Kobieta dobiegała ju Ň do

bramy, kiedy nagle po Ļ lizn ħ ła si ħ i rozpaczliwie machaj Ģ c r ħ kami, upadła twarz Ģ w błoto...

Bryony Wentworth le Ň ała oszołomiona, ci ħŇ ko oddychaj Ģ c. Kiedy spróbowała wsta ę ,

jej r ħ ce i kolana gł ħ boko zapadły si ħ w zimne, lepkie błoto. Krople deszczu spływały jej do

oczu. Otarła twarz wierzchem dłoni. My Ļ lała teraz tylko o jednym - o tym, by wróci ę do

swego dziecka. Spróbowała wsta ę , ale musiała zaczepi ę o co Ļ spódnic Ģ i nie mogła si ħ

podnie Ļę . Odwróciła si ħ i z całej siły poci Ģ gn ħ ła materiał spierzchni ħ t Ģ dłoni Ģ , lecz po chwili

znieruchomiała, zauwa Ň ywszy czarny but na ubłoconym kraju sukni pomi ħ dzy jej nogami.

Był to wysoki czarny but wypucowany na wysoki połysk pod rozbryzganym błotem,

but człowieka piastuj Ģ cego wa Ň ne stanowisko. Miał srebrne ostrogi, zazwyczaj noszone przez

oficerów kawalerii. Nad błyszcz Ģ cymi butami zobaczyła pot ħŇ nie umi ħĻ nione uda w

skórzanych spodniach do konnej jazdy. Musiała unie Ļę głow ħ , by zobaczy ę wi ħ cej. Peleryna

m ħŇ czyzny rozchyliła si ħ , odsłaniaj Ģ c niepokoj Ģ co du Ň y i gro Ņ ny nó Ň przypasany do w Ģ skich

bioder. Przełkn ħ ła z trudem, powoli przesuwaj Ģ c wzrok w gór ħ , ku jedwabnej kamizelce i

niezwykle szerokim ramionom, okrytym płócienn Ģ koszul Ģ z rozchylonym kołnierzykiem i

chustk Ģ , zamiast bardziej oficjalnego krawata.

M ħŇ czyzna był tak wysoki, Ň e od zadzierania głowy rozbolał j Ģ kark. Nad białym

kołnierzykiem koszuli zobaczyła szyj ħ opalon Ģ na ciemnozłoty kolor, nadaj Ģ c Ģ mu dziki

wygl Ģ d. Miał równie Ň ciemne włosy, tak długie, Ň e k ħ dziory opadały mu z tyłu na kołnierz.

Twarz wydawała si ħ zło Ň ona z surowych płaszczyzn i ostrych kraw ħ dzi. Była to gro Ņ na twarz,

z mocnymi wargami o nieco okrutnym wyrazie.

Najbardziej jednak przeraziły j Ģ jego oczy. Były przenikliwe i zimne jak zimowe

niebo. Pomy Ļ lała, Ň e jest to najokrutniejszy, najpodlejszy m ħŇ czyzna, jakiego widziała.

Gdy si ħ u Ļ miechn Ģ ł, utwierdziła si ħ w swoim przekonaniu.

- Dok Ģ d Ļ si ħ wybierasz? - zapytał, wykrzywiaj Ģ c usta, w których wci ĢŇ trzymał

cygaro.

Bryony z dr Ň eniem zaczerpn ħ ła tchu i popatrzyła na rozmi ħ kł Ģ ziemi ħ . Deszcz siekł jej

głow ħ i plecy. Zagryzła warg ħ ; poczuła smak wody, słonych łez i gryz Ģ cego błota. Usłyszała

uderzenie hubki o krzesiwo i zobaczyła, Ň e m ħŇ czyzna spokojnie zapala cygaro - co

wymagało nie lada zr ħ czno Ļ ci przy takiej pogodzie. Zaci Ģ gn Ģ ł si ħ , jego policzki zapadły si ħ

na chwil ħ . Nawet na ni Ģ nie popatrzył. Schował krzesiwo do kieszeni i wydmuchn Ģ ł dym.

- Jestem Hayden St. John i wła Ļ nie została Ļ mi przydzielona jako moja słu ŇĢ ca. Zaraz

zdejm ħ but z twojej spódnicy. - Wypu Ļ cił smu Ň k ħ niebieskawego dymu. - B Ģ d Ņ rozs Ģ dna i nie

próbuj ucieka ę .

Bryony zebrała wszystkie siły. Nie zd ĢŇ ył jeszcze odstawi ę nogi, kiedy zerwała si ħ do

biegu. Jednak ledwie zd ĢŇ yła wsta ę , zacisn Ģ ł dło ı na jej ramieniu

i szarpn Ģ ł tak mocno, Ň e wpadła na niego. Krzykn ħ ła z bólu, gdy jej piersi, nabrzmiałe i

twarde od mleka dla dziecka, które nigdy ju Ň nie b ħ dzie ich ssa ę , uderzyły o mocny tors.

Przysun Ģ ł twarz do jej twarzy i spojrzał jej w oczy swoim stalowym wzrokiem. Deszcz nie

przestawał pada ę .

- Posłuchaj mnie uwa Ň nie, bo nie zamierzam niczego powtarza ę - powiedział przez

z ħ by, z cygarem w ustach. - Nale Ň ysz teraz do mnie, a je Ļ li jeszcze raz spróbujesz uciec, ka Ňħ

ci ħ wychłosta ę . Zrozumiała Ļ ?

Wci ĢŇ wrzały w niej strach, gniew i nienawi Ļę , lecz nie była głupia, a dwana Ļ cie

miesi ħ cy w wi ħ zieniu nauczyło j Ģ zapominania o poczuciu godno Ļ ci i skrywania niech ħ ci.

Zacisn ħ ła szcz ħ ki i pokiwała głow Ģ .

ĺ ci Ģ gn Ģ ł ciemne brwi i mocniej zacisn Ģ ł palce na jej chudym ramieniu.

- Odt Ģ d b ħ dziesz odpowiada ę : „Tak, prosz ħ pana".

Bryony była wysoka, dorównywała wzrostem m ħŇ czyznom, a czasami nawet patrzyła

na nich z góry. Lecz si ħ gała ledwie ramienia tego człowieka i musiała odchyli ę głow ħ , by

spojrze ę na jego gro Ņ n Ģ , odpychaj Ģ c Ģ twarz. Przełkn ħ ła Ļ lin ħ , nienawidz Ģ c jego i siebie samej.

- Tak... prosz ħ pana.

Jeszcze przez chwil ħ przygl Ģ dał si ħ jej przenikliwym wzrokiem, jakby dostrzegaj Ģ c w

jej oczach nienawi Ļę i bunt, płon Ģ ce we wn ħ trzu, i chc Ģ c j Ģ sprowokowa ę do dania im

wyrazu. Lecz strach - a mo Ň e zwykły rozs Ģ dek - sprawił, Ň e słowa uwi ħ zły jej w gardle.

Zauwa Ň yła jaki Ļ błysk w jego przejrzystych, niewiarygodnie bł ħ kitnych oczach. Po

chwili odwrócił si ħ w stron ħ wi ħ ziennych budynków i wci ĢŇ mocno Ļ ciskaj Ģ c jej rami ħ ,

poci Ģ gn Ģ ł j Ģ za sob Ģ .

Nadzorczyni Gooding stała na kawałku drewna zanurzonym w błocie przed drzwiami

do niewielkiego, prymitywnie skleconego baraku i przykładała brudn Ģ Ļ cierk ħ do

zakrwawionego, pooranego gwo Ņ dziami ramienia stra Ň nika.

Bryony nienawidziła tego stra Ň nika. Wygl Ģ dał jak wrak człowieka. Przygarbiony, o

w Ģ skich ramionach, miał twarz tak brudn Ģ , Ň e nawet deszcz nie był w stanie jej domy ę . Lecz

to nie jego wygl Ģ d, a wzrok, jakim j Ģ mierzył, sprawiał, Ň e Bryony pokrywała si ħ g ħ si Ģ

skórk Ģ . Dobrze znała ju Ň ten błysk w oczach i wiedziała, co oznacza.

Wysoki m ħŇ czyzna w czarnych butach zatrzymał si ħ tak gwałtownie, Ň e Bryony

straciła równowag ħ i kurczowo chwyciła jego rami ħ woln Ģ r ħ k Ģ , by znów nie upa Ļę . Szybko

jednak j Ģ cofn ħ ła, jakby nagle odkryła, Ň e Ļ ciska jadowitego w ħŇ a.

Stra Ň nik uniósł wzrok i j Ģ zauwa Ň ył.

- Ej, ty! - zawołał, pryskaj Ģ c Ļ lin Ģ na rozczochrane Ň ółtawe bokobrody. - Ty wstr ħ tna

dziwko! Zobacz, co mi zrobiła Ļ . - Wyci Ģ gn Ģ ł zakrwawione rami ħ . - Chc ħ j Ģ poda ę do s Ģ du.

Chc ħ , Ň eby j Ģ wychłostano. Zobaczymy, czy b ħ dzie taka buntownicza, kiedy dostanie baty.

Stra Ň nik wyci Ģ gn Ģ ł r ħ k ħ . Bryony instynktownie si ħ cofn ħ ła, lecz zanim zdołał jej

dosi ħ gn Ģę , Hayden St. John chwycił go za nadgarstek tak mocno, Ň e m ħŇ czyzna skrzywił si ħ z

bólu.

- Auu! - krzykn Ģ ł, kurcz Ģ c si ħ pod bezlitosnym u Ļ ciskiem. - Dlaczego pan to robi?

- Ta kobieta nale Ň y teraz do mnie. - St. John wolno rozprostował palce, uwalniaj Ģ c

brudn Ģ r ħ k ħ stra Ň nika. -I nie chc ħ , Ň eby doznała tu jakich Ļ obra Ň e ı .

Nadzorczyni Gooding zarechotała i jej wydatny brzuch zatrz Ģ sł si ħ pod brudnym

fartuchem.

- Racja, racja. Na nic si ħ panu nie przyda, kapitanie, je Ļ li nie b ħ dzie nawet mogła le Ň e ę

pod panem na plecach. Ha, ha!

Bryony poczuła Ļ ciskanie w Ň oł Ģ dku. Ogarn ħ ło j Ģ przera Ň enie. Spojrzała na surowy,

zdecydowany profil towarzysz Ģ cego jej m ħŇ czyzny i szybko odwróciła wzrok, poniewa Ň

patrzenie na niego czyniło wszystko jeszcze bardziej realnym.

Ale Ň tak wła Ļ nie b ħ dzie, powiedziała do siebie.

Od kilku miesi ħ cy wiedziała, Ň e ta chwila nadejdzie, była tego Ļ wiadoma, odk Ģ d usłyszała, co

dla skazanych kobiet oznacza zesłanie do Zatoki Botanicznej. Jeszcze zanim statek wypłyn Ģ ł

z Anglii, dowiedziała si ħ , Ň e m ħŇ czy Ņ ni bior Ģ sobie zesłane kobiety za konkubiny. Podobno

dawniej kazali im ustawia ę si ħ w szeregu, gdy tylko statek zakotwiczył w zatoce. Oficerowie

pierwsi wchodzili na pokład, by dokona ę wyboru. Potem wpuszczano zwykłych Ň ołnierzy. A

potem cał Ģ reszt ħ .

Teraz kobiety zazwyczaj trafiały najpierw do Fabryki, lecz była to jedyna zmiana.

Słyszała, Ň e niektórzy m ħŇ czy Ņ ni trzymali te same kobiety całymi latami... nawet mieli z nimi

dzieci, lecz wi ħ kszo Ļę uprawiała handel wymienny lub sprzedawała je za rum.

Wiedziała o tym wszystkim od wielu miesi ħ cy, ale ta Ļ wiadomo Ļę wcale nie

przygotowała jej na zmierzenie si ħ z rzeczywisto Ļ ci Ģ . Czuła, jak ogarnia j Ģ paniczny strach.

Jaki Ļ wewn ħ trzny głos krzyczał w niej: „Nie, to niemo Ň liwe". Podobny krzyk rozdzierał jej

dusz ħ , gdy wtr Ģ cono j Ģ do mrocznej, przepełnionej, Ļ mierdz Ģ cej celi w Penzance, i potem,

kiedy dozorca wi ħ zienny chwycił j Ģ za piersi swymi tłustymi łapskami.

Usłyszała Ļ miech nadzorczyni poczuła jej oddech cuchn Ģ cy rumem i zepsutymi

z ħ bami. Ten ohydny zapach mieszał si ħ z innymi zapachami wi ħ ziennymi - odorem wilgoci,

butwiej Ģ cego drewna, moczu, niemytych ciał i strachu.

Zrobiło jej si ħ niedobrze. Zobaczyła, Ň e Hayden St. John pogardliwie wydyma wargi.

- Je Ļ li ma jakie Ļ rzeczy, które warto zabra ę , prosz ħ je przynie Ļę - zwrócił si ħ do

nadzorczyni. - A ty - dodał, przenosz Ģ c wzrok na stra Ň nika - przyprowad Ņ mi konia. I

przynie Ļ sznur.

Oparła si ħ plecami o brudn Ģ pobielan Ģ Ļ cian ħ baraku i patrzyła, jak St. John ponownie

zapala cygaro. Wypu Ļ cił dług Ģ smug ħ dymu w chłodne powietrze i szacuj Ģ cym wzrokiem

popatrzył na Bryony. Odchyliła głow ħ i zamkn ħ ła oczy.

Otworzyła je na odgłos człapania kopyt w błocie. Stra Ň nik przyprowadził du Ň ego

gniadego wałacha. Hayden St. John chwycił wodze i zacz Ģ ł podci Ģ ga ę popr ħ gi, kiedy wróciła

nadzorczyni nios Ģ c niewielki tobołek z ubraniem Bryony. Przytroczył go do siodła, po czym

si ħ gn Ģ ł po sznur i odwrócił si ħ do Bryony.

- Wyci Ģ gnij r ħ ce.

Popatrzyła na sznur, przełkn ħ ła Ļ lin ħ .

- Prosz ħ ... Nie b ħ d ħ ju Ň ucieka ę . Ja tylko... próbowałam tylko wróci ę na grób Philipa.

Nie dali... nie dano mi czasu na to, Ň eby si ħ z nim po Ň egna ę .

Zmru Ň ył oczy.

- Philip to twój syn?

- Tak.

Przygl Ģ dał si ħ jej przez dłu Ň sz Ģ chwil ħ , po czym przytroczył sznur do siodła.

- Dobrze. - Uj Ģ ł jej podbródek długimi zgrubiałymi palcami i zmusił, by na niego

spojrzała. - Ale pami ħ taj, jestem szybszy, silniejszy i du Ň o bardziej zdecydowany od ciebie,

wi ħ c nawet nie próbuj ucieka ę .

Nie odpowiedziała „tak, prosz ħ pana", gdy Ň nie była w stanie wykrztusi ę ani słowa.

Nie nalegał jednak na to. Mierzył j Ģ spojrzeniem wystarczaj Ģ co długo, by upewni ę si ħ , Ň e

zrozumiała, po czym uwolnił j Ģ i wskoczył na siodło. Był ju Ň w połowie drogi przez

podwórze, kiedy zdała sobie spraw ħ , Ň e ma za nim i Ļę . Musiała si ħ po Ļ pieszy ę , by, potykaj Ģ c

si ħ i Ļ lizgaj Ģ c, dogoni ę go, zanim wyjedzie za bram ħ .

Droga obok wi ħ zienia była wła Ļ ciwie błotnist Ģ Ļ cie Ň k Ģ po Ň łobion Ģ gł ħ bokimi

koleinami wypełnionymi wod Ģ . Prowadziła w dół zbocza, wzdłu Ň wezbranej rzeki, z któr Ģ

spotykała si ħ przy odległej o mil ħ nadbrze Ň nej gospodzie. Poza wysokimi murami wi ħ zienia

wiatr był silniejszy, siekł deszczem w twarz Bryony i szarpał peleryn Ģ , wydymał j Ģ wokół

niej, gdy brn ħ ła przez błoto.

Dookoła roztaczały si ħ niskie wzgórza, gdzieniegdzie upstrzone plamami zieleni i

rzadko poro Ļ ni ħ te dziwnymi cienkimi drzewami. Ich szczyty gin ħ ły w Ļ ród ci ħŇ kich szarych

chmur. Była to rozległa, pusta kraina - surowa, dzika i niego Ļ cinna.

Po prawej stronie stały rz ħ dem n ħ dzne chaty z posplatanych gał Ģ zek, pokrytych glin Ģ

dla wypełnienia Ļ cian, z prymitywnymi, nieudolnie wykonanymi dachami. W pobli Ň u, po

drugiej stronie drogi, znajdował si ħ cmentarzyk. Miejsca pochówku nie oznaczono Ň adnymi

znakami, tylko otoczono namiastk Ģ płotu z gał ħ zi i kawałków drewna. Za jakie Ļ dwadzie Ļ cia

lat wi ħ kszo Ļę ludzi zapewne zapomni, Ň e kiedykolwiek istniał. W ko ı cu byli tu chowani

jedynie zesła ı cy.

I ich dzieci.

Bryony przystan ħ ła, wpatrzona w male ı ki, Ļ wie Ň y grób.

Jad Ģ cy przed ni Ģ Hayden St. John zatrzymał konia i popatrzył tam, gdzie ona.

- To tutaj pochowano twoje dziecko?

Przytakn ħ ła. Zaci Ģ gn Ģ ł si ħ cygarem i rzucił je w błoto.

- Mamy chwil ħ czasu... je Ļ li chcesz si ħ po Ň egna ę .

Odchyliła głow ħ i popatrzyła na niego przez strugi deszczu. Miał zdumiewaj Ģ co

zimne, niebieskie oczy. Nie dostrzegała w nich współczucia ani lito Ļ ci. Trudno było jej

uwierzy ę , Ň e si ħ nie przesłyszała.

Skin Ģ ł głow Ģ .

Na sztywnych nogach podeszła do kopczyka Ň ółtej ziemi, któr Ģ rzucono na jej Philipa.

Le Ň ał tam w zimnie i ciemno Ļ ciach. Nie dano mu nawet przyzwoitej trumny, tylko owini ħ to

go w kor ħ , zło Ň ono w ziemi i przysypano piachem. Znajdował si ħ poza jej zasi ħ giem. Ju Ň

nigdy nie b ħ dzie mogła go przytuli ę . Nigdy ju Ň nie przyło Ň y policzka do br Ģ zowych

jedwabistych włosków ani nie wci Ģ gnie w nozdrza słodkiego, mlecznego zapachu synka. Ju Ň

nigdy nie zobaczy szerokiego, bezz ħ bnego u Ļ miechu, nie usłyszy szcz ħĻ liwego pisku. Nie

zobaczy, jak b ħ dzie dorastał, uczył si ħ biega ę , skaka ę i woła ę .

Nigdy nie pozna m ħŇ czyzny, którym miał si ħ sta ę .

Ukl ħ kła w bujnej mokrej trawie. Miała ochot ħ rzuci ę si ħ na zimn Ģ , nieprzyjazn Ģ

ziemi ħ , wy ę i płaka ę , by da ę wyraz rozdzieraj Ģ cemu bólowi, jednak bała si ħ , Ň e je Ļ li zacznie

krzycze ę , ju Ň nigdy nie przestanie. Wyprostowała si ħ i zacisn ħ ła dłonie w pi ħĻ ci, by nie woła ę

w stron ħ szarego, bezlitosnego nieba: Jak długo jeszcze? Ile jeszcze musz ħ wycierpie ę za to,

co zrobiłam? Czy to ju Ň nie wystarczy? Czy moje dzieci tak Ň e musz Ģ cierpie ę ? Najpierw

Madeline, a teraz Philip. Dlaczego? Dlaczego musiałe Ļ zabi ę moje dziecko?

Łzy napłyn ħ ły jej do oczu, zapiekły w nos i zacz ħ ły dusi ę w gardle. Zacisn ħ ła powieki,

wiedz Ģ c, Ň e je Ļ li si ħ rozpłacze, nie b ħ dzie w stanie si ħ opanowa ę . A wtedy wszyscy dowiedz Ģ

si ħ , Ň e gdzie Ļ w gł ħ bi duszy, w samym Ļ rodku, oszalała. Za ni Ģ na brzydkim gniadoszu

siedział m ħŇ czyzna, któremu została oddana. Kiedy znudzi mu si ħ czekanie, b ħ dzie musiała

wsta ę , odwróci ę si ħ i posłusznie pój Ļę za nim. Nawet dojmuj Ģ cy ból po stracie Philipa nie był

w stanie uczyni ę jej oboj ħ tn Ģ na to, co j Ģ czekało. Miała gotowa ę mu posiłki, pra ę ubrania,

sprz Ģ ta ę w domu i spełnia ę m ħ skie zachcianki. W ko ı cu to wła Ļ nie po to kobiety takie jak ona

były zsyłane do tego zapomnianego przez Boga zak Ģ tka Ļ wiata.

Z trudem stan ħ ła na dr ŇĢ cych nogach. Je Ļ li st Ģ d nie odejdzie, jej wła Ļ ciciel przyjdzie

tu i j Ģ odci Ģ gnie, a tego nie potrafiłaby znie Ļę . Oddalenie si ħ od grobu Philipa okazało si ħ

jedn Ģ z najtrudniejszych rzeczy w jej Ň yciu. Nie miała poj ħ cia, dok Ģ d zabierze j Ģ ten

nieznajomy m ħŇ czyzna ani czy kiedykolwiek b ħ dzie mogła tu wróci ę . Z czasem deszcz

rozmyje smutny kopczyk, trawa poro Ļ nie ziemi ħ i b ħ dzie tak, jakby Philip nigdy si ħ nie

urodził.

Bryony przystan ħ ła i niespokojnie rozejrzała si ħ dookoła, popatrzyła na wzgórza

ton Ģ ce we mgle, na Ň ółt Ģ , wezbran Ģ rzek ħ , na pobliskie drzewo z li Ļę mi sm ħ tnie zwisaj Ģ cymi

w ulewnym deszczu. Jak zapami ħ ta miejsce pochówku synka, male ı ki grób na cmentarzu bez

Ň adnych oznacze ı ?

Jej pier Ļ unosiła si ħ i opadała gwałtownie w rytm ci ħŇ kich oddechów. Odwróciła si ħ i

bezradnie popatrzyła na Haydena St. Johna. Siedział na koniu z r ħ k Ģ wspart Ģ o biodro. Miał

kapelusz naci Ģ gni ħ ty na czoło i nie widziała jego oczu.

Dłu Ň sz Ģ chwil ħ si ħ jej przygl Ģ dał, po czym zeskoczył na ziemi ħ i przywi Ģ zał gniadosza

do drzewa rosn Ģ cego przy otworze w cmentarnym płocie. Był to prymitywny płot spleciony z

gał Ģ zek, traw i kawałków drewna. Znajdowały si ħ w nim nawet paliki z czyjego Ļ starego

płotu. Wyci Ģ gn Ģ ł kilka z nich i ruszył w jej stron ħ przez chwasty i błoto. Nic nie mówi Ģ c,

wyci Ģ gn Ģ ł my Ļ liwski nó Ň z pochwy u biodra i u Ň ył jego trzonka do wbicia kołków gł ħ boko w

ziemi ħ na obu ko ı cach grobu.

Patrzyła na niego w milczeniu.

- Dzi ħ kuj ħ - powiedziała cicho, gdy chował nó Ň .

Nawet na ni Ģ nie spojrzał. Odwrócił si ħ w stron ħ konia.

- Chod Ņ - powiedział szorstko. - Chc ħ wróci ę do Sydney przed noc Ģ .

Wyj Ģ ł z kieszeni chustk ħ i wytarł z r Ģ k ziemi ħ z grobu dziecka Bryony.

Proctor Candice - Harfa.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: