----------------------------
Burzyki popielate spotkać można w wielu miejscach na oceanie, ponieważ wędrują z chłodnych, subarktycznych wód wokół Islandii aż na morza tropikalne u brzegów Ameryki Południowej. Te morskie ptaki pojawiają się w północnej i południowej części Pacyfiku. Choć są rozproszone na większości obszarów Ziemi, mają wrodzony, silny instynkt, który prowadzi je z powrotem do domu. Z jego pomocą powracają do swych oddalonych gniazdowisk. Burzyki popielate mają długie, wąskie skrzydła, zbudowane, tak, że w locie ptak nie musi ponosić prawie żadnego wysiłku. By utrzymać się w powietrzu, wykorzystując prądy powietrzne, powstające w wyniku falowania wód oceanu.
Burzyk popielaty żywi się głównie rybami, małymi gatunkami śledzi i sardelami, a także głowonogami i niewielkimi skorupiakami.
Poluje na nie, latając z łopotem skrzydeł, nisko nad wodą. Jego nogi dotykają prawie fal. Niekiedy burzyki rzucają się do wody z wysoka, czasem, goniąc zdobycz, nawet nurkują. Najchętniej polują w nocy, kiedy plankton - i wraz z nim wszystkie zwierzęta - wypływa na powierzchnię. Ponieważ ławice ryb wędrują po oceanie, burzyki muszą też wytrwale podążać za odkrytym stadem lub podejmować długie wyprawy, dopóki nie napotkają bogatych źródeł pożywienia. W okresie wychowania piskląt rodzice muszą przelatywać setki kilometrów
między gniazdowiskiem, a dobrym łowiskiem.
· Nogi burzyka popielatego są osadzone tak daleko w tyle, że mogą działać jak śruba okrętowa, umożliwiając szybki ruch w wodzie. Na lądzie jednak ptaki poruszają się wolno i niezdarnie, powoli przemieszczają się w przód, pomagając sobie dziobem i załamaniem skrzydeł.
· Burzyki należą do ptaków rurkonosych, dlatego mają rurkowato wyciągnięte nozdrza. Przypuszcza się, że służy to do wydalania nadmiaru soli z ciała lub zabezpiecza przed wdychaniem wody.
· Burzyka popielatego po raz pierwszy opisano naukowo już w roku 1586, na podstawie kilku ptaków gniazdujących na wyspie Man.
· Burzyki popielate łączą się w trwałe pary, ale większość roku spędzają oddzielnie. Spotykają się dopiero wiosną, kiedy powracają do gniazdowisk.
6,
artub