Męczennica Europy.pdf

Męczennica Europy

Rocznica 17 września 1939 roku

„Pozostawiona własnemu losowi i pozbawiona kierownictwa Polska stała się

łatwym polem działania dla wszelkiego rodzaju poczynań i niespodzianek

mogących stać się groźbą dla Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Dlatego rząd sowiecki, który dotychczas zachowywał neutralność, zamierza

podjąć wszelkie wysiłki, aby uwolnić naród polski od nieszczęśliwej wojny, w

którą wepchnęli go szaleńczy przywódcy, i pozwolić mu na spokojne życie”.

Te potworne i obłudne słowa, wypowiedziane w radiu przez Wiaczesława Michałowicza

Mołotowa, szefa radzieckiej dyplomacji, były „usprawiedliwieniem” agresywnej inwazji

na Polskę, do jakiej doszło na mocy paktu Ribbentrop-Mołotow. Tajne protokoły

dołączone do niemiecko-radzieckiego „paktu o nieagresji” przewidywały de facto

czwarty rozbiór Polski.

W kleszczach tyranii

Na mocy zapisów tajnego załącznika do paktu Ribbentrop-Mołotow Związek Radziecki

zobowiązywał się do zbrojnego wystąpienia przeciw Polsce w sytuacji, gdyby „III

Rzesza znalazła się w stanie wojny z Polską”. Pod tym eufemistycznym określeniem

krył się faktyczny zamysł agresji na Polskę ze strony hitlerowskich Niemiec.

Przygotowania do rosyjskiej inwazji na Polskę trwały trzy tygodnie - od podpisania paktu

Ribbentrop-Mołotow w nocy z 23 na 24 sierpnia 1939 r. do agresji rankiem 17 września.

Już 3 września ludowy komisarz obrony ZSRR Kliment Woroszyłow nakazał osiągnięcie

gotowości bojowej radzieckim oddziałom wojskowym sąsiadującym z Polską. 6

września rząd ZSRR zarządził mobilizację. Od 8 do 13 września wojska radzieckie

koncentrowały się masowo nad polską granicą. Wojska pierwszego rzutu sowieckiej

agresji uformowane były w dwa fronty – białoruski i ukraiński; w ich skład wchodziło

sześć armii. Sowieckie jednostki pierwszego rzutu posiadały ponad 5 tys. czołgów. W

awangardzie Armii Czerwonej przesuwały się najczęściej ciężkie oddziały pancerne. Na

terenie krwawiącej Rzeczypospolitej wojska obu agresorów – zaborców – Niemiec i

Związku Radzieckiego spotykały się w wielu miejscach, nie podejmując ze sobą rzecz

jasna walki. Natomiast 22 września w Brześciu radziecki kombryg. Kriwoszein i

niemiecki generał Guderian odebrali wspólną, przyjacielską defiladę wojsk Stalina i

Hitlera, przypieczętowując symbolicznie militarną agresję na Polskę i czwarty rozbiór

Rzeczypospolitej.

Obojętność aliantów

Sowiecka inwazja na Polskę była aktem prymitywnej zemsty Związku Radzieckiego za

polskie zwycięstwo w wojnie polsko- bolszewickiej 1920 roku. Tryskający jadem

nienawiści Mołotow odrzekł z satysfakcją, że wreszcie zginął i nigdy się już nie odrodzi

„pokraczny bękart traktatu wersalskiego”. Dla milionów polskich obywateli sowiecki atak

był wielkim wstrząsem, prawdziwym ciosem nożem w plecy. W tych bowiem dniach

ludność polska na wozach drabiniastych, pieszo, uciekała w popłochu na wschód kraju

przed niemiecką inwazją. Prawdziwemu exodusowi Polaków towarzyszyły niemieckie

bombardowania miast i wsi, a także dróg, którymi podążali cywile. Trudno sobie

wyobrazić, jakie zamieszanie wywołało w pierwszym momencie wkroczenie Sowietów

na polskie terytorium. Polacy bowiem nie wiedzieli o tajnym protokole załączonym do

paktu Ribbentrop-Mołotow, a przewidującym podział polskiego terytorium pomiędzy

dwa totalitarne imperia. Na próżno także oczekiwała polska pomocy ze strony

zachodnioeuropejskich aliantów – Francji i Anglii – z którymi miała podpisane umowy

międzynarodowe o pomocy na wypadek wojny. Jakkolwiek Francja i Anglia formalnie

wypowiedziały hitlerowskim Niemcom wojnę już 3 września, to jednak nie przystąpiły do

zapowiedzianych w traktatach działań. Mimo że wiosną 1939 r. Polska podjęła ze swymi

europejskimi „przyjaciółmi” wstępne uzgodnienia na wypadek wojny, to jednak Francja z

