Encyklopedia Wizjonerów c8.doc

Encyklopedia Wizjonerów cz.13
To już 13 (oby nie pechowe) wydanie EW. Czytajcie, a się czegoś dowiecie.
Św. Odylia (720 n. e.), patronka Alzacji i prze­łożona klasztoru w Hohenburgu (Odilienbergu) w Wogezach. Urodziła się jako niewidoma. Jej ojciec Adalryk z Alzacji uznał to za zły omen i nakazał od­danie dziecka do klasztoru. Już w młodości zauwa­żono jej bezgraniczne oddanie Bogu; szybko też po­znano się na jej zdolnościach przewidywania przy­szłości - jak twierdziła ona sama, zdolności te były rezultatem uczenia się, jak żyć, nie widząc. Mówi się, że wzrok został jej w cudowny sposób przywró­cony dzięki żarliwości jej modłów i uzdrawiającej si­le, którą miał podobno lokalny biskup. Gdy dowie­dział się o tym ojciec Odylii, pożałował swej decyzji i zażądał powrotu córki do domu. Szybko jednak okazało się, że życie księżniczki jej nie odpowiada. Namówiła ojca, by jeden ze swoich zamków prze­kształcił w klasztor. Tam też św. Odylia dożyła kresu swych dni jako matka przełożona. Podobno jej pro­roctwa to testament spisany niedługo przed śmiercią.


Padmasambhawa (VIII wiek n.e.). Twórca buddyzmu tybetańskiego. Znany był jako „Zrodzony z Kwiatu Lotosu” albo jako „Drogocenny Guru”. W 748 roku wyjechał z wielkiego Uniwersytetu Buddyjskiego w Nalandzie, by zanieść dharmę w Himalaje. Padmasambhawa stworzył także tybe­tański system astrologiczny.


Moll Pitcher (około 1731-1815) była nazywa­na Sybillą amerykańskiej rewolucji. Urodziła się w rodzinie kapitana żeglugi Johna Dimonda. Swym „trzecim okiem" nie posługiwała się, aż do mo­mentu, gdy poślubiła szewca Roberta Pitchera w 1760 roku. W okresie rewolucji amerykańskiej wieść ojej darze jasnowidzenia stała się tak znana, że dowódca brytyjskiego garnizonu w Bostonie, ma­jor John Pitcairn, przybył do niej po poradę.
Amerykańscy rewolucjoniści także wierzyli w jej przepowiednie. Gdy Moll ustaliła daty trzech zwycięstw generała Waszyngtona, ten podobno nazwał ją Sybillą i świętą. Pitcher przepowiedziała też Je­rzemu Waszyngtonowi, że stanie się on amerykań­skim ideałem i wzorem do naśladowania. „Wiele lat po tym, jak obrócisz się w proch, ty i twoja żona bę­dziecie pełnili rządy króla i królowej w sercach wa­szego ludu". Chociaż zapamiętano ją najlepiej dzięki do­kładnym przepowiedniom dotyczącym ruchów wojsk brytyjskich, Moll Pitcher wykazywała szcze­gólne predyspozycje do przewidywania przyszłych wynalazków, dzięki którym jej państwo, (które jesz­cze nie zdążyło powstać) miało zostać kiedyś świa­towym mocarstwem. Moll Pitcher wygrała swoją ostatnią przepo­wiednię w wieku siedemdziesięciu pięciu lat. Określi­ła dzień swojej śmierci - miał to być 9 kwietnia. Dzięki niewielkiej pomocy przypadku także wtedy miała rację.


Papież Pius X. Podczas audiencji w 1909 roku sędziwy papież zapadł w króciutką drzemkę. Wzdrygnął się, przebudził i obwieścił, że miał wła­śnie koszmarną wizję: zobaczył, jak on sam lub przyszły papież ucieka z Watykanu, „depcząc po zwłokach swoich kapłanów".


Orson Pratt (1811-1881), jeden z pierw­szych wyznawców mormonizmu, pisarz, zagorzały dyskutant i członek pierwszego Zgromadzenia Dwunastu Apostołów Kościoła Mormońskiego. Kiedy pracował jako ekspedient sklepowy w Hiram (Ohio), poznał twórcę mormonizmu Josepha Smitha i pod jego wpływem przyjął tę wiarę. Następnie został członkiem pierwszej misji mormońskiej w Anglii i Szkocji (1840). W pierwszej mormońskiej osadzie Nauvoo City został wybrany na rad­nego miejskiego. Sprawował też obowiązki profe­sora matematyki i literatury angielskiej na tamtej­szej uczelni. W 1847 roku mormoni opuścili miasto, nie mogąc znieść niekończących się prześladowań. Pratt uczestniczył w wyprawie Brighama Younga do Salt Lake City w Utah. Później został głową Kościoła mormońskiego w Anglii (w 1849 roku). Był pierwszym uczonym, który podzielił Księgę mormonów na rozdziały i wersety oraz wprowadził do niej odnośniki. Przepowiednia do­tycząca nadchodzącej wojny domowej pochodzi z „Orson Pratt, Journal of Discourses” (t. 20, str. 151-152, 9 marca 1879).


Proroctwo kwitnącego drzewka migdałowe­go. W 1944 roku bombowce aliantów zrównywały Berlin z ziemią. W ruinach zburzonego kościoła znaleziono później ołowianą tubę zawierającą doku­ment zatytułowany „Proroctwo kwitnącego drzewka migdałowego”, spisany rzekomo przez dziewiętna­stowiecznego mnicha z zakonu benedyktynów. Na wyblakłych pergaminowych kartach znajduje się spis tajemniczych przepowiedni - na każdy nadchodzący rok przygotowano jedną krótką prognozę. Wypowiedział się na ten temat między innymi znany interpretator proroctw Peter Lemesurier, autor książ­ki „The Armageddon Script” (Pismo Armagedonu): „Nie ulega wątpliwości, że dopasowanie każdej przepowiedni do jakiegoś wydarzenia, które miało miejsce w danym roku, nie powinno nikomu spra­wić większych trudności. Pozostaje tylko pytanie, czy świadczy to o pomysłowości interpretatora, czy o trafności przepowiedni".


Proroctwo z La Salette. Melanie Calvat, cór­ka kamieniarza, urodzona w 1831 roku w Isere we Francji, doświadczyła wizji, w której ujrzała Maryję Świętą Dziewicę. Było to 19 września 1846 roku. Według opublikowanego sprawozdania z wydarzeń tamtego dnia, czternastoletnia Melanie razem z towa­rzyszką Maximine Giraud i stadem owieczek scho­dziły ze stoku góry i kierowały się nad niewielki strumyk w La Salette niedaleko Grenoble. Począt­kowo Melanie myślała, że Słońce spadło na Ziemię. Mała pasterka ujrzała najpierw świecącą kulę. Póź­niej kula otworzyła się i ukazała się „piękna pani, cała w świetle i kwiatach". Pani usiadła na nad­brzeżnych kamieniach i przez jakiś czas spoczywała z twarzą schowaną w dłoniach. Gest ten wyrażał bez­graniczny smutek. Dziewczynki, nie będąc w stanie wypowiedzieć jednego słowa, obserwowały, jak pa­ni wzniosła się nagle w powietrze i utrzymywała się tam w bezruchu, ubrana w habit jarzący się blaskiem pereł. Stamtąd przekazała swe proroctwo, w którym opłakała upadek duchowości na wiecie i umniej­szenie roli Kościoła katolickiego. Zapowiedziała też liczne wojny, w tym światowe, zniszczenie wielu miast itd. Opisała zjawisko, które może być znanym nam współcześnie efektem cieplarnianym, poprze­dzającym ogólnoświatowy paroksyzm wzmożonej aktywności sejsmicznej i wulkanicznej. Biskup Gre­noble uwierzył w opowieści dziewczynek i posłał Melanie Calvat przed oblicze papieża Piusa IX, by dokładnie opowiedziała Ojcu Świętemu wszystko, co widziała i słyszała. Od tamtej pory napisano i opublikowano wiele książek dotyczących tajemni­czego wydarzenia.


Proroctwo z Marienthal. Niedaleko mia­steczka Haguenau, na północ od Strasburga, leży za­łożony w XIII wieku klasztor Marienthal. Słynne al­zackie miejsce pielgrzymek stanowiło na przestrzeni dziejów zarówno azyl dla uchodźców w czasie wojny, jak też kwaterę dla wojsk najeźdźców. Miejsce to określano mianem feniksa z drewnianych belek, wiary i kamienia - choć był wielokrotnie palony i zrównywany z ziemią, za każdym razem odbudo­wywano go na nowo. Przyczyna tej zdolności do od­radzania się leży w legendzie, według której nikt, kto schroni się tam przed wichrami historii, nie pad­nie ofiarą złego losu. Za murami klasztoru przecho­wywana jest „Księga pielgrzymki”, wydrukowana w 1749 roku w Haguenau. Stanowi ona coś w rodzaju księgi pamiątkowej, do której wpisywali się wę­drujący mnisi i pielgrzymi. Zawiera także zapisane średniowiecznymi strofami proroctwo, zadziwia­jąco dokładną kronikę „nadchodzących wydarzeń XXI wieku".