Snowboard-technika jazdy (podręcznik instruktorski pzs 2005-2006).pdf

Snowboard – technika jazdy

Cześć snowboarderko

i snowboarderze!

Systematyka ewolucji i technik jazdy!

I stopień A - oswojenie ze sprzętem i środowiskiem ..............................06

– zakładanie sprzętu...................................................................06

– podnoszenie się.......................................................................07

– upadanie................................................................................07

– pozycja podstawowa................................................................08

– poruszanie się w płaskim terenie................................................09

– podejścia................................................................................09

– zwroty ...................................................................................10

Oddajemy w Twoje ręce opracowanie, które zawiera aktualną systematykę

ewolucji snowboardowych oraz opisy wykonania poszczególnych ewolucji

i technik jazdy.

Wydawnictwo to jest efektem wieloletnich prac i doświadczeń Komisji Szkole-

nia PZS a głównie grona instruktorskiego, które stanowi trzon tejże Komisji.

Opisy ewolucji i technik jazdy są odzwierciedleniem aktualnie obowiązujących

technik na świecie. Zawierają wszystkie aktualne tendencje a jednocześnie

stanowią wynik rodzimej pracy, która jak się okazuje, w konfrontacji

z instruktorami europejskimi stawia naszą kadrę instruktorską w czołówce.

Opracowanie adresujemy do wszystkich snowboarderów, którzy chcą jeździć

poprawnie technicznie, ale przede wszystkim do grona instruktorskiego.

Chcielibyśmy aby do jazdy na snowboardzie a także do jazdy technicznej

podchodzić „na luzie”. Za cel nie stawiamy sobie stworzenie z każdego snow-

boardera „manekina” na desce, jeżdżącego wg opisu, centymetr do centymetra,

ale wyrobienie pozytywnego nastawienia do jazdy technicznej, która pozwala na

kontrolowaną i swobodną jazdę.

Systematyka przedstawiona poniżej oraz opisy ewolucji i technik zwierają

elementy techniki jazdy oraz podstawowe ewolucje freestylowe.

Życzymy wszystkim odebrania tych wytycznych, jako wzorca do naśladowania,

dającego każdemu szansę na rozwój, pozostawiającego jednak każdemu indy-

widualne cechy i styl, tak bardzo ważny w snowboardzie.

I stopień B – ewolucje podstawowe.....................................................11

– ześlizgi (prosty, skośny) ...........................................................11

– jazda w linii spadku stoku.........................................................12

– jazda w skos stoku ..................................................................12

– jazda wyciągiem......................................................................13

– skręt ślizgowy rotacyjny...........................................................14

– skręt ślizgowy.........................................................................14

– skręt ślizgowy NW...................................................................14

– przejazd łatwych form terenowych.............................................15

II stopień - ewolucje średniozaawansowane........................................16

– skręt cięty..............................................................................16

– skręt cięty NW.........................................................................16

– śmigi.....................................................................................17

– przejazd różnych form terenowych ............................................18

jazda na zróżnicowanej trasie (różne ukształtowanie,

różne warunki śniegowe, przygotowanie stoku itp.)

– elementy techniki freestylowej (jazda tyłem,

skok prosty na skoczni, ollie, półobrót

i obrót płaski w czasie jazdy – frontside i backside)..................18-21

– elementy alpejskiej techniki jazdy (slalom gigant)

Z pozdrowieniami

Piotr Kunysz

Współautorzy:

III stopień - ewolucje zaawansowane..................................................22

– skręt cięty WN.........................................................................22

– skręt kompensacyjny...............................................................23

– freeride - jazda pozatrasowa, przejazd trudnych form terenowych..24

– elementy alpejskiej techniki jazdy (slalom i slalomy równoległe)

– elementy techniki freestylowej ..................................................25

– stok - tailwheelie, nosewheelie, noseroll, tailroll,

180-frontside-backside oraz 360-frontside-backside

w jeździe i skokiem.........................................................25-26

– skocznia - skok prosty z grabem, shiffty, 180, 360...............27-30

– rail/grindbox - 50/50, boardslide.......................................31-32

Ewa Wyszkowska

Powolny Lech

Deżakowski Paweł

Wojtak Januard

Rosiak Małgorzata

Hoffman Urszula

Kaim Monika

Klepacki Bogdan

Photo:

Piotr „kamel” Szlagowski

www.freeandstyle.pl

Snowboard – technika jazdy

Słowniczek podstawowych pojęć snowboardowych:

Backside (back) – pozycja lub jazda na tylnej krawędzi deski, także skręt na tylnej

krawędzi deski.

Bezpośrednia zmiana krawędzi – szybkie zmiana krawędzi (z pięt na palce i z

palców na pięty) w trakcie jazdy, w której kontakt ślizgu deski ze śniegiem ograniczona

jest do minimum lub w ogóle nie występuje;

Dociążenie – zwiększenie nacisku deski na śnieg; może ono być czynne – wynika z

aktywnego działania snowboardzisty (np. powolny ruch uginania lub prostowania nóg w

czasie jazdy w skręcie) lub bierne – wynika z najazdu na wypukłą formę terenową lub

przeciwstok albo w wyniku prowadzenia deski po łuku a zwłaszcza w początkowej i środ-

kowej części fazy sterowania skrętem.

Fakie (Switch) – jazda tyłem

Fazy skrętu – rozróżniamy cztery fazy: faza przygotowawcza, faza zapoczątkowania

skrętu, faza sterowania, faza kończąca skręt

FAZA PRZYGOTOWAWCZA

Część skrętu, w której stworzone zostają warunki do wywołania skrętu. W tej fazie

przyjmuje się wyjściowe dla określonego skrętu : pozycję, ustawienie i obciążenie

deski. Podczas fazy przygotowawczej nie dochodzi do zmiany kierunku.

FAZA ZAPOCZATKOWANIA SKRĘTU (WYWOŁANIA)

Część skrętu w której dochodzi do nadania impulsu skrętnego desce poprzez

przemieszczenie środka ciężkości w kierunku podłużnym, przemieszczenie środka

ciężkości poprzecznie przez bezpośrednią i pośrednią zmianę krawędzi, przemieszczenie

środka ciężkości w osi pionowej. W fazie zapoczątkowania skrętu dochodzi do pierwszej

zmiany kierunku jeszcze przed linią spadku stoku, wywołanego przez obrót deski razem

z ciałem.

FAZA STEROWANlA

Najdłuższa część skrętu, prowadząca przez linię spadku stoku; w fazie tej występuje

obciążenie krawędzi wewnętrznej skrętu. Dzięki odpowiedniemu ułożeniu środka

ciężkości w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej, zachowaniu lub zmianie wysokości

pozycji, oraz zakrawędziowaniu deski, następuje kontrolowanie toru jazdy.

FAZA KOŃCOWA

Następuje po przekroczeniu linii spadku stoku i jest końcowym elementem

fazy sterowania. Prowadzi do jazdy w skos stoku po wykonaniu skrętu lub do

zapoczątkowania następnego skrętu.

Frontside – jazda na przedniej krawędzi deski, także skręt na przedniej krawędzi

deski.

Grab – chwyt deski podczas skoku.

Impuls skrętny – bodziec wprowadzający deskę w skręt występujący w wyniku

działania snowboardzisty i sił zewnętrznych występujących w jeździe.

Krawędź – metalowa listwa obramowująca deskę od strony ślizgu.

Krawędź przednia – krawędź znajdująca się po stronie palców nóg (przedniej)

snowboardzisty.

Krawędź tylna – krawędź znajdująca się po stronie pięt (tyłu) snowboardzisty.

Krawędziowanie – ustawienie deski na krawędzi.

Krawędź wewnętrzna – zewnętrzna dotyczy bocznej krawędzi deski w skręcie,

wewnętrzna bliżej środka skrętu.

Krawędź górna-dolna – dotyczy krawędzi deski ustawionej prostopadle do linii

spadku stoku lub w jeździe w skos stoku.

Kontrrotacja lub rotacja przeciwbieżna – obrotowy, skrętny ruch tułowia w

kierunku przeciwnym do kierunku zamierzonego lub wykonywanego skrętu.

Linia spadku stoku – teoretyczna linia wyznaczająca kierunek skłonu zbocza (stoku)

Noga przednia-tylnia – ustawienie nóg na desce, w stosunku do kierunku jazdy,

wyznacza pozycję na desce regular-goofy.

Nose – przednia część deski (znajdująca się przed krawędzią efektywną).

Noserol (obrót na Nose) – obrót na przedniej części deski

Odciążenie – zmniejszenie nacisku deski na podłoże; może ono być czynne– wynika

aktywnego działania snowboardzisty; rozróżnia się tutaj odciążenie NW (nisko-wysoko)

powstające w momencie zahamowania wyprostnego ruchu nóg oraz odciążenie WN

(wysoko-nisko) powstające w czasie ugięcia nóg z obniżeniem środka ciężkości

(rozpoczyna się równocześnie z rozpoczęciem ruchu) oraz bierne – powstaje dzięki

sprężystości deski i ugiętych nóg po dynamicznym przeciążeniu jako wynik działania

reakcji podłoża.

Odciążenie częściowe – wywoływane przez odchylenie ciała w przód lub w tył.

Obniżenie pozycji – powolny ruch uginania w stawach skokowych, kolanowych i

biodrowych, który tylko w nieznacznym stopniu wpływa na zmianę nacisku wywieranego

na deskę na podłoże (przeciwieństwo podwyższenia pozycji).

Odbicie – szybki wyprostny i zatrzymany ruch -zwłaszcza nóg - prowadzący do utraty

kontaktu z podłożem, występujący po dynamicznym dociążeniu.

Ollie – skok prosty na desce wskutek odbicia się przednią nogą.

Pozycja podstawowa – pozycja wyjściowa przed rozpoczęciem większości ewolucji.

Pozycja obniżona – pozycja o zwiększonym ugięciu w stawach skokowych,

kolanowych i biodrowych.

Pozycja podwyższona – pozycja o zmniejszonym ugięciu w stawach skokowych,

kolanowych i biodrowych.

Rotacja – obrotowy skrętny ruch tułowia w kierunku zamierzonego lub wykonywanego

skrętu, zgodny z kierunkiem skrętu (rotacja współbieżna)

Tail – tylna część deski (część leżąca za krawędzią efektywną).

Tailroll – obrót na tylnej części deski (patrz noseroll ).

Wyjście w górę – ruch ciała polegający na prostowaniu nóg w stawach skokowych,

kolanowych i biodrowych, wpływający na zmianę obciążenia wywieranego przez deskę

na podłoże (przeciwieństwo zejścia w dół).

Zejście w dół – ruch ciała polegający na ugięciu w stawach skokowych, kolanowych

i biodrowych wpływający na zmianę obciążenia wywieranego przez deskę na podłoże

(przeciwieństwo wyjścia w górę).

www.freeandstyle.pl

Snowboard – technika jazdy

TECHNIKA jazdy na snowboardzie

OPIS technik i ewolucji

2. PODNOSZENIE SIĘ

Podnoszenie się może odbywać się w różnych warunkach śniegowych i terenowych,

na stokach o różnym nachyleniu. Podnoszenie się z leżenia przodem jest łatwiej-

sze do wykonania.

I STOPIEŃ A – Oswojenie ze sprzętem i środowiskiem

Z leżenia przodem

Kolejno należy:

• przejść do klęku obunóż

• ustawić deskę prostopadle do linii spadku stoku

• wbić krawędź deski w śnieg i uginając kolana przesunąć ciało nad deskę

• podpierając się rękami jak najbliżej kolan oderwać kolana od śniegu

• utrzymując równowagę odepchnąć się rękami od śniegu i prostując

kolana wstać

Z leżenia tyłem

Kolejno należy:

• podpierając się rękami przejść do siadu tyłem na stoku

• ustawić deskę prostopadle do linii spadku stoku

• oprzeć ręce na śniegu blisko pośladków

• wbić krawędź deski w śnieg i uginając kolana przesunąć ciało nad deskę

• wykonując zamach tułowiem i utrzymując równowagę, odepchnąć się

przednią ręką od śniegu,

• wstać prostując nogi i tułów.

1. ZAKŁADANIE SPRZĘTU

Zapinanie wiązań może odbywać się w różnych warunkach śniegowych i terenowych,

na stokach o różnym nachyleniu. Sposób zapinania należy dostosować do aktualnych

warunków oraz swoich umiejętności.

Na terenie płaskim – zakładanie odbywa się w pozycji stojącej

Kolejno należy:

• położyć deskę na śniegu trzymając za pasek asekuracyjny

• włożyć przednią nogę w wiązanie i zapiąć

• zapiąć pasek do buta przedniej nogi

• przenieść ciężar ciała na przednią nogę i utrzymując na niej równowagę

wpiąć tylną nogę w wiązanie

Na stoku - zakładanie rozpoczyna się w pozycji stojącej, kończy natomiast

siedząc twarzą w dół stoku

Kolejno należy:

• stanąć twarzą do stoku

• położyć deskę na śniegu przed sobą pod kątem 90° do linii spadku

stoku, trzymając za pasek asekuracyjny

• podpierając deskę przodem buta nogi tylnej w okolicy środka jej

długości lub przyklękując na niej wpiąć przednią nogę w wiązanie

• zapiąć pasek do buta przedniej nogi

• postawić tylną nogę powyżej deski i odwrócić się z deską o 180°,

dziobem deski do stoku

• usiąść tyłem do stoku, wbić tylną krawędź w śnieg i wpiąć tylną nogę

3 . UPADANIE

W przód

Kolejno należy:

• w momencie utraty równowagi wyraźnie obniżyć pozycję przez ugięcie

nóg i tułowia

• tuż przed kontaktem ze śniegiem wykonać ruch poślizgu w przód przez

wyprost nóg, tułowia i rąk dla złagodzenia skutków upadku

• amortyzować uderzenie upadając w pierwszej kolejności na wysunięte

przedramiona

• w momencie kontaktu kolan ze śniegiem oderwać deskę od śniegu

W tył

Kolejno należy:

• w momencie utraty równowagi wyraźnie obniżyć pozycję przez ugięcie

nóg i tułowia

• upaść w tył przez pośladki, łagodząc upadek przez wykonanie kołyski

• w momencie upadania przyciągnąć brodę do piersi dla uniknięcia

uderzenia głową o ziemię

• oderwać deskę od śniegu

UWAGA: podczas upadania należy unikać punktowego podpierania się rękami,

celem uniknięcia kontuzji.

www.freeandstyle.pl

Snowboard – technika jazdy

4. POZYCJA PODSTAWOWA

5. PORUSZANIE SIĘ W PŁASKIM TERENIE

• ciężar ciała rozłożony równomiernie na obie nogi

• nogi ugięte proporcjonalnie w stawach skokowych,

kolanowych i biodrowych

• biodra i tułów skręcone w kierunku jazdy pod kątem nieznacznie

większym od ustawienia kątów wiązań

• ręce rozłożone nieco szerzej od barków tworzą naturalny łuk, dłonie na

wysokości bioder,

• głowa skierowana w kierunku jazdy

Podskokami - przemieszczanie odbywa się na krótkich odcinkach przy wpiętych

w wiązania obu nogach, w terenie płaskim i na stokach o różnym nachyleniu

Kolejno należy:

• ustawić deskę prostopadle do kierunku poruszania się

• obciążyć krawędź przednią

• ugiąć nogi i wykonać skok w przód wspomagany zamachem rąk

• podczas lądowania uginać nogi dla amortyzacji i przygotowania do

następnego skoku

Krok zwykły – wykonuje się w formie chodu na terenie płaskim i stokach o

różnym nachyleniu z przednią nogą wpiętą w wiązanie

Kolejno należy:

• deskę ustawić prostopadle do zamierzonego kierunku poruszania się

• przenosząc kolejno ciężar ciała na zgiętą nogę wykroczną wykonać

naprzemianstronną pracę nóg i rąk jak podczas zwykłego chodu

• dla uniknięcia poślizgu deski i utraty równowagi opierać deskę na

krawędzi

Krok ślizgowy(„hulajnoga”) – jest rozwinięciem kroku zwykłego z wykorzystaniem

poślizgu na stokach płaskich i lekko opadających , z przednią nogą wpiętą w wiązanie

Kolejno należy:

• deskę ustawić płasko, dziobem w stronę zamierzonego kierunku

poruszania się

• postawić nogę wolną obok deski

na wysokości przedniego wiązania

• odepchnąć się nogą wolną od śnie-

gu ruchem podobnym do jazdy na

hulajnodze

• przenieść ciężar ciała nad deskę na

lekko zgiętą wpiętą nogę i utrzymać

równowagę w ślizgu w pozycji

podstawowej (podczas dłuższego

ślizgu postawić wolną nogę na

podkładce antypoślizgowej)

6. PODEJŚCIA

Krokiem zwykłym i podskokami. Wykonywać

jak w opisie poruszania się w terenie płaskim.

www.freeandstyle.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: