M.Newton - Przeznaczene dusz 01.pdf - M.Newton - agaxaga

Dr Michael Newton

PPRZEZNACZENIE

DUSZ

Nowe badania nad Ň yciem

pomi ħ dzy wcieleniami

Tom I

Przeło Ň yła Barbara Górecka

Skanowała : Hurka

Kim jeste Ļ my? Dlaczego si ħ tu znale Ņ li Ļ my? Dok Ģ d zmierzamy? Starałem si ħ odpowiedzie ę na te odwieczne pytania w

mojej pierwszej ksi ĢŇ ce „W ħ drówka dusz", opublikowanej w 1994 r. przez wydawnictwo Llewellyn. Wielu jej

czytelników mówiło mi, Ň e ksi ĢŇ ka ta pobudziła duchowo ich wewn ħ trzn Ģ ja Ņı oraz Ň e nigdy wcze Ļ niej nie zetkn ħ li si ħ z tak

szczegółowym opisem bytowania w Ļ wiecie dusz. Zapewniali mnie równie Ň , Ň e zawarte w niej informacje potwierdziły ich

własne gł ħ boko zakorzenione prze Ļ wiadczenia dotycz Ģ ce egzystencji dusz po fizycznej Ļ mierci i celu ich powrotu na

Ziemi ħ .

Kiedy ksi ĢŇ ka została wydana, a nast ħ pnie przetłumaczona na inne j ħ zyki, z całego Ļ wiata zacz ħ ły napływa ę do mnie

pytania od czytelników o to, czy planuj ħ napisanie jej kontynuacji. Przez długi czas opierałem si ħ tym sugestiom.

Po Ļ wi ħ ciłem wiele lat ci ħŇ kiej pracy na przeprowadzenie pionierskich bada ı , zebranie i uporz Ģ dkowanie uzyskanego

materiału i wreszcie uj ħ cie go w form ħ wyczerpuj Ģ cego studium dotycz Ģ cego naszego nie Ļ miertelnego bytowania, tote Ň

miałem poczucie, Ň e zrobiłem wystarczaj Ģ co wiele.

We wst ħ pie do „W ħ drówki dusz" przedstawiłem siebie jako hipnoterapeut ħ o tradycyjnym nastawieniu i zwierzyłem si ħ ze

swego pocz Ģ tkowego sceptycyzmu co do mo Ň liwo Ļ ci zastosowania hipnozy dla osi Ģ gni ħ cia regresji metafizycznej. Po raz

pierwszy wprowadziłem pacjenta w stan hipnozy w roku 1947, kiedy miałem zaledwie 15 lat, tak wi ħ c mogłem si ħ

zdecydowanie uwa Ň a ę za przedstawiciela starej szkoły, nie za Ļ ruchu New Age. Tote Ň kiedy pewnego razu podczas seansu

hipnotycznego z jednym z pacjentów nie Ļ wiadomie uchyliłem wrota do Ļ wiata dusz, byłem ogromnie zaskoczony.

Odniosłem wra Ň enie, Ň e wi ħ kszo Ļę osób cofni ħ tych przy pomocy hipnozy do swego poprzedniego Ň ycia traktuje egzystencj ħ

mi ħ dzy kolejnymi wcieleniami wył Ģ cznie jako rodzaj bli Ň ej nieokre Ļ lonego okresu przej Ļ ciowego, pomostu prowadz Ģ cego od

jednego Ň ycia do nast ħ pnego. Wkrótce oczywiste stało si ħ dla mnie, Ň e musz ħ samodzielnie wypracowa ę metod ħ

pozwalaj Ģ c Ģ odkry ę i odblokowa ę wspomnienia moich pacjentów dotycz Ģ ce ich pobytu w tym tajemniczym miejscu. Po wielu

latach bada ı prowadzonych bez rozgłosu udało mi si ħ w ko ı cu zbudowa ę wiarygodny model struktury Ļ wiata dusz; zarazem

u Ļ wiadomiłem sobie korzy Ļ ci terapeutyczne, jakie mog Ģ odnie Ļę pacjenci uczestnicz Ģ c w tym poznawczym procesie.

Stwierdziłem te Ň , Ň e nie ma znaczenia, czy dana osoba jest gł ħ boko religijna, nastawiona ateistycznie, czy te Ň wyznaje dowolne

pogl Ģ dy filozoficzne zawieraj Ģ ce si ħ mi ħ dzy tymi skrajno Ļ ciami - Ļ wiadectwa wszystkich osób znajduj Ģ cych si ħ w od-

powiednim nad Ļ wiadomym stanie hipnozy całkowicie si ħ ze sob Ģ pokrywały. Wła Ļ nie dlatego zostałem - jak to ostatnio

okre Ļ liłem - spirytualnym regresjonist Ģ , to znaczy hipnoterapeut Ģ specjalizuj Ģ cym si ħ w problematyce Ň ycia po Ļ mierci.

Napisałem „W ħ drówk ħ dusz" po to, by publicznie przedstawi ę - w spójnej, uporz Ģ dkowanej formie nast ħ pstwa

wydarze ı - podstawowe informacje na temat tego, czym jest umieranie i przekraczanie progu Ļ mierci, kogo za nim

spotykamy, dok Ģ d si ħ nast ħ pnie udajemy i co czynimy jako dusze w Ļ wiecie dusz, zanim wybierzemy nasze nast ħ pne ciało

przed kolejn Ģ inkarnacj Ģ . Ksi ĢŇ ka została zatem pomy Ļ lana jako rodzaj dziennika podró Ň y przez czas, wykorzystuj Ģ cego

relacje pacjentów o ich wcze Ļ niejszych do Ļ wiadczeniach z okresu bytowania mi ħ dzy kolejnymi wcieleniami. A zatem

„W ħ drówka dusz" nie była jeszcze jedn Ģ ksi ĢŇ k Ģ o poprzednich Ň ywotach i reinkarnacji, lecz raczej wyznaczała nowy

obszar metafizycznych bada ı , w istocie nie eksploatowany dotychczas przy u Ň yciu hipnozy.

Kiedy w latach 80. pracowałem nad stworzeniem adekwatnego obrazu Ļ wiata pomi ħ dzy wcieleniami, zrezygnowałem w

mojej praktyce medycznej ze wszystkich innych rodzajów hipnoterapii. Ogarn ħ ło mnie bez reszty pragnienie odkrycia

sekretów Ļ wiata dusz. Zgromadzenie bogatego zbioru relacji mych pacjentów upewniło mnie o warto Ļ ci i wiarygodno Ļ ci

moich wcze Ļ niejszych odkry ę . Podczas tych lat specjalistycznych bada ı nad Ļ wiatem dusz pracowałem praktycznie w od-

osobnieniu, ograniczaj Ģ c si ħ do kontaktów jedynie z tymi pacjentami, którzy byli wtajemniczeni w cel moich wysiłków, i

tylko w zakresie odnosz Ģ cym si ħ do nich i ich przyjaciół. Trzymałem si ħ nawet z dala od ksi ħ gar ı specjalizuj Ģ cych si ħ w

problematyce metafizycznej, poniewa Ň pragn Ģ łem uwolni ę si ħ od wszelkich zewn ħ trznych wpływów. Dzisiaj nadal

uwa Ň am, Ň e moja dobrowolna izolacja i powstrzymywanie si ħ od publicznych wyst Ģ pie ı były słusznym wyborem.

Kiedy porzuciłem praktyk ħ , wyjechałem z Los Angeles, osiadłem w górach Sierra Nevada i napisałem „W ħ drówk ħ dusz",

miałem nadziej ħ , Ň e sp ħ dz ħ reszt ħ Ň ycia spokojnie, z dala od wszelkiego rozgłosu. Okazało si ħ , Ň e byłem w całkowitym

bł ħ dzie. Wi ħ kszo Ļę materiału zawartego w tej ksi ĢŇ ce nigdy wcze Ļ niej nie była przedstawiona publicznie, tote Ň wkrótce za

po Ļ rednictwem mojego wydawcy zacz Ģ łem otrzymywa ę ogromne ilo Ļ ci listów od czytelników. Mam wobec Llewellyna

dług wdzi ħ czno Ļ ci za jego dalekowzroczno Ļę i odwag ħ opublikowania rezultatów moich bada ı . Wkrótce po ukazaniu si ħ

ksi ĢŇ ki odbyłem seri ħ odczytów oraz udzieliłem wywiadów dla radia i telewizji.

Ludzie chcieli pozna ę wi ħ cej szczegółów o Ļ wiecie dusz i wci ĢŇ pytali mnie, czy dysponuj ħ jakimi Ļ dalszymi wynikami

bada ı . Byłem zmuszony odpowiada ę twierdz Ģ co. Istotnie, posiadałem obszerny zbiór rozmaitych nie ogłoszonych drukiem

informacji, które, jak s Ģ dziłem, podane przez nieznanego autora, b ħ d Ģ zbyt trudne do zaakceptowania dla odbiorców.

Pomimo, i Ň czytelnicy uznali „W ħ drówk ħ dusz" za ksi ĢŇ k ħ bardzo inspiruj Ģ c Ģ , wzdragałem si ħ przed napisaniem dalszego

ci Ģ gu. Zdecydowałem si ħ na rozwi Ģ zanie kompromisowe. Pi Ģ te wydanie „W ħ drówki dusz" zostało zaopatrzone w indeks,

now Ģ okładk ħ , a tak Ň e uzupełnione na pro Ļ b ħ czytelników o kilka nowych rozdziałów, wyja Ļ niaj Ģ cych szerzej pewne

szczegółowe kwestie. Okazało si ħ , Ň e to nie wystarczy. Z ka Ň dym tygodniem gwałtownie rosła liczba otrzymywanych

przeze mnie listów z zapytaniami o Ň ycie po Ļ mierci.

Ludzie zacz ħ li obecnie szuka ę kontaktu ze mn Ģ , postanowiłem wi ħ c w ograniczonym zakresie wznowi ę praktyk ħ .

Zauwa Ň yłem, Ň e odwiedza mnie teraz wi ħ cej dusz na wy Ň szym poziomie rozwoju. Poniewa Ň pracuj ħ na pół etatu i

znacznie zredukowałem ilo Ļę przyjmowanych osób, pacjenci musz Ģ długo oczekiwa ę na termin wizyty. W konsekwencji

przyjmuj ħ mniej młodych dusz prze Ň ywaj Ģ cych kryzysy psychologiczne, a wi ħ cej pacjentów zdolnych wykaza ę

cierpliwo Ļę . Ci drudzy pragn Ģ odkry ę gł ħ bsze znaczenie pewnych kwestii poprzez wnikni ħ cie w swe duchowe

wspomnienia, po to by wła Ļ ciwie ustali ę swoje Ň yciowe cele. Wielu z nich, sami b ħ d Ģ c uzdrowicielami lub

nauczycielami, nie waha si ħ powierzy ę mi dodatkowych informacji o swym Ň yciu jako dusz mi ħ dzy kolejnymi

wcieleniami. ņ ywi ħ nadziej ħ , Ň e ja ze swej strony pomagam im w ich Ň yciowej w ħ drówce.

Przez cały ten czas panowało powszechne przekonanie, Ň e nie wyjawiłem wszystkich sekretów. A Ň zacz Ģ łem zastanawia ę

si ħ nad zabraniem si ħ do drugiej ksi ĢŇ ki. Wszystko, co wy Ň ej opisałem, zaowocowało narodzinami „Przeznaczenia dusz".

Uwa Ň am, Ň e moja pierwsza ksi ĢŇ ka była pielgrzymk Ģ przez Ļ wiat dusz po wielkiej rzece wieczno Ļ ci. W ħ drówka

rozpocz ħ ła si ħ u jej Ņ ródeł, z chwil Ģ fizycznej Ļ mierci, a sko ı czyła si ħ w miejscu, gdzie powracamy w nowe ciało. W

„W ħ drówce dusz" pod ĢŇ yłem w gór ħ rzeki, w kierunku ń ródła, tak daleko, jak tylko mogłem. Pod tym wzgl ħ dem nic si ħ

nie zmieniło. Chocia Ň w pami ħ ci ka Ň dej osoby tkwi wspomnienie odbycia takiej podró Ň y niezliczon Ģ ilo Ļę razy, wydaje si ħ ,

Ň e nikt, kto nadal inkarnuje, nie potrafi zaprowadzi ę mnie dalej.

„Przeznaczenie dusz" zamierza zabra ę podró Ň nych na drug Ģ wypraw ħ wzdłu Ň rzeki, z wypadami w bok w kierunku

wi ħ kszych dopływów dla przeprowadzenia bardziej szczegółowych poszukiwa ı . Na szlaku tej naszej drugiej wspólnej

podró Ň y zamierzam odnale Ņę wi ħ cej ukrytych aspektów, aby da ę ludziom szerszy ogl Ģ d cało Ļ ci. Zaplanowałem t ħ ksi ĢŇ k ħ

tak, i Ň rz Ģ dz Ģ ni Ģ raczej aktualne kategorie ni Ň nast ħ pstwo czasu i miejsca. A zatem obj Ģ łem w niej ramy czasowe zwykłego

ruchu duszy mi ħ dzy duchowymi stacjami, aby dogł ħ bnie zanalizowa ę te do Ļ wiadczenia. Starałem si ħ tak Ň e zaprezentowa ę

czytelnikom spojrzenie na te same, co w poprzedniej ksi ĢŇ ce, elementy duchowego Ň ycia z odmiennej perspektywy, w Ļ wietle

innych przykładów. Zamiarem „Przeznaczenia dusz" jest poszerzenie naszego zrozumienia tego niewiarygodnego poczucia

porz Ģ dku i planu, istniej Ģ cych dla dobra istot ludzkich.

Pragn ħ zarazem, aby ta druga w ħ drówka po cudach Ļ wiata dusz była zajmuj Ģ ca i przyjemna równie Ň dla

niedo Ļ wiadczonych podró Ň ników. Czytelnikom, którzy po raz pierwszy stykaj Ģ si ħ z moj Ģ prac Ģ , rozdział wst ħ pny

dostarczy skondensowanego przegl Ģ du tego, co odkryłem o bytowaniach mi ħ dzy wcieleniami. Mam nadzieje, Ň e to

streszczenie pomo Ň e wam lepiej zrozumie ę dalsze rozdziały, a mo Ň e tak Ň e zach ħ ci do przeczytania mojej pierwszej

ksi ĢŇ ki.

Tak wi ħ c, skoro zaczynamy t ħ nasz Ģ wspóln Ģ drug Ģ podró Ň , pragn ħ podzi ħ kowa ę tym wszystkim spo Ļ ród was, którzy

udzielili mi tyle wsparcia podczas ci ħŇ kiej pracy prowadz Ģ cej do otwarcia duchowych wrót umysłu. Wsparcie to, jak

równie Ň wyrozumiało Ļę wielu przewodników, zwłaszcza mojego własnego, dało mi sił ħ niezb ħ dn Ģ do kontynuowania mych

stara ı . Czuj ħ si ħ prawdziwie błogosławiony, i Ň wybrano mnie na jednego z posła ı ców w tym wa Ň kim dziele.

ĺ WIAT DUSZ

R OZDZIAŁ 1

W momencie Ļmierci dusza opuszcza ciało, w którym przebywała. JeŇeli jest starsza i ma doĻwiadczenie z

wielu poprzednich wcieleı, orientuje siħ natychmiast, Ňe zyskała wolnoĻę i powraca do domu. Jednak

wiħkszoĻę dusz, z którymi miałem do czynienia, spotykała siħ z przewodnikami tuŇ poza ziemskim planem

astralnym. Młoda dusza, czyli inaczej dziecko, które wczeĻnie zmarło, moŇe byę nieco zdezorientowana, dopóki

nie pojawi siħ ktoĻ, kto siħ niĢ zajmie. SĢ dusze, które przez pewien czas pragnĢ pozostaę na miejscu swojej

Ļmierci. WiħkszoĻę woli odejĻę natychmiast. W Ļwiecie dusz czas nie ma znaczenia. Istoty bezcielesne, które

wolĢ pocieszyę rozpaczajĢcych bliskich lub teŇ z jakichĻ innych powodów pragnĢ pozostaę jeszcze przez chwilħ

w pobliŇu miejsca swojej Ļmierci, nie majĢ poczucia utraty czasu. Staje siħ to po prostu przeciwieıstwem

czasu linearnego.

OddalajĢc siħ od Ziemi, dusze postrzegajĢ wokół siebie coraz jaĻniejsze Ļwiatło. Niektóre mogĢ na mgnienie

oka ujrzeę szarawĢ ciemnoĻę i odczuę przemieszczanie siħ przez tunel lub przekraczanie bramy. RóŇnica miħdzy

tymi dwoma zjawiskami zaleŇy od tempa poruszania siħ duszy, co z kolei ma zwiĢzek z jej doĻwiadczeniem.

Dusza moŇe odnosię wraŇenie, iŇ przewodnik ciĢgnie jĢ łagodnie lub mocno, zaleŇnie od jej dojrzałoĻci i

zdolnoĻci do nagłej przemiany. Na wczesnych etapach odchodzenia wszystkie dusze napotykajĢ wokół siebie

jakby „obłoki waty", lecz wkrótce wszystko siħ przejaĻnia i dusze mogĢ widzieę na wielkie odległoĻci. W tym

właĻnie momencie przeciħtna dusza dostrzega zbliŇanie siħ przypominajĢcej ducha formy energii. PostaciĢ tĢ

moŇe byę kochajĢca nas bratnia dusza (jedna bĢdŅ kilka), lecz czħĻciej jest to nasz przewodnik. W sytuacji,

kiedy spotyka nas małŇonek lub przyjaciel, który odszedł przed nami, nasz przewodnik takŇe znajduje siħ w

pobliŇu, by nadzorowaę proces przejĻcia. W ciĢgu wielu lat moich badaı nigdy nie zetknĢłem siħ z pacjentem,

którego spotkałaby jakaĻ znaczĢca postaę religijna w rodzaju Jezusa czy Buddy. JednakŇe przypisani nam

osobiĻci przewodnicy uosabiajĢ esencjħ nauk wielkich nauczycieli religii na Ziemi.

Kiedy dusze „przeorientujĢ siħ" z powrotem na miejsce, które nazywajĢ domem, ich ziemskoĻę ulega zmianie.

Nie sĢ juŇ dłuŇej ludzkie w tym znaczeniu, w jakim myĻlimy o istotach ludzkich z ich szczególnĢ emocjonalnĢ i

fizycznĢ naturĢ czy temperamentem. Na przykład nie rozpaczajĢ nad swojĢ niedawnĢ ĻmierciĢ fizycznĢ w taki

sposób, jak pozostawieni przez nie bliscy. To nasze dusze czyniĢ nas ludzkimi na Ziemi, lecz bez naszych ciał

przestajemy zaliczaę siħ do gatunku homo sapiens. Dusza posiada majestat wymykajĢcy siħ wszelkim opisom.

Skłonny jestem uwaŇaę duszħ za obdarzonĢ inteligencjĢ energiħ w postaci Ļwiatła. TuŇ po Ļmierci dusze nagle

ulegajĢ przemianie, bowiem nie znajdujĢ siħ juŇ dłuŇej w klatce tymczasowego ciała wyposaŇonego w mózg i

centralny układ nerwowy. Niektórym duszom przystosowanie siħ do nowej sytuacji zajmuje wiħcej czasu niŇ

innym.

Energia duszy jest w stanie podzielię siħ na toŇsame czĢstki, analogicznie do hologramu. MogĢ one prowadzię

równoległe Ňycia w róŇnych ciałach, choę zdarza siħ to znacznie rzadziej, niŇ siħ o tym pisze. ZdolnoĻę ta

powoduje jednak, iŇ w Ļwiecie dusz zawsze pozostaje czĢstka naszej energii Ļwiatła. W ten sposób przy

powrocie staje siħ moŇliwe ujrzenie własnej matki, chociaŇ mogła ona umrzeę trzydzieĻci ziemskich lat temu i

ponownie inkarnowaę.

Okresy „przeorientowania" w towarzystwie naszych przewodników, które poprzedzajĢ przyłĢczenie siħ do

naszego skupiska dusz, sĢ róŇne dla poszczególnych dusz, a takŇe dla poszczególnych Ňywotów tej samej

duszy. Jest to bardzo spokojny okres czasu, przeznaczony na doradzanie i rozmowy, umoŇliwiajĢce pozbycie

siħ nagromadzonych w czasie zakoıczonego właĻnie Ňycia frustracji. Przeorientowanie ma byę rodzajem

wstħpnego, łagodnego przesłuchania przez troskliwych i rozumiejĢcych nauczycieli-przewodników.

Spotkanie takie moŇe byę dłuŇsze lub krótsze, zaleŇnie od tego, czego udało nam siħ bĢdŅ nie udało

dokonaę w wybranym przez nas wczeĻniej wcieleniu. Wspomina siħ takŇe o pewnych kwestiach kar-

micznych, chociaŇ bħdĢ one szczegółowo omawiane póŅniej, w naszym skupisku dusz. PowracajĢcej

energii niektórych dusz nie odsyła siħ natychmiast do ich grupy. SĢ to dusze, które zostały zanieczyszczone

pobytem w ciele fizycznym i zaangaŇowały siħ w czynienie zła. Istnieje róŇnica miħdzy złymi uczynkami,

którym nie towarzyszyła premedytacja i chħę skrzywdzenia innych, a złem intencjonal-nym. Stopnie

wyrzĢdzonej innym krzywdy (od szelmostwa do wrogoĻci) sĢ starannie oceniane.

Dusze, które stykały siħ ze złem, zabiera siħ do specjalnych oĻrodków, przez niektórych pacjentów zwanych

„oddziałami intensywnej opieki". Jak mi opowiadano, w oĻrodkach tych energia dusz zostaje przemodelowana,

by ponownie staę siħ całoĻciĢ. W zaleŇnoĻci od natury swych wykroczeı, dusza taka moŇe byę stosunkowo

szybko wysłana z powrotem na Ziemiħ. Czħsto siħ zdarza, Ňe pełni ona wówczas rolħ ofiary czyichĻ podłych

uczynków. Gdy jednak naganne działania powtarzały siħ i były szczególnie okrutne, oznacza to istnienie wzorca

złego zachowania. Dusze takie mogĢ spħdzię dłuŇszy czas w odosobnieniu, wiodĢc spokojny duchowy Ňywot,

nawet przez ponad tysiĢc ziemskich lat. W Ļwiecie dusz istnieje naczelna zasada, Ňe za wszelkie krzywdy, inten-

cjonalne lub nie, musi nastĢpię zadoĻęuczynienie w przyszłym Ňyciu. Nie jest to uwaŇane za karħ czy pokutħ, lecz

raczej za okazjħ do karmicznego rozwoju. Dla dusz nie ma piekła, chyba Ňe na Ziemi.

Niektóre Ňywoty sĢ tak ciħŇkie, Ňe dusza powraca do domu bardzo zmħczona. Pomimo procesu odnawiania

energii, zapoczĢtkowanego przez naszych przewodników łĢczĢcych swojĢ energiħ z naszĢ przy

przekraczaniu bramy, jej przepływ moŇe byę zakłócony. W takim przypadku bardziej poŇĢdany jest odpoczynek

i odosobnienie niŇ uroczystoĻci. W istocie wiele dusz, które pragnĢ odpoczynku, otrzymujĢ go, zanim

ponownie dołĢczĢ do swojej grupy. Nasza grupa dusz moŇe byę hałaĻliwa lub bardzo spokojna, lecz wszyscy

odnoszĢ siħ z wielkim szacunkiem do tego, co przeszliĻmy podczas ostatniego wcielenia. Wszystkie

grupy na swój sposób witajĢ powracajĢcych przyjaciół, okazujĢc im głħbokĢ miłoĻę i koleŇeıstwo.

Powrót do domu jest radosnym interludium, zwłaszcza gdy nastħpuje po wcieleniu, w którym mogliĻmy nie

mieę zbyt wielu okazji do karmicznego kontaktu z zaufanymi bratnimi duszami. WiħkszoĻę pacjentów mówi mi,

Ňe sĢ witani uĻciskami, Ļmiechem i Ňartami, co jest cechĢ charakterystycznĢ Ňycia w Ļwiecie dusz. Prawdziwie

wylewne grupy, które zaplanowały rozliczne uroczystoĻci powitalne dla powracajĢcej duszy, mogĢ nawet

zawiesię wszelkie swoje inne działania. Jedna z moich pacjentek tak opisała swojĢ ceremoniħ powitania:

Po moim ostatnim wcieleniu moja grupa zorganizowała niesamowit Ģ imprez Ģ z muzyk Ģ winem, ta ı cami i

Ļ piewem. Zaaran Ň owali wszystko tak, Ň eby przypominało klasyczny rzymski festiwal z marmurowymi salami,

togami i egzotycznym umeblowaniem, znanym nam z wielu wcze Ļ niejszych, wspólnych wciele ı w czasach

staro Ň ytnych. Melissa (najwa Ň niejsza bratnia dusza) czekała na mnie na schodach, wygl Ģ daj Ģ c dokładnie tak, jak

j Ģ najlepiej zapami ħ tałam, i promieniała rado Ļ ci Ģ .

Grupy dusz liczĢ od trzech do dwudziestu piħciu członków, przeciħtnie jest ich piħtnastu. Czasem dusze z

sĢsiednich skupisk pragnĢ spotkaę siħ ze sobĢ. Dzieje siħ tak czħsto w przypadku starszych dusz, które

zaprzyjaŅniły siħ z wieloma towarzyszami z innych grup, bowiem majĢ ze sobĢ do czynienia od setek ziemskich

wcieleı. Około dziesiħciu milionów telewidzów oglĢdało wyprodukowany w 1995 roku przez wytwórniħ

Paramount program pt. „Widzenie", którego czħĻciĢ były prowadzone przeze mnie badania. WystĢpiła w nim

m.in. jedna z moich pacjentek o imieniu Colleen, która opowiadała o naszych seansach. Opisała ona swój

powrót do Ļwiata dusz, gdzie znalazła siħ nagle w samym Ļrodku balu kostiumowego z XVII wieku. Na balu tym

pacjentka spotkała ponad sto osób, które przyszły jĢ powitaę. Ulubiona przez niĢ epoka i miejsce zostały

odtworzone z najwiħkszĢ starannoĻciĢ, tak by Colleen mogła rozpoczĢę proces odnowy w wielkim stylu.

Powrót do domu moŇe siħ odbyę w dwóch rodzajach scenerii. Kilka dusz moŇe na krótko spotkaę powracajĢcĢ

duszħ przy bramie do Ļwiata dusz, a nastħpnie odejĻę, pozostawiajĢc jĢ w rħkach przewodnika, który dalej

bħdzie prowadził proces przeorientowania. Zazwyczaj komitet powitalny czeka, aŇ dusza powróci do swojej

grupy. Grupa ta moŇe oczekiwaę sama w klasie, zebraę siħ na stopniach ĻwiĢtyni, siedzieę w ogrodzie, bĢdŅ

teŇ powracajĢca dusza moŇe spotkaę wiele grup we wspólnej sali wykładowej. Dusze, które w poszukiwaniu

swojego skupiska mijajĢ inne grupy, zauwaŇajĢ, iŇ istoty, z którymi zetknħły siħ w poprzednich wcieleniach,

podnoszĢ wzrok i witajĢ je uĻmiechem lub przyjaznym gestem.

To, jak pacjent postrzega sceneriħ swojego skupiska dusz, zaleŇy od stopnia rozwoju duszy, chociaŇ

wspomnienia atmosfery klasy szkolnej sĢ zawsze bardzo wyraŅne. W Ļwiecie dusz umieszczenie na

odpowiednim poziomie kształcenia zaleŇy od stopnia rozwoju duszy. Fakt, iŇ jakaĻ dusza moŇe inkarnowaę na

Ziemi od czasów epoki kamienia łupanego, nie gwarantuje jeszcze wysokich osiĢgniħę. Podczas moich

wykładów wielokrotnie przytaczałem przykład pacjenta, któremu przezwyciħŇenie zazdroĻci zajħło 4000 lat

wcieleı. Obecnie nie jest on juŇ osobĢ zazdrosnĢ, uczynił natomiast jedynie niewielki postħp na drodze do

zwalczenia w sobie nietolerancji. Niektórym uczniom-duszom opanowanie pewnych lekcji zajmuje dłuŇej niŇ

innym, podobnie jak dzieje siħ to w zwykłej szkole. Z drugiej strony, wszystkie wysoce zaawansowane dusze

sĢ starymi duszami, zarówno pod wzglħdem wiedzy, jak i doĻwiadczenia.

W „Wħdrówce dusz" luŅno zaklasyfikowałem dusze do kategorii poczĢtkujĢcych, poĻrednich i zaawansowanych

oraz podałem przykłady kaŇdej z nich, wyjaĻniajĢc przy tym, Ňe miħdzy poszczególnymi kategoriami istniejĢ

subtelne róŇnice stopnia rozwoju. Generalnie grupa składa siħ z istot na mniej wiħcej tym samym poziomie

rozwoju, chociaŇ majĢ one swoje słabe i mocne strony. Dusze wspomagajĢ siħ nawzajem w procesie

wchłaniania informacji z Ňyciowych doĻwiadczeı, jak równieŇ w analizowaniu jak radziły sobie z uczuciami i

emocjami goszczĢcych je ciał, bezpoĻrednio zwiĢzanymi z tymi doĻwiadczeniami. Analizuje siħ kaŇdy aspekt

Ňycia, w razie potrzeby wymieniajĢc siħ nawet rolami, by móc lepiej uĻwiadomię sobie swoje działania. OsiĢgajĢc

poziom poĻredni, dusze zaczynajĢ specjalizowaę siħ w tych obszarach zainteresowaı, w których przejawiły

okreĻlone zdolnoĻci. Omówiħ tħ kwestiħ w dalszych rozdziałach.

Jednym z niezwykle znaczĢcych aspektów moich badaı było odkrycie kolorów energii, jakĢ dusze emanujĢ w

Ļwiecie dusz. Kolory te majĢ zwiĢ-zek ze stanem zaawansowania duszy. PozwalajĢ one m.in. zidentyfikowaę inne

dusze, które pacjent widzi wokół siebie podczas transu hipnotycznego. ZauwaŇyłem, iŇ czysta biel oznacza

młodszĢ duszħ, natomiast wraz z rosnĢcym zaawansowaniem energia niejako għstnieje, przybierajĢc odcieı

pomaraıczowy, Ňółty, zielony, w koıcu zaĻ niebieski. Poza tymi jĢdrami aury istniejĢ takŇe subtelne mieszanki

kolorów aureoli w kaŇdej z grup, które majĢ zwiĢzek z cechami charakteru poszczególnych jej członków.

M.Newton - Przeznaczene dusz 01.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: