Banks Leanne - Księżniczka(1).pdf - ebooki - Agadoo86

Leanne Banks

Księżniczka

PROLOG

Mała maskarada odmieni jej życie. Michelina zdjęła diadem. Jeden

zdecydowany ruch i kruczoczarne włosy zniknęły pod peruką. Z odbicia w lustrze

spoglądała na nią niczym się nie wyróżniająca szatynka. Wcześniej już starła

makijaż, nałożyła banalną spódnicę i równie banalną bluzkę: obie kilka miesięcy

wcześniej podkradła bratowej, Tarze York Dumont.

Wszyscy dawno już zauważyli, jak bardzo Tara zmieniła swój styl pod

wpływem Micheliny. Nikt jednak nie zdawał sobie sprawy, że korzyść była

obopólna: Michelina uczyła się bowiem od Tary bycia szarą, niepozorną myszką.

Piękna kobieta natychmiast przyciąga uwagę otoczenia, na myszkę nikt nie spojrzy,

nikt jej nie zapamięta i o to właśnie chodziło. Prawdę powiedziawszy, Tara wcale

nie była myszą, po prostu fatalnie się nosiła, dla niej banalność też była rodzajem

kostiumu, pod którym się ukrywała na przekór własnemu tatusiowi robiącemu

wszystko, by wyswatać córkę. Nicholas, brat Micheliny, nie dał się zwieść pozorom

i młodzi szybko odkryli, że są dla siebie stworzeni.

Urocze, pomyślała Michelina, wznosząc oczy ku niebu. Ona miała zupełnie

inne plany: chciała posmakować życia, zanim matka, księżna władająca małym

wyspiarskim państewkiem Marceau, wyda ją za hrabiego Ferrar.

Michelina skrzywiła się. Siedziała w gotowalni w paryskim mieszkaniu swojej

kuzynki. Z części recepcyjnej apartamentu dochodziły odgłosy muzyki, trwało

przyjęcie. Nałożyła zamówione w Internecie szkła kontaktowe, dzięki którym mogła

zmienić teraz kolor oczu, sprawdziła, czy ma w torebce zdobyty z niemałym trudem

fałszywy paszport; była gotowa. Tak odmieniona, że sama siebie nie poznawała.

Wzięła głęboki oddech, otworzyła drzwi i wmieszała się w tłum gości. Przy

wyjściu stali jej ochroniarze. Mieli za zadanie nie tylko dbać o jej bezpieczeństwo,

ale i pilnować, żeby nie uciekła. Tylko ona wiedziała, ile wysiłku kosztowało ją

wyjednanie u matki zgody na kilkudniowy wyjazd do Paryża.

Pochyliwszy głowę, dotarła do drzwi frontowych, mruknęła do lokaja, że musi

zaczerpnąć powietrza, i już była na korytarzu. Jeszcze tylko schody; portier na dole

na jej widok wybiegł na ulicę i przywołał taksówkę.

Jeszcze nie była wolna. Na lotnisku z bijącym sercem podsunęła paszport

urzędnikowi. A jeśli zorientuje się, że fałszywy? Jeśli spostrzeże, że Michelina ma

na głowie perukę, i każe jej ją zdjąć?

Przeszła przez kontrolę, nie wzbudzając żadnych podejrzeń, i z westchnieniem

ulgi wsiadła do samolotu. Była wreszcie wolna, radość mąciła tylko myśl, że bracia

Nicholas i Michel będą się o nią martwić. Trudno, niech się martwią, zasłużyli sobie

na to, pomyślała w przypływie irytacji. Nie powinni byli mieć przed nią tajemnic.

Uznali, że wieść o tym, że trzeci brat, od dawna uznany za zmarłego, żyje

sobie szczęśliwie w Stanach Zjednoczonych, będzie dla niej zbyt wielkim szokiem.

Wkrótce przekonają się, jak bardzo się mylili. Okaże się bardziej zaradna niż oni,

odnajdzie marnotrawnego braciszka i sprowadzi do domu. Dowiedzie po raz

kolejny, że nie jest malowaną księżniczką.

Zagrzmiały silniki, samolot zaczął nabierać szybkości i po chwili wzniósł się

w powietrze. Michelinę ogarnęła euforia. Udało się, uciekła, wywiodła wszystkich

w pole.

Myślami była już w Ameryce. Pierwszy przystanek: Wyoming.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Księżniczka Michelina Dumont kupiła sobie czarnego forda furgonetkę.

Radość z pozyskanej wreszcie wolności przyćmiewał jednakże pewien

niepokój. Znalazła się oto gdzieś w Wyoming, sama nie bardzo wiedziała, gdzie

dokładnie. Powoli zaczynało do niej docierać, że powinna była zaopatrzyć się w

GPS. Wąska droga wiła się pośród tonącego w mroku pejzażu: ciemno, głucho,

pusto, żadnych punktów orientacyjnych. Nie dość, że się zgubiła, to, przy-

zwyczajona do ruchu lewostronnego, musiała cały czas uważać, żeby nie jechać pod

prąd.

Dlaczego Amerykanie uparli się jeździć po prawej? Zupełnie tego nie

rozumiała.

Wzięła zakręt i w świetle reflektorów pojawiła się krowa; stała sobie

spokojnie na środku drogi, niepomna na to, że ani to miejsce, ani czas na wyprawy

krajoznawcze. Michelina spanikowała, ostro skręciła kierownicę w prawo i

staranowała płot. Uniknęła zderzenia z krową, ale straciła panowanie nad wozem i

po chwili wyrosła przed nią solidna ściana z desek. Krzyknęła głośno i z całych sił

nacisnęła na hamulec.

Za późno. Poczuła jeszcze silny wstrząs, po czym straciła przytomność.

- Jakiś wóz uderzył w oborę! Wypadek, wypadek! - Gary Ridenour z

wrzaskiem wpadł do sieni.

Jared McNeil z westchnieniem odłożył gazetę, podniósł się powoli z fotela.

Diabli wzięli spokojny wieczór w domowym zaciszu.

- Co to znaczy: jakiś wóz uderzył w oborę?

Gary wzruszył ramionami.

- No, uderzył. Wyskoczył nie wiadomo skąd i walnął w oborę Romea -

wyjaśnił, z trudem łapiąc oddech.

Jared chwycił kluczyki i rzucił się ku drzwiom. Tego tylko brakowało,

pomyślał przerażony. Jego ukochany Romeo, byk medalista. Najlepsze zwierzę

rozpłodowe w całym Wyoming.

- Jak to się stało?

Gary ponownie wzruszył ramionami.

- Nie wiem. Chciałem do niego zajrzeć, ale pomyślałem, że lepiej przybiegnę

po pana.

Jared skinął głową i wsiadł do swojej ciężarówki.

- Niech to szlag. Jeśli coś mu stało, to ten ktoś zaraz zrozumie, co znaczy

określenie „być w opałach".

Gary wskoczył w ostatniej chwili do ciężarówki, usadowił się na miejscu

pasażera i rzucił swojemu pracodawcy niespokojne spojrzenie. Doskonale wiedział,

jaką wartość przedstawia sobą byk medalista.

- Romeo to twarda sztuka, pewnie nawet się nie obudził - bąknął.

- Romeo jest głupi jak cielę - warknął Jared. - Ze strachu gotów roznieść swój

boks.

Do szczęścia brakowało mu tylko kłopotów z bykiem. Jakby mało miał na

głowie. Największe stado w południowo-wschodnim Wyoming, zastępcze

sprawowanie funkcji burmistrza, od chwili gdy ostatni odszedł na emeryturę i

przeniósł się na Florydę, poszukiwanie kogoś, kto zgodziłby się przejąć urząd, do

tego opieka nad dwiema małymi siostrzenicami, których rodzice przechodzili długą

rekonwalescencję po wypadku samochodowym. Dość zajęć jak na jednego

człowieka. Niecierpliwie wziął zakręt i zatrzymał ciężarówkę.

Noc była ciemna, choć oko wykol. Pierwsze, co Jared usłyszał, wyskakując z

szoferki, to ryki Romea. Byk sobie nie żałował, wył niczym ostatni potępieniec,

dokładnie, jak Jared przewidział.

- Dobry znak - mruknął krzywiąc się. - Przynajmniej wiemy, że przeżył.

Banks Leanne - Księżniczka(1).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: