Propozycje zabaw
1. „Podróż w nieznane” wg Przedszkolaka krok pierwszy
Pomoce: Połowa dużego przeciętego wzdłuż papieru, mazaki, pastele,
klej, plakietki z obrazkami stacji kolejowych.
Przebieg:
Dzieci siedzą na krzesłach ustawionych w pociąg, którego są pasażerami.
Po przyjeździe na kolejną stację prowadzący ogłasza jej nazwę i pokazuje
odpowiednią planszę. Dzieci wysiadają, aby bawić się w sposób, jaki sugeruje
dana nazwa, np.: Łódź- wiosłują, Turek- siadają po turecku, Ozorków- zwijają
język w trąbkę, Konin- naśladują bieg konia, Pajęczno- bawią się w zabawę
„ Pająk i muchy” Jedno dziecko jest pająkiem, pozostałe fruwają bzykając,
jak muchy. Na hasło „pająk” muchy stają w bezruchu. Kto się poruszy, zostaje
pająkiem prowadzi zabawę dalej.
- Ryki- bawią się w zabawę „Stacja zagłuszająca”
Dzielimy dzieci na trzy grupy. Pierwsza, stojąca po jednej stronie sali jest
nadawczą- druga, w środku- jest stacją zagłuszającą. Trzecia po drugiej stronie
sali- jest stacją odbiorczą. „Nadajnik” ustala, jakie słowo będzie przekazywał.
„Zagłuszacze”, podskakując, krzycząc, lub uderzając w instrumenty perkusyjne,
starają się zakłócić przekaz informacji do stacji odbiorczej. Na znak, że informacja
jednak dotarła, podnoszą ręce do góry. Potem dokonujemy zmiany tak, aby
grupy były w każdej roli. Następnie dzieci uruchamiając własną wyobraźnię rysują
na temat: „Co chciałbyś zobaczyć w podróży”
Instrukcja: Połącz swój rysunek z innymi, tak aby powstała trasa całej naszej
podróży”
Podsumowanie: rozmawiamy z dziećmi o tym:
- dokąd chciałyby pojechać razem w podróż?
- czy są zadowolone z tego co wspólnie zrobiły?
2."Na dworcu" - zabawa doskonaląca koncentrację
Opowiadanie o wydarzeniach na dworcu. Zegar wybija tam godziny, urzędnik
sprzedaje w kasie bilety, żegnają się dwie przyjaciółki, sprzedawca kiełbasek
zachwala swój towar, pociąg wjeżdża na peron itp. Każde dziecko przejmuje
rolę określonej osoby lub przedmiotu, odtwarza konkretny odgłos, zawołanie
lub wypowiada jakieś zdanie. Zegar dworcowy tyka: tik-tak, tik-tak, tik-tak,
sprzedawca woła: gorące parówki. Nauczyciel opowiada historyjkę, dzieci
naśladują określony odgłos.
Temat historyjki można zmieniać, np. wizyta w szpitalu czy spacer po lesie.
Trzeba tak dobrać opowiadanie, aby dzieci mogły się w nim odnaleźć ze swoimi
doświadczeniami i przeżyciami.
3.„ Nad brzegiem morza” – czytanie tekstu relaksacyjnego na tle
bardzo delikatnej i spokojnej muzyki. Dzieci wygodnie leżą na materacach
i słuchają.
Jest słoneczny, letni dzień. Idę wolno brzegiem morza, stąpam po żółtym,
gładkim piasku. Bose stopy zapadają się w nim. Piasek cichutko skrzypi – jest
miękki i bardzo, bardzo ciepły. Po jednej stronie widzę spokojne morze i daleki
horyzont. Po drugiej – pachnący, sosnowy las. Od morza wieje lekki, bardzo
delikatny wiatr. Aromat drzew miesza się z zapachem wody. Błękit łączy się
z zielenią i kolorem żółtym. Od barw i zapachów trochę kręci mi się w głowie.
Zamykam oczy – jestem senny. Jak dobrze leży się na plaży. Ciało grzeje
mi piasek i promienie słońca. Delikatny plusk fal uspakaja mnie. W górze
błękit nieba. Zapadam powoli w półsen. Wszystko staje się nierealne, nieważne.
Z oddali dochodzi stłumiony gwar głosów. Otacza mnie cichy, jednostajny szum
morza i piękna muzyka.
Autor: dr M. Kierył
Muzyka: Enio Morricone , płyta „ Cockeyes song”
4. „Sieć” – dwoje dzieci podaje sobie rękę tworząc „sieć”. Połączone
w ten sposób gonią innych. Kiedy uda im się dotknąć innego uczestnika zabawy,
staje się on trzecim „elementem sieci”. Po dotknięciu czwartej osoby następuje
podział na dwie pary. Zabawa trwa dotąd, aż wszyscy trzymający się za ręce,
tworzą dwu – lub trzyosobowe „siateczki”.
5. „Rybak" - Dzieci siedzą w siadzie skrzyżnym na obwodzie koła.
Zamykają oczy, nauczycielka wybiera „rybaka” i „strażnika jeziora”, reszta dzieci
to rybki. Dzieci otwierają oczy i obserwują się wzajemnie w ciszy i skupieniu.
„Rybak” łowi rybki mrugając jednym okiem, musi uważać na „strażnika”, gdy
mrugnie do niego będzie złapany – „strażnik” musi złapać „rybaka” na gorącym
uczynku krzycząc „mam cię”. Rybki, które złowi rybak mówią „jestem złowiona”
i odwracają się plecami do środka koła. Wygrywa dziecko, które złowi największą
ilość ryb.
6. „Woda – ląd” . Na podłodze wyznaczamy dwa pola (wodę i ląd)
oddzielone prostą linią. Uczestnicy stają na „lądzie”, na komendę „woda”
przeskakują obunóż na pole „wody”, na komendę „ląd” wracają na „ląd” itd,
kto się pomyli odpada. Ostatni wygrywa. Zabawa powinna być prowadzona dość
szybko, a polecenia wydawane zdecydowanym głosem i sugestywnie.
7."Tajemnica muszelki" P: ceramiczna miseczka, muszla, kawałek
materiału. Dzieci siedzą w kole. Na środku sali w ceramicznej miseczce leży
muszelka, która jest przykryta kawałkiem materiału. Naczynie przechodzi
z rąk do rąk. Kiedy poruszamy naczyniem, słychać jedynie dziwne stukanie.
Każde dziecko wsłuchuje się w dźwięk i pozwala posłuchać sąsiadowi.
Zakryte naczynie jeszcze raz krąży po sali i teraz każde dziecko może dotknąć
przedmiotu pod serwetką, jednak nie może zdradzić co kryje się pod serwetką.
Następnie każde dziecko wypowiada nazwy przedmiotów jakie kojarzą mu się
z tym czego dotknęło. W końcu odkrywamy serwetkę i każde dziecko ogląda
muszelkę.
suzi_2003