Anglią już 4 maja podpisały tajny protokół, w którym stwierdzono: „Los Polski zależeć

będzie od ostatecznego wyniku wojny, a to z kolei zależeć będzie od naszej możliwości

doprowadzenia na końcu do klęski Niemiec, nie zaś od naszej możliwości, by

zmniejszyć nacisk na Polskę na początku”. Egoistyczni sybaryci z zachodu postąpili

zgodnie z tą formułą. Francuska „dziwna wojna”, niechęć do „umierania za Gdańsk”

była biernym pogwałceniem sojuszniczych zobowiązań. Podobnie jak brak jakiejkolwiek

pomocy ze strony Imperium Brytyjskiego, które wcześniej „zobowiązało się udzielić

bezzwłocznie wszelkiej pomocy i poparcia Polsce na wypadek agresji z zewnątrz”.

„Bezzwłoczna pomoc” nie nadeszła do końca walk wrześniowych, zaś sowiecka agresja

na Polskę została przez aliantów ledwo zauważona i skwitowana jedynie notami

dyplomatycznymi.

Golgota wschodu

17 września 1939 roku był dniem, który rozpoczął polską golgotę wschodu. Przez lata

peerelowskiego zakłamania i indoktrynacji wmawiano Polakom, że jedynymi oprawcami

i agresorami wobec Polski w 1939 były Niemcy. Związek Radziecki miał według tej

kłamliwej wykładni wkroczyć na polskie terytorium, by bronić interesów żyjących tam

Ukraińców, Białorusinów oraz samych Polaków. Dość szczególnie pojęta to obrona…

Już wkrótce, 10 lutego 1940 r., rozpoczęła się pierwsza masowa wywózka Polaków do

syberyjskich łagrów, oficjalnie nazywana „przesiedleniem”. Objęła ponad 220 tys.

polskich obywateli przymusowo poddanych zwierzchności radzieckiej. Wśród

deportowanych byli przede wszystkim urzędnicy państwowi, sędziowie, prokuratorzy,

policjanci, działacze samorządowi, leśnicy, właściciele ziemscy, wojskowi – wielu wraz z

całymi rodzinami. Warszawski Ośrodek Karta szacuje, że łączna liczba Polaków

represjonowanych przez Sowietów to ponad 570 tys. osób, z czego 286 tys. można

zidentyfikować imiennie. W wyniku powolnych i skrupulatnych badań każdego roku

indeks rozrasta się o ok. 40 tys. nazwisk i danych personalnych. Należy przy tym

pamiętać, że wiele osób mordowano bezimiennie, by nie pozostał po nich żaden ślad.

Sowieckie ludobójstwo

Związek Radziecki metodycznie i bardzo dokładnie przygotował akcję eksterminacji,

której celem było wyniszczenie Polaków. Narzędziem tego stalinowskiego ludobójstwa

miały być: likwidacja polskiej inteligencji, kapłanów i elit, masowe deportacje,

przymusowe i wyniszczające roboty na Syberii, osadzanie w łagrach oraz bezpośrednie

rozstrzelania. Katalog win Polaków sporządzony przez Związek Radziecki był bardzo

obszerny: Polacy służyli rządowi „burżuazyjnej Polski” i zostali przygotowani na

wypadek konfliktu z ZSRR do działania w charakterze „dywersantów, szpiegów i

terrorystów”; ponadto Polacy zawinili „wyznawaniem wiary katolickiej”, „aktywną walką z

władzą sowiecką w 1920 r.”, „wykorzystywaniem pracy najemnej”, a nawet „wrogimi

wypowiedziami wobec ZSRR”. Taka była „prawna podstawa” bestialskich działań

sowieckiego reżimu Stalina wobec Polaków, zapoczątkowanych 17 września 1939 roku,

których najboleśniejszym symbolem pozostaje Kołyma, Katyń, Charków, Ostaszków i

Miednoje.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: