Co

Kaznodzieja Russell

Odpowiadał

Na Zadawane Jemu
Liczne Pytania

A bądźcie zawsze gotowi ku daniu odpowiedni
każdemu domagającemu się od was rachunku
o tej nadziei, która jest w was.
1 Piotra 3:15.

Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego

P. O. Box 5455 Chicago 80, Illinois 

Printed in U. S. A.

KRÓLOWI KRÓLÓW

i

PANU PANÓW

dla pożytku

JEMU POŚWIĘCONYCH ŚWIĘTYCH
OCZEKUJĄCYCH PRZYSPOSO-
BIENIA SYNOWSKIEGO TĘ
PRACĘ POŚWIĘCONO.

Ażeby wszyscy poznali społeczność tajemnicy, która od początku świata była ukryta w Bogu. Którą hojnie okazał we wszelkiej mądrości i roztropności; oznajmiwszy nam tajemnicę woli Swojej według upodobania swego, które był postanowił w Samym Sobie; aby w rozrządzeniu zupełności czasów w jedno zgromadził wszystkie rzeczy w Chrystusie. — Ef. 3:4, 5, 9;    1:8-10.

PRZEDMOWA

Wydając niniejszą książkę w tłumaczeniu polskim zalecamy ją jako nader cenny podręcznik dla wszystkich badaczy Pisma Świętego. Wierzymy że słowa w niej zawarte są prawdziwie pokarmem na czas słuszny dla wszystkich wiernych Pańskich i dla domowników wiary.

Nie twierdźmy, że wszystko zawierające się w tej książce jest doskonałym i że nie dozwala na żadne dodatkowe i większe światło z biegiem czasu. Wiemy Pan doradza Swoim naśladowcom aby mieli umysły gotowe do przyjęcia rzeczy na czasie, gdy w Przyp. Sal. 4:18 mówi:

Ścieżka sprawiedliwych jako światłość jasna, która im dalej, tym bardziej świeci, aż do dnia doskonałego. Jesteśmy pewni że to byłoby również, myślą tego, który odpowiadał na te różne pytania, gdyby on miał coś do powiedzenia w tej sprawie.

Jednakowoż przypominamy czytelnikom, że ponieważ odpowiedzi te były podawane przez tego, którego Pan wyróżnił jako wiernego i roztropnego Sługę i postanowił nad wszystkimi dobrami Swymi, możemy więc przyjąć że orzeczenia te, chociaż nie były wypowiedziane pod specjalnym natchnieniem, były jednak kierowane mądrością z góry pochodzącą i że w większości wypadków wyrażają prawdy nieodmienne. Przeto gdy wysuwane są inne nauki lub myśli jako rzekomo lepsze światło, dobrze uczynimy, gdy uważnie zastosujemy się do rady Pańskiej w 1 Jana 4:1 i Izaj. 8:20, Doświadczajcie duchów - Do zakonu raczej i do świadectwa; a jeśli nie mówią według słowa tego, to z powodu iż niema światła w nich. Również w 1 Tes. 5:21: Wszystkiego doświadczajcie, a co jest dobrego tego się trzymajcie.

Jeżeli niektóre odpowiedzi zdawać się będą czytelnikowi nie zupełnie wyraźne, niech nie przypisuje tego autorowi, a raczej tłumaczom, którzy ze swej strony starali się uczynić tyle na ile ich było stać.

Życzeniem i modlitwą naszą jest aby wszyscy czytający tę książkę odnieśli z niej tyle Boskiego błogosławieństwa i uświadomienia, żeby w miłości wkorzenieni i ugruntowani będąc, mogli doścignąć z wszystkimi świętymi, jak szeroka, długa, głęboka i wysoka jest miłość Boża i Chrystusowa, przewyższająca wszelkie wyrozumienie i aby byli napełnieni wszelaką zupełnością Bożą.- Ef. 3:14-19.

Stowarzyszenie Badaczy Pisma Św.

Wydano w Roku 1947.

Co Kaznodzieja Russell Mówił?

Książka ta zawiera odpowiedzi na setki pytań zadawanych Pastorowi Russell w latach pomiędzy 1906 a 1916. Liczby podane w nawiasach, przy każdym pytaniu, oznaczają rok, w którym owe pytanie było stawione i odpowiedziano. Liczby podane poniżej każdej odpowiedzi, oznaczają stronicę gdzie dane pytanie i odpowiedź znajduje się w książce angielskiej.

AARON — Pozafigura, gdy błogosławił.

      Pytanie (1911) — Gdy Mojżesz i Aaron wyszli, by błogosławili lud, kogo Aaron reprezentował ?

Odpowiedź — Przypuszczam, że Mojżesz wtedy wyobrażał Boskie Prawo, dające błogosławieństwo ludowi, Aaron zaś reprezentował Arcykapłana, który dokonał ofiary. Mojżesz, jako prawodawca, był przedstawicielem sprawiedliwości, a był tam także i Arcykapłan, który wykonał ofiarę, aby błogosławił. Podobnie Chrystus, jako pozafigura Aarona w tym obrazie będzie błogosławił świat w ciągu Tysiąclecia, a obok Niego będzie Boskie Prawo, jak ono było wyobrażone przez Mojżesza. Tak prawo Boże jak i moc Boża będzie błogosławić świat w ciągu Tysiąclecia, wprowadzając rządy jakie w tym względzie były zamierzone.                                                                                                                                             — 5

AARONOWE KAPŁAŃSTWO - Czy powinno być stosowane pozafiguralnie?

Pytanie (1911) — Czy mamy w Piśmie św. jakiś dowód, że kapłaństwo Aaronowe będzie wykonywało swój urząd kapłański w Tysiącleciu?

Odpowiedź — Jedno Pismo, które zdaje się o tym mówić znajduje się w księdze Malachiasza, że gdy Pan przyjdzie do >5< swego Kościoła, to będzie siedział, roztapiając i wyczyszczając srebro i oczyści synów Lewiego i przepławi je jako złoto i jako srebro, i będą ofiarować Panu dar w sprawiedliwość. -      Mal. 3:3.

Ktoś mógłby stosować to Pismo do synów Lewiego w literalnym znaczeniu, lecz nam się zdaje, że to jest znaczenie poza-obrazowe; że Kościół stanowi system duchowych Lewitów, których Pan czyni godnymi, aby mogli ofiarować Bogu ofiary przyjemne, jako pozafiguralni Lewici i Królewskie Kapłaństwo.               — 5

ADAM — Drzewo żywota i drzewo wiadomości.

Pytanie (1907) — Czy Adam jadł z drzewa żywota, zanim zjadł z drzewa wiadomości? Jeżeli tak, to czemu nie żył wiecznie?

Odpowiedź — Na to odpowiadamy, że wyraz drzewo żywota jest oznaczone w liczbie mnogiej. Wszystkie drzewa, znajdujące się w Eden były drzewami żywota. Wszystkie rodziły owoce dobre ku jedzeniu i piękne na wejrzenie. Jedzenie owocu z tych drzew mogło podtrzymać życie, które Bóg dał Adamowi.

One nie były drzewami, które nadawałyby człowiekowi coś czarodziej­skiego, co mogłoby go zachować od śmierci. Nie taka jest w tym myśl. One były drzewami żywota w tym znaczeniu, że karmienie się ich owocem dostarczałoby pierwszym rodzicom wszelkich zużytych części w ich organizmie i tym sposobem nie potrzebowaliby nigdy umierać. Oni jedli z tych drzew owoce, o ile rozumiemy w tym względzie Pismo, więcej niż rok czasu zanim zostali skuszeni przez Szatana i jedli owoc z drzewa zakazanego. Rozumiemy, że to drzewo wiadomości dobrego i złego, nie było tylko jedno drzewo, lecz jeden rodzaj drzew i z tego szczególnego rodzaju drzew nie powinni byli jeść owocu. Przeto, gdy Bóg postanowił, że nasi pierwsi rodzice mieli umrzeć, wygnał ich z Raju, aby nie mieli dostępu do drzew żywota. Zostali wypędzeni do ziemi nieuprawnionej, którą musieli uprawiać i borykać się z ostem i cierniem tak długo, aż mieli powrócić do ziemi, z której byli wzięci. Karą dla nich była śmierć i jest wspomniane, że gdyby ich Bóg pozostawił w Raju, to nie popadliby pod wyrok śmierci, lecz pozostawaliby ciągle w pełnej sile i żywotności ich ludzkiej natury, pomimo, iż byli grzesznikami.             — 6

ADAM — Dlaczego dana mu jest druga próba.

Pytanie (1909) — Jeżeli Adam był na próbie i upadł, czy będzie miał drugą próbę, jeżeli tak, to po co? Dlaczego on powinien być wzbudzony jeżeli upadł przy pierwszej próbie ?

Odpowiedź — Przyczyna, dla której pierwszy człowiek zostanie wzbudzony i będzie miał wtóra próbę jest ta, że Bóg tak chce, i jest po temu ważna przyczyna. Teraz jeżeli kto chce wiedzieć dlaczego? — To możemy zrobić przypuszczenie może i dla nas korzystne.

Przyczyna, dla której Bóg chciał tak mieć jest w tym względzie, że Adam nie miał próby pod przyjaznymi warunkami, które Bóg zarządził, chociaż jego próba była zupełnie sprawiedliwą. >6<  Adam był w zupełnej równowadze umysłowej, lecz przyszła na niego silna pokusa i z powodu braku doświadczenia upadł. Co było tą próbą, czy pokusą?

Pamiętacie, co Apostoł mówi, że Adam nie był zwiedziony; on wiedział co czyni, gdy jadł owoc zakazany, a tym samym przestąpił prawo, Boskie przykazanie, a to stanowiło dla niego śmierć. Tam nie było wymówki nieświadomości. Dlaczego on to uczynił? Ja myślę, z tego co mamy powiedziane, że Adam to uczynił z miłości i sympatii dla Ewy. Adam był bez żony, podczas gdy różnego rodzaju ptactwo świergotało a zwierzęta czyniły hałas, to jednak nie mogło zadowolić człowieka, więc Pan Bóg dał mu towarzyszkę Ewę, kość z kości jego i ciało z ciała jego i wielce ocenił jej towarzystwo. Wiedział również, że znowu pozostałby sam, gdy ją utraci z powodu przestępstwa; zatem zgodził się, by jeść owoc zakazany i z nią umrzeć. Jeżeli ona ma iść do ziemi nie uprawionej i tam umrzeć, więc pójdę i ja. Jest to rzeczywiście szlachetny zarys charakteru pierwszego człowieka i warunek jego próby można zauważyć, iż był bardzo trudny. Przeto, ja myślę, iż byłoby właściwie gdyby nasz Ojciec Niebieski powiedział: Adamie, podczas gdyś to uczynił nie wiedziałeś zupełnie, co ja bym mógł i chciał uczynić tobie i co mógłbyś osiągnąć, gdybyś był posłusznym. Teraz, Adamie, moim zamiarem jest wybawić ciebie i cały twój rodzaj. Będziesz miał objaw Mojej miłości, a gdy dowiesz się o wysokości, głębokości, długości i szerokości miłości Mojej, spodziewam się, że będziesz doskonale i zupełnie zachowywał moje przykazania, abyś żył na wieki lecz jeżeli okażesz się nieposłusznym, wtedy umrzesz śmiercią wtóra i nigdy nie będziesz miał sposobności zmartwychwsta­nia.                                                                                                                                                                         — 6

ADOPTACJA — Do kogo stosowana.

Pytanie (1912) — Aleście wzięli Ducha przysposobienia (adaptacji) synowskiego, przez którego wołamy Abba, to jest Ojcze. Czy orzeczenie duch przysposobienia stosuje się do Pana naszego Jezusa? Rzym. 8:15

Odpowiedź — Nie. Pan Jezus nigdy nie był nikim innym jak tylko Synem Bożym. On nie był adoptowanym Synem w żadnym znaczeniu. Bóg posłał syna Swego na świat. Na świecie Jezus również był Synem. Synostwo Jego nigdy nie było przerwane. On pozostał Synem wiernym aż do śmierci krzyżowej. Gdy Bóg wzbudził Go od umarłych Jezus wciąż był Synem wywyższonym do najwyższej chwały. Słowo adoptacja nie jest także bardzo stosownym do doświadczeń Kościoła. Bóg nie adoptował nas w ciele. On ma do czynienia z nami tylko jako z Nowymi Stworzeniami, a Nowymi Stworzeniami stajemy się nie przez adoptację ale przez spłodzenie z Ducha Świętego. Diaglott podaje lepsze tłumaczenie tego tekstu.                                                                                                                                                                — 7

ANIOŁOWIE — Pierwsza dyspensacja pod władzą Aniołów.

Pytanie (1906) — Gdzie mamy powiedziane w Słowie Bożym. że podczas pierwszej dyspensacji podźwignięcie rodzaju ludzkiego było powierzone Aniołom? >7<

Odpowiedź — Na to odpowiadamy, że w Piśmie św. nigdzie nie jest powiedziane, lecz dochodzimy do wniosku na podstawie dwóch faktów. Najprzód dowiadujemy się, że Aniołowie mieli łączność z ludźmi w owym czasie, z tego wyciągamy wniosek, że Pan Bóg tam ich postanowił, lub dał im pewnego rodzaju odpowiedzialność; inaczej tam by ich nie było. Powtóre znajdujemy w Nowym Testamencie (Zyd. 2:2,5) wyrażenie, w którym mówi o naszym Panu Jezusie, i że Bóg nie Aniołom poddał" świat przyszły, że przyszłe królestwo nie będzie poddane Aniołom. Gdy więc jest powiedziane że Bóg przyszłego królestwa nie podda Aniołom, to śmiało możemy wnosić, że był czas, w którym świat był pod kontrolą Aniołów. Spoglądając wstecz widzimy czas, w którym ludzkość znajdowała się pod ich władzą i w którym te duchy nie zachowały swego pierwszego stanu (Juda 6; 2 Piotr 2:4), lecz dały się uwieść ludzką nieprawością.                                                                                                                             — 16

ANIOŁOWIE — Dowód, że są na próbie. Materializowanie się.

Pytanie (1908) —...