R1000. Wylie Trish - Harlequin Romans Duo 1000 - Witaj w domu.pdf

(596 KB) Pobierz

Wylie Trish - Witaj w domu

Trish Wylie

Witaj w domu

120520055.051.png

120520055.062.png

120520055.073.png

120520055.084.png

120520055.001.png

120520055.002.png

120520055.003.png

120520055.004.png

120520055.005.png

120520055.006.png

120520055.007.png

120520055.008.png

120520055.009.png

120520055.010.png

120520055.011.png

120520055.012.png

120520055.013.png

120520055.014.png

120520055.015.png

120520055.016.png

120520055.017.png

120520055.018.png

120520055.019.png

120520055.020.png

120520055.021.png

120520055.022.png

120520055.023.png

120520055.024.png

120520055.025.png

120520055.026.png

120520055.027.png

120520055.028.png

120520055.029.png

120520055.030.png

120520055.031.png

120520055.032.png

120520055.033.png

120520055.034.png

120520055.035.png

120520055.036.png

120520055.037.png

120520055.038.png

120520055.039.png

120520055.040.png

120520055.041.png

120520055.042.png

120520055.043.png

120520055.044.png

120520055.045.png

120520055.046.png

120520055.047.png

120520055.048.png

120520055.049.png

120520055.050.png

120520055.052.png

120520055.053.png

120520055.054.png

120520055.055.png

120520055.056.png

120520055.057.png

120520055.058.png

120520055.059.png

120520055.060.png

120520055.061.png

120520055.063.png

120520055.064.png

120520055.065.png

120520055.066.png

120520055.067.png

120520055.068.png

120520055.069.png

120520055.070.png

120520055.071.png

120520055.072.png

120520055.074.png

120520055.075.png

120520055.076.png

120520055.077.png

120520055.078.png

120520055.079.png

120520055.080.png

120520055.081.png

120520055.082.png

120520055.083.png

120520055.085.png

120520055.086.png

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Witaj w domu, Eamonn.

Colleen McKenna uśmiechnęła się nieco wymuszonym

uśmiechem i obdaryła stojącego w drzwiach mężczyznę

przeciągłym spojrzeniem. Udało jej się sprawić, żeby jej głos

brzmiał spokojnie, choć po tak długiej nieobecności w do-

mu Eamonn nie zasłużył nawet na tak skromne powitanie.

Nic się przez te lata nie zmienił. Nadal był niewiarygod-

nie przystojny i nadal gdy tylko wchodził do jakiegoś po-

mieszczenia, od razu w nim dominował.

To niesprawiedliwe, że po piętnastu latach na jego widok

wciąż zasychało jej w ustach, a w żołądku pojawiał się ucisk

Trzydziestoletnia kobieta dawno powinna wyrosnąć ze

szczenięcej miłości, czyż nie?

Poczuła nagłą ochotę, aby poprawić niesforne pasmo

wło-

sów, które opadło jej na policzek, jakby ta prosta czynność

mogła sprawić, że poczułaby się mniej zakłopotana.

Eamonn wyglądał wspaniale. Ubrany w czekoladowy

sweter i dżinsy sprawiał wrażenie rozluźnionego, a jedno-

cześnie pewnego siebie.

Ona sama wyglądała dokładnie tak, jak się czuła - jak

wymięta ścierka.

120520055.087.png

Ciemne oczy przyglądały się jej badawczo, po czym poja-

wił się w nich błysk zrozumienia.

- Colleen McKenna. - Uśmiech rozjaśnił jego twarz. -

Cóż, trochę przez te lata wyrosłaś, prawda?

- Tak czasem bywa. Mogłabym powiedzieć to samo o to-

bie.

- Odchyliła się w szerokim fotelu, który stał za masywnym

dębowym biurkiem i popatrzyła na niego z uwagą. No, no!

To nie było w porządku, że mimo upływu lat wyglądał tak

dobrze. Niektórzy ludzie starzeli się jak wino. Takie, które

przed wypiciem należy zakręcić w kieliszku, powąchać i roz-

prowadzić językiem po podniebieniu. Choć teraz nie mogła

pić żadnego alkoholu. Nawet w celach leczniczych.

I dobrze. Gdyby zaczęła topić smutki w alkoholu, mogła-

by nie przestać.

Eamonn oderwał od niej wzrok i rozejrzał się po biurze,

w którym, jak zwykle, panował chaos. Colleen jęknęła w

duchu.

Przecież wiedziała, że miał się pojawić. Mogła upchnąć

gdzieś zalegające wszędzie stosy papierów, przynieść kwia-

ty.

W niczym jednak nie zmieniłoby to okropnej prawdy,

którą będzie musiała mu zaraz wyznać.

Przynajmniej może zaprosić go, żeby usiadł. Nie ma co

panikować z powodu tego, co i tak jest nieuniknione.

Niech to diabli wezmą.

Chrząknęła z zakłopotaniem i spojrzała na niego.

- Przykro mi, że nie mogliśmy poczekać z pogrzebem do

twojego przyjazdu, Eamonn. Wiem, że chciałeś tu być...

W odpowiedzi wzruszył ramionami.

120520055.088.png

- To niczyja wina, Colleen. I tak nie mogłabyś się ze mną

skontaktować. Tam gdzie byłem, nie mają telefonów.

Mimo to nie umiała uwolnić się od poczucia winy. Pa-

miętała, jak było, kiedy zmarli jej rodzice. Ludzie próbowa-

li ją pocieszyć, ale naprawdę wolałaby, żeby najzwyczajniej

w świecie nie mówili nic, poprzestając na zwykłym uścisku

czy poklepaniu po ramieniu.

- Kolejna wielka przygoda? - nawiązała do jego ostatniej

wypowiedzi.

- Coś w tym stylu.

Skinęła głową. Przynajmniej pod tym względem się nie

zmienił. Nadał małomówny do bólu.

Jako nastolatek zazwyczaj chodził zamyślony i milczący,

a Colleen snuła na jego temat rozmaite fantazje.

Wyobrażała

sobie, że to właśnie ona zdoła go rozśmieszyć. Rzeczywiście,

często się w jej obecności śmiał, żartował z niej i mierzwił

jej włosy. Gdyby choć raz dostrzegł, co naprawdę do niego

czuje, z pewnością...

Ale wówczas była dzieckiem, podczas gdy on miał osiem-

naście lat. Był gotowy na podbój świata i nie tracił czasu.

Wyjechał.

Od tamtej pory minęło wiele lat i Colleen nie była już

tą samą beztroską dziewczynką. Wystarczyło kilka kopnia-

ków od losu, żeby z rozmarzonej nastolatki przeistoczyła się

w pozbawioną złudzeń kobietę.

Eamonn oparł się o jeden z blatów stojących pod ścianą

i skrzyżował ręce na piersiach.

- Muszę powiedzieć, że jestem trochę zdziwiony. To miej-

sce nie wygląda najlepiej. Domyślam się, że w ostatnim

okresie tata niewiele tu robił?

120520055.089.png

Mówił z wyraźnym amerykańskim akcentem, który zacie-

kawił Colleen. Nie na tyle jednak, żeby nie stanęła w obro-

nie jego ojca.

- To nie fair. Po drugim zawale naprawdę niewiele już

mógł robić. Nie wiesz tego, bo go nie widziałeś.

Eamonn patrzył na nią przez chwilę w milczeniu.

- To miejsce było jego dumą i radością. Tylko coś napraw-

dę ważnego mogło go od niego odciągnąć.

- Zawał serca to jest chyba coś ważnego, nie sądzisz?

Cisza.

Colleen nagle poczuła się niezręcznie. Czy miała jakie-

kolwiek prawo, żeby go krytykować? On tylko stwierdził pe-

wien fakt. W głębi ducha wiedziała jednak, że bardziej bro-

ni siebie samej niż Declana. W końcu ona też miała udział

w prowadzeniu tego biura.

- Długo zamierzasz zostać?

- To zależy.

- Ale na noc zostaniesz?

- Tak.

Przyjrzała mu się uważnie, po czym się uśmiechnęła, tym

razem szczerze.

- Zapomniałam już, jaki jesteś rozmowny.

- Ty za to masz cięty język.

- Mogłabym bawić się w szermierkę słowną, ale po co?

I tak bym nie wygrała. Życie jest za krótkie, żeby je tracić na

takie gierki. Wolę wierzyć, że ludzie myślą to, co mówią.

- Niepoprawna optymistka?

- Staram się. Mam tylko jedno życie, nie warto marnować

czasu na ponure myśli.

Eamonn roześmiał się głośno.

120520055.090.png

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

R1031. Winters Rebecca - Cudowna terapia.pdf (666 KB)
R1015. McClone Melissa - Prawdziwa wygrana.pdf (734 KB)
R1015. Hart Jessica - Szczęśliwy traf.pdf (704 KB)
R1013. Jump Shirley - Zaczarowany świat.pdf (709 KB)
R1012. Colter Cara - Harlequin Romans DUO - Nie jesteś sama.pdf (638 KB)

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin