C                                      G                         a                        F          C

Iść, ciągle iść w stronę  słońca, w stronę słońca, aż po horyzontu kres. 

C                                    G                a                 F                          C             

Iść, ciągle iść tak bez końca, witać jeden przebudzony właśnie dzień

    e               a               F                  C

Wciąż witać go, jak nadziei dobry znak

    e            a                F                             F7            G

Z ufnością tą, z jaką pierwszą jasność odśpiewuje ptak. 

C                                   G                    a            F                         C

Iść, ciągle być w tej podróży, którą ludzie prozaicznie życiem zwą. 

C                                   G                    a                 F                C

Iść, zawsze iść jak najdłużej, za plecami mieć nadciągającą noc. 

         e                 a                    F                      C

Z najprostszych słów swój poranny składać wiersz,

   e                  a                    F                      F7             G

w kolorach dwóch, raz zobaczyć to, co niewidzialne jest. 

Iść, ciągle iść, trafiać cel-nie, w zawianej piaskiem prawdy ślad. 

Być, sobą być niepodzielnie, oczami dziecka mierzyć świat. 

Iść, ciągle iść w stronę słońca, w stronę słońca, aż po horyzontu kres. 

Iść, ciągle iść w stronę słońca, w stronę słońca...  horyzontu kres. 

Iść, ciągle iść w stronę słońca, w stron słońca...  horyzontu kres. 

Iść, ciągle iść w stronę słońca, w stronę słońca, aż po horyzontu kres. 

Iść, ciągle iść w stronę słońca, w stronę słońca,

w stronę słońca, aż po horyzontu...