Triduum Paschalne.doc

(751 KB) Pobierz
ŚWIĘTE

30

              Święte Triduum Paschalne

 

 

ŚWIĘTE
TRIDUUM PASCHALNE

 

NA PODSTAWIE MSZAŁU RZYMSKIEGO
DLA DIECEZJI POLSKICH

Wersja bez neum.

 

 

 

 

 

 

 

AM

Gdańskie Seminarium Duchowne

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Teksty liturgii zostały wzięte z:

Święte Triduum Paschalne

Pallottinum, Poznań 1999

Przedruk z „Mszału Rzymskiego dla diecezji polskich”

Pallottinum, Poznań 1986

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ŚWIĘTE TRIDUUM PASCHALNE

WIELKI CZWARTEK MSZA WIECZERZY PAŃSKIEJ

Zgodnie z najdawniejszą tradycją Kościoła, w dniu dzisiejszym nie wolno odprawiać Mszy świętych bez udziału ludu. W godzinach wieczornych, w porze najbardziej odpowiedniej, odprawia się Mszę Wieczerzy Pańskiej, z pełnym uczestnictwem całej miejscowej wspólnoty; podczas tej Mszy św. wszyscy kapłani i posługujący wypełniają właściwe sobie funkcje.

Kapłani, którzy koncelebrowali Mszę z poświęceniem krzyżma lub od­prawiali już Mszę ze względu na pożytek wiernych, mogą powtórnie konce­lebrować Mszę wieczorną.

Jeśli domaga się tego potrzeba duszpasterska, ordynariusz miejscowy może pozwolić na odprawienie w porze wieczornej drugiej Mszy św. w ko­ściołach i w kaplicach publicznych lub półpublicznych; w razie konieczności może pozwolić na odprawienie Mszy w godzinach porannych, lecz tylko dla tych wiernych, którzy w żaden sposób nie mogą wziąć udziału w głównej Mszy wieczornej.

Komunii świętej można udzielać wiernym tylko podczas Mszy św., na­tomiast chorym wolno ją zanieść o każdej porze dnia. Należy im przypomnieć ustanowienie Najświętszego Sakramentu i zachęcić do duchowej łączności z wieczorną Mszą św.

OBRZĘDY WSTĘPNE I LITURGIA SŁOWA

1.   Tabernakulum ma być puste. Do Komunii św. duchowieństwa i wier­nych na dziś i na dzień jutrzejszy należy podczas tej Mszy św. konsekrować odpowiednią ilość chleba. Konsekruje się również hostię przeznaczoną do wystawienia w Grobie Pańskim.

2.  ANTYFONA NA WEJŚCIE                    Por. Ga 6, 14

Chlubimy się krzyżem naszego Pana Jezusa Chrystusa; * w nim jest nasze zbawienie, życie i zmartwychwstanie, * przez niego jesteśmy zbawieni i oswobodzeni.

3.   Odmawia się Chwała na wysokości. W czasie śpiewania hymnu uderza się w dzwony; po zakończeniu hymnu dzwony milkną aż do Wigilii Paschalnej.

 

4. KOLEKTA

Wszechmogący, wieczny Boże, obchodzimy pamiątkę naj­świętszej Wieczerzy, podczas której Twój Jednorodzony Syn mając się wydać na śmierć pozostawił Kościołowi nową wiekuistą Ofiarę i Ucztę swojej miłości; * spraw, abyśmy z tak wielkiego misterium czerpali pełnię miłości i życia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna,   który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

UMYWANIE NÓG

 

5.   W homilii należy wyjaśnić główne tajemnice, które się wspomina w tej Mszy św., a mianowicie: ustanowienie Eucharystii i kapłaństwa oraz Chrystu­sowe przykazanie braterskiej miłości. Po homilii, tam, gdzie względy dusz­pasterskie za tym przemawiają, odbywa się obrzęd umywania nóg.

6.   Ministranci prowadzą wybranych mężczyzn do ław przygotowanych w odpowiednim miejscu. Kapłan, jeśli trzeba, zdejmuje ornat i podchodzi do każdego z mężczyzn, polewa wodą jego stopy i wyciera je, z pomocą ministrantów.

7.   W tym czasie śpiewa się antyfony lub inne odpowiednie pieśni.

 

ANTYFONA PIERWSZA                       Por. J 13, 4. 5. 15

Gdy Pan wstał od wieczerzy, nalał wody do miednicy i zaczął umywać uczniom nogi; taki przykład im zostawił.

 

ANTYFONA DRUGA                             J 13, 6. 7. 8

Jezus podszedł do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: * Panie, Ty chcesz mi umyć nogi? Jezus mu odpowiedział: Jeśli Cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną.

k. Tego co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później będziesz to wiedział. * Panie, Ty chcesz mi umyć nogi.

 

ANTYFONA TRZECIA                            Por. J 13, 14

Jeżeli Ja, wasz Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi.

 

ANTYFONA CZWARTA                           J 13, 35

Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali.

 

ANTYFONA PIĄTA                                 J 13, 34

Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem.

ANTYFONA SZÓSTA                           l Kor 13, 13

k. Niechaj trwają w was wiara, nadzieja i miłość.
W. Z nich naj­większa jest miłość.

k. Teraz trwają wiara, nadzieja i miłość.

W. Z nich największa jest miłość.

8.   Bezpośrednio po umywaniu nóg, lub - jeśli się ono nie odbywa - po homilii, następuje modlitwa powszechna. Nie odmawia się wyznania wiary.

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin