kursC_czesc001.pdf

Programowanie

P r o g r a m o w a n i e p r o c e s o r ó w

w j ę z y k u C

Część 1

Panuje powszechna opinia, że C jest języ−

kiem bardzo trudnym. Mam nadzieję, że

szybko przekonam Cię, że wcale tak być

nie musi. Kurs ten ma ambicje stać prze−

dłużeniem i uzupełnieniem zakończonego

właśnie kursu mikroprocesorowej Oślej

łączki, gdzie wykorzystany był BASCOM

– dialekt języka BASIC. Czasami będę się

odwoływał do Twojej wiedzy na temat tego

właśnie języka. Chcę zaznaczyć jednak,

że wiedza ze wspomnianego kursu może

być pomocna w zrozumieniu tego, co chcę

przekazać, nie jest jednak bezwzględnie

konieczna.

Z zawartych tutaj informacji możesz

skorzystać, także jeśli znasz biegle język C,

ale nie programowałeś jeszcze w nim

mikrokontrolera. Także jeśli posługiwałeś

się do tej pory BASCOM−em lub asemble−

rem, możesz poznać zupełnie nowy, cieka−

wy sposób pracy. Nawet jeżeli masz już za

sobą napisanie niejednej aplikacji w C

działającej na mikrokontrolerze, możesz

znaleźć tutaj coś dla siebie. Przedstawię

bowiem trochę informacji o tym „jak to

działa od środka”, co pomoże w lepszym

zrozumieniu tego, co się dzieje z Twoim

programem.

Na początek pokażę Ci, jak zdobyć

i skonfigurować całkowicie za darmo i le−

galnie bardzo przyzwoite narzędzie pracy.

Następnie chwilkę poświęcimy temu,

z jakiego sprzętu będziemy korzystać

w najbliższym czasie. Po takim wstępie

spróbujemy napisać pierwszą, prostą apli−

kację.

Kursów C jest mnóstwo zarówno w Inter−

necie, jak i w różnego typu publikacjach.

Ja jednak nie chcę się skupiać na C jako

takim. Przede wszystkim chcę pokazać,

w jaki sposób można w tym języku zapro−

gramować mikrokontroler.

Zajmiemy się mikrokontrolerem AV R

i kompilatorem GCC. Mimo iż C jest już

pewnym standardem, nie wszystko, o czym

będzie tutaj mowa, możesz przenieść bezpo−

średnio na inny kompilator. Musisz liczyć się

z tym, że poszczególne kompilatory od czy−

stego C muszą się troszkę zdystansować. Jest

to związane z występowaniem w mikrokon−

trolerach elementów nieujętych w standar−

dzie, jak na przykład układ przerwań. Na

wszelkie niestandardowe fragmenty postaram

się zwrócić Twoją uwagę.

Na początku może wydać się to trudne,

może nie wszystko z pierwszego kodu zro−

zumiesz... Umówmy się, że w chwili, gdy

trafisz na niezrozumiały fragment − po prostu

go przepiszesz... wyjaśnienie zapewne pojawi

się wcześniej czy później, a ja z doświadcze−

nia wiem, że nic bardziej nie cieszy, jak dzia−

łający układ... i nic lepiej nie uczy niż prak−

tyka.

Pewne podstawowe informację jak i cie−

kawostki oraz „rodzynki” będę umieszczał

w ramkach, tak że będziesz mógł do nich zaj−

rzeć, jeśli coś wyda się niejasne. Łatwo

będzie Ci także sięgnąć do tych informacji

w przyszłości, gdy zaczniesz pisać już

całkowicie samodzielne programy.

Zacznijmy więc... na trzy! Trzy kroki.

większej ilości języków niż tylko C. Jednak

część z nich w wersji dla procesorów AVR

nie została do końca zaimplementowana, co

sprawia, że pisanie w nich programu wymaga

wiedzy nie tylko o danym języku, ale także

o istniejących ograniczeniach. Aby dłużej już

nie zaciemniać sprawy, umówmy się, że w tej

chwili będziemy korzystać tylko z kompilato−

ra C, pozwalając sobie czasami na niewielkie

ustępstwa pozwalające prościej zapisać jakąś

funkcję. w takim przypadku będę jednak

zaznaczał, że dana składnia nie jest zgodna ze

standardem ANSI C.

Pakiet zawierający AVR−GCC w wersji

dla Windows uzyskał nazwę WinAvr – warto

wiedzieć o tym przy poszukiwaniu odpowied−

nich plików. Cały pakiet

jest udostępniany na

licencji typu Open Sour−

ce. Oznacza to, że osoba

czuwająca nad projektem

udostępnia cały jego kod

źródłowy. Praktycznie

każdy może wnieść do

programu coś nowego.

Nas jednakże w tej chwili

interesuje to, że kompila−

tor ten można ściągnąć

całkowicie za darmo. Nie

spotkasz się tutaj z ja−

kimikolwiek ogranicze−

niami, na przykład długo−

ści kodu wynikowego.

Pobieranie programu mo−

żesz rozpocząć od strony

domowej projektu:

http://winavr.sourcefor−

ge.net/

Strona jest dość przej−

rzysta. Warto zapamiętać

ten adres ze względu na

mnogość przydatnych

odnośników w dziale „Links”. Aktualnie jed−

nak proponuję przejście na stronę:

http://sourceforge.net/projects/winavr/

Jeśli nie widzisz linku na stronie domowej,

możesz także wpisać podany adres bezpo−

średnio w okienko przeglądarki. Powinieneś

ujrzeć teraz stronę podobną do tej na rysun−

ku 1. Także na wspomnianym rysunku

w skrócie opisałem jak postępować dalej.

W chwili pisania tego kursu dysponowa−

łem wersją programu 20050214. Okazuje się,

że między kolejnymi wersjami pojawiają się

czasami różnice sprawiające, że poprzednio

napisany program nie zostanie skompilowany

Rys. 1 Strona ściągania kompilatora

WinAVR

Krok pierwszy

− zbieranie narzędzi

a/. Pakiet WinAVR . Do kompilacji naszych

programów skorzystamy ze znakomitego

kompilatora AVR−GCC. Kompilator ten co

prawda potrafi „przełknąć” kod napisany w

Elektronika dla Wszystkich

Programowanie

bez pewnych drobnych zmian. Jeśli pojawi

się jakikolwiek problem z kompilacją przed−

stawionych programów, proponuję Ci na

początek pobranie tej samej wersji kompilato−

ra. Po dokonaniu wyboru, zgodnie z rysun−

kiem 1, pojawi się jedno z okienek przedsta−

wionych na rysunku 2. Wybieramy pasującą

nam opcję. Zostaniemy przekierowani do

strony z zapytaniem, z jakiego serwera chce−

my skorzystać. Wybieramy dowolny, najle−

piej w Europie. Po chwili powinno rozpocząć

się pobieranie pliku. Jak widać na przedsta−

wionych ilustracjach, najnowsza w chwili

pisania tego tekstu wersja miała rozmiar

14MB. Pobieranie może więc chwilę potrwać.

b/. AVRStudio4 . Drugim pakietem, z któ−

rego będziemy korzystać, jest znakomite

AVRStudio. Dokładniej – skorzystamy z mo−

żliwości emulacji programu. Najnowszą wer−

sję AVRStudio udostępnia nieodpłatnie firma

ATMEL na swojej stronie domowej. Przy

odrobinie szczęścia program ten znajdziesz

na jakimś krążku w czasopiśmie, ważne jed−

nak, aby była to wersja minimum 4.10.

Dopiero ta wersja akceptuje format pliku,

z którego będziemy korzystać w celu emulo−

wania programu.

Mimo iż AVRStudio4 nie umożliwia

pisania programów w C, pozwala na bar−

dzo wygodną ich symulację. Uważam, że

dużo wygodniejszą niż miało to miejsce

w poprzedniku, który z kolei znakomicie

integrował się z dowolnym kompilatorem

C... o ironio...

Jeśli nie przeraża Cię pobranie z sieci

41MB danych – gorąco zachęcam Cię do

zassania najnowszej wersji oprogramowania

ATMEL−a. Ja w chwili pisania tego kursu

dysponowałem wersją 4.11 i dokładnie tej

wersji dotyczyć będzie dalszy opis. Poniżej

przedstawiam krok po kroku, jak pobrać

wspomniane oprogramowanie. Wejdź na stro−

nę główną firmy ATMEL:

www.atmel.com

Spójrz na rysunek 3. Pokazałem na nim

kolejne przejścia od strony głównej do strony

zawierającej informacje o procesorach AVR.

Poczekaj chwilę, aż nowa strona zostanie

władowana, następnie z pomarańczowego

menu po lewej stronie wybierz pozycję

„Tools & Software”. Po chwili pojawią się

dostępne narzędzia dla procesorów AVR. Bez

problemu powinieneś znaleźć tutaj AVR Stu−

dio 4. Nie przytaczam kolejnego

obrazka – przejście jest bardzo proste.

Znajdziesz się na stronie umożliwiają−

cej pobranie dokumentacji opisującej

interesujący nas program, dodatko−

wych wtyczek do niego oraz oczywi−

ście samego programu. Dla naszego

kursu znaczenie ma odnośnik w stylu:

AVR Studio 4.11 (build 401). Za krót−

ką lub też dłuższą chwilę – zależnie od

możliwości Twojego łącza oraz chwi−

lowego obciążenia sieci – powinieneś

dysponować już wszystkimi potrzeb−

nymi nam programami. Następnym

krokiem będzie ich instalacja oraz

konfiguracja.

polecam Ci odznaczenie opcji „Add Directo−

ries to PATH”. Proponowane ustawienie

opcji przedstawiłem na rysunku 4. Osobiście

jestem przeciwnikiem dodawania czegokol−

wiek do PATH−a. Informację o tym dlaczego

mam takie obiekcje, znajdziesz w ramce

„PATH – co to takiego?” . Przy sposobie,

w jaki będziemy używać kompilatora, dodat−

kowe utrudnienie będzie polegało tylko na

dodaniu jednej linijki do skryptu kompilacji.

Rys. 4 Zmiany podczas instalacji

WinAVR

Krok drugi

− instalacja i konfiguracja

Programy, których użyjemy, mają własne

instalatory, więc nie powinno być z nimi pro−

blemów. Przy AVRStudiu przyjmijmy zasa−

dę, aby nie przeszkadzać instalatorowi i zga−

dzać się na wszystkie jego domyślne propo−

zycje. Instalator WinAVR zaraz po pytaniu

o folder docelowy wyświetli okienko

„Wybór komponentów”. W okienku tym

Zmienna systemowa PATH zawiera ścież−

ki, w jakich system ma szukać żądanego

programu. Jeśli chcesz się przekonać, jak to

działa, uruchom „Wiersz polecenia”

( w starszych systemach będzie to „Tryb

MS−DOS”). Wpisz teraz polecenie edit

i naciśnij ENTER. Pojawi się znany niektó−

rym edytor tekstowy. Możesz spróbować

także innych komend, na przykład mspa−

int, notepad. Możesz próbować z poziomu

innego katalogu – zmień katalog polece−

niem cd.

Skąd system wie, gdzie ma

szukać informacji? Wyjdź z uru−

chomionego programu i wydaj

inną komendę: path . Dostaniesz

informację na temat co „siedzi”

we wspomnianej zmiennej.

Okazuje się, że w chwili gdy

wydajesz komendę edit , system

szuka wszelkich plików urucha−

mialnych o podanej nazwie

(edit.exe, edit.com, edit.bat).

Najpierw przeszukuje aktualny

folder. Jeśli nie znajdzie odpo−

wiedniego pliku, sięga do kolej−

nych ścieżek znajdujących się

w zmiennej PATH. Wpisy prze−

twarzane są w kolejności od

pierwszego do ostatniego.

WinAVR korzysta z tego udo−

godnienia, umożliwiając urucho−

mienie swojego programu o na−

zwie make.exe z poziomu folderu

Rys. 2 Wybór konkretnego pliku

do pobrania

Rys. 3 Strona firmy

ATMEL

Elektronika dla Wszystkich

Programowanie

zawierającego pliki naszego programu. Czy

teraz widzisz niebezpieczeństwo? Zastanów

się przez chwilę, co się stanie, jeśli w po−

dobny sposób zechcesz zainstalować kom−

pilator C dla procesorów 51, może ARM?

Zapewniam Cię, że nazwa make.exe wśród

kompilatorów nie jest wcale rzadka. Myślę,

że już zaczynasz rozumieć – w takim przy−

padku przy próbie kompilacji zostanie uru−

chomiony ten kompilator, który jako pierw−

szy wpisze swoje dane do PATH−a. Do

pozostałych będziesz mógł się dostać tylko

przez bezpośrednie podanie pełnej ścieżki.

Jak rozwiązać przedstawiony problem?

Dalej napiszemy banalne pliki wsadowe

które ustawią odpowiednio wspomnianą

zmienną tylko w chwili kompilacji i tylko

dla jej wątku. Nie tylko dodadzą odpowied−

nie katalogi. Po prostu ustawimy perma−

nentnie katalogi takie, jakie są nam potrzeb−

ne, zupełnie nie przejmując się poprzednią

zawartością zmiennej. W ten prosty sposób

ominiemy przedstawiony wyżej problem,

jednocześnie nie zmniejszając komfortu

obsługi naszych narzędzi. Ważne jest to, że

w systemie Windows takie przypisanie nie

przybiera formy stałej. Obowiązuje tylko

dla aktualnie działającego programu.

wyjaśnień wpisz podobnie jak poprzednio

skrypt z listingu 2. Zapisz go jako

C:\WinAVR\clean.bat.

„Programmers Notepad”. Jeśli tak jest, uru−

chamiamy go. W przeciwnym przypadku uru−

chamiamy bezpośrednio plik

C:\WinAVR\pn\pn.exe.

Po pierwszym uruchomie−

niu program powinien wyglą−

dać mniej więcej tak jak na

rysunku 5. Ja pomniejszyłem okienko spe−

cjalnie, tak aby widoczne były wszystkie ele−

menty kontrolne, a jednocześnie obrazek nie

zajmował wiele miejsca. W celu „zbratania”

kompilatora z uruchomionym właśnie edyto−

rem wydajemy następujący ciąg komend:

Tools−>Options. W okienku, które się ukaza−

ło, wybieramy z listy po lewej stronie opcję

Tools. Upewniamy się, że w rozwijalnej liście

„scheme” podświetlone jest pole „(None –

Global Tools)”. Na rysunku 6 umieściłem

okienko, jakie powinno się pojawić oraz spo−

sób jego wywołania. Zauważysz teraz, że in−

stalator domyślnie dodał do zestawu naszych

narzędzi trzy dotyczące naszego kompilatora.

Okazuje się jednak, że domyślne ustawienia

nie działają, jeśli podczas instalacji nie

zezwoliliśmy na dodanie wpisów do PATH−a.

Poza tym, narzędzia te można skonfigurować

troszkę wygodniej. Bez większego żalu

Listing 2

Gratuluję – właśnie stworzyłeś coś, co

nazwiemy skryptami kompilacji. Pierwszy z

nich spowoduje skompilowanie Twojego pro−

gramu. Drugi umożliwi automatyczne usunię−

cie wszystkich plików tworzonych przez

kompilator – czasami okazuje się to bardzo

wygodne. Jeśli będziesz chciał na przykład

zapisać na dyskietkę kopię swojego progra−

mu, nie musisz dodawać wszystkich plików

powstałych podczas kompilacji. Jedna

komenda i masz tylko to co najważniejsze.

Działanie powyższych skryptów jest tak

samo proste, jak ich napisanie. W pierwszej

linii obu z nich pojawia się ustawienie ścieżek,

których potrzebuje kompilator AVR−GCC.

Pamiętasz? Wspomniałem już o tym, że bę−

dziemy musieli to zrobić ręcznie. Następnie

wywoływane jest polecenie make.exe kompi−

latora. Plik, do którego się odwołujemy, znaj−

duje się w katalogu C:\WinAVR\utils\bin . Zależ−

nie od tego, z jakimi zostanie wywołany

parametrami, wywoła on inne programy

z pakietu kompilatora. Wydanie komendy

make.exe bez parametru, jest równoważ−

ne z komendą make.exe all. Powoduje

uruchomienie wszystkich procesów

koniecznych do kompilacji programu.

Automatycznie utworzone zostaną pliki,

które będziemy mogli wpisać do pamięci

docelowego urządzenia, oraz specjalny

plik umożliwiający symulację programu.

Z kolei, jak się łatwo domyślić, parametr

clean spowoduje usunięcie wszystkich

plików poza tymi, które utworzyliśmy

sami. Skrypty te należy uruchomić z kata−

logu zawierającego pliki programu.

Można to zrobić nawet bezpośrednio za

pomocą konsoli, a same pliki pisać w no−

tatniku... ale my mieliśmy stworzyć sobie

przyjemniejszy zestaw narzędzi. W celu

pisania kodu, jego kompilacji, wreszcie

zarządzania ca−

łym projektem,

wykorzystamy

bardzo wygodny

i uniwersalny program o nazwie

„Programmers Notepad”. Korzy−

stam z tego narzędzia już od

dwóch lat i w tym czasie program

przeszedł wiele zmian. O ile na

początku praca była dość kłopotli−

wa, w tej chwili śmiało mogę

powiedzieć, że narzędzie jest

rewelacyjne – mam nadzieję, że

w najbliższym czasie uda mi się

przekonać Ciebie, że tak jest w is−

tocie. Na pulpicie powinien się

znajdować teraz skrót o nazwie

Na resztę warunków instalacji zgadzamy

się bez sprzeciwów. Na początkowym etapie

przygody z GCC dotyczy to także ścieżki

docelowej instalacji. Dalszy opis dotyczy

standardowo zainstalowanego kompilatora do

katalogu C:\WinAVR. Katalog instalacyjny

AVRStudio nie ma znaczenia. W tym miej−

scu oba programy powinny już być zainstalo−

wane. Zajmijmy się więc ich konfiguracją.

Na początek proponuję stworzenie pro−

ściutkiego skryptu, który przeprowadzi

wszystkie czynności mające na celu kompila−

cję dowolnego programu. Dalej opisane pliki

teoretycznie możesz umieścić gdziekolwiek.

Aby nie czynić zamieszania, proponuję Ci

zapisać je w katalogu C:\WinAVR. Uruchom

dowolny edytor tekstowy, najlepiej niech

będzie to prosty windowsowy Notatnik.

Wpisz w nim kod widoczny na listingu 1.

Rys. 5 Programmers Notepad

Rys. 6 Wejście w konfigurację narzędzi

(Tools)

Listing 1

Uważaj: Bardzo ważny w pierwszej linii jest

brak spacji pomiędzy poszczególnymi ścież−

kami oraz naokoło znaku równości! Przy

zignorowaniu tego faktu skrypt może w ogóle

nie działać. Po przepisaniu podanego listingu

zapisz plik w wybranym folderze – dla ujed−

nolicenia naszej sytuacji umówmy się, że

przynajmniej na początku zapiszesz plik tak

jak ja – w folderze C:\WinAVR, pod nazwą

make.bat. Pamiętaj o wpisaniu rozszerzenia

podczas zapisywania. Jeśli o tym zapomnisz,

plik zostanie zapisany z domyślnym rozsze−

rzeniem jako make.txt. Chwilowo jeszcze bez

Elektronika dla Wszystkich

Programowanie

zaznaczamy więc kolejno wszystkie wpisy,

przyciskając za każdym razem przycisk

Remove. Gdy mamy już puste pole, wybiera−

my, znajdujący się nieco wyżej, przycisk

Add. Pojawi się okienko „Właściwości: New

Tool”. Zakładkę „Properties” wypełnij tak,

jak to pokazałem na rysunku 7. Przy polu

Command znajduje się przycisk z trzema

kropkami. Możesz użyć go w celu znalezienia

naszego pliku make.bat. Pole Shortcut

wypełniamy w troszkę nietypowy sposób:

kliknij myszą na polu do wprowadzania

danych, a następnie – uwaga – przyciśnij

przycisk F7. I już. Możesz oczywiście spró−

bować innej kombinacji klawiszy.

Na kolejnej zakładce nie powinno być

potrzeby wprowadzania jakichkolwiek

zmian. Na wszelki wypadek jednak upewnij

się, że ustawienia są zgodne z tymi przedsta−

wionymi na rysunku 8. Jeśli wszystko się

zgadza, zatwierdzamy utworzenie nowego

narzędzia, klikając OK. Aktualnie mamy już

możliwość wygodnej kompilacji programu

z poziomu naszego „Notatnika”. Dodajmy

jeszcze możliwość wywołania drugiej z utwo−

rzonych przez nas komend.

W identyczny sposób jak poprzednio

dodaj nowe narzędzie. Edytuj ustawienia tak,

aby zgadzały się z tymi na rysunku 9. Za−

kładka „Console I/O” powinna być wypeł−

niona identycznie jak poprzednio. W okienku

tworzenia narzędzi całą naszą pracę potwier−

dzamy przyciskiem OK. W tej chwili nasz

„notatnik” jest już skonfigurowany i gotowy

do pracy.

stowe wypróbowanie nowej wiedzy. Jeśli do

tego zapoznałeś się z treścią artykułu „Progra−

mator BASCOM−a pomocą przy programo−

waniu w C, asemblerze, itd...” (EdW 1/2005)

– wierzę, że znakomicie poradzisz sobie

z dalszą częścią kursu.

Na rysunku 10 przedstawiam schema−

tycznie przyporządkowanie funkcji wypro−

wadzeniom procesora w płytce, której będzie−

my już za chwilę używać. Uprości to zrozu−

mienie (oraz pisanie ;]) kodów programów.

Natomiast na fotografii 1 możesz zobaczyć

sprzęt, z jakiego korzystałem przy wykony−

waniu pierwszego ćwiczenia. Przy okazji

Mikroprocesorowej Oślej łączki, w numerze

2/2003 wykonany był identyczny układ

– 5 diod z rezystorami ograniczającymi

(około 200

Krok trzeci

− przygotowanie

części sprzętowej

Myślę, że wielu z Was ucieszy fakt, że dziś

skorzystamy z dokładnie tego samego sprzę−

tu, na jakim opierał się kurs BASCOM−a.

Osobom uczestniczącym do tej pory aktywnie

w poprzednim kursie umożliwi to natychmia−

) podłączonych anodami w stro−

nę wyjść Q2−Q6, a katodami w stronę wypro−

wadzenia GND. Przy odrobinie wprawy

układ można zmontować „na pająku” w 10

minut.

Rys. 7 Narzędzie „make”

Rys. 8 Zakładka „Console I/O”

Rys. 9 Narzędzie „clean”

GCC – idea pracy

Jeśli używałeś do tej pory kompilatora

BASCOM, prawdopodobnie przyzwyczaiłeś

się już do przyjemnego interfejsu użytkowni−

ka oraz przycisku „Compile current file...”.

GCC jest inny – chcę, abyś zrozumiał, że sam

kompilator praktycznie może działać bez

jakiegokolwiek środowiska programisty.

Przy odrobinie wprawy można uruchomić go

bezpośrednio z linii komend i w ten sposób

przeprowadzić kompilacje. Z drugiej jednak

strony możliwe jest wykorzystanie jakiego−

kolwiek zewnętrznego środowiska programi−

sty. Jednym z powodów tej swoistej uniwer−

salności GCC jest idea plików makefile . Plik

taki zawiera informacje, jakie narzędzia

powinny zostać uruchomione, jakie pliki

kompilować, w jaki sposób połączyć skompi−

lowane pliki w program (linkowanie), w ja−

kim formacie program powinien zostać

wygenerowany. W pliku makefile mogą zna−

leźć się także inne informacje – skorzystali−

śmy z jednej z nich, umożliwiającej nam

czyszczenie projektu. Wywoływana przez nas

komenda make jest w zasadzie interpreterem

plików makefile. Komenda ta poszukuje

w aktualnym katalogu pliku o nazwie makefi−

le (brak rozszerzenia). Gdy go odnajdzie,

wykonuje zapisany w nim program.

Spodziewasz się prawdopodobnie, że

skoro taki plik zawiera tak dużą ilość infor−

macji, zapewne jest (po)tworem dość skom−

plikowanym. Jeśli tak myślisz... masz rację.

Nie przerażaj się jednak w tym momencie.

Twórcy WinAVR zadbali o to, aby ułatwić

nam zadanie. Stworzyli specjalny szablon,

bardzo łatwy i intuicyjny do modyfikacji.

W praktyce okazuje się, że nie będziemy

musieli modyfikować nic więcej niż kilka

pierwszych linii. Już za chwilę przekonasz

się, że po kilku praktycznych próbach pliki

makefile wydają się całkowicie naturalne.

*Przy pisaniu tekstu tej ramki korzysta−

lem z artykulu “Downloading, Installing and

Configuring WinAVR”, którego autorem

jest: Colin O’Flynn, edytorem: Eric Wed−

dington. Artykuł dostępny w dokumentacji

na stronie domowej projektu:

http://winavr.sourceforge.net/download/instal

l_config_WinAVR.pdf

Elektronika dla Wszystkich

Ω

Programowanie

Start!

− pierwszy program:

Nasz pierwszy programik, jak tradycja na−

kazuje, będzie banalny w swym działaniu.

Jego przeznaczeniem jest umożliwienie zapo−

znania się z najbardziej podstawowymi zagad−

nieniami C oraz z zasadami pracy z nowymi

narzędziami. Aby ułatwić Ci zadanie, na

rysunku 11 umieściłem opis krok po kroku, co

powinieneś zrobić żeby móc rozpocząć pisa−

nie nowego programu. W ramce „Plik make−

file” znajdziesz natomiast dokładny opis,

jakie zmiany powinieneś wprowadzić w tytu−

łowym pliku.

Obrazek opisujący kolejne kroki do rozpo−

częcia programu jednoznacznie przedstawia,

jak okiełznać Programmers Notepada w połą−

czeniu z WinAVR. Postaram się więc wyja−

śnić jedynie sens oraz celowość tych działań.

Przyzwyczaj się do tego, aby każdy nowy

program umieszczać w osobnym folderze.

Zauważ, że program kompilowany przez

GCC musi posiadać plik o nazwie makefile .

Bez tego nie jest możliwa jego kompilacja.

Ponieważ dla każdego programu plik ten

będzie miał różną formę, umieszczanie kilku

programów w tym samym katalogu wydaje

się nierealne. Nie jest to jednak żadnym ogra−

niczeniem. W praktyce umieszczanie więk−

szej ilości kodów w jednym folderze powo−

duje tylko bałagan na dysku. Tematowi pliku

makefile poświęciłem już dwie ramki. Na

rysunku 11 pokazuję jedynie, skąd skopio−

wać go do folderu naszego programu. Nie−

wiele natomiast wspominałem o projektach.

Jest to bardzo wygodne rozwiązanie od nie−

dawna dostępne w Programmers Notepadzie.

Plik projektu zawiera w zasadzie tylko opis,

Rys. 10 Przyporządkowanie

wyprowadzeń

Plik makefile

Przygotowany przez twórców AVR−GCC

plik – szkielet zawiera wszystko co potrzeb−

ne, aby skompilować własną aplikację.

Powinien się on znajdować w katalogu

C:\WinAVR\sample. Zawiera bogate komen−

tarze, tak że nie ma problemu ze zrozu−

mieniem jego działania. W najprostszych

aplikacjach musisz znać jedynie jego pierw−

sze linie, które są przedstawione na rysunku

obok. Jeśli zmodyfikujesz je zgodnie z przy−

toczonym opisem, będziesz gotowy już do

tworzenia kodu aplikacji. Jeśli do tej pory

pisałeś programy za pomocą środowiska

BASCOM – zauważ, że za pomocą dość

wygodnego pliku tekstowego robisz właśnie

to, co do tej pory robiłeś za pomocą menu

okienkowego lub dodając odpowiednie

komendy sterujące w programie. Pamiętasz

komendy takie jak $crystal, $regfile...?

A może korzystałeś zawsze z ustawień

w menu Options−>Compiler−>Chip...? Teraz

robimy dokładnie to samo i jeśli zrozumiałeś

na czym polega konfiguracja kompilatora

BASCOM, teraz też poradzisz sobie bez

trudu.

Elektronika dla Wszystkich

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: