The Sexorcist Rozdział 2.pdf

Rozdział 2 – Witam, kocham cię

Karma spojrzała na ostatnią sekretarkę, którą przysłała agencja pracy

tymczasowej i zastanawiała się jak długo ta przetrwa. Cały dzień? Dwa?

Spojrzała w dół na nazwisko na życiorysie. Brittany Hylton-VanDeere. Nazwisko z

kreską pasowało. Wyglądała jakby należała raczej na popołudniową herbatę w

towarzystwie niż jakby szukała pracy.

Miała na sobie żółtą sukienkę na ramiączkach, cienki turkusowy szalik i paskowe

sandały ze stokrotkami. Jeżeli Karma się nie myliła, metki projektantów na tych rzeczach

świadczyły, że zestaw ubrań nowej sekretarki kosztował więcej niż miesięczna pensja na

tym stanowisku. Brązowe loki były ułożone na czubku jej głowy w zręcznej plątaninie a

szerokie, niewinne brązowe oczy wpatrywały się w Karmę. Szerokie, niewinne, puste

brązowe oczy.

Brittany Hylton-VanDeere wyglądała jakby nie miała dwóch komórek mózgowych,

żeby je o siebie potrzeć.

Naprawdę brać co jest pod ręką. Agencja pracy tymczasowej musi być

zdesperowana.

Karma przebiegała wzrokiem CV, kiedy Brittany siedziała cicho jak mała grzeczna

dziewczynka. Wykształcona w jednym z najlepszych – i najbardziej drogich – prywatnych

liceów w kraju. Licencjat w jednym z elitarnych uniwersytetów, specjalizacja w komunikacji.

Magister na kolejnym uniwersytecie. Nauki humanistyczne. Karma nie miała pojęcia co u

diabła znaczyła sztuka artystyczna w naukach humanistycznych.

Potem sekcja doświadczenia zawodowego. Opiekun psów. Sprzedawca lodów.

Wolontariusz do opieki nad zwierzętami z zoo, na litość boską. Ani jednej pozycji, która

mogłaby być wzięta pod uwagę jako biznes lub praca sekretarki.

Życiorys musiał być żartem. Agencja pracy tymczasowej miała trochę zabawy z

jednym z ich najbardziej trudnych klientów. Designerski tępak, Brittany Hylton-VanDeere

nie mogła być prawdziwa.

-Pani Hylton, czy agencja...

-Hylton-VanDeere – brunetka zaszczebiotała radośnie. -Ale proszę mówić mi

Brittany.

-Brittany świetnie. Czy agencja w ogóle opisała ci co będzie wymagane od ciebie

tutaj w Karmic Consultants?

-Praca sekretarki. Odbieranie telefonów i ustalanie terminów spotkań! - Brittany

wybuchnęła w ten sam sposób w jaki młoda dziewczyna może krzyknąć „Lizaki i cukierki!”

-Będziesz również witać klientów i zapewniać podstawowe administracyjne

wsparcie dla mnie, kiedy będzie potrzebne. Czy masz jakieś doświadczenie sekretarskie,

które nie jest umieszczone w twoim CV? Jakiekolwiek doświadczenie sekretarskie...

Brittany uśmiechnęła się promiennie i potrząsnęła głową. Karma słuchała uważnie

oczekując dźwięku grzechotania jej mózgu o nią.

-Jakkolwiek lubię telefony – zachwycała się . -I radzę sobie z ludźmi.

Cóż, to było lepsze niż gdyby była mizantropem ze śmiertelnym strachem przed

telefonami.

Karma przygotowała się na następną część rozmowy – część w której kilku

kandydatów nie osiągnęło sukcesu.

-Czy jesteś świadoma czym zajmujemy się tutaj w Karmic Consultants?

Uśmiech Brittany powiększył się – wyczyn, o którym Karma myślała jako

niemożliwym.

-Tak! Wiedźmy, medium i egzorcyści. Inni pracownicy w agencji ostrzegali mnie

przed wami. Powiedzieli, że jesteście szaleni. Kompletnie zwariowani. Czy to nie jest

zabawne? I, że wasi klienci byli jednak bardziej szaleni. Że wierzyli w nawiedzone domy,

opętanych ludzi i przeklętych...cóż prawie wszystkim.

Karma opanowała chęć potarcia zębami. - Mamy do czynienia z nawiedzonymi

domami i opętaniami. - powiedziała stanowczo. -To są realia biznesu tu w Karmic.

Brittany roześmiała się, słodki świergoczący rozlegający się dźwięk brzmiał

niewinnie i ujmująco. Karma miała problem, żeby nie lubić Brittany, pomimo iż miała

przeczucie, że mała idiotka ją zwodziła. Było w niej po prostu coś zdrowego – nie można

było jej nienawidzić.

-Oczywiście, że są. - zdrowy przygłup zaćwierkał. -Dlatego ta praca jest dla mnie

idealna.

Idealna hę? Karma nie była pewna., która z nich była zdezorientowana, ale była

skłonna postawić na dziewczynę, która mogłaby równie dobrze mieć neon bezmyślność

migający na czole.

-Pani Hylto-.

-Brittany.

- Brittany. - Karma wzięła głęboki oddech, starając się zachować cierpliwość. -Nie

mogę mieć sekretarki, która nie chce wziąć tego biznesu na poważnie. Klienci są często

bardzo zestresowani, kiedy do nas dzwonią i nie chce, żeby ich pierwszy kontakt z Karmic

był z kimś, kto będzie kpić z ich potrzeb z powodu ignorancji lub przesądów.

Te słowa nie mogłyby być bardziej prawdziwe. Rotacja sekretarek na początku

była zabawna, ale teraz była ograniczająca i nieprofesjonalna i Karma nie pozwoli, żeby

Karmic Consultants była traktowana jako nieprofesjonalna organizacja. Ich usługi mogły

być niekonwencjonalne, ale nie będą przedrzeźniane. Zasadność była wątpliwa w

najlepszym wypadku, kiedy zapewniasz usługi okultystyczne, ale była zdeterminowana, że

Karmic będzie zasadna.

Brittany uroczyście skinęła głową. -Całkowicie rozumiem.

Karma nie była pewna czy Brittany była szczera czy żartowała, ale nie mogła

podjąć ryzyka, że jeden z jej cenionych klientów założy, że chodziło o to drugie i obrazi się.

Brittany się nie nada. Karma osobiście rozpocznie poszukiwania rzeczywistej, stałej

sekretarki. Natychmiast.

Otworzyła usta, zamierzając w pełni podziękować Brittany za jej czas i wysłać ją w

drogę, kiedy drzwi do jej gabinetu nagle się otworzyły.

-Mam już dość. - Rodriguez warknął, jego lekki akcent był bardziej widoczny w

jego wzburzeniu.

-Nie jestem pieprzonym żigolakiem.

Brittany Hylton-VanDeere wierzyła w Miłość od Pierwszego Wejrzenia w ten sam

sposób w jaki ponownie narodzeni wierzyli w swojego Zbawcę – z gorliwością, która

wzbudzała podziw i czasami wręcz przerażała.

Jej natychmiastowe uwielbienie nie ograniczało się do ludzi. O nie. Było tak samo

prawdopodobne, że mogła w sposób nagły, szaleńczy zakochać się w aucie, parze butów,

chudej-w-połowie-kofeinowej-bez-pianki latte albo nowej pracy.

Zwłaszcza nowej pracy.

Kiedy po raz pierwszy przeszła przez drzwi do Karmic Consultants, wiedziała, z

pasją, która była tak szczera jak irracjonalna, że to była Ta Jedyna. To tutaj należała.

Carmic Consultants było miejscem, gdzie ludzie wierzyli. Gdzie zewnętrzna

codzienność zdarzała się każdego dnia. Oraz gdzie nieco zwichrowany, skazany na

porażkę optymista jak ona mógł się idealnie wpasować.

Bez dwóch zdań. Brittany była zakochana.

I wtedy zobaczyła jego.

Mężczyzna, który wparował do biura Karmy był niepodobny do żadnego w Brittany

– co prawda ograniczonym – doświadczeniu z mężczyznami.

Z jednego powodu, przeklinał. I nazywał się żigolakiem. Lub raczej nie żigolakiem,

co tak naprawdę wydawało się rodzajem protestu, który żigolak czułby potrzebę

wygłoszenia. Więc, wyraźnie żigolak. Przeklinający żigolak. I to gorący.

Gorący nie było słowem, które Brittany miała często okazję używać, jeśli chodzi o

mężczyzn z grona jej znajomych – mężczyzn, których uznawała jej rodzina. Odpowiedni,

tak. Wytworny, absolutnie. Przyzwoity? Do licha tak, z cholernie prostym charakterem.

Ale gorący? Namiętny, czadowy, rozżarzony-do-białości-sex-na-tropikalnej-plaży-

przed-Bogiem-i-wszystkimi Gorący?

To była zupełnie inna sprawa.

Miał tatuaże. Plemienne, połóż-mnie-nago-na-ołtarzu-jako-ofiarę-dla-bogów-seksu

tatuaże, które przecinały się i zakręcały, aż do jego cudownie umięśnionych ramion, żeby

zniknąć pod krótkimi rękawami jego dopasowanego czarnego T-shirtu. Oczy Brittany

śledziły te ciężkie, czarne oznaczenia i wyobrażała sobie, że może usłyszeć dźwięk

odległych bębnów. Tubylec. Prymitywny. O tak, Pan-Nie-Jestem-Żigolakiem był

prymitywny, w porządku.

Włosy tak czarne, że miały niebieskie pasemka we włosach opadały mu na czoło

w nieładzie tak niedbale seksownie, że zajęłoby to przeciętnemu śmiertelnikowi dwie

godziny i siedemnaście różnych natłuszczonych produktów do włosów, żeby to odtworzyć.

Duży Seksowny tutaj prawdopodobnie wytoczył się z łóżka wyglądając tak dobrze.

Był dość wysoki, ale nie groteskowo, co Brittany doceniała, będąc sama nieco po

drobnej stronie. Musiałaby odchylić głowę do tyłu do pocałunku, ale nie był tak ogromny,

żeby mógł włożyć ją pod ramię jak piłkę do nogi.

Wkroczył do pokoju w stronę biurka Karmy ani razu nie rzucając okiem w stronę

Brittany – mogła więc tylko spekulować jaki miał kolor oczu.

Szmaragdowy być może? Lub głęboka, nasycona zieleń?

Zielony był ulubionym kolorem Brittany, i jeśli on będzie jej wymarzonym

mężczyzną, mógłby być przynajmniej na tyle taktowny, aby mieć jej ulubiony kolor oczu.

Pozwoli mu wybrać odcień.

Karma wstała z krzesła. -Rodriguez, jeśli mógłbyś poczekać przez chwilę na

zewnątrz … - pomachała elegancką ręką w stronę Brittany.

Spojrzenie Rodrigueza śledziło ruch gdzie siedziała Brittany. Skrzywił się i odwrócił

ponownie w stronę Karmy. Brittany wzdrygnęła się wewnętrznie będąc tak

natychmiastowo odrzuconą.

-Przepraszam - burknął. -Nie zdawałem sobie sprawy, że masz tu klienta.

Brittany uniosła się z krzesła. Nie była klientem. I nie będzie tak łatwo

zignorowana. Nie miała nawet okazji dobrze przyjrzeć się jego oczom.

-Nie jestem klientem. Jestem sekretarką. - starała się brzmieć konkretnie.

Profesjonalnie. Ale nie miała dużo doświadczenia z profesjonalizmem i miała wrażenie, że

brzmiała bardziej jak cheerleaderka. Nigdy nie była cheerleaderką, ale ludzie mieli

tendencję do wyrażania absolutnego szoku, kiedy im to mówiła. Najwyraźniej cheerleader

był bardziej typem niż zajęciem. Miała nadzieję, że sekretarki były tylko zawodem. Jeśli to

był typ, może być w tarapatach.

Naprawdę chciała tej pracy. Oni tu wierzyli.

We wszystko, poza nią, najwidoczniej.

Rodriguez nie odwrócił nawet głowy tym razem. Tylko posłał jej spojrzenie kątem

oka.

-Fiasko tego tygodnia? - zapytał Karmę ze skrzywieniem ust.

Brittany zesztywniała, zwijając dłonie w pięści. Może być seksowny i prymitywny i

w ogóle, ale nie dawało mu to wymówki, żeby być niegrzecznym. Chamstwo nie było

wzywane.

-Przepraszam. - Brittany powiedziała szorstko, wyzywając swoją matkę w

sposobie dyscyplinowania-podwładnych. -Jestem znakomitą sekretarką.

Albo raczej była pewna, że będzie, jeśli włoży w to swój umysł. Musi dopiero

znaleźć pracę której nie będzie mogła opanować. Tę tutaj również opanuje. Pod

warunkiem, że bycie sekretarką nie wymagało bycia typem sekretarki.

-Mam zamiar zostać tu o wiele dłużej niż tydzień i nie jestem fiaskiem.

Rodriguez potraktował ją jakby nic nie powiedziała. Skierował całą swoją uwagę w

stronę Karmy jakby Brittany nie stała tam będąc błyskotliwie sekretarską.

-Pani Sullivan wezwała demona, żeby opętał jej własną córkę tylko dlatego, że

chciała, żebym przyszedł do jej domu i go egzorcyzmował. - warknął.

Subtelne ciepło jego akcentu owinęło się wokół słów, wysyłając małe dreszcze

ekscytacji wzdłuż kręgosłupa Brittany, odwracając jej uwagę od samych słów – oraz od

faktu, że była przez niego poirytowana. Naprawdę, kto mógłby być poirytowany na

mężczyznę, którego sam głos nakazywał słowom posłuszeństwo?

Karma zaśmiała się nisko. -Cóż, to pewien rodzaj stałego zatrudnienia. Jestem

daleka od tego, aby kwestionować potrzeby naszych klientów, którzy płacą nam, aby

pozbywać się problemów, które sami stwarzają.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: