Wszystkie Rzymskie dzieła przejawiają silne wpływy sztuki greckiej.
Pierwsza faza bezpośrednich kontaktów Rzymu z ośrodkami artystycznymi świata greckiego naznaczona jest licznymi grabieżami. Ekspansja rzymska na południowe tereny i podbój Grecji wywarło duży wpływ na sztukę.
Rozwinął się ruch kolekcjonerski i muzealny.
Sztukę rzymską zdominowały dwa pojęcia: pragmatyzm i realizm.
Można zauważyć typowe elementy greckiej architektury jak wznoszenie budowli na planie prostokąta, występowanie portyków, zastosowanie kamienia i marmuru, budowa miast na planie prostokąta z regularną siatką ulic (Pompeje). Jednak to właśnie w dziedzinie architektury Rzymianie przejawiali największą oryginalność.
Tworem rdzennie rzymskim są termy czyli łaźnie publiczne, które były ponadto miejscem spotkań, rozrywki i wypoczynku. Nowość stanowił też system ogrzewania (hypocaustum).
Również amfiteatr to czysto rzymski typ budowli – konstrukcja na planie elipsy z centralnie położoną areną na której rozgrywały się walki, oraz wznoszącą się dookoła widownią.
W teatrze rzymskim nowością jest superpozycja – w kolejności na poszczególnych kondygnacjach porządek dorycki a w zasadzie toskański, joński i koryncki.
Realizm objawiał się przede wszystkim w rzeźbie, która odeszła od idealizujących teorii greckich. Jednak większość rzymskich rzeźb z tamtego okresu to wierne kopie dzieł greckich rzeźbiarzy. W Rzymie rozkwitła jednak rzeźba portretowa, szczególnie w formie popiersi.
Przejętym z innych kultur ale jakże popularnie używany w Rzymie był łuk. Dekoracje na zewnątrz łuku były najczęściej wzorowane na greckie. Łączono go także z kolumną – Łuk Triumfalny , Łuk Tytusa – podwójny, Łuk Sewera i Konstantyna – podwójny. Pojawiły się rotundy i kopuły.
Okres republikański i wczesnego cesarstwa do upadku Nerona
(III wieku p.n.e. – 68 r. n.e.)
Świątynia Westy w Tivoli
Świątynia Westy w Tivoli - fasada i rzut
Jest to najstarsza okrągła świątynia, poświęcona bogini ogniska domowego zwanej Westa, wznosiła się na Forum Romanum, niedaleko Rzymu. Zbudowano ją w pierwszej ćwierci I wieku p.n.e. Podobna powstała w II wieku p.n.e. na Rynku Wołowym nad Tybrem. Świątynia wzniesiona na wysokim podium dostępna tylko od frontu.
Ma bogatą dekorację: fryz girlandowy i głowice kolumn w porządku kompozytowym tak zwanym koryncko-jońskim. Świątynia rzymska to budowla wybitnie fasadowa, o wyraźnej przewadze osi podłużnej nad poprzeczną. Ściany murowano i licowano kamiennymi płytami.
Świątynia Westy w Tivoli, widok od zbocza
Akwedukt Pont-du-Gard
Akwedukt Pont-du-Gard, Nimes, Francja
Akwedukt z języka łacińskiego oznacza wodociąg, które doprowadzały wodę z odległych ujść do miast, układano na zasadzie powolnego, stałego spadku. Nad dolinami głęboko wyciętymi w korytach rzecznych budowano wiadukty i mosty służące jako podbudowa. Ta konstrukcja arkadowa miała wiele zalet, nie przecinała szlaków komunikacyjnych i transportowych, wymagała mniej budulca i była lżejsza od ślepego muru tej samej wysokości. By uzyskać stabilność, arkady ustawiano w kilku kondygnacjach, nadając im zmienną wysokość, rozpiętość oraz różną grubość filarów.
Mosty i akwedukty budowano niekiedy z kamiennych ciosów układanych na styk bez zaprawy. Przykładem takiego akweduktu jest właśnie Pont-du-Gard zbudowany w latach 26-16 r. p.n.e. opodal miasta Nimes w południowej Francji, wodociąg wzniesiony na wysokość 40m., a woda płynie z odległości 56 km przy spadku 35cm/km. Wydajność wynosi 40.000 litrów dziennie. Rzymscy architekci w ten sposób budując akwedukty połączyli pożyteczność z piękną proporcją spiętrzonych arkad.
Ołtarz Pokoju
Ara Pacis - Ołtarz Pokoju
Ołtarz Pokoju mieści się na Polu Marsowym w Rzymie. Ukończony i konsekrowany w 91 roku p.n.e. Jego wzniesienie ślubował cesarz August. Ołtarz właściwy otoczony jest marmurowym ogrodzeniem, pokryty płaskorzeźbami ornamentalnymi, mitologicznymi i historycznymi zaprogramowanymi zgodnie z głównymi wytycznymi polityki pierwszego cesarza.
Relief z Ołtarza Pokoju
Płaskorzeźby wykonane wg greckiej kultury klasycznej stanowią prawdziwy pean na cześć Augusta oraz realizację wszystkich jego dyrektyw. Na jednej z płaskorzeźb widzimy personifikację Ziemi jako matka karmicielka siedząca wśród żywiołów: powietrza i wody jest symbolem pokojowych czasów, szczęścia i dobrobytu. Reliefy historyczne przedstawiają procesję oraz ukończenie ołtarza. Bierze w niej udział August w towarzystwie najwyższych kapłanów. W ceremonii uczestniczy cała rodzina – wyraz propagandy dynastycznej. Motywem reliefu ornamentalnego są wici akantu, winorośli i niezwykłych łabędzi na ogrodzeniach wykonanych z marmurowych płyt. Łabędzie symbolizują boga Apollina, którego cesarz August szczególnie cenił. W 1939 roku Ołtarz zrekonstruowano, stoi on niedaleko mauzoleum Augusta.
Wysokość fryzu 1,55 m.
Statua Barberini
Rzeźbę portretową można podzielić na dwie zasadnicze kategorie:
· portret statuaryczny, czyli posąg w todze lub zbroi z portretową głowią
· popiersie, które osadzono na niskiej bazie z napisem.
Statua Barberini przedstawia Rzymianina w todze trzymającego dwa popiersia wskazując swoje zacne pochodzenie. Portret ten ceniono za naturalizm.
Pochodzenie łączy się z portretami werystycznymi późno-hellenistycznymi oraz woskowymi maskami przodków, gromadzonych w arystokratycznych domach.
Statua powstała około 40-30 roku p.n.e. w okresie późnej republiki w Rzymie. Wysokość 1,65m.
Dom rzymski w Pompejach
Typowy dom w Pompejach
Był to dom jednorodzinny, stojący przy ulicy w luźnej zabudowie, parterowy lub jednopiętrowy z wewnętrznym dziedzińcem (atrium), częściowo przekrytym, z którego był dostęp do wszystkich pomieszczeń. Po skośnie ustawionych płatach dachu nad atrium, woda spływała do basenu (impluvium), który mógł być otaczany kolumnowym portykiem. Na osi wejścia znajduje się w głębi gabinet pana domu (tablinum), a po jego bokach dwie jadalnie (triclinia) – letnia i zimowa. Jedno z pomieszczeń frontowych zajmował przeważnie odźwierny.
Dom w Pompejach, rysunek poglądowy
Flora – Primavera, fresk z domu w Stabiach
W bogatej sypialni domu w Stabiach znajdują się freski czterech mitycznych postaci: Medei, Ledei, Diany i dziewczyny, zapewne bogini kwiatów – Flory. Kiedyś uważana za kopię greckiej Wiosny. Dzieło zainspirowało Botticellego twórcę słynnej Primavery, dlatego malowidło stabiańskie nosi taką umowną nazwę.
Dzieło pochodzi z roku ok. 50-79 r. n.e.
Wysokość 40 cm.
Freski z Domu Wettiuszów w Pompejach/ freski z Herculanum
Piekarz z żoną
Dekoracje ścian w pompejańskim Domu Wettiuszów ukazują prawdziwy rozkwit malarstwa iluzjonistycznego. Pochodzą z drugiej połowy I wieku n.e. Piętrzyły się tu perspektywiczne obrazy przedstawiające ogromne prześwity, a w nich dalsze komnaty o uchylonych drzwiach i otwartych oknach, loggie, balkony i pergole.
Główny obraz umieszczony został pośród ścian w wymalowanej w łudzący oko sposób niszy przypominającej kapliczkę, tzw. edikulę. Triclinium w domu Wettiuszów zwane jest salonem Iksjona.
Posąg cesarza Augusta
Posąg cesarza Augusta w pancerzu i płaszczu naczelnego wodza wystawiony był w prywatnej rezydencji cesarzowej Liwii w Prima Porta pod Rzymem. Powstał w 20 roku p.n.e.
August pragnął pokazać się poddanym jako władca pełny cnót, zwłaszcza dzielności i pobożności. Legendzie o boskim pochodzeniu przypomina Amorek, syn Wenus, pramatki Juliuszów u nóg Augusta. Bose stopy wodza są namiastką heroicznej nagości. Korpus wykonany wg kanonu Polikleta, a głowa stanowi kanoniczny portret cesarza. Reliefy pancerza upamiętniają sukces dyplomatyczny – odebranie od Partów znaków legionowych w 20 roku p.n.e. Wysokość 2.04 m.
Okres średniego cesarstwa, od Flawiuszów do upadku Sewerów
(69 r. p.n.e. – 235 r. n.e.)
Amfiteatr Flawiuszów w Rzymie
Koloseum, Colosseo, Amfiteatr Flawiuszów
Budowla zakończona około 81 r. n.e. przez dynastię Flawiuszów. Od VIII wieku n.e. zwana Koloseum. Mógł on pomieścić 50.000 widzów siedzących i 23.000 stojących. Był wysoki na 50 metrów, zbudowany na planie elipsy – dłuższa oś wynosiła 188 m., a krótsza 156 m.
Zapewniał miejsce rozrywki – krwawe walki Gladiatorów, dzikich zwierząt, pseudo polowania oraz pozorowane bitwy morskie (naumachie). W razie potrzeby nad amfiteatrem rozpinano na 240 masztach oponę przez oddział marynarzy.
Budowle flawijskie – ogromne, pełne przepychu o wnętrzach urozmaiconych licznymi eksedrami i niszami, suto dekorowanymi wykładzinami, mozaikami i malowidłami. Fasady w wielkiej liczbie otworów wejściowych i okiennych, zapewniały efektywną grę światła i cienia na ich powierzchni. Kolumny i pilastry wznoszone w budowlach kilkupiętrowych w różnych porządkach architektonicznych podpierały architrawy i gzymsy. Elewacja – zastosowany spiętrzony porządek toskański, joński i koryncki oraz arkadowy, po 80 w trzech dolnych kondygnacjach co ujmowało Amfiteatrowi ciężaru, której korona ozdobiona jest pilastrami. Podziemne miejsce było schronieniem dla dzikich zwierząt.
Łuk Tytusa
Zbudowany został po śmierci Tytusa przez Domicjana (81-96 rok n.e.).
Stanowi pamiątkę zwycięstwa w wojnie żydowskiej ukoronowane zdobyciem Jerozolimy i zburzeniem świątyni w 71 roku. Łuk Tytusa z zewnątrz ozdobiony skromnie, wewnątrz posiada niezwykle ciekawą dekorację.
Na sklepieniu ukazana jest apoteoza zmarłego Tytusa unoszonego w przestworza na skrzydłach orła. Natomiast o triumfie Tytusa przypominają dwie płaskorzeźby w bramie: Tytus wieńczony przez Wiktorie na kwadrydze oraz najcenniejsze trofea wojenne – menora (siedmio ramienny świecznik) i długie srebrne trąbki (przybory kultowe używane w świątyni jerozolimskiej). Płaskorzeźby są również ciekawe od strony frontalnej, stanowią świetny przykład stylu flawijskiego charakteryzującego się malowniczością, światłocieniem wzmagającym iluzje głębi przestrzennej, wieloplanowością oraz zróżnicowaniem wysokości reliefu.
Kolumna Trajana w Rzymie
Monumentalny pomnik wznoszący posąg cesarza na wysokość 100 stóp rzymskich (ok. 30 m) Kolumna została ukończona w 113 roku n.e.
Budowla była grobowcem, urna z prochami Trajana została pochowana w bazie kolumny, a kroniki dwóch zwycięskich wojen stoczonych z Dakami zostały wyrzeźbione na trzonie. Relief na spiralnej wstędze zawiera 404 sceny (dł. 250 m). Za czasów Trajana rzeźby tworzono w stylu klasycyzmu, pokryte reliefami historycznymi w stylu kontynuacyj...
rafont1