pytanie nr 5.doc

5.Jakie podstawowe informacje powinny być zawarte na etykiecie opakowanego produktu spożywczego, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi?

Oznakowanie środków spożywczych.

Ogólne dane o oznakowaniu środków spożywczych zostały określone w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 10 lipca 2007 roku w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. 2007, Nr 137 poz. 966) wraz ze zmianą wprowadzoną Dziennikiem Ustaw z dn. 23 listopada 2007, Nr 219 poz. 1629. Powyższe rozporządzenie reguluje szczegółowy zakres informacji podawanych w oznakowaniu opakowanych środków spożywczych i środków spożywczych bez opakowań przeznaczonych bezpośrednio dla konsumenta finalnego lub do zakładów żywienia zbiorowego oraz sposób znakowania tych środków spożywczych. Rozporządzenie zostało oparte na podstawie art. 15 pkt 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2005 r. Nr 187, poz. 1577 oraz z 2006 r. Nr 170, poz. 1217, Nr 171, poz. 1225 i Nr 208, poz. 1541) oraz art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. Nr 171, poz. 1225)

Informacje które bezwzględnie muszą się znaleźć na opakowaniach
Według tego rozporządzenia na każdym opakowanym produkcie spożywczym powinny znajdować się informacje :

·         nazwa środka spożywczego;

·         dotyczące składników występujących w środku spożywczym;

·         data minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia;

·         sposób przygotowania lub stosowania, jeżeli brak tej informacji mógłby spowodować niewłaściwe postępowanie ze środkiem spożywczym;

·         dane identyfikujące:

              a)  osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która:

–  produkuje lub paczkuje środki spożywcze lub

–  wprowadza środki spożywcze do obrotu, jeżeli działalność w tym zakresie jest zarejestrowana na terytorium któregoś z państw członkowskich Unii Europejskiej lub na terytorium państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), będącego stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,

              b)  miejsce albo źródło pochodzenia, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd;

·          zawartość netto lub liczbę sztuk opakowanego środka spożywczego;

·          warunki przechowywania, jeżeli oznakowanie środka spożywczego zawiera informację o terminie przydatności do spożycia oraz w przypadku, gdy jakość środka spożywczego w istotny sposób zależy od warunków jego przechowywania;

·         oznaczenie partii produkcyjnej rozumianej jako określona ilość środka spożywczego wyprodukowanego, przetworzonego lub zapakowanego w praktycznie takich samych warunkach;

·          klasa jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych lub ich grup, albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów.

Nie zawsze i nie wszystkie informacje są konieczne.
Pewne ustępstwa w znakowaniu opakowanych środków spożywczych dotyczą produktów, których największa powierzchnia jest mniejsza niż 10 cm2, choć ustępstwa te nie dotyczą szeregu środków spożywczych, które szczegółowo określa w/w rozporządzenie.

Opakowany środek spożywczy znakuje się dodatkowo poprzez zamieszczenie informacji:

·         "pakowany w atmosferze ochronnej", jeżeli przy pakowaniu środka spożywczego użyto gazu obojętnego powodującego przedłużenie okresu trwałości tego środka;

·         "zawiera substancję/e słodzącą/e", jeżeli środek spożywczy zawiera jedną lub więcej substancji słodzących;

·         "zawiera cukier/cukry i substancję/e słodzącą/e", jeżeli środek spożywczy zawiera jednocześnie cukier lub cukry oraz jedną lub więcej substancji słodzących;

·         "zawiera źródło fenyloalaniny", jeżeli środek spożywczy zawiera aspartam lub sól aspartamu i acesulfamu;

·         "spożycie w nadmiernych ilościach może mieć efekt przeczyszczający", w przypadku innych niż słodziki stołowe środków spożywczych, w których zawartość alkoholi wodorotlenowych (polioli) przekracza 10 %;

·         gatunku rośliny, z której pochodzi skrobia, jeżeli oznakowanie środka spożywczego wskazuje na obecność w nim skrobi lub skrobi modyfikowanej fizycznie lub enzymatycznie, a skrobia ta może zawierać gluten;

·          "zawiera lukrecję" - w przypadku produktów cukierniczych lub napojów zawierających kwas glicyryzynowy lub jego sól amonową, które zostały dodane do tych produktów lub wprowadzone do nich poprzez dodanie lukrecji Glycyrrhiza glabra, w ilości nie mniejszej niż 100 mg/kg lub nie mniejszej niż 10 mg/l;

·         "zawiera lukrecję - nie może być spożywany w nadmiernych ilościach przez osoby cierpiące na nadciśnienie", w przypadku:

a)  produktów cukierniczych zawierających kwas glicyryzynowy lub jego sól amonową, które zostały dodane do tych produktów lub wprowadzone do nich poprzez dodanie lukrecji Glycyrrhiza glabra, w ilości nie mniejszej niż 4 g/kg,

b)  napojów zawierających kwas glicyryzynowy lub jego sól amonową, które zostały dodane do tych napojów lub wprowadzone do nich w wyniku dodania lukrecji Glycyrrhiza glabra, w ilości nie mniejszej niż 50 mg/l,

c)  napojów alkoholowych zawierających powyżej 1,2 % objętościowych alkoholu, zawierających kwas glicyryzynowy lub jego sól amonową, które zostały dodane do tych napojów lub wprowadzone do nich w wyniku dodania lukrecji Glycyrrhiza glabra, w ilości nie mniejszej niż 300 mg/l.

Datę minimalnej trwałości w oznakowaniu opakowanego środka spożywczego podaje się, określając w kolejności dzień, miesiąc i rok, z tym że w przypadku środków spożywczych o trwałości:

  1)   nieprzekraczającej 3 miesięcy można podać jedynie dzień i miesiąc;

  2)   od 3 do 18 miesięcy można podać jedynie miesiąc i rok;

  3)   powyżej 18 miesięcy można podać jedynie rok.

2. Datę minimalnej trwałości poprzedza się wyrażeniem "najlepiej spożyć przed ...", jeżeli jest określona datą dzienną, albo wyrażeniem "najlepiej spożyć przed końcem ..." w innych przypadkach.

3. Termin przydatności do spożycia w oznakowaniu środka spożywczego określa się, podając w kolejności dzień, miesiąc i, jeżeli to możliwe, rok.

4. Jeżeli ze względów technicznych nie jest możliwe umieszczenie daty minimalnej trwałości albo terminu przydatności do spożycia po wyrażeniu słownym odnoszącym się do tej daty albo terminu, po wyrażeniu tym należy umieścić informację, w którym miejscu opakowania albo etykiety, obwoluty lub zawieszki trwale przymocowanej do opakowania znajduje się ta data albo termin.