Kalendarz.pdf

Kalendarz

Pomysł kalendarza narodził się niezależnie w różnych miejscach świata. Ludzie

bowiem od dawna zauważali naturalne cykle przyrody, takie jak fazy Księżyca czy

przemijanie pór roku, i zaczęli wykorzystywać te zjawiska do mierzenia czasu.

Społeczeństwa dokonywały zwykle wyboru pomiędzy kalendarzem księżycowym,

opartym na poszczególnych fazach Księżyca i kalendarzem słonecznym, bazującym

na ruchach Słońca i porach roku. Te dwa podstawowe systemy nie są ze sobą

zgodne, ponieważ miesiąc księżycowy liczy 29,5 dnia, a rok składa się z 354 dni,

podczas gdy rok słoneczny trwa 365 dni. Cywilizacje posługujące się kalendarzem

księżycowym starały się, by czas trwania jednego roku księżycowego był zgodny z

cyklem pór roku. Aby tak było, musiały od czasu do czasu dodawać do swojego

kalendarza kolejne miesiące albo dni. Starożytni Babilończycy opracowali np.

kalendarz księżycowy, w którym rok podzielony był na 12 miesięcy księżycowych

jednakowej długości. Aby ten kalendarz pokrywał się z długością cyklu pór roku,

dodawali do niego niekiedy miesiąc. W IV wieku p.n.e. wiedzieli już, jak robić to

systematycznie. Kalendarz księżycowy używany był przez kapłanów, kalendarz

słoneczny natomiast przez rolników. Obecnie zdecydowana większość ludzi

posługuje się kalendarzem gregoriańskim, który powstał w 1582 roku. Jego nazwa

wywodzi się od papieża Grzegorza XIII. W kalendarzu tym jednostką jest miesiąc

księżycowy, ale do niektórych miesięcy dodano parę dni, by uzyskać pełen rok

słoneczny.

Liczba wszystkich dodanych do siebie dni kalendarza gregoriańskiego wynosi 365.

Pełen rok słoneczny trwa 365,2422 dnia, co oznacza, że co 4 lata istnieje potrzeba

doliczenia dodatkowego dnia (rok przestępny.

Ze względu na powiązanie z fazami Księżyca znaki zodiaku zawsze korelują z

kalendarzem zachodnim.

Źródło: Polski Serwis Naukowy - Servis.pl :: 1999 - 2009